๒๑ วิธี ของ สติปัฏฐาน เส้นทางแห่งการบรรลุธรรม

งั้นไม่พูดละ พูดไปเด่วก็หาว่าเราเป็นทวินบีไรอีก

มีแต่นายล่ะหมูที่หลอนตัวเอง

 

ม่ายช่ายทวินบีหรอกฮับ ...จริงๆรู้แล้วว่าใครยังไง แถมอ่านจิตคนได้ทะลุหมดด้วย.... กลัวป่ะ55

 

ไม่กลัว ถ้าแน่จิง
ถามตอนนั้นจะเลี่ยงทำไม หลบทำไมล่ะ

วัดกันไปเลยดิ

 

กะพูดไปงั้นล่ะฮับ... จะอ่านจิตใครได้555

 

ป๊อดด

 

รู้สึกสงสารและสังเวชใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนเห็นสิ่งเหล่านี้มาหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว น้องณุ ทำไมพี่รู้สึกอย่างนั้น แม้ว่า น้องณุก็อาจไม่ใช่น้องณุ

 

เริ่มเป็น เริ่มจะเป็นแล้ว

 

ท่านเข้าใจผิดป่าว ตำรามีตั้งมากมาย ยังไม่นับรวมของมหานิกายอีก ก็เป็นคำสอนมาทั้งนั้น

 

ตำรามากมาย หากเป้นคำสอนพระพุุทธเจ้าทั้งหลาย
จะขมวดลง ที่สติปีฏฐานนั่นแหล่ะครับ

ลงสติปัฏฐานได้เมื่อไร ก้คือทางตรงได้เมื่อนั้น

ถ้ายังลงสติปัฏฐานยังไม่ได้ ก้อ้อมไปเรื่อยหลายภพชาติ

 

รู้รูป หรือนาม จริงๆ แค่รับรู้ว่าร้อน เย็น อ่อนแข็ง ไปเรื่อยๆ
โดยไม่ต้องไปให้ค่าว่าเป็น รูป หรือนาม

การที่จะได้มรรคที่ถูกต้องนี่ ต้องได้ระดับพระโสดาบันแล้วมั้ง
เพราะปุถุชนมรรค นี่ก็คงยังไม่ถูก

เหมือนที่ศีลนั้นล่ะ กล่าวศีลจะสมบูรณ์ก็คงจะระดับนั้น
เพราะหากจะตั้งใจปฏืบัติ ศีล 5 เพื่อการเข้าเป็นพระโสดาบันก็ไม่ใช่
เพราะเป็นพระโสดา ศีลเขาจะบริบูรณ์เอง

สิ่งที่เราต้องกระทำคือ การรู้ แล้วแต่ใครจะเรียกมั้ง แต่จริงๆ อย่างเด็กชายปราบ
ก็เรียกว่า การกำหนดรู้ จริงๆ หากตั้งใจจะรู้ก็คิดว่าไม่ทันการแล้ว

แลการรู้ ก็ไม่ไม่ติดสัญญา ไม่ติดสังขาร และเจริญลักขณูปนิชฌาน ไปในตัว

 

บอกเลยว่า ข้อ ก ข ค ไม่เข้าใจเลย

 

ก็กำหนดรู้ แค่นั้น จบ วิธีทำ

 

ผมก็ผมนี่ละครับ จะให้ไปเป็นใครอะฮับ

 

ไม่เข้าใจก็เฉยๆ น่ะ ไม่ได้ถามความหมายอะไร

 

เด่ว แก้ความเข้าใจผิด ก่อนคนป่วยจะหาย

''''''การที่จะได้มรรคที่ถูกต้องนี่ ต้องได้ระดับพระโสดาบันแล้วมั้ง
เพราะปุถุชนมรรค นี่ก็คงยังไม่ถูก
''''''
อันนี้ เป็นการเข้าใจผิด

ปุถุชน ก้เกิด มรรค8ได้ถูกต้อง

เพราะถ้าปุถุชนเดินมรรค8ไม่ถูกต้อง ผล ของพระโสดาบันจะไม่เกิดขึ้น

เมื่อปุถุชนเดินมรรค8 ได้ถูกต้อง ผล ที่ถูกต้องย่อมเกิดขึ้น

ไม่ใช่ว่า ต้องเป็นพระโสดาบันก่อน จึงจะเดินมรรค8ได้ถูกต้อง

ฉะนั้นแล้ว ปุถุชน ที่เดิน สติปัฏฐานได้ถูกต้อง
ย่อมพึงหวังผลได้ อย่างน้อย ไมเกิน 7 วัน 7เดือน 7ปี

แต่ปัญหาส่วนใหญ่ ของปุถุชน คือ ยังไม่เข้าใจ วิธีการเจริญสติปัฏฐาน ที่ถูกต้อง



เพราะหากจะตั้งใจปฏืบัติ ศีล 5 เพื่อการเข้าเป็นพระโสดาบันก็ไม่ใช่
เพราะเป็นพระโสดา ศีลเขาจะบริบูรณ์เอง

อันนี้ก้เช่นกัน การตั้งใจปฏิบัติศีล 5 เพื่อการเข้าเป็นพระโสดาบัน
ก้ถุกต้องแล้ว ยังไงเสีย ศีลของปุถุชน ก็เป็นศีลพรตปรามาส

เพียงแต่เมื่อเจริญสติไปได้ถูกต้อง
พอ สติ สมาธิ ปัญญาสัมปยุติ ในผลแรก ศีลจึงสมบูรณ์ เป้นอริยะผล

 

9กระบี่เดียวดาย

1. อุทยัพพยานุปัสสนาญาณ
2. ภังคานุปัสสนาญาณ
3. ภยตูปัฏฐานญาณ
4. อาทีนวานุปัสสนาญาณ
5. นิพพิทานุปัสสนาญาณ
6. มุญจิตุกัมยตาญาณ
7. ปฏิสังขานุปัสสนาญาณ
8. สังขารุเปกขาญาณ
9. สัจจานุโลมิกญาณ หรือ อนุโลมญาณ

ผลจิต ของปุถุชน ที่เดิน สติปัฏฐานได้ถูกต้อง
ย่อมไปได้ถึง ทั้ง วิปัสนาญาณ ทั้ง 9
จะตัดสินผล ในญานที่ 9 เข้าโครตภู หรือไม่ ขึ้นอยูที่ ความเพียรแต่ละคน

และแต่ละญาน ของวิปัสนา
เหนือการควบคุมสะด้วย
จะเป็นที่จิตมันทำด้วยตัวมันเองและไต่ละดับในตัวของมัน

ฉะนั้นแล้ว คนหากไม่เข้าใจ ในสภาวะพ้นเจตนา
หรือ สัมมาสติตัวแรก จะมองไม่ออกเด้ดขาด

 

อันนี้เสริมหรืออาจไม่เสริม อริยะบุคคลปรากฏขึ้นที่จิต แต่เหตุที่เกิดได้ ไม่มีทางนอกเหนือจากฐานเริ่ม ในอินทรีย์ โดยสรุป คือ ไม่ว่าอย่างไร มักจะเกิดจากความเชื่อ จึงเกิดศรัทธา ต่อมาคือ ศรัทธานั้นเป็นผล เพราะศรัทธานั้นทำให้เราต้องบำรุงธรรม มีศีล สมาธิ ปัญญา เมื่อบุคคลนั้นมีทุกอย่างที่กล่าวมาด้วยสติของตนเอง หรือ สติสัมปชัญญะ หรือ สัมมาสติ ให้ค่าที่สัมมาสตินะ เพราะรู้ว่ามีศีลไปทำไม และมีสมาธิไปทำไม และมีปัญญาไปทำไม จึงเข้าสู่ อริยะมรรค ถ้าเขาประสงค์สิ่งนั่น จริงๆมัน ร้อยเรียงกันเยอะ มีเหตุผลทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่อะไรอยู่ในอก อยู่ในผิว หรืออยู่ในจิต เรื่องอยู่ในจิต ไม่ว่าใครเข้าถึง ก็อนุโมทนาด้วยเสมอ

 

สิ่งที่ปุถุชนกระทำก็เพีบงแต่ลูบคลำ ยังไม่ใช่สิ่งนั้น ยังไม่เป็นสิ่งนั้น

มรรคที่ได้ คือการเดินมรรค ปุถุชนไม่สมารถเดินมรรคเองได้

ได้แต่ลูบๆ คลำ และเช้าใจว่า สิ่งนั้น ทำแล้วเราจะเป็น อย่างนั้นเราจะเป็นอย่างนี้

การเห็นธาตุ 4 ความเป็นเรา ก็ค่อยๆ หายไป

 

อย่างที่บอกล่ะฮับ...
ถ้าจะกำหนดรู้ไปเรื่อยๆ...ก็ทำได้
แต่จะเรื่อยๆไปอีกแค่ไหน...
กว่าจะเห็นแจ้ง...อันนี้ไม่รู้นะฮับ
...เพราะมรรคที่เดินยังอยุ่บนความเร่าร้อน
นั่นคือการกำหนดรู้....เศษซากของกิเลส
การเห็นนั้น...มันไม่เคยตั้งมั่นจริงๆ
แบบที่ทำกัน...แล้วคิดว่านี่คือ"วิปัสสนา"

มรรคแปด...นั่นคือลัดที่สุดแล้ว
แต่พวกเราพยายามลัดไปอีก...
โดยคิดว่า...วิปัสสนาได้เลย
แต่ถ้าลองไปดูมรรคแปดจริงๆ
จะมีทั้งสมถะและวิปัสสนาในตัว
ถ้าผมจะยกตัวอย่าง...ก็อานาปานสติ
นั่นคือสมถะและวิปัสสนาเป็นมรรคแปดจริงๆ
โดยการอาศัยลมหายใจเป็นวิหารธรรม
....เป็นที่สแตนบายของจิต...นี่คือสมถะ
จิตที่อยู่กับลมหายใจนั้น...
...เมื่อมีการเคลื่อนไป
...เมื่อมีสิ่งหนึ่งแทรกมา
ในขณะตั้งมั่นที่ลมหายนั้น
จะ"เห็น"ถึงความเปลี่ยนแปลง
และปราศจาก...ความจงใจในการเข้าเห็น
...นี่คือวิปัสสนาแท้ๆ...
บนความตั้งมั่นของจิตเป็นฐาน
เรียกว่ามีอุเบกขาสัมโพชฌงค์พร้อมในขณะนั้น
พร้อมที่จะเห็นแจ้งได้ทันที
เพราะทำเหตุถูก...

แต่การกำหนดรู้ที่ทำอยุ่ในปัจจุบัน
ตัดวิหารธรรมออก...โดยการเข้าไปดูจิตเลย
ท่ามกลางใจที่ยังขึ้นลง
ด่าคนโน้น หงุดหงิดคนนี้...
...แล้วก็เข้าไปดูเศษซากของกิเลสภายในจิต
แบบนี้ยังไม่ใช่มรรคแปดจริง...
อาจจะแค่มีสติรู้...
ไว้เตือนตัวเอง ไว้ยับยั้งอารมณ์ได้
พ้นนรกได้....
แต่การจะเห็นแจ้ง...
มันอาศัย"รู้"เพียงอย่างเดียวไม่ได้ฮับ