ขอคำชีแนะด้วยครับ

เราไปทำเวรกรรมอะไรไว้หรือครับ ไม่ว่าเราทำงานที่ไหนก็ต้องโดนคนนินทาตลอดลูกพี่รัก ลูกน้องเกลียด ลูกน้องรัก เจ้านายเกลียด เจอคนดูถูก ใส่ร้าย จับกลุ่มนินทา ผมไม่เคยไปนินทาใครเลยครับสาบานได้ไม่ชอบเข้ากลุ่มเวลาเขานินทาใคร ก็เลยโดนกับตัวเองบ่อยๆลูกน้องแท้ๆพอเป็นงานก็ออกไปทำเอง แล้วก็มาตีเสมอ ดูถูกเราอีก มีวิธีแก้กรรมแบบนี้หรือเปล่าครับ
ทำบุญคนไม่ขึ้นเดือดร้อนหันไปพึ่งใครไม่ได้ใครเดือดร้อนมายืมเงินไม่เคยได้คืนเลยครับแต่ว่าเราไม่ดีอีกต่างหาก มีอาจารย์ท่านใด เก่งๆเรื่องพวกนี้บ้างครับ เราทนมา36 ปีแล้วไม่รู้เมื่อไรมันจะหมดสักที่

 

เจริญพรหมวิหาร 4

เมตตา

กรุณา

มุฑิตา

อุเบกขา

......................................

แล้วอย่าลืมท่องคาถานี้ไว้ในใจ

มียศ เสื่อมยศ
มีลาภ เสื่อลาภ
มีสุข มีทุกข์
มีสรรเสริญ ก็มีนินทา

เพี้ยงงงงงงงงงงงงงง ทำได้ตามนี้ เจริญในหน้าที่ ชีวิตการงาน

 

ใครว่าเราก็คิดในใจว่าช่างมัน อะไรๆก็ช่างมัน ใจก็คิดวางอุเบกขา
ใครเขาว่าเราก็ยิ้ม แผ่เมตตาให้
ใจเราเป็นสุขก็พอ อย่าเอาใจไปผูกกับจริยาของคนอื่น
บุคคลไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
โลกก็เป็นเช่นนี้แล

 

พระพุทธรูปท่านนั่งอยู่เฉยๆ ท่านยังโดนนินทาเลย นับประสาอะไรกับคนเดินดินกินข้าวแกงอย่างเราๆ ก็อโหสิกรรมให้เขาไป
ใจเราเย็นเท่านั้นเป็นพอ

 

มองให้เป็นเรื่องธรรมดานะคะ ทำความดี ทำบุญเยอะๆ และทำใจให้สบาย ใช้กรรมไปค่ะ กรรมหมดเมื่อไร่ก็สบาย ...แต่ระวังอย่าเผลอสร้างกรรมใหม่นะคะ ^^


สู้ๆๆค่ะ เราทุกคนต้องเจอเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าจะรับได้หรือไม่ เท่านั้นค่ะ

 

ความเห็นจากปุถุชนคนธรรมดานะ

ไม่มีใคร ไม่ถูกนินทาในโลกครับ ปลงซะนะครับ แล้วจะเป็นสุขขึ้นครับ

เอาเวลาที่วิตกกังวล ไปทำบุญ สวดมนต์ นั่งสมาธิ อุทิศให้สรรพชีวิต

หรือ พาครอบครัวไปเที่ยว ไปพักผ่อน จะดีกว่าไหมครับ

ถ้ายังทำใจไม่ได้

จะบอกให้ว่า ว่า กิเลสพวกนี้ มันกินใจเราอยู่ เรารู้แจ้งแล้วว่า

อันนี้หละ ทุกข์ ตอนนี้เรากำลังอยู่ในตัว สมุทัย คือสาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์

จริงๆ ก็เพราะว่า ใจ เรานั่นหละ ที่ไปยึดมั่นถือมั่นมันมาตั้ง 36 ปี

ทุกข์ มันเกิดที่ไหน ก็ดับที่นั่นครับ ที่เหลือ ก็ไปคิดให้ได้นะ เกิดเอง ต้องดับเอง

ถ้ายังไม่หายอีกก็

ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้วครับ พวกที่นินทาอีกไม่นานมันก็ตาย หรือไม่เราก็ตายก่อนมัน

รอไปอีกหน่อยแล้วกันครับ ..

อนุโมทนาทุกคนครับ

 

"ทำกรรมเช่นใด ย่อมรับผลเช่นนั้น"

คุณคงได้ติฉินนิททาผู้อืนมาก่อน หรือไม่ก็นินทาพระอริยสงฆ์ในกาลก่อน
ลองถวายหนังสือ หรือพระไตรปิฎกกับพระดูนะครับ...

 

อย่างนี้ต้องแก้ด้วยคำว่าช่างมัน ปล่อยมันไป อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ไม่ว่าเราจะทำหรือไม่ทำ ยังงัยเค้าก็ต้องนินทาเราอยู่ดี เราก็สู้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ทำแต่ความดีจะดีกว่า
บางอย่างเราไปถือ ไปแบกไว้มันก็หนัก วางมันลงซะ ถ้าเราโดนกระทบกับโลกธรรม8 มีความรู้สึกโกรธ ก็ให้รู้ว่าโกรธ ดูมันที่จิต สักพักจะเห็นว่าความโกรธมันไม่เที่ยง แล้วมันจะค่อยๆคลายลงเอง ต้องใช้ขันติให้มากค่ะ คิดซะว่าเป็นขันติบารมีนะคะ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมันไม่เที่ยง คนอื่นเขานินทาเรา ใส่ร้ายเราได้ เขาก็ชมเราได้เหมือนกันค่ะ เพชรจะงดงามได้ก็ต้องผ่านการเจียระไน เหมือนกับคนจะแข็งแกร่งได้ก็ต้องผ่านความเจ็บปวดค่ะ
สักวันนึงมันก็จะผ่านไปและเราจะแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นค่ะ สู้ต่อไปนะคะ ^_^

 

"ทำกรรมเช่นใด ย่อมรับผลเช่นนั้น"

คุณคงได้ติฉินนิททาผู้อื่นมาก่อน หรือไม่ก็นินทาพระอริยสงฆ์ในกาลก่อน...

ต้องใช้อดทนเพราะคงเป็นผลกรรมมาจากอดีตชาติของคุณ
หันมาสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิไปเรื่อยๆ หนักจะกลายเป็นเบา เบาก็จะหาย แล้วอย่าลืมกรวดน้ำด้วยนะครับ
"จงอย่ากลัวความทุกข์ เพราะความทุกข์ทำให้เราดิ้นรนเพื่อพ้นทุกข์ ถ้าจะกลัวจงกลัวความสุขเถิด"

 

โดนกันทุกคนแหละคุณ ทําใจเถอะนะครับ สวดมนต์นั่งสมาธิ แผ่เมตตาครับ จะแก้ที่คนอื่นยากนะครับ แก้ที่ใจเราดีกว่า ใครจะว่าอย่างไร ขอใจเราเป็นสุข

 

หากคุณต้องการนับถือศาสนา เชน ที่มาจากคำว่า ชนะ ซึ่งหมายถึงการทำทุก
อย่างเพื่อให้ ชนะ กรรม คุณก็ต้องไปทำบุญสุนทาน หรือ ไปหาวิธิทำสมาธิ
เอาจิตหลบออกจากกรรม หรือ ทำให้มันอยู่เหนือกรรม เรียกว่า ชนะทุกข์ด้วยการ
ผลักไสทุกข์เอาไว้

หากคุณต้องการนับถือศาสนาพราหมณ์ ให้คุณบวงสรวง เทพ เจ้ากรรมนายเวร
เพื่ออ้อนวอนด้วยการเปล่งสัจจ พร่ำพรรณาร้องขอเอาจากเทพไปใช้ให้เจ้ากรรม
หรือให้เจ้ากรรมยกโทษให้โดยตรง เรียกว่า ชนะทุกข์โดยการน้อมมาใส่ตนเป็นธุระ

หากคุณไม่ประสงค์จะทำตามลัทธิศาสนาทั้งสอง ก็ขอให้ลองตรองวิถีพุทธ วิถีพุทธ
จะเน้นการปฏิบัติไปที่ จิตกุศล ให้เหมือนแยกออกมาจากขันธ์5 แยกออกมาจากความ
เป็นตัวตนเรา ให้ จิตกุศล นั้นเจริญอยู่(ภาวนา) เมื่อทุกข์มากระทบ ก็ปล่อยให้กระทบ
ลงไปในส่วนที่เป็นตัวตน หรือ ขันธ์ แต่ไม่อาจส่งทุกข์มากระทบที่ จิตกุศล ที่เราภาวนา
เจริญขึ้นแยกเอาไว้อยู่ได้ จิตกุศลนั้นเรียกตรงตามอาการว่า จิตที่ตื่นจากทุกข์ จิตที่พราก
ออกจากทุกข์ เพราะเป็น จิตที่พรากออกจากขันธ์ เป็นการรับรู้ ยอมรับทุกข์ เห็นทุกข์
ไม่หนีทุกข์ และไม่รับทุกข์มาจนเป็นธุระ รับแค่รู้ หยุดที่รู้ จึงรู้ตื่น และเบิกบาน

พูดแบบเข้ากับตัวอย่างคือ เมื่อโดนนินทาใจมีทุกข์ ก็รับรู้ไปว่าใจมีทุกข์เพราะโดนนินทา ไม่ต้อง
ไปแก้ จะไปแก้ทำไม ใจมันรับการเสียดแทงนั้นไปแล้ว ก็หยุดเอาไว้ที่ใจมันรับรู้พอแล้ว
ไม่ต้องไปดึงออกมาเป็นเหตุ เพื่อสร้างกรรมใดๆ อีก เราชดใช้กรรมไปเรียบร้อยแล้วด้วย
การเอาใจรับทุกข์ หากดิ้นรน ก็เท่ากับเราแส่ส่ายหาทุกข์มาเพิ่ม

แต่จะเห็นว่า ไม่ใช่การปฏิเสธ ใครนินทามา เราเอาใจรับและจบที่ใจ แต่กายยังต้อง
แก้ไขให้เรื่องมันจบ เช่นเราโดนลูกน้องที่เราสอนมากับมือกลับมาค้อนแคะ เราเอา
ใจรับความทุกข์นั้นไว้แล้วจบ แต่กาย(ภาษากายเท่านั้น)ให้ยินดีกับเเขาที่เขาเอาสิ่งที่เราสอนไปเลี้ยง
ชีพได้ หากเราทำดีลูกน้องรักแต่หัวหน้ามาว่า เราก็เอาใจรับทุกข์นั้นไว้แล้วหยุดที่ใจ
แต่กาย หรือ วจีจะต้องก้มน้อม ต้องไม่ลืมที่จะสอนลูกน้องที่ดูเราอยู่ อย่าให้เขาเห็น
ว่าเราไม่มีวินัยกระด้างกระเดื่องต่อผู้บังคับบัญชา แบบนี้ จิตคุณจะมี เมตตาจิต กรุณาจิต
มุทิตาจิต และอุเบกขาจิต ที่ใช้ตรงกับสถานการณ์ได้ประโยชน์ในแง่ของศีล วินัย

ส่วนใจที่รับรู้ทุกข์ หยุดแค่รู้ ไม่แบก ไม่เอามาตรึก มาหวลคำนึง รับกรรม รับทุกข์แล้วให้
มันจบลงในใจ ตรงนั้นหากทำได้ ดูให้ดีว่า นั้นคือ จิตที่ตื่น จิตที่มีสันติธรรม สันติธรรม
ก็คือ เย็นดับร้อน ในแง่ของจิตที่มีสติการระลึกรู้อารมณ์ทุกข์กระทบ หยุดแค่รู้ ไม่เอาไปปรุง
นี่คือการมี สติ ระรึกรู้อารมณ์ และไม่ไหลตาม และไม่ต้องกั้งการ์ดรอกระทบ

หากลองทำดู และทำได้เนืองๆ หยุดที่ระลึกรู้อารมณ์ว่า จิตโดนกระทบ แล้วหยุดแค่รู้ จิต
จะค่อยๆตั้งมั่นในการระลึกรู้อารมณ์กระทบได้เอง พอจิตเขาระลึกได้เอง ใจคุณจะเริ่ม
เบา เพราะงานของใจเริ่มหมดห่วง ทุกข์กระทบแต่ไม่ทุกข์ จิตใจจะห่างจากกิเลส(รู้ทุกข์)
ซึ่งยอดเยี่ยมกว่า จิตใจว่างจากสิ่งกระทบ(แก้กรรม)

เมื่อเห็นจิตที่ว่างห่างจากกิเลสได้เอง โดยเราไม่ต้องจงใจทำอะไร แต่จิตเขารู้ทุกข์ แล้ว
เขาจดจำสภาวะทุกข์ที่มากระทบได้ แล้วหยุดแค่ระลึกรู้ ก็จะเกิดกระบวนการที่เรียกว่า แยก
รูป(อารมณ์กระทบ) ออกจากนาม(การอยากปรุงวิธีแก้กรรม) หรือ มี จิต แยกออกจาก ขันธ์
ตามหลักการของพุทธศาสนาที่เกริ่นไว้ในช่วงต้น

 

เขาเอาเงินเราไป ชาติก่อนอาจเป็นเราไม่คืนเขาก็ได้นะครับ ให้เวลาเป็นตัวตัดสินคน