สิ่งใดเกิดเอง สิ่งนั้นย่อมดับเอง

ความเมากับความคิดเป็นสิ่งเกิดดับ
ไม่เที่ยง ยึดถือไม่ได้จะเป็นทุกข์
เช่นเดียวกับสิ่งใดเกิดสิ่งนั้น
ต้องดับ ยึดถือต้องเป็นทุกข์

สิ่งใดมีอยู่โดยไม่เกิดไม่ดับ ย่อมไม่ทุกข์

 

สัทธรรมปฎิรูปเป็นไงหว่าพรี่เหว ..ที่ลุงแมวพูดนิพพานนะหรอ
มันอาจจะจริงก็ได้นะ

คนส่วนมากรู้จักแต่ชาน และอรูป

พอไปอ่านพระปฎิบัติดีปฎิบัติชอบท่านพูดถึงนิพพาน แต่ไม่ได้บอกตรงๆ ..ก็เลยไม่สามารถเข้าใจได้

 

ต้องพาเค้าปีนน้ำตก
ขึ้นมาดูวิวบนชั้น 4
วิวสวยจริวด้วย
คับ

 

สิ่งใดเกิด สิ่งนั้นย่อมดับ เป็นธรรมดา
เป็นคำกล่าวของผู้เข้าถึงกฏไตรลักษณ์
เห็นความจริงเห็นกลไกของโลกธาตุ
ของธรรมชาติทั้งปวง
สามารถแสดงอริยสัจสี่
รู้แจ้งแทงตลอดด้วยปัญญาจักษุ
ย่อมแสดงธรรมต่อผู้อื่นได้ว่า
สิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี
สิ่งใดเกิดแต่เหตุ ให้ดับที่เหตุ
ด้วยเหตุนี้
พระพุทธเจ้าพระบรมศาสดา
จึงชี้บอกทางระงับดับสิ้นกิเลส

พืชต้นไม้ออกดอกผล
ย่อมอาศัยดิน น้ำ ลม ไฟ
และอื่นๆเป็นส่วนประกอบประชุมกัน


ผู้ไม่ละอาย
บิดเบือนธรรมของพระศาสดา
ก็จักกล่าวว่า
สิ่งใดเกิดเอง สิ่งนั้นย่อมดับเอง
ซึ่งขัดกับธรรมะ
ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง
กลับกลายเป็นว่า
กิเลสเกิดเองเดี๋ยวกิเลสก็ดับเอง
ไม่ต้องไปพยายามศึกษาอะไร

เหมือนผลไม้ออกลูกกลางอากาศ
ไม่ต้องอาศัยดินน้ำลมไฟ
ไม่ต้องอาศัยรากลำต้น
กิ่งก้านใบอะไรเลย

 

ปีนขึ้นมาดุวิวบนน้ำตกชั้นที่ 4
แล้วจะเห็นวิวสวยโดย
ไม่ต้องให้ใครๆ มา
อธิบาย (ถ้าตาเนื้อตาใจยัง
มองอะไรแจ่มใสอยู่)

 

ในนี้มีใครระลึกชาติได้บ้างครับ

 

ผู้หลงว่าตนบรรลุธรรม
จักกล่าวแต่ภาวะหลุดพ้นไปแล้ว
จักไม่กล่าวเหตุที่ทำให้หลุดพ้น

ส่วนพระอริยบุคคลจริง
จักกล่าวเหตุหรือธรรมที่ทำให้หลุดพ้น
มากกว่าเอาแต่กล่าวว่า
หลุดแล้วพ้นแล้วครับ

 

ผมว่าธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นของละเอียดมาก
การตัดสินภูมิธรรมผู้อื่นเพียงเเค่ตัวอักษรไม่กี่คำที่อ่านบนหน้าจอ ก็ไม่ถูกซักเท่าไหร่นะครับ เพราะวิธีการเขียนคนเราไม่เหมือนกัน ความรุ้ความเข้าใจในคำศัพท์ไม่เท่ากัน ประสบการณ์ก็ต่างกัน เเละการเขียนนั้น บางทีเขียนเหมือนกัน เเต่สื่อความหมายต่างกันก็มีนะครับ

อย่างเช่นผม บางครั้งก็เคยบอกว่า สุขทุกข์เกิดขึ้นเอง เเละดับลงเอง ก็ไม่ได้ให้ความหมายว่ามันผุดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุมีผล
เพียงเเต่ผมเลือกที่จะพิมย่อให้กระชับ ให้สั้นลง เพราะเรื่องที่ว่าสิ่งนึงเกิดขึ้นได้เพราะมีเหตุ เป็นเรื่องที่นักปฏิบัติในนี้เกิน 80% ก็น่าจะรู้ดีกันอยู่เเล้ว เลยไม่ได้คิดว่าต้องเขียนขยายความเป๊ะๆ เต็มประโยคเป๊ะๆตลอดเวลาครับ มันเป็นเรื่องของการเขียนเเค่นั้นเอง

 

ไม่เคยอยู่ดีๆระลึกได้
เคยมีแต่ฝันว่าตัวเองลงไปเห็นตัวเองอยู่ในอดีต
มันรู้ขึ้นมาว่าไอ้คนนี้คือเรา
แต่ก็ไม่ปักใจเชื่อ
ถึงจะจริงไม่จริง รู้ไปก็เท่านั้น

 

ขึ้นมาดูวิวชั้น 4 เองเลย ไม่ต้องฟังใครอธิบายว่าใครใช่ หรือไม่ใช่ อริยบุคคล

 

ศาสนาพุทธไม่เขียนแสดงเหตุผล
มันจะต่างอะไรกับศาสนาอ้อนวอนขอ

 

พระพุทธศาสนา
เป็นศาสนาแห่งปัญญาเหตุผล
ควรแสดงเหตุที่ทำให้ขึ้นไปเห็นวิว
ไม่ใช่เอาแต่วิววิววิว

 

ก็ถูกเเล้วครับ ที่ควรเเสดงเหตุผลให้ชัดเจน
เเต่อย่างที่ผมบอก "บางครั้ง" มันเป็นเรื่องของการเขียน การสรุปย่อ จะตัดสินตรงๆไม่ได้ครับ
ควรมองภาพรวม องค์ความรู้โดยรวมของคนเขียนจะดีกว่า การยกประโยคสั้นๆมาไม่กี่คำเเล้วมาตัดสิน ผมว่าไม่ได้หรอกครับ
นอกจากประโยคนั้นมันผิดมหันต์จริงๆ เช่น
นิพพานคือสูญ

ครูบาอาจารย์ ลพ, ลป, ลต เวลาเเสดงธรรม บางท่านก็ใช้ศัพท์ในเเบบของตัวเอง บางท่านก็สรุปสั้น หรือย่อประโยค
การจะไปตัดสินท่านเหล่านี้ว่าไม่รู้ธรรม เพียงเพราะท่านเเสดงมาไม่หมด ก็ไม่ถูกต้องเเน่ๆใช่มั้ยครับ

 

ปลาให้เต่าไปสำรวจบก
แล้วให้กลับมาเล่าบรรยากาศ
บนบก
ให้ปลาฟัง โดยปลาไม่ขึ้นไปดูเอง
คิดว่าปลาจะฟังเต่าเล่า
แล้วเข้าใจมั้ย
ฮับ

 

โอเครครับ เเค่ถามดู
พอดีไม่ค่อยเห็นใครในนี้พูดเรื่องระลึกชาติ
เเต่มันก็ไม่ใช่ว่าทำกันง่ายๆ
อีกอย่างจะทำไปทำไมด้วยนี่สิครับ 555

 

ปัจจุบันทุกท่านในนี้เป็นมนุษย์
เทคโนโลยีสามารถไปในน้ำหรือใต้ดิน
หรือแม้กระทั่งออกไปในอวกาศก็ได้
ด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัย
สามารถเอาเต่าหรือปลาไปไหนก็ได้
ปลากับเต่าจึงเป็นเหตุผล
ที่ใช้ไม่ได้แล้วในยุคปัจุบัน

 

ผู้เห็นธรรมจริง แม้ย่อธรรม
ความหมายก็อยู่ครบครับ

 

เคยมีบอกเป็นชื่อมา เป็นน้องชาย ของคนชื่อนี้
แล้วไปเสิร์ชหา กูเกิ้ล ดันมีชื่อนี้จริงๆด้วยนะ

 

เทคโนโลยีไม่อาจเข้าถึงใจ
อย่างดีก็ประมวลข้อมูลแล้ว
แปลความหมายใหม่ออกมา
ที่ไม่อาจตรงกับใจ
หรือรู้ เฉยๆ แบบใจได้เลย

 

การระลึกชาติได้ ของผู้มีมิจฉาทิฐิอยู่ ก็อาจจะยิ่งรู้สึกว่าเคยเป็นโน้นนี่ ข้าเคยเกิดเป็นแม่ทัพ เป็นกษัตริย์ ...ความเหนียวแน่นของความเป็นตัวกู ยิ่งมากขึ้น

แต่หากเกิดการระลึกชาติได้ของผู้มีสัมมาทิฐิ ... จะยิ่งทำให้เห็นความไม่ใช่ตัวตน ยิ่งชัดขึ้น เกิดปัญญาที่เห็นว่ามีแค่รูปและนามเท่านั้นที่เกิดดับไปตามสมมุติของภพภูมิต่างๆ ถ้ารีวายภาพกลับไปก่อนจุติในท้องแม่...ย่อมมีวินาทีสุดท้ายของชาติก่อน....ชาติก่อนนั้นถัดไปๆย่อมมีวินาทีสุดท้าย และวินาทีแรก...ขันธ์เกิดดับสืบเนื่องกันไปไม่หยุด .... มีเพียงสมมุติกั้นว่าเกิดเป็นคนบ้าง เป็นหมาบ้าง เป็นเทวดา เป็นเปรต เป็นคนรวย คนจน คนสวย .... ถ้าผู้มีสัมมาทิฐิระลึกชาติได้... จะยิ่งเกิดปัญญา เห็นความเกิดดับสืบเนื่องของขันธ์ ที่ถูกสมมุติครอบไว้ให้เป็นโน้นนี่... ทำให้ยิ่งเบื่อหน่ายการเกิด และคลายความยึดถือในที่สุดแบบนั้นครับ