ความแตกต่างของจิตพุทธะ(จิตผู้รู้)กับจิตใต้สำนึกมีอะไ่รบ้างครับ

รู้สึกอะไรบ้างไหม ว่า ทำไมมีนไปโผล่ที่จิตใต้สำนึกได้ ถ้ารู้สึกได้จะดี แต่ถ้าไม่ ก็

รู้สึกสงสารและสังเวชใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนเห็นสิ่งเหล่านี้มาหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว

 

Keywords เยอะนะ แต่ มันไม่ใช่เรื่องการเขียนหรือสอบให้ผ่านอะไรนะ ไม่ใช่เรื่องที่เอา keyword มากองหรือเรียงกันแล้วตนเองจะรู้คนอื่นจะรู้ น่าสงสารจริงๆ

 

สรุป เวลานี้แมวเน่ายังสวดมนต์ไหว้พระอยู่ไหม เวลาสวดขออะไร บอกให้โลกรู้ได้ไหมอะ หรือแบบวา ไม่ได้ทำ สมาธิธรรมก็ไม่ได้ฝึก เอาแต่มโน ไม่ใช่มยิทธินะ มโนล้วนๆไปวันๆ หรือเห็นสิ่งต่างๆ เท่าที่อยากให้เห็นจากคนอื่น แบบนี้มันไม่พ้นนรกนะแมวเน่า เพราะมันเอาชนะกรรมที่เป็นอกุศลจิตที่มีมานานนั้นไม่ได้

 

เมื่อเข้าใจพระสัทธรรม.จะใส่ใจกับสิ่งปรุงแต่ง บาป บุญ นรก สวรรค์ และญาณฌาน
บุญผ้าป่า บุญกฐิน บุญถวายข้าวพระ
ให้น้อยลง
หันมาอยู่กับ สติ(สัมปชัญญะ) สมาธิ ปัญญา ให้เพิ่มมากขึ้น
โดยเฉพาะสติรู้ความคิด ว่าเป็นสิ่งปรุงแต่ง
ทุกขณะจิต ทั้งจิตอดีต จิตปัจจุบัน
และจิตอนาคต เป็นธรรมชาติของ
รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ และวิญญาณขันธ์
เกิดดับไปตามธรรมชาติ แค่รู้ว่ามันมีธรรม
ชาติเกิดดับ และไม่ต้องมีการปล่อยวาง
เพราะแม้ผู้ยึด(เรา)
ก็ไม่ได้มีจริง

 

ถ้าเวลามีไม่มาก จงพิจารณาว่า นั่นคือสิ่งที่ สิ่งภายนอกทำให้รู้ หรือ สิ่งภายในทำให้รู้ ถ้ามีเวลามาก ก็เรียนรู้สิ่งที่เห็น โดยไม่ต้องไปปรุงแต่ง มันเหมือนง่ายเนาะแมวเน่า คำพูดแบบนี้ ระหว่างสองอันนี้ แมวเน่าว่าอันไหนต้องใช้สติสัมปชัญญะ และเป็นสัมมนาสติ ในมรรคมากกว่ากัน ตอบให้ชื่นใจหน่อย

 

เดี้ยวๆ นะแมวเน่า มันมีอีกนะ บุคคลที่รู้ว่าตนมีเวลามาก กับบุคคลที่มีเวลาจำกัดก็ต่างกันอีก อันนี้ย้อนมาที่แมวเน่าอีก แมวเน่าเป็นแบบไหนกันแน่ มันไม่มีหรอก ไปๆมาๆ นึกจะลาก็ลา ที่จริงเพราะว่า เขาไม่ได้เป็นแบบนั้น ก็เท่านั้นเอง แมวเน่าควรจะพิจารณาดีดี เพราะว่า แมวเน่าจัดอยู่ในอาณาเขตของผู้ที่ไม่มีเวลา อันนี้แล้วแต่แมวเน่าจะศรัทธานะ ที่อ้างอิงคำพูดตนเองเพราะเห็นแบบนั้น ไม่เกี่ยวกับใคร เพื่อแมวเน่านั่นแหละ ถ้ายังไม่รับรู้ก็แล้วแต่แมวเน่า ผู้ซึ่งหนุ่มเหลือน้อย

 

ไม่มีใครต้องพิจารณาอะไร หรือต้องแยกประเภทใครเพราะ"ผู้อยาก"
ให้"ใครเป็นผู้ทำ" อะไร มันก็ไม่ได้มีตัวตน
อยู่จริง ที่เกิดเห็นเป็นตัวตน
ชั่วครั้งชั่วคราวนั้นเป็นภาพมายา
(คิดปรุงแต่งเอง ตอนไม่เห็นมันก็ไม่มี)
จะยึดมั่นถือมั่นไม่ได้ทั้งสิ้น
เพราะมันไม่เที่ยง
(สัพเพสังขารา อนิจจา)
ดังนั้น เมื่อกระทบอะไร เห็นอะไร ได้ยินอะไร
ก็เพียงเข้าใจว่าเป็นสังขารธรรม
มีความไม่เที่ยง (เป็นสัจจธรรม)ยึดมั่นถือมั่ยไม่ได้ และบังคับบัญชาไม่ได้
แม้ตนเองก็เป็นสังขารธรรม
ไม่มีความเป็นตัวตนที่เที่ยงแท้แน่นอน
เปลียนแปลงพุ่งเข้าใกล้จุดแตกดับ
ทำลายในทุกวินาที
ทั้งนี้เป็นไปตามกฎธรรมชาติของสิ่งที่
เกิดดับ(สังขารธรรม)
ของสรรพสังขารภายในอนันตจักรวาล

 

ก็ดีอยู่นะแมวเน่า มันเหลืออีกสิ่งที่สำคัญมากแต่แมวเน่ายังหามันไม่เจอ มันเลยมีคำ สวยๆหรือคำร้อยกรองร้อนแก้วเต็มไปหมด ถ้าแมวเน่ามองเห็นแล้ว คำพูดเหล่านี้ช่างไม่มีความหมายเลย มันขึ้นอยู่กับแมวเน่าเอง ไม่ขึ้นอยู่กับใคร นึกถึงเวลาที่เห็นตนเองจริงๆ คล้ายเห็นจากกระจก แต่นี่จากจิตตนเอง แล้วเอามาเทียบดูสิ ว่า พิมพ์มาตั้งเยอะ มันมีค่าไหมนั่น

 

อันนี้ยังไม่ใช่ขั้นสุดนะ แต่ขออนุญาตแมวเน่าแล้วกัน ถือว่าเป็นการฝึกตนอย่างหนึ่ง ตามแต่ศรัทธา

ความที่ยึดติดในจารึกหรือคำพูดที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้จริงจึงเป็นเหตุให้เห็นว่า สังขารธรรมกับอสังขารธรรมหรือ สังขตธรรมกับอสังขตธรรม เป็นเงื่อนไข ทั้งๆที่ เมื่อมองเห็นจริง ไม่มีความจำเป็นต้องยกสิ่งนั่นมาเลย เพราะมันจะดำเนินไปตามธรรมที่ควรเป็นเสมอ ถ้าอยากตรวจสอบตนจงตรวจสอบว่าเป็นไปในทางใดต่างหาก ทีนี้เมื่อรู้ว่าสภาพของรูปนามปกติเป็นไปดังนั้น จึงมีบางสิ่งที่ไม่เป็นไปดังนั้น
เทศน์ให้แมวเน่าฟังเฉยๆ ไม่ศรัทธาก็เรื่องของแมวเน่าเถอะ

 

เทศน์ดีแบบนี้
โอนเงินมาหน่อย ซัก
2 ล้านก็จะรีบศรัทธาแล้วฮับ

 

ไม่มีอะ เทศน์แล้ว จ่ายเงินให้ เห็นมีแต่คนรับกัณฑ์เทศเอาเงินมาให้ ไปทำบุญตามแต่ศรัทธา ว่าแต่ เอาไปทำไมตั้งสองล้าน แก่จะตายอยู่แล้ว คนอื่นเขาไม่เห็นเรียกร้องขนาดนี้เลย บางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า พระพุทธเจ้าเจ้าคือใคร มันก็แปลกดีเนาะ แมวเน่า แล้วแมวเน่าทำบุญเอาแค่ชาตินี้ถึงสองล้านรึยังละ

 

ที่มาของจิตใต้สำนึกก้อคือการร้องห้ายนั้นเองคับ
การเสียน้ำตาบ่อยไปก้อดีอน๊ะครับล้างตาด้วย
ส่วนจิตพุทธะก้อคือการทำบุญไหว้พระสวดมนต์
เข้าวัดทำศีลเจริญภารนาให้รู้ถึงสติโทษเพราะ
คนเราไม่รู้ตายวันตายพรุ่งชิมิทำใว้เถิดหน่ะ
มันดี

 

เจ้าชายสิทธัตถะ บรรลุสัมมาสัมโพธิญาน จึงได้พระนามว่าพุทธะ

สมัยนั้นแม้ได้พระนามพุทธะ พระวักลิที่ยังไม่บรรลุธรรม
ได้ฟังต่อหน้า เห็นตัวเป็นๆ
พระพุทธเจ้าก็ยังเรียกว่า ยังไม่ได้เห็นพระพุทธเจ้า

สิ่งที่ทำให้จิตเป้นพุทธะ คือ คุณธรรม ในความเป็นพุทธะ

ไม่ใช่ตัวตน กายเนื้อกายทิพย์แต่อย่างใด

ผู้ที่ยึดถือ กายเนื้อกายทิพย์ ยึดถือรูปนาม
ย่อมไม่มีวัน ได้พบ พระพุทธเจ้า

..............

จะสนทนาทู้นู้น แต่ ล๊อกแระ ขอทู้นี้ละกันครับ น่าจะเข้ากะหัวข้อกะทู้

 

สำหรับ

คุณธรรม ที่ ทำให้ จิต เป็น พุทธะ
คือ โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ

• สติปัฏฐาน 4
• สัมมัปปธาน 4
• อิทธิบาท 4
• อินทรีย์ 5
• พละ 5
• โพชฌงค์ 7
• มรรคมีองค์ 8

 

จากโพส#1 ....ของเจ้าของกระทู้

“ เราตถาคตได้ประกาศธรรมะ ให้ปวงสัตว์ทั้งหลายเข้าถึงสภาวะนิพพานตลอดมา เรามิได้สูญหาย
และมิได้สลาย หากแต่ดำรงอยู่ในโลกนี้ เพื่อประกาศสัจธรรมอยู่นิรันดร”
............................................

คำสอนยังคงอยู่

ตราบใด มี รูปนามใด ผู้เจริญโพธิปักขิยะธรรม 37 ประการ

ความเป็นพุทธะ ย่อม มีผู้สืบต่อไปนิรันดร์

พลังงานของพุทธะ ที่มีอยู่ให้กับโลก
คือ คุณธรรม
เช่น
หิริโอตตับปะ จาคะ เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา
ศีล สติ สมาธิ ปัญญา เป็นต้น

 

ว่าไง แมวเน่า หลังๆไม่ค่อยมีอะไรนะ เอาของเก่ามาเล่าใหม่ก็ได้นะ เผื่อแมวเน่าจะเห็นว่า ตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันตรงไหน ถ้ามันไม่ต่างแล้วทำไมไม่ต่าง ถ้ามันดีแล้วพ้นแล้ว ทำไมมันถึงมีมารมารังควาน หรือ… อะไรที่เรียกว่า กัดไม่ปล่อย เอาเถอะ ตาแมวเน่าคงเห็นได้ไม่มาก แต่ไม่ต้องกลัวนะ เพราะไม่ได้คิดหรือมีจิตอกุศลใดเลยที่ทัก มันแค่ผ่านมาเห็นเลยทักเท่านั้น

 

โดยสัจจธรรมแล้วธรรมแท้ ย่อมไม่มีการผลิตใหม่ มีแต่การทำซ้ำ
ทำซ้ำๆ ในสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงคือ
ธรรมแท้
สิ่งที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ไม่เรียกว่าธรรมแท้
ฮับ