กรุณาทำความเข้าใจใหม่ เรื่อง ศาสนาพุทธ กับ ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู

มีผู้นำธรรมจากกูเกิลมาแล้ว แต่ขาดผู้เรียบเรียง

 

ขยายหน่อยซิคะ ตี้ชนอย่ากถาม อิอิ

 

อันกำลังของสาวกภูมิ ย่อมไม่สามารถกระทำที่สุดแห่งธรรมได้
การที่บุคคลเข้าสู่มรรคาแห่งพราหมณ์แล้วหลงไป ย่อมไม่แปลก
มีเพียง "มหาบุรุษ" เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ที่จักไขปริศนาธรรม
อาตมัน? ปรมาตมัน? นั้นได้อย่างแท้จริง


เขาย่อมกระทำถึงที่สุดแห่งการกระทำได้อย่างแท้จริง

 

วันนี้ วันวิสาขบูชา เลย ต้อง แสดงธรรม

ด้วย อภินิหารย์ Google.....อภิญญานี้ ใครก็ สู่ไม่ได้

ปัญญา กับ สติ ต้องอยู่ควบคู่กันเสมอ

จึงเป็น ข้อธรรม ในการ แจกจ่าย

 

แสดงว่าธรรมในกูเกิล ไม่มีการเรียบเรียง เขียนกันมั่วหรือ

 

ศาสนาพราหมณ์ตั้งขึ้นด้วยประสงค์สองประการ

1. ให้คนปฏิบัติธรรม จิตตรงเข้าสู่สาวกภูมิ นับถือเทพเจ้า
ซึ่งก็คือจิตญาณขององค์โพธิสัตว์ทั้งหลาย ที่พร้อมรอรับ
ขนสรรพสัตว์ไปยังฝั่งนิพพานในอนาคตกาลข้างหน้า

2. ให้ "มหาบุรุษ" ผู้หนึ่ง ไขปริศนาธรรม กระทำถึงที่สุด
แห่งการเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งก็คือ "นิพพาน" และเขาผู้นั้น
ย่อมเป็นศาสดาเอกของโลกเพียงหนึ่งเดียว


ไม่มีพราหมณ์มาก่อน ก็ไม่รู้จะเริ่มจากอะไร
ไม่มีครูสอน ก. ไก่ ก. กา ก็ไม่รู้ว่าจะจบปริญญาได้อย่างไร?


ใช่ไหม?

 

สาวกภูมิเป็นได้แค่พรหมหรือ หนึ่งเดียวที่นิพพานคือมหาบุรุษหรือ

 

กำลังเดิมของผู้เรียบเรียง กระทำได้เพียงต้นทางเท่านั้น
ขาดเสียแต่ระหว่างทาง ที่สรรพสัตว์จะดำเนินไป
เกรงว่าจะหลงเสียก่อน


ดังนี้ จึงต้องอาศัยผู้มีเมตตา กรุณา ช่วยประคับประคอง
เรียบเรียง เพื่อไมไห้สรรพสัตว์ต้องหลงทางนั่นแล

 

ถึงอนาคามีพรหม ก็นิพพานบนสวรรค์ชั้นพรหม ก็ไม่เลวนะ
ส่วนมหาบุรุษอื่น ที่ไม่ประสงค์รับปริศนาธรรมคำสอนจากผู้ใด


เขาผู้นั้นย่อมท่องเที่ยวไปจนเหนื่อย แล้วกระทำถึงที่สุดแห่งธรรมด้วยตัวเขาเอง

 

สรรพสัตว์หลงทาง หรือ เข้าทางสรรพสัตว์
เรายกมาใช่จิงจังในกูเกิล
หากแต่ที่สันโดษยกมาตอบเรานั้นชอบแล้ว

 

นั่นแปลว่า ศาสนาพราหม์ก็บำเพ็ญถูกทางแล้ว
ถ้าถึงอนาคาย่อมเข้ากระแสนิพพาน
หากเป็นเช่นนั้น พุทธก็ไม่ต่างพราหมืหรือ

 

อันว่าสาวกภูมิ กำลังปัญญาบารมีน้อย
พราหมณ์ที่สร้างไว้ จึงทำให้สรรพสัตว์หลงทาง
ไม่ได้แม้โสดาบันเสียส่วนใหญ่ ได้แค่ สาวกภูมิจิต
คือ ไม่หลงไปเป็นมารบางส่วน บางส่วนก็หลงเป็นมารมาก
จนต้องลงมาปราบ แก้สิ่งที่ตนเองทำไว้


สำหรับโพธิสัตว์ภูมิแล้ว เขาย่อมบำเพ็ญได้ตามกำลัง
จากโสดาบัน ถึงอนาคามี ส่วนอรหันต์ นั้น
จะมีเฉพาะบรมโพธิสัตว์องค์เดียวเท่านั้น

 

ดังนั้น พราหมณ์ก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว เมื่อมีพุทธเกิดขึ้น
แต่หากผู้ปรารถนาบำเพ็ญขั้นสูง หากรู้ตัวว่าทำได้ ไม่หลง
จักบำเพ็ญทางพราหมณ์ ย่อมได้ปัญญาบารมีมาก



กรณีหลังนี้ เก็บไว้เฉพาะรายบุคคล น่าจะไม่มีปัญหานะ

 

อย่าลืมช่วยแม่โลกนะคะ ทวิสตี้รักธรรมชาติ รักจักรวาลคร้า

 

นักสู้ เพื่อ การรู้แจ้ง

ทั้งนั้นเลย น่ะเนี่ย

 

ศาสนาพราหมณ์ ที่ถูกต้อง
ศาสนานี้ไม่มีศาสดาที่เป็นมนุษย์คำสอนทั้งปวงพราหม์อ้างว่าได้ยินได้ฟังมาจากเสียงสวรรค์ จากโอษฐ์ของพระเจ้าโดยตรง อย่างไรก็ตาม คำสอนอันเป็นแก่นแท้ของศาสนาพราหมณ์ ที่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์พระเวท ก็เป็นพื้นฐานให้เกิดศาสนาอื่นที่สำคัญ ๆ หลายศาสนา เป็นหลักฐานที่สนใจศึกษากันในหมู่นักปรัชญาทั่วไปในสมัยปัจจุบันยิ่งกว่านั้นคำอธิบายเรื่องกำเนิดจักรวาลของศาสนานี้ยังมีความสอดคล้อง และท้าทายข้อพิสูจน์ทฤษฎีใหม่เกี่ยวกับกำเนิดของสุริยจักรวาล ที่นักวิทยาศาสตร์สมัยปัจจุบันกำลังศึกษาค้นคว้ากันอยู่อีกด้วย
สัญลักษณ์ของศาสนาพราหมณ์-ฮินดู คือ อักษรเทวนาครี อ่านว่า "โอม" ซึ่งย่อมาจากอักษร อ อุ และ ม หมายถึงเทพยิ่งใหญ่ทั้งสาม อักษร "อ" แทนพระวิษณุ อักษร "อุ" แทนพระศิวะ และอักษร "ม" แทนพระพรหม สัญลักษณ์ดังกล่าวนี้บางครั้งเรียกว่า "สวัสติหรือสวัสติกะ"

5. โมกษะ เป็นจุดมุ่งหมายสูงสุดของศาสนา หมายถึง ภาวะที่อาตมันเข้าไปรวมกับ
ปรมาตมันทำให้ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป วิธีการเข้าสู่โมกษะ ได้แก่
- กรรมโยคะ คือ วิธีที่ใช้การกระทำ เช่น บูชายัญ
- ชญานโยคะ คือ วิธีที่ใช้สมาธิและปัญญา
- ภักติโยคะ คือ วิธีที่ใช้ความจงรักภักดีต่อพระเจ้า
6. อาศรม 4 คือ ขั้นตอนของชีวิตในช่วงต่างๆ แบ่งเป็น
- พรหมจารี ได้แก่ วัยเล่าเรียน
- คฤหัสถ์ ได้แก่ วัยครองเรือน หาทรัพย์สิน เลี้ยงดูบุตรและภรรยา
- วนปรัสถ์ ได้แก่ วัยชรา วัยเข้าหาธรรมะ
- สันยาสี ได้แก่ วัยที่มุ่งเข้าหาโมกษะ

อ่านแล้วพิจารณาเอาเองว่า ศาสนาพุทธ ลอกเลียนแบบมาจากศาสนาพราหมณ์ หรือไม่ พิจารณาแบบใจเป็นกลางนะ จะได้เลิกอวด ความเขลา อวดความฉลาด กันซะบ้าง

 

คุยเรื่องความแตกต่างพุทธ พราหม์ กันอยู่ไม่ใช่หรือ
เราก็ยกที่หมายอันเป็นที่สุดมาให้สดับ
ท่านก็ชี้ไปสาวกภูมิ เราถามสาวกภูมิ ท่านก็ไปโพธิสัตว์
แล้วมาชี้ว่า พราหม์บำเพ็ญดีๆก็มีปัญญาไป เกือบจะนิพพาน

ตกลงคำสอนพราหม์มันเป็นแบบไหนกันแน่
จะให้ผมไหว้เทพแล้วเข้านิพาน อย่างนั้นหรือ

 

6. อาศรม 4 คือ ขั้นตอนของชีวิตในช่วงต่างๆ แบ่งเป็น
- พรหมจารี ได้แก่ วัยเล่าเรียน
- คฤหัสถ์ ได้แก่ วัยครองเรือน หาทรัพย์สิน เลี้ยงดูบุตรและภรรยา
- วนปรัสถ์ ได้แก่ วัยชรา วัยเข้าหาธรรมะ
- สันยาสี ได้แก่ วัยที่มุ่งเข้าหาโมกษะ


อันนี้ยังใช้ได้ดีครับ สำหรับการบำเพ็ญแบบเพศฆราวาส

 

อาจมีความสับสนอยู่มาก เมื่อเวลาผ่านไป คำสอนย่อมเสื่อมตามเวลา
จึงได้กล่าวว่า "ไว้เฉพาะผู้มีกำลังปัญญาบารมี" ก็พอ


ที่เหลือที่จะเป็น "ศาสนาสากล" ย่อมเป็น "พุทธ" หนึ่งเดียว
(ถ้าไม่เหลืออะไรเลย เวลาผมเกิดใหม่ ผมจะหาทางบำเพ็ญไม่ได้นะครับ)