วิธีฝึกสมาธิของผมคือ อ่านหนังสือ ครับ ใครที่ยังหาวิธีฝึกสมาธิเป็นของตัวเองไม่ได้ก็ลองทำดูนะครับ

เมื่อกายผ่อนคลาย ใจผ่อนคลาย มีสิ่งให้สติระลึก ( มีสัมปชัญญะย้อนมารู้กาย-ใจ) มีสิ่งให้ใจรับรู้

จึงสามารถทำให้การดำเนินชีวิตประจำวันของคนเรา เปี่ยมด้วยปิติ ชุ่มชื่น ชุ่มเย็น เป็นสมาธิได้ครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สมัยเด็กๆ ไม่ได้คิดวิตกกังวลกับเรื่องการทำมาหากิน การหาเลี้ยงชีพ ฐานะ เศรษฐกิจ ฯลฯ
สิ่งเดียวที่ทำให้เด็กๆและวัยรุ่นจะเครียด ฟุ้งซ่านจนเป็นทุกข์ขนาดหนักน่าจะเป็นเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือ ไม่ได้เล่นสนุก ไม่ได้ทำสิ่งที่รักดั่งใจ

ตอนอายุไม่ถึงสิบขวบผมขี้โรคมาก ก็ทุกข์กับร่างกายมาก
การเพลินเพลินจากการเดิน ทำให้เดินได้ไกลขึ้นๆ จนพัฒนาเป็นวิ่งทุกวัน จนร่างกายแข็งแรง
จากเด็กที่วิ่งได้ไม่ถึงนาทีก็หอบ กลายเป็นนักวิ่งมาราธอนระยะสั้น

จากกีฬา ที่เริ่มทำสำเร็จหนึ่งอย่าง ก็ให้กำลังใจตนเอง ที่จะเล่นอย่างอื่น
จากเด็กที่กลัวน้ำ ก็กลายเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ

จากเด็กขี้โมโห แต่พอที่จะวาดการ์ตูนได้ ก็อาศัยการวาดภาพ วาดเรื่องราวต่างๆ
ระบายสี วาดภาพเหมือน การวาดครั้งหนึ่งๆ เมื่อทำเสร็จ จิตจะเบามาก ใจนิ่ง

การใช้ลมหายใจเล่นเครื่องดนตรีประเภทเป่า ต่างๆ ทำให้ระบายอารมณ์ความรู้สึก
ออกมาทางเสียงดนตรีได้ ใจคลายเร็ว และ อาศัยเสียงดนตรี เสียงน้ำไหล เสียงลม
เสียงต่างๆมาช่วยให้ใจผ่อนคลาย เป็นสมาธิได้

สมัยเด็กๆ ชอบอ่านนิยายจีนแปล เป็นเล่มหนาๆ เป็นการฝึกสมาธิได้ดี แต่ เป็นการฝึกโดย
อาศัยความชอบ-ความชัง ในตัวละคร แม้เป็นสมาธิได้ แต่ไม่ถาวร ไม่ทำให้ใจพัฒนาในการ
ถอดถอนนิสัยทำอะไรด้วยรัก-ชัง (กิเลส )



หลายอย่าง คนเราสามารถทำด้วยใจรัก เพลิน จนใจนิ่ง
แต่พอเจอตัวแพ้ทาง มาสะกิดต่อมไร้รัก มักชัง ก็ระเบิดได้ง่าย

พระพุทธองค์ จึง สอน " สัมมาสมาธิ" ไว้ ดังนี้

สัมมาสมาธิ เป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ เธอบรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตกวิจารสงบไป ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิอยู่ เธอมีอุเบกขา มีสติ มีสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌาน ที่พระอริยทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข เธอบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัส โทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ อันนี้เรียกว่า สัมมาสมาธิ ฯ