ทำอย่างไร จึง "เห็นธรรม"

แสดงธรรมด้วยความไม่เป็นกลางกะโดนด่าตามตูดแบบนี้ละ555

 

กาว้อง ยก พระสูตรนี้มา ป๋มก็ต้องไปเชิญ พระอ้วนๆในนาไฟ มากล่าว

พระอ้วนๆในนาไฟ ของชาว มโนยุกยิก แสมขาว
ก็คือ ท่านพุทธทาส ( พระท่านว่า หากพระท่านใด
เสียชีวิตไปแล้ว ก็เอ่ยชื่อได้ ไม่มีผลกระทบอีก )

ท่านพุทธทาส จะ ช๊อตโน๊ตเอาไว้ว่า พระสูตรที่
เหมือน มหาสุทัสนะ ต้องขุดทิ้ง ( คือ ไม่เอามา
ประกอบเป็น ตำรา ตามที่ ในหลวงในพระบรมโกฏิ
ไปกระซิบข้างหู ให้ ต่อชีวิต ทำตำราให้ หว้ากอ สักเล่ม )

ซึ่ง ป๋มก็จะขอแก้ พระสูตรนี้ว่า

ครั้งพระศาสดาเป็นพระโพธิสัตว์ได้พบพระสัพพัญญู
(องค์หนึ่ง)เล่าถึง การมี พระสัพพัญญูในการอดีต
ก็สมัยนั้น ทรงมีราชทรัพย์มาก จึงให้จัดสร้าง พิพิธภันฑ์
ขึ้นมา โดยมีห้องจัดแสดง ปฏิมากรรมแทนพระสัพพัญญู
ในทุกๆสมัย อีกทั้งที่เป็น พระปัจเจกพุทธเจ้าด้วย

และพระสูตรใดที่ได้สดับว่ามีการ ถามตอบปัญหาธรรมกัน
พระสูตรใด ก็ให้จัดแสดงปฏิมากรรม จำลองเหตุการณ์
ตามพระสูตรนั้นๆ

คือแทนที่จะเขียนตำรา ก็ เอาพระสูตรทุกกัณฑ์มาทำ
เป็นปฏิมากรรมในปราสาทพิพิธภันธ์นั้นๆ ( ซึ่งงานปฏิมา
กรรมน่าจะเป็น แก้วหรือหยกหลากสี แกะสลักทั้งหมด
คือ สมัยนั้นคงอุดมสมบูรณ์ทางทรัพยากรมาก )

ทีนี้ คนแปล ก็อาจจะไม่เข้าใจ แปลไปในเชิง
ลัทธิจานบิน ลัทธิภาคขาวภาคดำ ว่าทรงสร้างปราสาท
แล้ว พระพุทธเจ้าทุกสมยัในนิทานก็แห่กันมาจ๊ะจ๋า

โอ้ลาแม่

คล้ายๆ พระเจ้าอโศก แต่ พระเจ้าอโศกไม่ได้
ฟังจากปากพระสัพพัญญูโดยตรง(โดยมุข)
แต่ก็มีปัญญามาก(รับรู้ได้ว่า เหล่านี้จริงไม่ได้โม้)
ก็จึงทรงสั่งให้ทำ พิพิธภันฑ์ ไปในทุกๆประเทศ
แต่หลักๆที่วังพระองค์ ก็ทำเป็น เสา สลักด้วย
อักษรเทวนาครี คลอง10 อะไรงี้ อะฮับ

 

เป็นความกรุณาเพื่อให้เข้าใจวิสัย
เพื่อปรารกความเพียร
เพื่อปรารพความสามัคคี
เพื่อปรารบความไม่ประมาท
จะได้ไม่ต้องตีความเลอะเถอะไปเรื่อย

 

แนะนำให้อาจารย์ที่รู้จริงสอน
ต้นคตปลายตรงไม่มี

 

คน มัน Hear จะสอน หรือ ไม่สอน มันก็ รอแค่จะได้ ทำกรรม จิหัวตบ

ธรรมเมื่อมีเหตุให้แสดง สมควรแก่ธรรม ก็ต้องแสดง

ธรรมเมื่อแสดงไปแล้ว ก่อเวร มากกว่า ก็งด

ธรรมไม่สมควรแก่ผู้ใด หากทำเป็น รับไป ก็ต้องทำให้ คายออกมา

เตือนแล้วไม่คายออกมา hearจะเกิดก็ช่วยม่ายล่าย นะฮับ

 

บังเอิญกรูไม่มีอะไรให้เสียปะต้องแคร์อะไรอีก555

 

พอละ...ว่าจะตอบคืน แต่ไม่โต้ดีกว่า ...

เด่วลุงงอนตุ๊บป่อง... ขี้ค้านหาชุด BP ตามง้อ

 

อ่อ ลืมคายคืนนน
รับปายยย อิอิ

 

ไม่รู้จะเชื่อมโยงหรือมันจะตีกันนะคะ 555
ต้องรอดูตอนนั้นค่ะ
แต่ตอนนี้เดินตามทางที่เดินที่เรามั่นใจไปก่อน เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น

 

อ่านแล้วลองเลย การแผ่จิต เออ มันทำได้นะ แรกๆก็ยังไม่ค่อยคล่อง ลองจากแขนก่อน ตั้งใจนิดนึง มันมีอะไรสักอย่างแล่นจากหัวไหล่ไปปลายนิ้ว แล่นไปแล่นกลับสลับกัน จะว่าเป็นก้อนก็ไม่เชิง ถ้าจะอธิบายคือ มันเป็นความแน่นและมีแสบนิดๆ อาจเป็นธาตุไฟ

ลองแขนข้างหนึ่ง แล้วลองแขน 2 ข้าง ลองขา 2 ข้าง และลองจากหัวจรดเท้า เท้าจรดหัว ก็ทำได้ แต่ยังไม่คล่องเท่าไหร่ ก็จะฝึกต่อไป

ลืมบอกไปอีกอย่างว่า ปกติจะมีความรู้สึกวูบๆในหัวตลอด เหมือนจะหลับแต่ไม่ได้ง่วง พอเราใช้วิธีแผ่จิต ไอ้ที่วูบมันหายไป พอหยุดทำก็กลับไปวูบอีก ตอนใช้การแผ่จิต ไอ้ที่กระตุกตามตัวรู้สึกว่ามันถี่ขึ้นนะ ก็ไม่เห็นจะมีปิติหวือหวาอะไร

แบบนี้ก็เป็นการปฏิบัติแบบหนึ่งใช่ไหมครับ ควรจะทำแบบนี้บ่อยไหม ต้องบอกก่อนว่าเรื่องน้อมไปในฤทธิ์อะไรนี่ ผมไม่รู้เรื่องเลย ถ้าไม่มีใครแนะนำก็คือ โง่

 

ไอ้ แสบๆ นี่ ตัวร้ายนะ หากมีมาก สังเกต การแฉลบออกไม่ถาม

ซึ่งจะไม่ให้แสบเลย ไม่เผลอเจือเจตนาเลย นี่ก็ยากเหลือทน
กว่าจะเจอ จิตรำพึง ที่เป็น อิทธิวิธี นี่ต้องซ้อมกันปางตาย ตัว
แทบระเบิด (บวก ความมอมแมมด้วยยยย)

แถม พอเลิกซ้อมเมื่อไหร่ ก็พร้อมบ๊ายบาย นะฮับ ความคล่อง
ตัวของ สมแทะเนี่ยะ คือ ต้องลงนวมทุกวัน ไม่ใช่ลักษณะแบบ
"ล่วงส่วน ไกลจากข้าศึก" ซึ่งเป็นวิธีของ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น
"โลกียะ" กับ "หนทางอนาสวะ" ก็จะเป็น วรรณะสัญญา ความแตกต่าง
ให้สังเกต เข็ดหลาบไปเรื่อยๆ ซึ่งก็จะผลิกเป็น ธรรมปราณีต
[ คำว่า "อย่าประมาทในฌาณ...." ที่ปรากฏในพระสูตรพระโมคคัลลา
หมายถึง ต้องซ้อมให้ดีกว่าเดิม ทุกๆ... (น่าจะลมหายใจกระมัง) ]

ทีนี้ ทุกขสัจจ นี่ มันจะไม่เห็น

แต่พระศาสดาก็ตรัสในพระสูตรว่า อทุกขมสุขที่จะเกิดดับจาก
การ น้อมไปในญาณทัสนะ จัดเป็น สัลเลขา ก็ว่ากันไป
(เพราะอันนี้ ป๋มบอดตาใส ต้องไปเข้าหา สาวกที่ท่านมี
กระโถนไว้รอแจกจริงๆฮู้จริง ก็น่าจะ ผั๊วะ -- ซึ่งในพระไตร
ปิฏกก็มีระบุอยู่ว่า แม้นจะเป็น อนาสวะ แต่ก็ต้อง ต่อเทียน
กัน เหมือนกัน เป็นอัปนาโกศลอย่างหนึ่ง คำว่า อัปนาโกศล
เป็นคำใน วิสุกะทิมรรค ก็พึงพินาอย่าใช้หากมีทางเลือกด้วย
นะฮับ แหะแหะ )

 

วูบๆในหัว หาก ทำให้ ถอยกำลัง ก็จะเป็น ถีนมิททะ

จัดเป็น ขันธมาร หากมีมาก ต้อง ผ่อนอาหาร เพราะ
เป็นเรื่องของ อาหารที่กินเกินความจำเป็น เป็นการ
เบียดเบียนโลก จึงถูกทวงคืน

วิธีแก้มีเยอะ สุดท้าย นอนไปเลย แต่ถ้า นอนเลย
บ่อยๆ แม่ทัพมันจะมา ทะลวงใจให้ถอนใจ หลงทำกาละ
ให้พินาลีลาแสบสันของมันด้วยฮับ [ การนอน
จึงควรฝึก สีหไสยยาส ประกบ เพื่อให้ไม่ใข่
เอะอะ นอนเลย ]

เจ้าพ่อพระสูตรแก้หลับ มี ครั้งหนึ่ง คณะสงฆ์
ไม่มีอะไรจะทาน เจ้าพ่อพระสูตรถึงกับเสนอ
จะผลิกผืนโลกเอา ง้วนดินแสนหวานมากินกัน
(เนี่ยะ จะเห็นว่า อาหารคำข้าว เนี่ยะ เจ้าหนี้ตัว
เบ้อเร้อเลย ) พระศาสดาเซโน ขอท่อง คาถา
จับมาพัด108จบดีกว่า สีวะลี สีวะลี .....

 

แสบๆ นี่ น่าจะมีไปตลอด สำหรับผู้ฝึก อานาปานสติ

ที่ผลขั้น9อิมระบุว่า จะแบกจันจิราจูแจ้งไปพรหมโลกด้วย

อันนี้ ก็มาทำกติกากันฮับ

ใครแบกจันจิราจูแจ้งไปพรหมได้ก่อน ใช่ไม่ใช่
กลับมาบอกกันโหน่ย ก็ ล่าย

เพราะ ต้อง ซตพ.

 

เรื่องนอนไปเลยนี่ก็คิดอยู่หลายรอบ แต่ความฟุ้งซ่าน มันพามาให้หาโน่นหานี่อ่านไปเรื่อยในทางธรรม เลยไม่ค่อยได้นอนเท่าไหร่ เรื่องการอดนอนหรือเนสัชชิก ก็เคยคิดอยู่เหมือนกัน แต่เขาทำกันยังไงก็ไม่รู้ ต้องหน่วงปิติไว้ทั้งคืนแบบนั้นหรือเปล่า เคยลองทำดูแล้วไม่ต้องถึงข้ามคืนมันไม่ไหว เพราะงานส่วนใหญ่มันใช้แรงกายเยอะ ถ้าแนะนำได้ก็ขอให้บอกด้วยครับ

เรื่องอาหารการกิน ก็พยายามผ่อนลงแล้วและก็พิจารณาเป็น กวฬิงการาหาร หรือ อาหาเรปฏิกูลสัญญา บ่อยๆ ก็เห็นเป็นธาตุกินธาตุอยู่เหมือนกัน

ส่วนเรื่องฝึกกสิณธาตุ ควรจะฝึกต่อไหม ถ้ามันไม่ใช่ทางสิ้นทุกข์(โดยตรง) ถ้าจุดประสงค์คือการ สับปิติ เราเอา อนุสสติ 10 ประการเข้ามาสับ พอไหม

เรื่องการแฉลบออก มันเป็นเวทนาในเวทนา มันบังคับได้ด้วยเหรอ เพราะเราก็เพียงทำเหตุ มันจะวูบก็วูบเอง มันจะแสบก็แสบเอง มันจะกระตุกก็ไปเป็นไปเอง

ส่วนเรื่องการต่อเทียนหรือเข้าหาพระ ตอนนี้ต้องบอกว่ายังไม่มีวาสนา ตอนนี้ก็เลยใช้วิธีรู้ทุกข์ แล้วโน้มไปอีกทางที่สงบสงัด ก็ต้องใช้วิธีภาวนาคนเดียวต่อไป

 

แบกจันจิราจูแจ้ง นี่คือยังไงครับ งง

 

อ๋อ เข้าใจแล้วครับ

 

แก้ง่วง มีหลายวิธี อ่านหนังสือแบบ กวนอู
นี่ก้จะ ผ่าตัดขูดหนองที่กระดูกได้ โดยไม่ต้อง
ลมยา หรึ๊อ ผั๊วะ!!!

เนสัชชิก เปน การไม่ ทอดกายขนานพื้น
คนละเรื่องกับที่ พระไทยโม้วเกินข้อเท็จจริง

เจ้าแห่งพรสูตรแก้ง่วง ยังนอนเลย

ตรงที่มันกระซิบหลอก งานต้องใช้แรง นี่เปน
ปริเฉทหนึ่ง ของ ทิฏฐิ หลงทำกาละ มันหลอก
สำเร็จ

ต้อง หัดปึ๊ด อานาปานสติ เฮือกเดียวครบองค์
ตามเห็นการสลัดคืนเปนประจำ คล่องๆ

แต่ถ้าไม่คล่องจีจี ก้ ต้องยอมแพ้มัน กัดเขี้ยว
ขู่ไป กุ เหน มะ อึง นะ หลอกมันไปก่อน

ถ้าอยุ่ห่างไกล นาน่วม ก้ควรฝึกกสิณ เพราะ
จะมีแบบไม่ต้องเสียค่ารถ ซึ่งก้จะมีหลาย
พวกอยุ่มาล้วงกระเป๋า ดีไม่ดี มาหาถึงบ้าน
อย่าเชื่อง่าย จะถูกสะกดจิต หมดเนื้อหมด
ตัวทันที เขามาหลอกเอา ปฏิบัตบูชา (ส่วน
มากหลอกร่วมวงสวดมนต์ /ฝึกตระครุบโน้นนั่นนี่ )

กสิณอานาปานสติ จะไม่ใช่แบบ แสมขาว
จะเป็น วิญญานกสิน ไล่ไปไล่มา ทำไปแว้ว
เหลือแต่ ฝึกหยุด อย่าให้มันเลยจนพากระตุก
อย่าหยุดหากยังปราถนาจะไล่ๆๆๆๆๆๆ อย่า
ให้กายครอบงำ อย่าให้วิญญาณครอบงำ

หยุดเปนตัวสำเร็จ