เป็นไปได้ไหม ว่า นิพพาน ก็ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดแห่งการดับทุกข์

ตามใจ ^-^

 

เจ้าของกระทู้บอกว่า
แต่จะเป็นไปได้ไหม พระนิพพานก็ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดแห่งการดับทุกข์ล่ะครับ เป็นเพียงอีกสภาวะหนึ่ง ที่เบาบางกว่าพรหมโลก และนานมากๆๆๆๆเป็นเวลาหลายอสงไขย แต่คนที่ไปนิพพาน ก็ยังต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกครั้ง เพียงแต่ นานๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆ กว่าจะกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกครั้ง ดังเช่น ชั้น พรหมโลก

เราผู้เรียนน้อยตอบ
การเกิดในชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของเราแล้วจะไม่การเกิดชาติในชาติหน้าอีกนี้เป็นคำแรกที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้เป็นปฐมบัญญัติ เป็นเอกะวาจาครั้งแรกที่ประสูตออกมาจากพระครร์ของพระมารดา พึ่งทบทวนให้ถ่องแท้ เอวัง โหตุ

 

คุณจิน คุณจะมาพูดเพียงคำว่าตามใจนั้นไม่ได้หรอกครับ
ศาสนาครับ ไม่ใช่เด็กเล่นขายขนมเสียเมื่อไหร่
ถึงมาใช้คำว่าตามใจ คิดผิดคิดใหม่ได้ครับ
พุทธศาสนาเป็นเพียงศาสนาเดียวเท่านั้นที่ยืนอยู่บนหลักเหตุผล
เข้าถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้

ใครเข้าถึง? ถ้ามีแต่ที่สุดแห่งทุกข์อย่างเดียว? โดยไม่มีผู้เข้าถึงสภาวะนั้นแล้ว?
จะบอกได้อย่างไรว่าเป็นที่สุดแห่งทุกข์?
การเข้าถึงเราเอาอะไรมาเข้าถึง?
กายที่คร่ำคร่า เจ็บป่วย แก่ชราและตายเน่าเข้าโลง
หรือจิตที่ได้รับการฝึกอบรมดีแล้วเข้าถึงกันแน่?

พระบรมครูตรัสในปฐมพุทธพจน์ชัดเจนว่า

 

พระนิพพาน เป็นเรื่องโลกุตระครับ

อธิบายไม่ได้ ภาษาไม่มี แล้วจะพูดกันทำไม เป็นปรมัต รู้ได้เฉพาะตน

เหมือนกับกินของหวาน ถ้าคนไม่เคยกินหวาน ฟังคนกินหวานมาอธิบาย

มันจะรู้เรื่องไหมครับ น่าคิดนะครับ

สาธุครับ

 

คุณเราฯครับ ผมคนเป็นช่างสงสัย
ใช่ครับพระนิพพานเป็นเรื่องโลกุตระ
แล้วประหลาดตรงไหนครับ
ที่อธิบายไม่ได้ ไม่มีภาษาพูด
ไม่เป็นการลบหลู่ดูหมิ่นพระพุทธพจน์ของพระองค์ไปหรือครับ?

ถ้าพระบรมครูจอมศาสดาอ้างบ้างว่า
ที่พระองค์ทรงตรัสรู้หนะเป็นปัจจัตตังรู้เฉพาะตน
อธิบายไม่ได้ ไม่มีภาษาที่จะมาสอน
รู้แล้วสอนไม่ได้(ไม่มีหรอกครับ...ไม่รู้จริงต่างหาก)

ถ้าเป็นเช่นนี้ศาสนาพุทธมิหมดไปตั้งแต่พระองค์ทรงตรัสรู้แล้ว
เพราะพระองค์รู้เพียงพระองค์เดียวหรือครับ

เป็นธรรมดามากครับที่ผู้ไม่รู้จริงหรือไม่เคยสัมผัสมาจริง
ย่อมมีข้ออ้างสารพัดสารพันในการโยนสิ่งต่างๆที่ตนเองไม่อยากตอบ
ไปให้กับเจ้าปัจจัตตังเกือบทั้งนั้น
กลายเป็นว่าความผิดบาปไปอยู่กับเจ้าปัจจัตตังหมดแต่เพียงผู้เดียว

แสดงว่าคุณเราฯไม่เชื่อที่พระบรมครูจอมศาสดาพูดใช่มั้ยครับ???
พระองค์ทรงบอกไว้ชัดเจนว่า

 

คุณจินฯ คุณเที่ยวสาธุโดยไม่อ่านหรือไรครับ<O</O
อย่าเพียงแค่เห็นว่าที่เค้าพูดมาตรงกับจริตคุณเท่านั้น <O</O
โดยไม่คำนึงว่าเป็นการลบหลู่พุทธพจน์หรือเปล่า คุณนี่ เก้อ ยากจริงๆครับ<O</O


;aa24

 

ท่านผู้เจริญ ขอให้ท่านได้พบซึ่งพระนิพพานซึ่งชาตินี้

อนุโมทนาครับ

 

* *

 

คุณเราฯผู้เจริญครับ การจะได้พบพระนิพพานนับว่ายากแสนยาก
แต่การจะให้เข้าถึงพระนิพพานได้นั้น ยิ่งกว่ายากแสนยากอีกครับ

 

คุณจิน คุณนี่แย่ยิ่งกว่าพวกขี้เหล้าเมายาเสียอีก
คนพวกนั้นรู้อยู่ว่าสิ่งที่ตัวเองเสพมันอยู่นั้นไม่ดี
ควรเลิกหรือเสพมันให้น้อยลงหน่อย
แต่ด้วยความไม่เคยฝึกฝนอบรมจิตมาก่อน
จึงไม่มีพลังจิตที่มั่นคงมากพอ จึงยังต้องตกเป็นทาสมันอยู่

พวกเค้าทั้งหลายเหล่านั้น
ยังมีเหตุผลรับฟังและเข้าใจ สิ่งที่เกิดขึ้น
ยอมรับ เพื่อที่จะมีการเริ่มอบรมฝึกฝนให้เกิดพลังจิตที่มั่นคง
ในการสลัดสิ่งเหล่านั้นออกไป จนกว่าจะสำเร็จ

ส่วนคุณนั้นยังมัวเมาอยู่กับสิ่งที่ตนเองรู้
ว่าดีเลิศประเสริฐศรีที่สุด โดยไม่เคยยอมรับฟังของคนอื่นเลย
ทั้งๆที่คุณพูดออกมานั้นมันขาดเหตุผลชัดๆ
พอมีคนชี้ให้เห็นด้วยเหตุผลที่แท้จริง คุณก็ไม่ยอมรับ
เพราะไม่ถูกกับจริตคุณเท่านั้น นี่แหล่ะ มัวเมาตัวจริง..

;aa24.

 

ยังไม่ตื่น ยังเมาหลับอยู่ ^-^

 

ใครกันแน่ ที่ยังมัวเมาหลับไม่ฟื้น เป็นคน

 

ที่ว่าสัตว์จะหมดไปจากโลกนั้นไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลครับเพราะพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ที่ท่านบำเพ็ญบารมีมาก็ต้องจากจะพาสัตว์ให้พ้นจากโลกอยู่แล้วถ้ามันจะหมดได้จริงๆท่านคงจะสมหวังแต่ความจริงแล้วผมว่าคงไม่มีวันจะหมดหรอกครับ เพราะผมคิดว่ามันต้องมีจิตดวงใหม่เกิดขึ้นมาต่ออีกเรื่อยๆด้วยตัณหาและอุปาทานแล้วที่ว่าพระนิพพานจะเต็มนั้นรู้สึกผมจะเคยอ่านจากที่ไหน พระพุทธเจ้าตรัสว่าแม้ว่าจะมีพระอรหันต์ถึงซึ่งพระนิพพานแล้วแม้มีจำนวนเท่าใดพระนิพพานก็ไม่ปรากฏว่าจะมีท่าทีว่าพร่องลงหรือเต็มขึ้นเลยแล้วที่ว่าพระนิพพานอาจยังอยู่ในการเวียนว่ายนั้นผมว่าคงไม่หรอกครับเพราะพระนิพพานไม่มีที่สุดครับ

 

มีเมล็ดข้าวเปลือกอยู่ 2 เมล็ดแช่น้ำทิ้งไว้ 5 วันเสร็จแล้วนำ 1 เมล็ดลงดิน
อีก 1 เมล็ดแกะเปลือกออก รอดูผลเมล็ดที่อยู่ในดินงอกขึ้นหรือไม่ถ้าขึ้นจบ
อีกเมล็ดงอกขึ้นหรือไม่ถ้าไม่จบ


ฉันใดก็ฉันนั้น

 

อืม อย่าไปคิด ครับ จะคิดไปทำไม ปวดหัวเนอะ

 

คำว่า ธรรมะ และ นิพพาน แพร่หลายอยู่แล้ว
ในขณะที่เจ้าชายสิทธัตถะบำเพ็ญบารมีจนบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาน
อภิเษกเป็นองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระองค์เพียงแต่นำคำที่บุคคลทั่วไปเข้าใจได้ง่าย นำมาใช้เท่านั้น
ธรรมะคือสิ่งทั้งปวง ธรรมะคือธรรมชาติของทุกสรรพสิ่ง
ก่อนพระพุทธเจ้าอุบัติ ทุกคนคิดว่า สิ่งดีหรือไม่ดีล้วนมีเทพเจ้าเป็นผู้กำหนด
หลังพระองค์กำเนิด ทรงประกาศว่า ทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย
นิพพานแปลว่า ดับแล้วเย็น
ก่อนพระพุทธองค์ทรงอุบัติ ทุกคนปฏิบัติเพื่อไปดำรงอยู่กับพระเจ้าของลัทธิตน
หลังพระชินสีห์ประกาศธรรม นิพพานเป็นไปเพื่อการดับกิเลสภายใน อันมีอวิชชาเป็นกำเนิด

นิพพานคือ การดับและเย็น ใช้ได้กับทุกสิ่ง เช่น สมัยก่อนหุงข้าวด้วยหม้อดิน
การยกหม้อข้าวลงมา จากร้อนจนเย็น ก็เรียกว่านิพพานเช่นกัน
ดุจใจเราที่ถูกเผาไหม้ด้วยไฟ 3 กองแห่งกิเลส คือ โลภ โกรธ หลง ตลอดเวลา
ภายในใจรุ่มร้อนวุ่นวาย ต่างแสวงหาทางออกจากความรุ่มร้อน
แต่ด้วยตัณหาและอุปาทาน ดุจยางเหนียว ทำให้ดวงตามืดบอด ไม่รู้เหตุแห่งทุกข์ เหตุแห่งความร้อนนั้น

ใจที่รุ่มร้อนด้วยกิเลส หากแม้ชั่วพริบตา จิตมีตัวรู้เท่าทัน จิตยกออกจากเหตุแห่ง
กิเลสนั้น พริบตานั้นจิตจะรู้สึกปลอดโปร่ง เบาสบาย จะรู้สึกเย็นภายในอก
ดั่งคนโบราณ บอกไว้ว่า เย็นใจ ก็เรียกว่านิพพานชั่วขณะเช่นกัน

นิพพานเป็นสภาวะหนึ่งที่จิตต้องจับไว้เป็นอารมณ์
การจะทรงอารมณ์จนถึงพระนิพพาน
ตัดขาดจากสภาวะปุถุชน จนเป็น พระอริยเจ้าแม้ขั้นต้น คือ พระโสดาบัน
ต้องผ่านการรู้ภัยแห่งรูปนาม และ เห็นโทษแห่งสังขาร คือ การปรุงแต่งให้เกิด
เพราะมีเกิด จึงมีแปรปรวน จึงมีการดับสลาย และกลายเป็นสังสารวัฏไม่รู้จบ

เพราะขาดสติจึงเกิด
เพราะมีสติจึงไม่เกิด
สติ คือ การระลึกรู้
ปัญญา คือ การรู้ชัด รู้แจ้ง
เป็นพุทธะ เพราะรู้ชัดในสรรพสิ่ง จึงตื่นขึ้นจากความหลงมัวเมา
และเบิกบานในการเป็นอิสระ หลุดพ้นจากสิ่งร้อยรัดทั้งปวง

พระอริยเจ้าล้วนมีจิตอยู่ในวิหารธรรม คือสติปัฏฐาน 4
แม้ที่สุดพระอรหันตเจ้าจะต้องมีสติอันครบถ้วนบริบูรณ์

ผู้ที่รู้แล้วว่า การเกิดทุกครั้งเป็นทุกข์ร่ำไป
ทุกสิ่งในโลก ล้วนเป็นสิ่งที่แปรปรวนสม่ำเสมอ ทนได้ยาก ไร้ตัวตนให้ยึดถือ
ผู้พ้นไปแล้วด้วยดีแล้ว ย่อมไม่มีเหตุผลในการกลับมาเกิดอีก

เช่น ผู้มักโกรธ เพราะไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ หรือได้ในสิ่งที่ไม่อยากได้
เมื่อรู้เหตุแห่งความโกรธ คือความคาดหวัง ดับความอยากได้
ก็ไม่คาดหวังสิ่งใดจากใคร ก็ไม่ผิดหวังเพราะสิ่งใด
ความโกรธเมื่อขาดเชื้อ ความไม่พอใจที่นอนเนื่องในสันดานก็ค่อยๆจะดับสลายตามไตรลักษณ์เช่นกัน

 

พระพุทธเจ้า อุบัติขึ้นมาแล้ว บนโลกนี้ ไม่ต่ำกว่า ล้านพระองค์แล้ว

คิดให้ดีๆว่า ทำไม พวกเรายังมานั้ง กดคอม อยู่แบบนี้ ไม่ไป นิพพาน สะทีหว่า

เหตุปัจจัย ไม่ได้มีอยู่ที่ พระพุทธเจ้า อย่างเดียว ที่ขนเหล่า สัพรรพสัตว์ ไปนิพพาน

แต่มันขึ้นอยู่ กับ ตัวเรา เองว่า เราพร้อม ที่จะไปอย่างแท้จริงแล้วหรือยัง

ดอกบัวมี สี่เหล่า

เราเกิดตาย มานับชาติ ไม่ถ้วน

เราอาจจะเคยฟังธรรมจาก พระศาสดามานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

แต่ตอนนั้น อวิชาบดบัง ไม่รับธรรมเอง จะโทษใครเค้าได้

ไม่จำเป็นต้อง พอ พระพุทธเจ้า ท่านก็ไปนิพพานได้

อย่างประจุบัน มีหลวงตาบัว เป็นที่พึ่ง พระพระอรหันต์

เรายังไม่ได้ไป ฟังธรรมท่าน จนถึงจิตใจ

หรือ ปฏิบัติ เพียงแค่น้อยนิด ของเศษธุรี จะหวัง ประสบ พบชัย

ทำความเพียรเท่าฝ่ามือ จะชนะ กิเลสเท่ามหาสมุทร เป็นไปได้หรือ