เมื่อความรักเดินทาง(บันทึกการเดินทาง)จะทำตะกรุดหาเงินร่วมสร้างศาลา

เค้ายกยอผมต่างหาก ไม่มีความรู้เลยสักนิดครับท่าน.....อันเนี้ยเกินเลยแล้ว

เดี๋ยวคนจะหลงไปใหญ่หลายคนในนี้เคยเจอผมแล้ว ไม่ได้เป็นเช่นนั้น

ไม่งั้นจะนั่งดู สามตัวตรงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยครับ

 

เรื่องพระอาจารย์ต้องให้คนใกล้วัดท่านเล่า โจ ณ นคร(นายก)โน้นดีกว่า

ท่านเด็กไทรน้อย ผมคงได้แค่โม้ในแบบของผมนะครับให้คุณโจมาเล่าดีที่สุด

แล้วเ๋ดี๋ี่ยวผมตาม....ฟังคนอื่นก่อนเรื่องท่านผมทีหลังดีกว่า โดเร่ก็น่าจะเล่าได้ดี

ไม่แพ้กัน.....

ท่านเด็กไทรน้อยยังติดค้างผมเรื่อง หลวงพ่อเอียด วัดไผ่ล้อมนะครับ

 

ผมไม่รุ้จะเล่าไรอ่ะคับ แต่ประทับใจและศรัทธาในตัวพระอาจารย์พรสิทธิ อย่างมาก
มีก้แต่ประสบการณ์มากมายที่ไม่รุ้จะบรรยายและไม่รุ้จักจบ คับ สาธุๆ

 

จะเล่าถึงทริปทางเหนือที่ประทับใจเป็นพิเศษ ครูบาสมจิตร วัดสะแล่ง อ.ลอง จ.แพร่
พระดีพระแท้ ที่ผมกล้าการันตีว่ากราบได้สนิทใจ ท่านเป็นพระที่เมตตามากๆ เย็นสบาย สำรวมทั้งกายวาจาใจ ทุกอิริยาบถ ใครได้สัมผัสพูดคุยสนทนากับท่านจะทราบคับ สุดๆ จิตท่านใสสะอาด และบารมีท่านสูงมาก ลูกศิษย์ลูกหานับถือมากมาย และที่สำคัญท่านไม่ถือตัว เข้าไปพูดคุยได้เป็นกันเอง ไม่มีทศกัณฑ์ไม่ต้องห่วง ท่านเปนเจ้าคณะอำเภอและเป็นพระผู้ใหญ่คับ อายุประมาณ 60 กว่าๆ แต่สุขภาพร่างกายแข็งแรง ยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมต้อนรับลูกศิษย์ลูกหาที่เดินทางมาสม่ำเสมอ ไม่แบ่งแยกชนชั้น ท่านเมตตาเท่าเทียมกันคับ
เรื่องวัตถุมงคล ท่านไม่ยึดติดคับ แต่ด้วยความชอบส่วนตัวก็ลองถามไถ่ท่านดูคับ เผื่อจะได้ไรดีๆ สนองกิเลส ตามจริตคับ แล้วแต่บุญวาสนา ท่านจะดูเปนรายๆไป

ไว้จะนำประวัติวัด และคำสอนคำกลอนของท่าน มาฝากกันน่ะคับ
(ป.ล. รบกวนพี่อัสดงค์ สานต่อด้วยคับผม พอดีติดภารกิจใหญ่หลวง
ต้องไปหาประสบการณ์ที่ต่างประเทศ คับ อิอิ)

 

ถ้าใกล้ๆกัน ผมขอแนะนำ ครูบาหาญ วัดดงลาน จ.แพร่ คับ สำหรับผู้ที่ชอบสะสม
วัตถุมงคลล้ำค่าราคาขนม เพราะของทางวัดนี้ ครูบาท่านสร้างเองกับมือหมด ราคาวัดคับไม่มีศูนย์มาเกี่ยวข้อง (หลักสิบ) ขอบอกคับ เยนเจี้ยบๆ ผู้ที่ชอบหวานเย็น ๆ ไม่ควรพลาดน่ะคับ จริตครูบาท่านเมตตาแท้ๆเลย มีของดีๆ รุ่นเก่าๆ อยู่พอสมควร คับ และที่ทางวัดนี้ สวยงามมากๆ ร่มรื่นสบายตา และพระพุทธรูปอ่อนช้อยตามสไตล์ล้านนา
และมีพิพิธภัณฑ์วัตถุมงคลของเก่าแก่ ให้ชมกัน อีกหนึ่งสถานที่คับที่ไม่อยากให้พลาด
และขอบอกว่า มีโอกาสไปแล้วจะไม่อยากกลับเลย 55+

 

ช่วยกันเล่าเลยครับพี่ ประสบการณ์จากคนไกลน่าเชื่อถือกว่า และอีกอย่างสำนวนพี่อ่านแล้วสนุกดี

ขุนแผนเมืองสมุทรปราการ และท่านโดเร่ช่วยเล่าด้วยนะครับ ท่านโดเร่ประสบการณ์เยอะมากเลยครับ

 

ผมเขียนไม่ค่อยเก่งนะครับ บางคนก็บอกว่าผมไม่ค่อยรู้ภาษาคน แต่จะพยายามนะครับ...



หลวงพ่อเอียด วัดไผ่ล้อม...

เดิมท่านชื่อละเอียด พูลพร...

ผมได้เจอท่านครั้งแรกตอนงานบวชเพื่อนผมที่วัดไผ่ล้อม แต่ตอนนั้นผมกำลังสนุกสนานกับของมึนเมาอยู่ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของประเพณีงานบวชนาค เลยไม่ได้เข้ากราบท่านได้แต่มองท่านอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ท่านเป็นพระที่อยู่เฉยไม่ไ้ด้ตอนนั้นคนยังไม่ขึ้นท่านเยอะเหมือนปัจจุบันนี้ท่านพอมีเวลาว่างท่านก็จะต้องเดินตรวจดูความเรียบร้อยบนศาลาเวลามีงาน...

ได้กราบท่านครั้งแรกตอนช่วงกุมภาพันธ์ 2543 ประมาณนี้เป็นทำบุญและศิษย์จัดงานฉลองที่ท่านครบ6รอบ 72พรรษา ในงานแขกเหรื่อ ญาติ โยม หลั่งใหลเข้ามามากมายแต่ท่านไม่มีท่าทีอิดออด หรืออ่อนล้าเลย ท่านมีแต่รอยยิ้มและความเมตตาให้ทุกคนที่เข้าไปกราบท่าน จำได้ว่าในงานท่านแจกพระสมเด็จรุ่นสองของท่านคือพระสมเด็จหลังอรหัง ซึ่งเดี๋ยวนี้ศิษย์ท่านที่ไม่มีพระสมเด็จหลังไผ่ก็บูชาสมเด็จอรหังนี้ติดตัวแทน และนับว่าเป็นพระองค์แรกของท่านที่ผมมี และเป็นพระของท่านที่ผมมีประสบการณ์ด้วย และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาด้วยความเมตตาของท่าน และรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นของท่านทำให้ผมต้องคอยวนเวียนไปกราบท่านอยู่เสมอๆเมื่อมีโอกาส...

เรื่องการสืบทอดพุทธาคมของท่านท่านร่ำเรียนมาจากหลวงขัน วัดนกกระจาบ และหลวงพ่อแจ่มอตีดเจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อมศิษย์ใกล้ชิดหลวงพ่อขัน ซึ่งถ้าย้อนลงไปอีกหลวงพ่อขัน ท่านเป็นศิษย์หลวงปู่ศุขวัดมะขามเฒ่า นับได้ว่าหลวงพ่อเอียดท่านก็เป็นในสายหลวงปู่ศุขเช่นกัน เหรียญของท่านเมื่อก่อนคนไม่เยอะขนาดนี้เอามาใส่พานให้ท่านท่านจะเสกนานมากๆ แถมยังจารให้อีกด้วยโดยท่านจะใช้ยันเฑาะห์ อะล้อม และอังล้อม ตามแบบฉบับหลวงพ่อขัน...

และท่านเป็นที่เคร่งด้านกรรมวิธีแบบโบราณเคยเห็นท่านทำตะกรุดท่านจะต้องหยิบแผ่นเงินและเหล็กจารเดินไปจารที่หน้าพระประธานในกุฎิของท่านตอกนึงกะดูแล้วคงไม่ต่ำกว่า20นาทีขึ้นไป ของขึ้นชื่อของท่านนอกจากวัตถุมงคลพระเครื่องยังมีน้ำมันมนต์รักษากระดูกอีกด้วย บางครั้งคนเจ็บใส่เฝือกมาจาก ร.พ.แต่ด้วยความมั่นใจในน้ำมันมนต์ถึงกับถอดเฝือกออกแล้วรักษาทางน้ำมันมนต์ก็ยังมี...

เมื่อก่อนวัตถุมงคลของท่านจะแจกฟรีที่วัิดท่านยังเคยพูดให้ลูกศิษย์ลูกหาฟังเลยว่าของดีต้องฟรี เมื่อก่อนมีของไม่กี่อย่างไม่เหมือนปัจจุบันมีหลายคณะขออนุญาตท่านเพื่อจัดสร้างวัตถุมงคลกัน แต่จะให้แจกฟรีแบบเมื่อก่อนก็คงจะไม่ได้แล้วเนื่องจากท่านมีภาระหน้าที่ต้องใช้ปัจจัยเยอะในการสร้างเสนาสนะ และถาวรวัตถุต่างๆในวัด เมื่อก่อนวัดไผ่ล้อมเป็นวัดเล็กๆออกจะทรุดโทรมตั้งแต่ท่านมารับตำแหน่งสมภารดูแลวัดท่่านก็สร้าง และบูรณะ สิ่งต่างๆให้ดีงามซึ่งถ้าดูๆไปแล้วคงต้องใช้งบเยอะมากๆ คงเป็นบุญญา บารมี ของท่านที่สามารถทำได้ถึงขนาดนี้ ว่าด้วยเรื่องความเมตตาของท่านก็ไม่ธรรมดา เคยมีพ่อค้า แม่ขาย มากราบท่านว่าขายไม่ดีให้ท่านช่วยสงเคราะห์ช่วยเหลือหน่อยถ้าเป็นบางที่ก็คงรดน้ำมนต็หรือแจก หรือให้เช่าอะไรไปแล้วก็เสร็จพิธี แต่ท่านไม่ใช่อย่างนี้อันนี้รู้เพราะวันนั้นนั่งอยู่ด้วยท่านจะอบรมสั่งสอนเสียก่อนแล้วถึงแจก ท่านว่า...

โยม หลวงพ่อเจ้าขา มาขอบารมีหลวงพ่อให้ช่วยเหลือหน่อยเจ้าค่ะ
ท่าน เอ้อ ว่าไง เป็นไงมาไง
โยม หนูขายของเจ้าค่ะแต่ตอนนี้มีคู่แข่งมาใหม่ หนูขายไม่ค่อยได้เลยเจ้าค่ะ
ท่าน ขายไม่ค่อยได้เหรอ แล้วเราตั้งใจทำมาหากินรึเปล่า เราไปโกรธไปเกลียดเขาหรือเปล่าไปโกรธไปเกลียดเขาไม่ได้นะ ต้องมีจิตเมตตา และตั้งใจทำมาหากินมันถึงจะดี

เห็นท่านจะพูดประมาณนี้
แล้วท่านก็ให้พระที่วัดหยิบสีผึ้ง กับคาถาเมตตาค้าขายให้ไป...
เรื่องความเมตตาของท่านอีกอย่างหนึ่งที่เห็นก็คืออย่างมีคนไปกราบท่านเยอะวันหยุด อากาศร้อน คนเยอะ ท่านยังเมตตาให้ลูกศิษย์สั่งไอติมตักมาเลี้ยงญาติโยมกันเลย เคยเจอแต่เลี้ยงพระแต่ที่นี้มีพระเลี้ยไอติมโยมด้วย...

ผมเรียบเรียงไม่ค่อยเก่งเหมือนอาจารย์โบ้ครับ และผมก็ไม่ใช่ศิษย์สนิทใกล้ชิด หรือก้นกุฏิอะไรเป็นแค่คนที่ศรัทธาท่าน แต่ถ้าใครเคยไปกราบท่านคงจะสัมผัสได้ถึงความเย็นความเมตตาของท่านได้ ผมบางครั้งบางคราว มีเรื่องร้อนใจ พอไปกราบท่านนั่งอยู่ใกล้ท่านแล้วเหมืือนมีความรู้สึกว่าเย็นสบาย...

ช่วงหลังนี้ท่านชราภาพมาก สุขภาพก็ไม่ค่อยจะสู้ดี และเป็นพระผู้ใหญ่ที่มีภาระหน้าที่ต้องดูแลมากมายนอกจากดูแลวัดของท่านเองแล้วด้วยการที่เป็นรองเจ้าคณะจังหวัดท่านก็มีหน้าที่คอยสอดส่องดูแลวัดอื่นในปกครองของท่านอีก ไหนจะงานพุทธาภิเษก เทวาภิเษก งานอะไรต่ออะไรอีกเยอะแยะ แต่ท่านก็ไม่ย่อท้อถ้าไปไหวท่านก็จะไปจะทำให้อย่างเต็มความสามารถของท่าน อายุอานามขนาดท่านควรรับกิจนิมนต์น้อยลงแล้ว แต่ทุกวันนี้ยังเยอะอยู่เหมือนเดิม เคยไปนิมนต์ท่านมาทำบุญบ้านเพื่อน พอดูสมุดคิดแล้วโอ้ มีคิวจองกันข้ามเดือนทีเดียวเชียว...

ท้ายนี้ผมอยากบอกว่า ผมไม่รู้หลวงพ่้อจะเก่งหรือไม่เก่ง ผมไม่รู้ว่าหลวงพ่อจะเป็นพระอภิญญาระดับไหน ผมไม่รู้ว่าหลวงพ่อจะรักผมไหม แต่อยากให้รู้ไว้...

ผมรักหลวงพ่อครับ​

**************************
เดี๋ยววันหลังเอาประวัติท่านจากหนังสือที่วัดแจกมาลงให้ชมกันครับ...

เอาไว้น้ำลดลงแล้วคงได้ไปทัวร์อยุธยาและได้เข้าไปกราบหลวงพ่อนะครับคราวก่อนน้ำท่วมสูงเซ็งจิตหมด...

 

สมัยนั้น ผมเองพอทราบข่าวหลวงปู่ตี๋ (โดยบังเอิญ) ก็รีบเร่งไปกราบท่านเป็นการด่วน รู้สึกว่าระแวกอุทัยฯ จะมีอีกองค์คือ หลวงพ่อวงศ์ วัดวังสาริกา เห็นว่า ขุนแผนท่านสุดๆ ก็ว่าจะตามไป ก็ไม่ได้ไปซะทีจนท่านมรณะภาพ รู้สึกว่าท่านจะเป็นเจ้าคณะตำบลทัพพันด้วยนะครับ


นอกจากหลวงพ่อวงศ์แล้วก็มีอีกองค์จำชื่อไม่ได้ รู้แต่ศพไม่เน่า ก็ไปได้แหวน
กับสมเด็จท่านมา แหวน นิว ให้มา สมเด็จ ท่าน JumboA ให้มา จำได้ป่าวไม่รู้

มาเข้าเรื่องหลวงปู่ตี๋ต่อ ตอนนั้นทราบข่าวปุ๊บ รีบไปปั๊บ วัดอยู่ในตัวเมืองหลังตลาดเลย ไม่นึกว่าวัดท่านจะอยู่ในชุมชน (ยังได้แวะกราบหลวงปู่ฉาบ วัดคลองจันทร์ด้วย ไว้เดี๋ยวเล่า)

ไปถึงให้ทางเข้าเล็กจังแต่ก็เข้าไปจนได้ เข้าถึงวัดก็เกิดอาการตะกายตู้วัตถุมงคลทันที ตอนนั้นมันยังหลงอยู่มาก ตอนนี้บรรเทาลงหน่อย

ขึ้นกุฏิไปหลวงปู่ท่านก็ยังจำวัดอยู่ สักพักท่านออกมา ท่านก็ชวนพูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบ

ปรากฎว่าท่านมีเชื้อจีนครับ ผมเองก็เชื้อจีน แหม! เข้าทาง คุณแม่ผมเลยชวนท่านคุย ในฐานะที่มีเชื้อจีนด้วยกัน

ทราบว่าญาติท่านก็อยู่แถวเยาวราช ปัจจุบันญาติๆท่านก็ยังอยู่

แปลกอย่าง ท่านพูดและฟังภาษาจีนได้ ได้ พอคุณแม่ผมชวนคุยท่านจะตอบเป็นภาษาไทยอย่างเดียวเลย

แต่ถามอะไรท่านตอบได้หมด

 

(ต่อ หลวงปู่ตี๋)

มาตาผมบ้าง ผมถามท่านว่า "หลวงปู่ หลวงปู่เรียนวิชาจากใคร"

ท่านว่า "จากหลวงพ่อ วัดหนองตางู ได้เยอะ แต่เป็นวิชารักษาโรคต่างๆ ท่านรักษาได้หลายโรค โดยเฉพาะพวกงูกัด อะไรประมาณนี้"

ท่านไม่ตอบเปล่า เอื้อมมือไปหยิบรูปถ่ายตอนที่เททองหล่อพระ (รู้สึกในงานจะมีเททองหล่อพระกริ่งด้วย)

ได้อัลบั้มมาปุ๊บ เปิดปั๊บ ท่านเอารูปที่แผ่นยันต์ไม่ละลายให้ดู ท่านว่า "เนี่ยรูปนี้เททองพระ แต่แผ่นยันต์ไม่ละลาย ไม่รู้ทำไม " พลางส่งอัลบั้มเล่มนั้นให้ผมดู

ผมก็รับมาดูทุกรูป

เลยทำให้พอทราบว่า จริงๆแล้ว ระแวกนั้นท่านดังอยู่ก่อนแล้ว แต่เรื่องเพิ่งจะเข้าสู่ส่วนกลาง หรือ กทม นี่เอง พวกเรารู้ช้าไปหน่อย

 

มาต่อกันครับ

 

(ต่อ หลวงปู่ตี๋)

เมื่อพวกเรารู้ช้าไป พระเครื่อง เลยได้ช้าตามไปด้วย แฮ่ๆ หมดไปหลายรุ่นแล้วครับ ทำนองเดียวกับหลวงพ่อสมควร วัดถือน้ำ องค์นี้สุดๆ แต่ท่านเชื้อสายเวียดนาม แต่เก่งมากๆ พวกนายทหารนับถือมาก ท่านครอบ มงกุฎพระพุทธเจ้าให้ผมด้วย

นอกเรื่องอีกแล้ว เข้าเรื่องหลวงปู่ตี๋กันต่อ ตอนนั้นไป นอกจากถวายสังฆทานแล้ว ก็บูชาพระเครื่องของท่านมา ที่วัดมีหลายอย่าง บางอย่างแพง บางอย่างถูก แต่ในความรู้สึกส่วนตัวของผม ผมว่าค่อนไปทางแพง

ตอนนั้น ทายกวัด เชียร์ให้ผมขอเหรียญรุ่นแรกจากท่าน ผมไม่กล้า แต่แกก็รบเร้าว่า ท่านมีๆ ขอท่านสิ ดีนะ ยิงไม่ออกเลย เจอคำว่ายิงไม่ออกนี่ หูผึ่ง ก็เมื่อก่อนผมชอบทางนี้นี่ครับ สุดท้ายเลยเอ่ยปากขอเหรียญรุ่นแรกจากท่าน

ท่านบอกหมดแล้ว ไม่มีแล้ว ทายกได้ที สวนกลับว่า มีปู่ อยู่ในห้องนอนปู่ไง ยังเหลืออยู่

 

(ต่อ หลวงปู่ตี๋)

สุดท้ายท่านก็ยังคงยืนยันตามเดิม ว่าไม่มี เลยบูชาเหรียญอย่างอื่นของท่านมา ตอนนั้นในตู้ก็มีไม่มากแบบนัก

แต่ท่านอยากให้บูชาพระสังกัจจายน์ แต่องค์ละสามพัน ตอนนั้นตังค์ไม่พอเลย เอาเหรียญมา บูชาเหรียญเงินมาเหรียญนึง เหรียญทองแดงมาอีกจำนวนนึง แจกบ้างแถมบ้าง

มีพระปิดตาผงจักรพรรดิ์ ฝังตะกรุดทองคำด้วย ไม่แพง จะมีก็พระปิดตานี่ล่ะครับที่ฝังตะกรุดทองคำแล้วผมว่าไม่แพง ที่สำคัญเกศาเพียบ

มีผ้ายันต์สวยมาก ลงสี ปิดทองคำเปลว สวยมากครับ เห็นแล้วติดอกติดใจทันที เลยคว้ามาสองผืน

เอาพระกริ่งมาด้วย ทายกบอกว่า กริ่งก็ดีแต่หล่อมาจากโรงงาน เอาพระชัยวัฒน์ไปดีกว่า

ตกลงผมเลยเอามาสองแบบเลย ถึง กรุงเทพฯ พระกร่งเกลี้ยงทันที เหลือพระชัยฯ เนื้อนวะ ที่ผฝองค์เดียว

เนื้อนวะชั้นครูซะด้วย สวยครับ แต่แพง ตอนนั้นเนื้อนวะชุดนึง ตกสามพันมั้งครับ แต่หล่อโบราณ หลวงปู่ท่านหล่อเองทั้งหมด

 

(ต่อ หลวงปู่ตี๋)

รู้สึกจะเป็นพิธี ที่แผ่นยันต์ไม่ละลายนี่แหล่ะ แม้แพงขนาดนั้น พระก็แทบไม่เหลือแล้ว มาตอนหลัง ผู้สร้างเข้าไปเยอะเลย

ออกมาหลายรุ่น บางรุ่นก็แพงตั้งแต่ออกจากวัด

ของสำคัญอีกอย่างหนึ่งก็มีตะกรุด ผมเองเตรียมแผ่นไปให้ท่านลง วันนั้นก็ไม่ได้ลง ทีแรก ทายกจะไปตามช่างติ่งมาลง แต่ท่านบอกว่าทิ้งไว้ก่อนเถอะ วันหลังมาเอา จากวันนั้นถึงวันนี้ผมก็ยังไม่ได้ไปเอาซะที

ตะกรุดที่ท่านถนัดนั้น ผมจำไม่ได้แล้วว่าตะกรุดอะไร แต่ก็หายากพอสมควร

รู้แต่ท่านไม่ลงนานแล้ว เสกให้ได้แต่มีช่างติ่งเป็นผู้ลง

อันช่างติ่งนี้ก็เป็นผู้เททองหล่อพระกริ่งถวายหลวงปู่หงษ์ รุ่นขุดสระนี่แหล่ะ สวยมาก อิ่มเอิบ อ้วน องค์โตดีมาก

หลังจากงานนั้นแล้วแกก็ไม่รับงานอีก จนแกเสียชีวิตไป

 

(ต่อ หลวงปู่ตี๋)ก่อนกลับ ผมก็ได้ให้ท่านประสิทธิประสาทวัตถุมงคลทั้งหมดอีกครั้ง

ตอนนี้นึกออกเท่านี้ ไว้นึกอะไรออกอีก จะมาเล่าต่อ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=tcat colSpan=2>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD></TR><TR><TD class=alt1 colSpan=2>HellBoy, ่่่Jumbo A </TD></TR></TBODY></TABLE>

ไม่ได้คุยกันนานนะท่าน JumboA

 

อนุโมทนาครับพี่ทิ่เอาเรื่องราวดีๆมาเล่าครับ บันทึกรักของพี่ก็มีไม่น้อย..........

มาเป็นข้อมูลดีๆให้ผู้ที่ไม่เคยไปได้รู้ ได้ทราบกันครับ ต่อเรื่อยๆครับ เดี๋ยวท่านอื่นจะได้ตามมา

ผมโม้คนเดียว ไม่มันส์ครับพี่

 

เอาบันทึกลับไหมคับ 555

 

ครับต่างคนต่างยุ่งผมช่วงนี้เดินทางบ่อย เรื่องเรียนด้วย เรื่องส่วนตัวด้วย

เวลาว่างจะไปอยู่วัด อาทิตย์หนึ่งเดินทางตลอด อาทิตย์นี้ตั้งใจจะไม่ไปไหนรอ

งานลูกค้าครับ ยกเว้นใครมาชวนไปวัด ลูกค้าก็ฉุดไม่อยู่ครับ 555

 

ที่นี้เรื่องบันทึกรัก(เดินทาง) บันทึกรัก บันทึกลับ(สวาท) นั้นเอาไปเล่าที่อื่น

ผิดที่ ไปๆ 555

 

อะจึ๋ย!...ต้องหลังไมล์ โดเร่