ทริปเข้าพรรษา ภูทอก-วัดเจติยาศีรีวิหาร จ.หนองคาย

อวิชชายะ เตววะ อะเสสะวิราคะนิโรธา สังขาระนิโรโธ
( เพราะอวิชชาสำรอกดับไปไม่เหลือ สังขารจึงดับ )

สังขาระนิโรธา วิญาณะนิโรโธ
( เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ )

วิญญาณะนิโรธา นามรูปะนิโรโธ
( เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ )........

ขอบคุณมากค่า คุณปาฏิหาริย์

ขอบคุณสำหรับคาถา หน้าที่ 6 โพสที่ #109

 

​

เอามาภาพมาลงเช่นกันครับคุณ ณ.
ตกแต่งกรอบภาพด้วยโปรแกรม Photo Scape
ตอนกลับไปบ้านเมื่อช่วงเดือนที่แล้วได้ถ่ายเก็บไว้
แต่รู้สึกว่ามันจะโรยๆ แล้วล่ะ ​

ภาพนี้คงเป็นต้นตะแบกนา เนาะ เพราะว่าก่อนที่จะนำมาปลูกหลายปีแล้ว
ผมไปขุดเอารากมันมาเพราะเลี้ยงไว้ในถึงจนโตดีแล้ว จึงนำมาไปปลูกลงดิน
ที่ได้ช่วงท่อนรากของต้นไม้นี้มา เพราะว่าคนขับรถแทร๊คเตอร์เค้าไถพื้นนา
จนรากของต้นไม้นี้มันขาด และคงทิ้งช่วงระยะเวลาหนึ่งจนมีใบมันลัดงอกขึ้นมา
จึงได้ขุดแยกมาเพาะเลี้ยงไว้ดังกล่าว จึงเติบโตอย่างที่เห็นล่ะ

 

โห...ต้นเดียวหรือเปล่าค่ะเนี่ย
ท่าทางจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี แผ่กิ่งก้านใบซะพรึบพรับเลย
เห็นแล้วรู้สึกชื่นใจจังค่ะ...

 

ครับ ไม้ตระกูลนี้บ้านเรามีอยู่มากพอควร
สามารถทำเป็นยากลางบ้านได้ด้วย

ถ้าชอบต้นเล็กเล็ก ลองไปหา ต้นยี่เข่ง มาปลูกดูสิครับ
ได้ดูดอกทั้งปี

 

​

​

คือท่อนรากไม้นี้ มันมีกิ่งลำต้นงอกมา 2 ต้น
ก็เลยปล่อยมันไว้ทั้งคู่นั้นเลยครับ

แต่พอหลังจากฤดูออกดอกแล้ว
ก็ใช้เลื่อยตัดแต่งกิ่งมัน เพื่อไม่ให้มันสูงใหญ่จนเกินไป
พอถึงช่วงเข้าฤดูฝน ก็แตกกิ่งใบออกดอกเป็นพุ่มเลยครับ

 

ไว้พี่ลีลองพิจารณาสวดมนต์ดูนะครับ

 

อ้อ..ครับ ขอบพระคุณมากครับ
นี้คือส่วนหนึ่งของ ปฏิจสมุปปาท

เมื่ออนุโลมไปตามลำดับแล้ว
ซึ่งอยู่ในส่วนของการปฏิโลม
เป็นธรรมที่สำรอกอวิชชา ดับทุกส่วน

นั้นเป็นข้อธรรมพิจารณาของพระอรหันต์
แต่นำมาสวดไว้ก็ดีครับ ขอบพระคุณอีกครั้งครับที่นำมาแนะนำ

 

ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาร กับวงจรปฏิจจสมุปปบาท
จะว่าไปแล้ว รากไม้ของเจ้าต้นตะแบกที่นำมาปลูกไว้
เพราะมีเชื้ออยู่ คืออวิชชา และมีอาหารความชื้นทั้งหลายคือการเลี้ยงดู
อวิชชาถูกล่อเลี้ยง
อาหารก็เปรียบดั่งกามคุณ5 มีอายตนะสัมพันธ์ ให้ติดหมุนวนอยู่ในวงจรปฏิจจสมุปปบาท

รากตะแบกจึงได้เจริญเติบโต เป็นต้นไม้ดังกล่าว
สักวันมันก็จะต้องตาย และมีตัวแทนคือเมล็ดพันธุ์ ที่ทำการสืบทอดสายพันธุ์

แล้วเราจะหยุดการเจริญเติบโตสืบทอดสายพันธุ์ของมันด้วยเหตุใด ?

 

หากรากตะแบกคือสายพันธุ์ของอวิชชา เราก็ต้องดับอวิชชา
แต่หากยังดับไม่ได้ ยังดับไม่สนิท ยังมีเชื้ออยู่
ก็ขอให้เมล็ดพันธุ์เหล่านั้นถูกหล่อเลี้ยงด้วยความรักและเมตตา
เพื่อจะนำความรักและเมตตาเข้าไปแทนที่เชื้อแห่งอวิชชา
แม้ต้นตะแบกจะตายไปสักกี่ต้น เชื้อแห่งรักและเมตตาก็ยังคงขยายตัว
และทำหน้าที่แผ่ขยายสายพันธุ์เมตตาต่อไป
จนถึงที่สุดแห่งการดับทั้งปวง

 

คุณพี่ ณ. นี่แน่นอนจริงๆ
ถึงแม้ยังไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขุดรากถอนโคนอันเป็นรากเหง้าของความไม่รู้
ก็ต้องปล่อยให้สร้างแต่ความสดใสสร้างสีสรรค์ให้กับโลก ให้หมู่มวลได้ชื่นชม
ด้วยความรักอันประกอบไปด้วยพลังแห่งเมตตา อันเป็นสังขารที่มีวิญญาณครอง
ด้วยแม้สิ่งเหล่านี้จะตกอยู่ในความไม่เที่ยงอันมีอาการเกิด-ดับอยู่ในทุกขณะจิต

เปรียบดั่งดอกตะแบก ที่ยังมีเชื้อของการเกิดด้วยเมล็ดพันธุ์
ให้หมู่มวลแมลงได้ชื่นชมความงาม ที่ยังรอวันร่วงโรยไปตามกาลเวลา
แม้จะอยู่ภายใต้กฏแห่งไตรลักษณ์เช่นเดียวกันกับสรรพสิ่งทั้งหลาย
อันเป็นสังขารที่ไม่มีวิญญาณครอง
ก็ยังคงทำหน้าที่สร้างสีสรรค์ให้กับโลกแห่งพืชพันธุ์ไม้ได้ต่อไป....

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

ความสุขอยู่ไม่ไกล เห็นได้จากภาพนี้

 

แล้วกาน .. พี่ซันเข้ามาช้า อดอ่านของดีเลย
น้องเล็กจ๋า อย่าคิดมากเลยคนดี ... โปรดส่งด่วนทาง pm ก็ได้จ้ะ
พี่ซันขออ่านจ้ะ นะๆๆๆ พลี๊ซซซซ~

 

วันนี้เพิ่งนึกได้...ที่พี่หนอนพูดถึง บอนภูทอก คุ้มใต้
ไก่เล่าให้ฟังว่า...หมู่บ้านที่ภูทอกนี่ มีการแยกการดำเนินชีวิต เป็น 2 แบบ
แม้จะอยู่ใกล้กันแค่ไม่ถึงกิโลฯ คือแบบพวกบ้านคุ้มเหนือ และบ้านคุ้มใต้

บ้านคุ้มเหนือ จะจับจ่ายใช้สอยกันด้วยเงินทอง
คือตามยุคตามสมัย มีของใช้ฟุ่มเฟือย
แทบทุกอย่างจะเป็นเงินหมด
และมักจะเป็นหนี้กันเป็นส่วนใหญ่

แต่บ้านคุ้มใต้จะประหยัดในการใช้เงิน ใช้เฉพาะที่จำเป็น
บางวันใช้เงินไม่ถึง 10 บาท (ถ้าจำไม่ผิดนะ)
มีน้ำใจ ช่วยเหลือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติ แบบเดิมๆ
ถนนที่เข้าหมู่บ้านก็เป็นถนนดิน
ไม่ได้ราดปูนหรือยางมะตอย
และมักจะมีเงินเหลือเก็บ
พูดง่ายๆ คือรวยกว่าบ้านคุ้มเหนือ

พอได้ทราบถึงวิถีชีวิตที่เป็นเส้นขนาน ทั้งที่อยู่ในสถานที่เดียวกันแล้ว
ใจหนึ่งก็รู้สึกยินดีกับวิถีแบบธรรมชาติ ใจหนึ่งก็เสียดายที่ชาวบ้านส่วนหนึ่ง
มองข้ามวิถีชีวิตแบบนี้ไป

ถ้าบ้านคุ้มใต้ และบ้านคุ้มเหนือ เอาส่วนดีๆ ของกันและกัน มาแบ่งปัน
แล้วพัฒนาไปพร้อมๆ กัน คงจะเป็นกำลังสำคัญให้กับภูทอกได้เป็นอย่างดี

ไก่บอกว่าเคยคิดจะเสนอความคิดเรื่องการปลูกป่าบนภูทอกน้อย
เพื่อป้องกันดินถล่ม ซึ่งเคยเกิดขึ้นมาแล้ว แต่คงไม่มีคนสนใจ
และไม่มีความสามารถที่จะไปเรียกร้องอะไรได้ รอแต่วันเสื่อมสภาพลง

น่าเสียดาย...กับธรรมชาติของภูทอก ที่นับวันรอ...

 

ที่ภูทอกเป็นแหล่งสำคัญที่มีการขายสมุนไพรกันมาก
ตามที่พี่หนอนได้เล่าไปแล้ว

ณ เพิ่งได้ความรู้ใหม่มาจากแม่
ก็ไม่เชิงใหม่ แต่เรามองข้ามไป
คิดว่าไม่ใช่สาระ ไม่จำเป็น

แม่บอกว่าการต้มยาสมุนไพร ให้ตัวยาได้ผลดี
ต้องใช้วิธีการแบบโบราณ
นั่นคือต้องต้มยาด้วยหม้อดิน และต้องต้มกลางแจ้งด้วย

แต่ไม่รู้ต้องใช้ฟืนหรือถ่านต้มด้วยหรือเปล่านะ
อันนี้ไม่ได้ถาม...

แม่ยังบอกว่าทุกวันนี้ใช้วิธีการที่ผิดๆ ทำให้ฤทธิ์ยาเพี้ยนออกไป

จากคำบอกเล่าของแม่ค่ะ ก็ลองพิจารณากันดู

 

ถูกแล้วครับ บ้านคุ้มใต้ใช้วันไม่เกิน 10 บาท
การปลูกป่าที่ ไก่ มีความคิดอยากปลูกนั้น
เป็นป่าที่เป็นอาหารสัตว์ป่าเช่นพวกลิง
ไม่ให้ลงมาหากินที่หมู่บ้าน และ มักโดนไฟฟ้าช๊อดตาย เสมอ
...
ไก่ และ โย เป็นคนมีการศึกษารุ่นใหม่ และหวลกลับมาตั้งถิ่นฐานที่บ้านเกิดอีกครั้ง
ความคิดดีดี หลายอย่าง ต้องมีคนร่วมมือ เห็นด้วย และเสียสละเพื่อส่วนรวม
ถึงจะมีพลังได้
ทั้งวัดและคนในหมู่บ้าน
(เหมือน สมัย หลวงปู่จวนท่านอยู่ ท่านได้ทำอ่างเก็บน้ำภูทอก เพื่อเลี้ยงหมู่บ้าน
ทั้งประปาวัด และ เกษตรกรรม เป้นต้นครับ)
...
ที่ภูทอก มีโฮมเสตย์อยู่บ้าง (ถ้าไม่อยากนอนที่วัด)
ใครสนใจก็ลองไปดูได้ ไปช่วยชาวบ้านปลูกข้าว ดำนา หรือเกี่ยวข้าว
เรียนรู้วิถีชีวิต เรียบง่ายของผู้คนครับ

 

แว่วแว่ว จะมีทริปออกพรรษา ตะลอนบุญภาคอีสานกันอีกแล้วครับ

 

มีกล่าวถึง ปรอท
จึงขอนำบทความข้างล่างนี้มาให้อ่านครับ

 

ตอนนี้ น้องอารมณ์สุนทรีย์ไปฝึกวิชา
กลับมาคงมีอะไรมาเล่าสู่กันฟังครับ

มาลงรูปเพิ่มครับ

 

อยากไปมั้งจัง ได้อะไรกลับมากันเยอะเลย
สาธุ อนุโมทนาด้วยคร๊าบ
ถึงวาระคงจะได้ไปบ้าง

 

น้อง น้อง น้อง เตรียมหยอดกระปุกด่วน!!!
ตอนนี้กำลังหยอดอยู่เหมือนกัน...
...หลังออกพรรษา...
พี่ชายสุดหล่อ พี่ชานนคนไทย แย้มๆ มาแล้ว

ตะลอนบุญ ภาค ๒...
ตอนนี้...แวะไปดู ตะลอนบุญ ภาค ๑ ก่อน พอให้เป็นกระสัย
http://palungjit.org/threads/ร่วมบุญสายพระป่า.152470/

:z3:z3:z3