Coolz เข้าโรงพยาบาลคับ

ขอธรรมมะรักษา เอาใจช่วยให้ชนะสิ่งทั้งมวล

 

เอาดอกไม้มาฝาก..
เป็นกำลังใจหายเร็วๆ..น๊า

 

ขอให้สุขภาพแข็งแรง...หายป่วยในเร็ววันนะคะคุณcoolz

 

หายไวๆครับ

 

ขอเป็นกำลังใจ หายป่วยเร็วๆ มีสุขภาพแข็งแรง

;aa7 ;aa7 ;aa7 ;aa7 ;aa7

 

กำลังใจจากพี่ๆน้องๆเพื่อนๆคงทำให้พอร์ซหายป่วยได้ไวๆนะครับ

 

เออ.....ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี


หนูขอขอบคุณทุกคนมากนะคะ เวลา 3 วันมีข้อความมาหาพอชร้อยกว่าด้วยความเป็นห่วง ซึ่งไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีคนเป็นห่วงมากขนาดนี้ จริงๆอาการน่าจะตายแล้วด้วยซ้ำ แทบไม่มีโอกาศรอดซ้ำพอชขอไม่เล่ารายละเอียดก่อนนะคะ ขอปฏิบัติธรรมให้กระจ่างก่อนเพื่อที่จะสามารถบอกผู้อื่นได้อย่างเต็มปากเต็มคำ


ขอขอบคุณเพื่อนๆที่พาไปส่งโรงพยาบาลมาก ขอบคุณแฟนเก่าโทรศัพย์ไปบอก พี่คมน์ Komodo (พี่ชายที่พอร์ชคนที่เพิ่งรู้จักแต่เป็นห่วงพอร์ชรักและรักพอร์ชอย่างสุดหัวใจ)

 

ตามที่เพื่อนบอกเลยว่าเครียดมากอยู่ห้องเพื่อนตั้งแต่เย็น เพื่อนนั่งทำงาน เล่นเกมส์กันไปเรื่อยมีพอร์ชนอนอยู่คนเดียว จนเพื่อนเห็นผิดสังเกตุ เพื่อนช่วยกันไปส่งโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียติ ตอนสัก 4ทุ่มแล้ว (อาการขอยังไม่เล่าก่อนนะคะ)


ตอนนั้นสลบแล้วรู้สึกตัวอีกทีคือปวดหัวมากแทบระเบิด ปวดท้องรุนแรง ตอนประมาณตี 3กว่าๆรึเปล่าไม่มั่นใจ ปรากฏณ์ว่าประโยคแรกที่ได้ยินคือ


เพื่อนๆพูดกันว่า "มันตื่นแล้วๆ" และยื่นโทรศัพย์ พร้อมกับบอกว่าพี่คมน์จะคุยด้วย ตอนนั้นหัวใจอยู่ที่ตาตุ่ม อาการเจ็บปวดมันลืมไปชั่วคราวร้องไห้และพยายามบอกเพื่อนว่าไม่คุยๆ (เพราะกลัวพี่คมน์เสียใจ)

แต่สุดท้ายก็คุยเพราะกลัวพี่คมน์จะเป็นห่วงมากกว่านี้ และประโยคแรกที่พี่คมน์พูดกับพอร์ชได้ยินคือ "ไม่เป็นไรนะน้อง น้องไม่ผิดพอร์ชอย่าโทษตัวเองนะ " ตอนนั้นอยากร้องมากแต่ไม่มีแรงจะพูดด้วยซ้ำ มันเป็นความตื้นตันที่เป็นคำพูดไม่ถูก...บรรยายไม่ได้อ่ะคะขอโทษด้วย

เหลือเชื่อที่สุดหลังจากนั้นประมาณตี 4ครึ่ง พอร์ชขยับตัวได้แล้วหมอเห็นอาการ ดูท่าจะยังงงอยู่นะพอร์ชว่า ปรากฎณ์ว่านั่งได้อาการเหมือนแค่เป็นไข้หวัด...

จากนั้นก็ขอคุณหมอกลับแต่คุณหมอยังยืนยันให้อยู่ แต่อ้อนวอนหมอสุดใจ ด้วยปากน้ำผึ้ง อิๆ คุณหมอบอกว่ากลับก็ได้แต่ต้องให้เซ็นใบยินยอมกลับพร้อมกับบอกว่าต้องพบจิตแพทย์(พอจะเดาเรื่องออกแล้วชิมิ) ตอน 8 โมงเช้า ย้ำๆๆๆว่าต้องมา และแล้วอ้ายพอร์ชก็ออกมาได้ อิอิ....

 

ยินดีด้วยครับคุณพอร์ซที่หายป่วยแล้ว แล้วก็มีพละกำลังเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมด้วย จริงไหมเอ่ย

 

เพิ่งเห็นกระทู้นะคะ ถึงแม้ว่าจะผ่านช่วงวิกฤตมาแล้ว แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณพอร์ช มีจิตใจที่เข้มแข็ง รักตัวเองให้มากที่สุดนะคะ ไม่มีใคร ไม่เคยผิดหวังเสียใจ ถ้ามองไปรอบกายเรา จะเห็นว่ายังมีคนที่เค้าทุกข์ และ ลำบาก กว่าเราอีกมากนะคะ เวลาและกำลังใจของเราเอง จะช่วยให้เราก้าวข้ามผ่านความทุกข์เหล่านั้นมาได้

http://www.youtube.com/watch?v=d9D2y-CF1Xo

 

จากนั้นกลับมาที่หอพักสลบต่อไปจน 9 โมงเช้า ปรากฎณ์ว่าพอร์ชนอนไม่หลับ เหมือนหัวหนักสัก 70 กิโล ใจสั่น ตัวเย็นมากแต่เหงื่อออกเหมือนคนเพิ่งเล่นกีฬา หายใจไม่ค่อยทัน มือไม้สั่นหมด เกร็งตามร่างกายนอนไม่หลับ เลยเปิดเน็ตเล่นทั้งๆที่พิมพ์ก็ไม่ค่อยจะได้


พอออนไลน์ msn เจอพี่คมน์ (พอร์ชรักและขอบคุณพี่คมน์มากนะคะพี่) พี่คมน์(ขอใช้คำว่า) "ไล่ ให้ไปนอนโรงพยาบาล และ สั่งให้นอนให้ได้พร้อมบอกกับพอร์ชว่าไปโรงพยาบาลรัฐนะเอกชนแพงช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีเงิน"

ถ้าเป็นคุณๆจะรู้สึกอย่างไร พอร์ชตื้นตันไม่ถูกรู้สึกถึงความเมตตาที่หาที่ไหนไม่ได้ จากนั้นเลยตัดสินใจไปนอนโรงพยาบาล


เช้าตื่นจากโรงพยาบาล พอร์ชหาย!!! เดินได้ กินข้าว-น้ำได้ กระโดดได้(ซ่าได้อีกนะ..อิอิ) แล้วกลับมาหอพัก

ชีวิตนี้รอดมาได้เพราะความเมตตาจาก​

เพื่อนๆ แฟนเก่า คุณหมอและพยาบาลที่โรงพยาบาลทั้งสองแห่ง เจ(Djeheuty)เพื่อนห่างๆที่รู้จักและมาช่วยโพสบอกให้ ขอบคุณเพื่อนๆกัลยาณมิตรที่ช่วยส่งกระแสจิตให้อย่างไม่ขาดสาย ​

ข้าพเจ้า ขอรวมบุญที่สร้างมาตั้งแต่อดีตชาติมาจนถึงปัจจุบันชาติ ขอมอบให้แก่กัลยาณมิตรทุกท่าน ที่ได้ช่วยเหลือให้มีชีวิตอย่างปาฏิหารณ์มาจนถึงปัจจุบัน
และอยากให้ทุกคนได้เข้าชมรมโมทนาบุญ ปาฏิหารณ์นั้นมีจริงคะ​

สาธุ
coolz​

ปล.ยังมีภาค 2 อีก​

โปรดติดตามตอนต่อไป....​

 

เปี่ยมล้นเลยจ้า ^_^ เพราะแรงโมทนาแท้ๆ

 

สู้นะครับ

 

ขอบคุณคะพี่หาร สงสัยส่งงูมาสกัดพิษที่หัวใจแน่ๆ ดูจิหมอพูดเหมือนเตรียมโลง อ้าวไอ้นี่ 3 วันตีลังกาได้

 

ไปอยู่รพ. ธรรมศาสตร์ก็ไม่บอก จะได้ไปเยี่ยม
หมอดีด้วยรึเปล่าจ๊ะ ถ้าไม่น่ารักบอกได้นะจะแจ้งผอ. ให้จ้ะ

 

ขอบคุณมากจร้า..ความรู้สึกพี่ตอนนี้อธิบายไม่ถูกจริงๆ

เพราะตอนแรกอายมากที่เจมาโพส แต่คุยกับพี่คมน์แล้วถือเป็นธรรมทาน เป็นตัวอย่าง ^_^

 

คุณหมอดีมากคะจำชื่อไม่ได้ หล่อน่ารักสวยด้วย ไม่ทราบพี่ไก่เป็นหมอเหรอคะ

พี่รู้ไหมหนูอยากเป็นหมอมาก อยากช่วยเหลือผู้อื่นที่กันดารชายแดน คนและสัตว์เหล่านั้นน่าสงสารคะไม่มีโอกาศดีเหมือนหนู ปีนี้สมัครสอบไม่ทัน แต่ปีหน้ารบกวนเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

 

เอ่อ.. โพสผิดห้องไหมเนี่ย กลัวโดนแบนง่ะ

 

สรุปว่าเป็นโรคอะไรครับ ยังงงอยู่เลยนะเนี่ย อยู่เฉยๆก็เข้าโรงพยาบาล
แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

;aa30;aa15;aa14​