๒๑ วิธี ของ สติปัฏฐาน เส้นทางแห่งการบรรลุธรรม

จิต ไม่เกิดไม่ดับ แล้วต้องฝึกจิตอีกทำไมล่ะ
จิตก็เป็นของกลางๆ ตั้งอยู่ในไตรลักษณ์ ไม่ใช่เราและบังคับไม่ได้
มีแต่กำลังสมาธิที่เกิดจากการฝึกที่เป็นสัมมาสมาธิ ที่จะไปส่งเสริมกำลังกัน
จะเห็นได้ว่า ไม่ว่าจะเป็น จิต กาย สมาธิ เราไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย เพราะมันไม่ใช่เรา
ไม่ได้อยู่ในอำนาจ เพราะเราไม่มีนั้นเอง

 

จิตสังขารหรือวิญญาณขันธ์ มีบทบาท
คิดนึกตรึกตรองปรุงแต่ง เกิดดับเกิดดับ
เกิดดับ ตามเหตุปัจจัย

ส่วน
จิตแท้คือวิญญาณธาตุ เป็นอีกจิตที่
ไม่เกิดไม่ดับ มีบทบาทแค่ รู้ ตัวจิตเอง
และรู้จิตสังขารที่ปรุงแต่งคิดนึก
แต่จิตนี้ไม่อาจปรุงแต่งคิดนึก
จิตนี้ไม่มีเจ้าของ
แต่อวิชชาทำให้เข้าใจว่าเราเป็นเจ้าของ
จิต
เราไม่ใช่จิต เเต่เราคือเครื่องรู้ของจิต

 

ถ้าลุงจะมีจิตเทียม จิตแท้ ฟังไปพร้อมกันดีกว่า และก็พิจารณาไปด้วยกัน
เพื่อวิปัสสนา ต่อไปเพื่อประโยชน์ด้วยกัน

 

พระพุทธเจ้าองค์ไหนครับ สอนแบบนั้น โยนทิ้งไปเถอะครับ

ตายไปเป็น นิยตะมิจฉาทิฐิเปล่าๆ

 

Advanced.ไปแล้วท่าน
สังขารธรรมทุกชนิดไม่ถูกให้ค่าแล้ว
ฮับ

 

มันอยู่ที่การแสดงออกละครับ พูดอะไรออกมามันก้ออกมาแบบนั้น

จะบอกว่าแอดว้านไปแล้ว มันก้หลอกเองไปวันๆอะฮับ

 

การเปรียบเทียบข้างบนนี้ ทำให้เข้าใจ
ความหมายของจิตสังขารปรุงแต่ง
กับจิตผู้รู้ หรือธาตุรู้ได้ชัดเจน
ใครเก็ทก็เข้าระดับ
แอ๊ดว้านซ์ ไปเยอะเลยฮับ

แค่พลังเก็ทมั้ยฮับ

 

คนละเรื่องแล้วครับ

สมาธิที่เจ้าชายได้ตอน5ขวบ ติต่างเอาว่า คนละอย่างกับที่ ดาบสทั้งสองฝึก

เจ้าชายไม่ได้ตามลมหายใจเข้า

เพราะ ว่า มันเป็นสมาธิในหลักพุทธศาสนา
พระพุทธเจ้า จะตรัสรู้ อริยสัจ4 รู้สติปัฏฐาน

จึงได้มาสอน สติปัฏฐาน ไม่มีใครจะฝึกมาได้ก่อนพระพุทธเจ้า

ความเป็นอัญญะมัญญะ ในสมาธิพุทธ
มันจะต่อเนื่องกัน คือความเป็นไปเอง ตามธรรมชาติ

หากคนแยก สมาธิสองชนิดไม่ออก ก้จะเป็นอย่างดาบสทั้งสอง


อีกอย่าง คำว่า จิตใจร้อนรน จริงๆ ผมว่า ท่านหมายถึง
ความคิด ที่คิดอยู่ไม่หยุดในจิต
พอไปปรึกษา คนทำสมาธิพุทธ ไม่เป็น
ก็จะไปบอกว่า จิตฟุ้งซ่าน จะรีบให้ไปทำเอาแต่ความสงบ

แต่ในความเป็นจริง จิตท่านไม่ได้ฟุ้งซ่านหรือร้อนรน
นั่นเป็นเพราะว่า
ต้นทางของสมาธิพุทธกำลังจะเกิดขึ้น
นั่นคือ จิตที่เป็นสัมมาสมาธิ มันจะคิดไม่หยุด และพรั่งพรูออก แต่ มีความสงบ
มารุ่นหลังนี้ หลวงปู่เสาร์ ท่านเปิดตำรามาให้

เวลานี้ จิตข้า มันไม่สงบ มันมีแต่ความคิด

พวกลูกศิษย์โง่ๆ
พอได้ยินได้ฟังอย่างนั้น ก้หนีหายไป
คิดว่าอาจารย์ตัวเองคงไม่ใช่ผู้บรรลุธรรม
แต่ลูกศิษย์ ที่ฉลาดๆ จะไปกราบถามท่าน ว่าเป็นยังไง
ท่านก็จะตอบ ว่า ถ้ามันเอาแต่นิ่งมันก็จะไม่ก้าวหน้า


อย่าลืมนะครับ
สมาธิพุทธ คือเอาลักษณะของไตรลักษณ์ มากำหนดรู้ นั่นคือกายกับใจ
มันจึงไม่ได้มีการเพ่ง ในอารมณ์เดียว
เพ่งในลักษณะหลายอารมณ์และยังมีความสงบร่าเริง
ต่างจาก สมาธิที่เพ่งในอารมณ์เดียวนิ่งๆ


คนที่เจริญสติปัฏฐาน
แล้วยังไม่เคยสัมผัส สมาธิสองประเภทนี้ จะแยกไม่ออก
ระหว่าง นิ่ง จึงสงบ
กับ ไม่นิ่ง แต่ สงบ

 

ลุงจะเข้าใจ ว่า จิต หรือธาตุรู้อะไรของลุง ไม่เกิดไม่ดับอะไรก้แล้ว ตรงนี้ไม่ใช่หลักสำคัญ

นั่นเป้นเพียงความเข้าใจ

แต่หากเข้าใจตามลุงแบบนั้น
แล้ว ทิ้งความเพียรพยายาม
ขาดการกำหนดรู้ เจริญให้มาก ต่อเนื่องเนืองๆ
สาระสำคัญอยู่ตรงนี้ที่จะไม่ตายเปล่า

แต่หากไม่ทิ้งตรงนี้
เจริญสติ กำหนดรู้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันจะตีแสกหน้า ความโง่ของตัวเองแน่นอน

มันก็จะจี้ เข้ามา ใน 21 วิธี ในการกำหนดรู้
ว่า
ฝึกได้ตรง ที่สอนใน 21 วิธีข้างต้นหรือเปล่า

 

ธรรมชาติที่"ไม่นิ่ง"เเละไม่เคยนิ่ง
คือธรรมชาติฝ่ายสังขาร(คิดนึกปรุงแต่ง)
มีสภาพเป็นอย่างนั้นเรื่อยไป คิดนึก ปรุงแต่งเกิดดับ เกิดดับ เกิดดับ
เรื่อยไปตามเหตุปัจจับ

ส่วนธรรมชาติที่สงบสงัด ปรุงแต่งไม่ได้
ไม่เกิดไม่ดับ มีสภาพรู้ตลอดไป
แต่ไม่มีตัวไม่มีตน
แต่มีอยู่ในกายและนอกกาย
ของทุกสรรพชีวิต
เป็นสิ่งที่เข้าใจยากแต่สุดท้ายทุกคนก็ต้อง
เข้าใจแบบเดียวกัน พบกัน ณ
จุดจุดนี้
จึงจะหลุดพ้น
ฮับ

 

เป็นทางลัดสั้นที่ถึงปลายทางเดียวกัน
กับผู้เลือกเดินทางอ้อมโลก
ฮับ

 

ไม่เก็ทฮับ

 

มีสิทธิ์ เดา ก้เดาไปได้ ครับ

แต่หากจะไม่เดา ก้เอาคำสอน ตถาคตเป็นแนวทาง

สิ่งที่ลุง เอ่ย มันผิด แต่ผมไม่ห้ามหรอก นั่นความคิดลุง

แต่หากปฏิบัติ ได้เจอกับตนเอง จะเข้าใจธรรมชาติ ของจิต
มันเป็นธรรมชาติที่ไม่อยู่นิ่ง
อบรมได้ ไม่ใช่ตัวตน มันจึงเรียก ว่า เป็น อนัตตา

ฉะนั้น คนที่เข้าถึง ความไม่นิ่ง แต่ สงบ ร่าเริง
นั่นคือ คนที่เข้าถึงต้นทางการภาวนาของสัมมาสมาธิได้อย่างเต็มปาก

 

ลัดและ ตรงที่สุดแหละฮับ 21 วิธีนี้

 

คงไม่ผิดอะไร ท่านนั่งดูลมหายใจ ใต้ต้นไม้ ในขณะที่ทาสีทั้ง 2 ไปดูการละเล่น ถ้าเป็นสมัยนี้ปล่อย 5 ขวบ ไว้แบบนั้น ไม่ได้เด็ดขาด

การตามลมคืออานาปาน อานาปานสติ
ส่วนการดูการเกิดดับของลมหายใจคือการเจริญสติไปในตัว จะเห็นการเกิดดับ ได้ชัดเจน

 

ถ้าเราไปฝึก การตามลมเข้าไปเป็นฐาน มันก็จะเป็นการทำสมถะเพียว ๆ
ฤษีฝึกกันเยอะ แยกออกเป็น ปราณ ฝึกแบบนี้ได้กำลังสมถะเยอะ
ฤษีส่วนมาก จึงเอาเป้นบาทฐานฝึกอภิญญาได้ง่ายๆ ฝึกแบบปราณผมก็ฝึก

แต่ถ้า กำหนดรู้ ตามที่สอนในพระสูตร ไม่ได้ ตามลมเข้าไป
เพียงแต่กำหนดรู้ ของลม เข้าออก สั้นยาว หยาบละเอียด


แต่สมัยนี้ มีคำสอนพระพุทธเจ้ามาแล้ว
ใครได้ฟังได้เรียน แม้จะฝึกลม แบบปราณ
ก็น้อมเข้ามาเจริญวิปัสนาได้ อยู่ที่การนำไปใช้

 

ความไหว(หรืออาการจิตปรุงแต่ง)ทุกอาการย่อมเกิดดับอยู่ในท่ามกลาง
ความสงบสงัดของธาตุรู้ (หรือจิตเดิมแท้)
ที่ไม่มีขอบเขตและไม่อะไรปรากฎ
(นี่เป็นธรรมแท้ที่ไม่มีใครผูกขาด
แต่ทุกคน
ที่จะพ้นทุกข์ต้องมีประสบการณ์นี้)

 

มันเป็นสิ่งที่แทบจะเข้าใจไม่ได้
ถ้าพิจารณาไม่ลึกพอ

 

เงาคืออาการของต้นตอ

ถ้าต้นตอของเงา มันไม่เปลี่ยน เงาก็จะไม่เปลี่ยน

แต่ต้นตอของเงาเปลี่ยน เงามันก้เปลี่ยน

อาการของจิตเปลี่ยน เพราะ ต้นตอของมันเปลี่ยน

ไม่ใช่ว่า เงาเป้นตัวกำหนดตัวเปลี่ยนแปลง
ตัวที่กำหนดความเปลี่ยนแปลงคือต้นตอมันตะหากละ

คนมองแต่ภายนอก
อย่างดาบสทั้ง2 จึงมองเห้น แต่ เมฆที่เปลี่ยน
แต่ไม่รุ้ว่า ตัวที่ต้นตอ มันคือ ท้องฟ้า

 

ท้องฟ้าคือความว่างของอาวกาศ (Space)ที่ไม่มีขอบเขต
สิ่งต่างๆที่เกิดดับ ย่อมเกิดดับอยู่ใน
(Space).ที่ไม่เกิดไม่ดับ

ความคิดนึกปรุงแต่ง(จิตสังขาร)
ย่อมเกิดดับอยู่ภายในท่ามกลางความว่าง
ของSpace จิตเดิมแท้(หรือใจ หรือธาตุรู้)
ที่ไม่มีตัวตน ไม่มีขอบเขต และไม่มีอาการ
ใดๆ นอกจากความรู้เช่น รู้หิว.รู้ร้อน
รู้ง่วง รู้คิด รู้ชอบ รู้ไม่ชอบเป็นต้น
( นี่เป็นความเข้าใจธรรมชาติของรูปนามขันธ์ 5 อย่างตรงไปตรงมา ที่ทุกคน
พึงเข้าใจได้โดยไม่มีใครผูกขาดฮับ)