๒๑ วิธี ของ สติปัฏฐาน เส้นทางแห่งการบรรลุธรรม

กะนั่นไงฮับ....
ถึงบอกว่า...ทุกคนตัดสินสิ่งตรงหน้าไปหมดแล้ว
คนนี้ดูดี คนนั้นดูเลว
คนนี้เน่า คนนั้นขี้เมา
เพราะงั้นมันจั๊ดกันตั้งแต่แว๊บแรก...
...เดินผ่าน100 คน
ก็ถูกตัดสินเป็น100 แบบในสายตาคนอื่น
....อันไหนล่ะความจริง
เราต้องกลายร่างไปตามที่คนอื่นตัดสินรึป่าวล่ะ
ก็ไม่นี่....จริงมั๊ย?
และยิ่งเป็นมุมมองผ่านแก้วเหล้า...ขวดเบียร์
....ยิ่งไม่ต้องถามหาราคาเลย
เพราะงั้นจับแก้วแน่นๆ...แล้วนิ่งเสียตำลึงทอง
...ดูจะเป็นการกระทำที่ถูกที่สุดแล้วฮับ

 

ทิ้งรูป ทิ้งนามจากอุเบกขานะเหรอ ถ้าได้สุดยอดเลยนะ

 

ไม่อยากคุยมาก เปลืองน้ำลายวะ ไม่ใช่ประเภทโซดายัน เหล้าไม่ต้แงเลยไม่เหมือนกัน มากๆๆๆๆ เหมือนฟ้ากับเหว ตอนเราลืมตามาดูโลก พออ่านออกเขียนได้บ้าง ก็ไม่ได้รู้สึกว่า ถ้าการรู้สิ่งใดเพียงแค่อักษร จะทำให้เข้าถึงสรรพสิ่ง คงมีแต่เหล่า อริยะไซเบอร์ที่ชอบเป็นกัน คุณละมรึงคิดว่า มันพึ่งเกิดขึ้นหรือ เมื่อนานมาแล้วก็มี เพียงแค่บางคนก็โง่อย่างบริสุทธิ์ใจ บางคนก็โง่อย่างแอบแฝง แต่อย่างคุณละมรึงนอกจากทะยานหาโซดาแต่ไม่รู้รสเหล้า แล้วยังมาบอกว่าเหล้าเป็นยังไง มองในมุมกลับตรงข้าม รสธรรมอันอายตนะที่ใช้ปกตินั้นไม่อาจเข้าถึงได้ กลับคิดได้แค่นั้น นี่ไงถึงเรียกว่า อริยะไซเบอร์ หรือ โซดายัน ผมเรียกว่า โง่ในโง่ มันน่ากลัวเพราะมันเข้าพวกกัน เน่าใน หนอนบนกองขี้ อะไรทำนองนั้น

 

ฟังคลิบ แล้ว รู้สึกเห็นต่าง

วิปัสนาญาน อยู่ ในคัมภีร์ชั้นต้นๆ มีทั้งหมด 73 ญาน

คัดลงมา เป็น ญาน 16 ฟังบาลีก็พอเข้าใจ
แต่พอเป็นชั้นอรรถถา มีความย้อนแย้ง

ถ้าผู้ ฝึก แยก การพ้น เจตนาออก จะเข้าใจ วิปัสนาญาน

ฟัง ที่บอกว่า พระโพธิสัตว์ จะไป ติดสังขารุเปกขาญาน
ดู ย้อนแย้ง กับ ความเป็นอัญญะมัญญะในธรรม


ผมกลับมองว่า พระโพธิสัตว์ ที่ได้รับพยากรณ์แล้ว
ไม่มีทางได้วิปัสนาญานแน่นอน

เพราะ วิปัสนาญาน จะเกิดขึ้นได้ ด้วย มีสัมมาสติเป็นพื้นฐาน

และสัมมาสติ มันเป็นสติที่พ้นเจตนา เป็นสติในโพชฌง

และธรรมในโพชฌง 7 มันเป็นอัญญะมัญญะ กัน ไปในตัว

คือ เมื่อมี สติ ตัวแรก ตัวที่ สอง จะตามมาเอง
เมื่อมีตัวที่สอง ตัวที่ สาม จะตามมาเอง
เมื่อมีตัวที่สาม ตัวที่สี่จะตามมาเอง
เมื่อมีตัวที่สี่ ตัวที่ห้า จะตามมาเอง
เมื่อมีตัวที่ห้า ตัวที่หกจะตามมาเอง
เมื่อมีตัวที่หกตัวที่เจ็ดจะตามมาเอง

ซึ่งมันเป็น อสังขาริกังทั้งหมด ...
ภาษาบ้านๆเรียกว่า เกิดขึ้นด้วยความพ้นเจตนาทั้งสิ้น

ฉะนั้น วิปัสนาญาน จะมีสัมมาสติเป็นพื้น
ถ้ารู้จักสติสัมโพชฌง เมื่อไร จึงจะเข้าใจ นามรูปปริเฉท
พออัดซ้ำ หรือ ฝึกให้สติเกิดได้ บ่อยขึ้น
วิปัสนาญาน หรือญานปัญญา
มันจะไต่ระดับญานมันไปเองอัตโนมัติ
เพราะเป็น อสังขาริกัง และเป็นส่วนอนาสวะที่จิตมันทำไปด้วยตัวเอง ... ไม่สามารถสั่งให้เกิดขึ้นได้ กิเลสอาสวะ มันจึงละด้วยเจตนาไม่ได้ จะเป็นไปก็เป็นไปด้วยจิตมันทำหน้าที่ละวางด้วยตัวมันเอง

ด้วยความเป็นอัญญะมัญญะ นี้
จึงทำให้ผู้เจริญสติ เมื่อฝึกอย่างต่อเนื่อง
ญานปัญญาก็พัฒนาไปเองอย่างต่อเนื่อง
เพราะเมื่อได้เริ่มเข้าสู่ ญานแห่งปัญญาแล้ว มันหยุดไม่ได้
พูด ง่ายๆว่า มีความเป็น จุลโสดาบันแล้วนั่นเอง... แต่ถามว่า จะบรรลุไหม ก็ขึ้นอยู่กับความเพียร หากอินทรียังเป็นพละน้อยในวิปัสนาญานนี้ แม้ยังไม่บรรลุพระโสดาบัน ก็หวังผลไปบรรลุในชาติหน้าแบบพระพาหิยะได้ คงจะเป็นผู้บรรลุได้เร็ว

 

แล้วผู้ที่ได้วิปัสนาญาณ 9 นี่ ต้องได้ วิสุทธิทั้ง 7 ไปในตัว หรือได้ทีหลัง

 

ต้องได้ผล ก่อนครับ.. วิสุทธิจึงบังเกิดเป็น ผลญาน

วิปัสนาญาน 9 มันเหมือนเฟือง 9 ตัวเรียงกัน ..

เวลามันเกิด ตัวแรกหมุน มันจะหมุนพร้อมกัน
เพียงแต่ว่า ความชัด จะยังไม่ชัดเจน ถ้าสติไม่มีรอบถี่พอ
แต่ถ้า สติรอบถี่พอ การหมุนของ เฟือง
คือวิปัสนาญาน 9 มันจะพร้อมกัน ไปทีละนิด
จนกว่าจะตัดสินผล ผลใดผลนึง หรือแทงตลอดผล4
ก็อยู่ที่อินทรีของพละ 5 ว่ามีความมากน้อยแต่ละตัวแค่ไหน..

วิสุทธิ 7 ของผลแต่ละผล ก็ไม่เท่ากัน
เพราะ อาสวะกิเลสสังโยชน์ ขาดไม่เท่ากัน

 

จริง อาสวะ สังโยชน์ขาดไม่เท่ากัน
อินทรีพละ 5 นี้ตัวสำคัญเลย
หากไม่อินทรีจริง ก็ไม่สามารถสำรวมได้ และไม่สามรถไปทำสติให้ให้จิตมันรู้ซือๆ ได้
และก็เผลอไปแทรกแซง

 

มันพอจะอนุมานได้


พละ 5
จริงๆ พละ 5 ที่สติ ตัวเดียวจบ

กำหนดรู้อย่างเดียว สติ จะดึง ศรัทธา ความเพียร สมาธิ ปัญญา ลงมาตามกัน หนุนให้สติ เด่น รอบ

 

สามาธิระดับ อาจิญญา กับ ร่างตอนตาย นี่แตกต่างกันไหม
เพราะไม่รู้สึกเหมือนกัน

 

อันนี้ไม่รู้นะครับ เพราะ อาจิญญา

หมายถึง อากิญจัญญายตนะ หรือเปล่า
อันนี้ไม่รู้ครับ เฉพาะ อัปนาสมาธิอันละเอียดก็ยากโขแล้วครับ ..
เห็นหมูปิ้ง เขาพูดรูปฌานยันอรูปฌาน
สำหรับผมแล้วแบบนั้น ยังไม่เรียกรู้จักปฐมฌานเสียด้วยซ้ำ


แต่ถ้า ร่างกายตอนตาย วิญญาณออกจากร่างก็คง คล้ายๆ ตอนที่ วิญญาณออกจากร่าง ไม่ต่างกัน ร่างนึงมองเห็นอีกร่างนึงเป็นเพียงท่อนไม้ ร่างที่มองโปร่งแสง ใส่ชุดเดียวกะร่างที่นอนนิ่ง

 

ไม่ช่เคลื่นอแล้วเกิดใหม่ทันทีเหรอ ทำไม ยังมีเวลามองดูร่างล่ะ
เพราะจิตเกิดแล้วก็ดับ แล้วเกิด วนลูปอยู่อย่างนั้น

 

อันนี้เล่าของตัวเองเฉยๆ แค่อนุมานเอา

แต่หากของจริง ฟังจากหลวงปู่พุธเล่า พระองค์นึงตายไป
เพราะยมบาลมาเอาตัวไปผิด
ผมก็มองว่า ไม่ได้เกิดเลย ต้องไป หา ยมบาล ตัดสินผลก่อน
ทำดีไปสวรรค์ ทำชั่วลงโลกันต์
ซึ่ง ก็แตกต่างจาก หลายองค์เล่า เราก็เพียงแต่ฟัง ..

อาจารย์แม่ ก็เคยเล่าให้ฟังเราเคยถามอยู่ ว่าตายไปปั๊ป จะเกิดเลยไหม ท่านก็บอกว่า ไปหา ยมบาล ก่อน ไม่ได้ ไปเกิดเลย แต่หากคนที่ ตายก่อนอายุไขหมด คือกรรมตัดรอนก่อน ก็ต้องเป็นสัมภเวสีเร่ร่อน จนกว่าจะหมดอายุไข จึงจะไปตัดสินผลกรรมกะยมบาล .... ตรงนี้ก็เลยพออนุมานได้ ว่า เวลาตายไปก็เหมือนวิญญานออกจากร่าง ที่เราเคยประสบ คือ มันไม่เกี่ยวอะไรกับร่างที่นอนนิ่ง ไม่ได้ มีสายใยอะไรติดตัว เหมือนๆที่คนอื่นเขาเล่า เพราะเจอกับตัวเอง ทำอะไรได้เหมือน กายหยาบ เพียงแต่ มันเบาและโปร่งแสง ... เราก็พอจะเข้าใจ ว่า พวก ที่ตายไปเป็น ร้อยๆปี แต่ยังไม่ไปหา ยมบาล คงเป็นแบบนี้ ไม่ได้ไปเกิดภพภูมิใหม่ ยังคงทำกรรมได้อยู่ อาจจะเป็นกรรมดีหรือชั่วก็ได้

 

เอาแค่อากาสานัญจายตนะ ก็ดับสัญญาในรูปได้แล้วฮับ... หรือแม้แต่ฌาน4 สัญญาในรูปก็ละเอียดขั้นสุด... แต่ความละเอียดของจิตขณะเป็นฌานมันแค่ช่วงเวลาหนึ่ง...การตัดการรับรู้ของรูปเลยแค่ชั่วคราว

แม้อารมณ์ของฌาน4 กับอรูปฌานจะใกล้เคียงกันมาก... แต่มีความต่างกันคือ ฌาน4 แม้กายจะละเอียดจนเหมือนหายไป... แต่ยังมีการนึกถึงกายได้อยู่...แม้ขณะจิตที่เอ๊ะใจ...ว่าทำไมกายหายไป...ขณะจิตนั้นฌานจะหล่นลงมาแค่ปฐมฌานก็ตาม...แต่จิตจะเด้งกลับไปฌาน4ในขณะต่อมาทันที....คือการรับรู้รูปจะเด้งไปละเอียดถึงขั้นสุด...ส่วนการถึงอรูปฌาน...จิตจะรับรู้แค่ความว่างเปล่า แต่จะไม่หวนมาถามตัวเองว่ามีตัว มีร่างกายไหมอีก... จะมีแค่ความรู้สึกท่ามกลางความว่างเปล่าอันไกลโพ้นนั้น นั่นคืออรูปฌาน....สัญญาในรูปดับเหลือแค่จิต

และตัดสินไม่ได้ว่าฌานเป็นของยากเสมอไป.... เพราะบางคนฌานอาจเป็นของง่ายก็ได้

ส่วนการตาย... ตายแล้วเกิดทันที...จิตดับจากร่าง...สร้างรูปในภพใหม่ทันที....ที่เห็นไปเจอยมบาลโน้นนั่นนี่...นั่นคือการเกิดแล้วในภพใหม่ไปแล้วเป็นสัมพเวสีหรือเปรตอะไรก็ว่าไป.... หรือแม้ดับจากคนไปยังท้องของคนหรือสัตว์...ก็ไปทันที...ดับแล้วเกิดเลยทันที

 

แค่นี้ สีน้ำเงิน นี่
จิตยังอยู่ ในชานบ้านอยู่เลยครับ แต่พูดไปไกลสะหริ๊บ

 

ตอนนี้รู้สึกจะหลอนโครงกระดูกตัวเอง ตั้งแต่เจริญสติมา

จะเห็นโครงกระดูกอยู่อริยบทต่างๆ ตลอดเกิดขึ้นเอง

เรานั่ง ก็เห็นโครงกระดูกเรานั้ง ทำให้การเห็นตาม ความเป็นจริง ไม่ค่อยตรง

เพราะมีนิมิต อันนี้มาขวางไว้

 

จิตเป็นอย่างไร กำหนดรู้อันนั้นครับ นิมิตก็แค่เปลือก สิ่งสำคัญที่เห็นนิมิตแล้ว เห็น อารมณ์จิตตัวเองมั้ย เอาอารมณ์จิตที่เกิดขึ้นนั้นละครับ กำหนดรู้ มันจึงจะเรียกว่าเจริญสติปัฏฐานครับ

 

นิมิตในการเจริญสติที่แว๊บๆ เข้ามา นี่ใช่ ลักขณูปนิชฌาน ไหม

 

ต้อง ดูองค์ประกอบ ที่ตามมาด้วย
ความคิดที่เป็นอัตโนมัติคือวิตก หรือไม่ก็ กรรมฐานที่เราตั้งขึ้นมาเอง อย่างนี้ก็เรียกวิตก

สติที่รู้พร้อมคือวิจาร ปีติสุข จะตามมา
อันนี้ใช่ คือการเริ่มของการเดิน ลักขนูปนิชฌาน

 

จิตตานุภาพ ใช่สัมมาสติไหม

 

.
.เอามาจากไหนครับ จิตตานุภาพ