มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

จะทำให้บอร์ดไม่มีความหมายไปด้วย
หากสนทนาเอาฮาเอาเฮ จะไม่มีปิติ
ไม่มีสังเวช แต่จะมีกำหนัดด้วย
ไม่เป็นธรรมที่เอื้อต่อการปล่อยวาง
กายสังขารและจิตสังขาร
ในปัจจุบันขณะ
ก็เป็นธรรมที่ไม่เป็นธรรม
มันก็ไม่มีความหมายอะไรจริงๆ

 

เหนมีแต่ฮาเฮกัน ลุงแมวเลยม่ายค่อยเข้ามาคุยรึฮับ

 

เศร้าอาร่ายฮับติ่งส้ม ยิ้มโหน่ยยย

 

กดหัวเราะคืนตรงหน่ายฮับเนี่ยคุงติ่งส้ม

 

ทางที่เคยผ่านแล้ว หากมีคนถาม ย่อมแจกแจง ขยายความ หรือ ย่นย่อได้ ไม่มีติดขัด..

ปัญญาที่สว่างนำทางตนได้แล้ว ย่อมส่องทางให้เห็นรอบทิศทาง..

ผู้เข้าถึงธรรม ย่อม องอาจกล้าหาญ เข้าสู่สังคมบริษัทใด ไม่มีเคอะเขิน..

รสแห่งธรรม เมื่อนำออกมาแสดง ย่อมซาบซึ้งถึงใจของ ผู้เห็นเช่นเดียวกัน..

 

ทำดีต้องมีปิติ พองพอง

 

ท้องเสียเด้อเจ้55

 

เคยฟังพระศาสดาถามภิกษุทั้งหลายไหมฮับ
สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์

สิ่งใด มีสภาพ ทนอยู่ไม่ได้ มีความแปรปรวนไป สิ่งนั้นเรียกว่าทุกข์ เป็นไตรลักษณ์ แล้วไตรลักษณ์ อยู่ที่ไหน
ก็อยู่ที่กายกับใจ หมูแห้งนี่ไง
กายใจหมูแห้ง เป็นตัวทุกข์ มีสภาพแปรเปลียนไป ทนอยู่ไม่ได้

พอเข้าไปยึดปั๊ป เกิดทุกข์ทันที
การเข้าไปยึด จึงเรียกว่าเหตุ
ต้นตอรากเหง้า ของมันก็คืออวิชา
ความผ่องใสเดิมแท้ของหมูแห้งนี่ไง
เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์
ไม่ใช่ความผ่องใสเดิมแท้หมูแห้ง แมวแห้ง เป็นนิพพาน


ทีนี้ถามว่า ทำยังไง จะพ้นทุกข์
พระศาสดา เพียง ให้กำหนดรู้
ไม่ได้ไปกำหนดละทุกข์

ทุกข์เกิดขึ้น มันก็คือ กายกับใจ
วันๆนึง กายใจ มันเกิดดับ มีสภาพแปรเปลี่ยนไปนับไม่ถ้วน แสนล้านขณะ

เฉพาะเซล ในร่างกาย วันๆนึงก็ไม่ได้คงที่
มีการแปรเปลี่ยนไปตาม เรียกว่า ชรา
เฉพาะใจ หรือ จิต ก็มีสภาพ เกิดดับ แปรเปลี่ยนไป
นับไม่ถ้วนแสนล้านขณะ
ไม่ต้องมาบอก รอจิตเกิด จิตเกิด จิตเกิด
แต่มันเกิดดับทุกขณะของมันอยุ่แล้ว
ปัญหาคือ จะสามารถ กำหนดรู้ทุกข์ ได้ทุกขณะ
ที่มันเกิดดับได้ หรือเปล่า ก็อยู่ที่ความเพียร
การกำหนดรู้ทุกข์ จึงเรียกว่า มรรค เรียกว่าสติปัฏฐาน

ฟังดีดีนะ
ทุกข์ควรกำหนดรู้ นี่คือ ทุกข์ ในอริยสัจ
การกำหนดรู้ทุกข์ นี่คือ มรรค ในอริยสัจ

เมื่อมีความเพียร กำหนดรู้ทุกข์ เป็นภาวิตายะ
อาเสวิตายะ พะหุลีกะตายะ
ผลย่อมเกิดขึ้น คือการรู้เท่าทันทุกข์
ผลที่รู้เท่าทันทุกข์ นิโรธคือความดับทุกข์
มันจึงประจักษ์ ทันที ว่า
ลักษณะการพ้นจากทุกข์ที่เกิดขึ้น มันเป็นยังไง
การโอดครวน เช่น
โอ้ยย ไม่ใช่ พ่อแม่กะระกรู สอนกรูไม่ได้
ทำแต่ความดี แม่มมม ไม่ได้ดี
โอ้ยยยยมักอ้ายหลายเด้อ มักกรูบ้างสิวะ
โอ้ยยยย อีกหลายๆโอ้ยยย มันจะทิ้งออกไปทันที
เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบัว ทุกข์มีอยู่ แต่ทุกข์มาไม่ถึงใจ

นี่เรียกว่า นิโรธ ในอริยสัจ

ไม่เพียงแต่ นิโรธ จะปรากฎ เหตุแห่งทุกข์ มันจะละไปในทันที
การละกิเลส ละเหตุแห่งทุกข์ คือ ตัณหา อุปาทาน
มันจึงละด้วยเจตนาไม่ได้
นอกเสียจากการรู้เท่าทันทุกข์มันจะเกิดขึ้น
มันจะรู้เหตุไปในตัว นี่คือ สมุทัย ในอริยสัจ

ส่วนปฏิจสมุปบาท เป็นธรรมที่ละเอียดสุขุม
ปุถุชน ท่องอ่าน ก็เพียงแต่ท่องตามหนังสือ
ไอ้นี่ดับ ไอ้นั่นดับ ดับ ดับ ดับ ยังไม่รุ้เลย ในความดับ

มีแต่พระพุทธเจ้า ที่ตีแตก อธิบายได้
พระสาวกเดินตามมา
เพียงแต่ ครับ เท่านั้นจบ เพราะเห็นตามที่พระศาดาสอน

ส่วนที่บอกว่า สิ่งที่ทำอยู่พ้นทุกข์ได้ไง

คนไม่เคยกำหนดรุ้ทุกข์ ไม่เคยรู้เท่าทันทุกข์ไง
มันเลยไม่รู้ว่า การกำหนดรู้ทุกข์ ไม่ได้ไปกำหนดละทุกข์
มีความเพียรกำหนดรู้ทุกข์ มันจึงรู้เท่าทันทุกข์

การรุ้เท่าทันทุกข์ จึงเป็นต้นทางของสติปัฏฐาน
ต้นทางของปัญญาญาน
และจะเป็นคำตอบ และยันยันให้ตัวเอง
ว่า กำหนดรู้ ทุกข์ ทุกสภาวะ เพื่ออะไร

ดังบาลีที่ว่า

ปัจจุปปันนัญจะ โย ธัมมัง ตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ, อะสังหิรัง อะสังกุปปัง ตัง วิทธา มะนุพ๎รูหะเย

อริยสัจ มันจึงเริ่มต้น ที่ รอบที่ 1 รอบที่ 2 รอบที่ 3

ไม่ได้มีความวิปริต ผิดประหลาด แหวกหน่อแหวกแนว
แต่มีความเป็นธรรมดา ที่มองเห็นเป็นปกติ

ไม่ใช่ตำราจากนิมิต ตำราจากความวิปริต
ไม่ใช่ความรู้เหนือ รู้ใต้ ที่วิเศษ

แต่เป็นความรู้ธรรมดา ธรรมดาที่วิเศษ
ปัญญาคือ ความรู้ รู้แล้วยึด เป็นปัญญามิจฉาทิฐิ

ปัญญาคือความรู้
รู้แล้วปล่อยวาง เป็นปัญญาสัมมาทิฐิ
วางโดยตัวมันเองเป็นอิสระจากการบังคับ

อริยสัจ มันเริ่มต้น และไปพร้อมกัน ทั้ง 4

ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค

รอบที่ 1 คือ สัจจญาณ
รอบที่ 2 คือ กิจญาณ
รอบที่ 3 คือ กตญาณ

 

อาเสวิตายะ พะหุลีกะตายะ
ผลย่อมเกิดขึ้น คือการรู้เท่าทันทุกข์

เฉียบ!!!

 

ปะจับควายย้อมสี55

 

วัดอยู่ที่ใจ วัดใจ

 

มันดีจริงๆแหละคนที่ทำอะไรได้โดยไม่คาใจ

 

นิโรจแบบนี่มันก็ไม่เที่ยง มันเกิดแล้วก็ดับ ไปยึดก็ทุกข์อยู่ดี ยึดนิโรจแบบนี้แล้วทุกข์เพราะเพื่อนหายไปก็มี

 

ผมว่าธรรมอะไรก็ไม่เทียงนะ

 

ผมก็แถไปตามสันดานแหละ55

 

ว่าแนนชะมะ มันเหมือนไม้พายมันหล่นหาย อุปกรณ์สำคัญหาย มันก้อเคว้งๆ งงๆ จะทำไงต่อเฉยๆ

 

ถึงได้ บอกว่า

เบื้องต้น ความหน้าด้าน ถ้าใช้ไปในทาง มรรค ก็เป็นระโยชน์

ทำงานกะคนหมู่มาก มันทำให้มี ตโป

ใครด่า นินทา ใครชม ลับหลัง เก็บตังไม่ได้
ลูกน้อง เจ้านาย นอย ต้องใช้ความหน้าด้านหน้าทน

ฟังหู ซ้าย ทะลุหูขวา กำหนดรู้ในใจ

มันจึงจะ อึด

 

แถมาก ถลอกหมดนะครับ เจ็บแทน 555

 

ยึดติดของไม่เที่ยง ทุกข์วนไป
นิโรจเกิดดับ ยังไม่เป็นปัญญาปัญญารู้แจ้ง ที่คุณหมูไม้5บาทบอกไง อิอิ

 

ทุกข์ ควรกำหนดรู้ คับ