ปกิณณกะธรรม

เห็นเหมือนความรู้สึกข้างใน ... ไม่ใช่การหยิบสัญญาตอนสมุทเฉทขึ้นมาคิดปรุงแต่ง อย่างนั้นท่าน

 

อ้าว การ้อง นี่ มะอึง ยังคิดว่า กิน สมุด กระเฉด อยู่รึนี่

 

เห็นถึงการสลัดคืน (อัตตาสู่อนัตตา ธรรมชาติหนึ่งเดียว) แต่ไม่ถึงความว่างที่ไม่ใช่ว่างเปล่า(จิตอิสระ) แบบนั้นถูกมั้ย

 

การเห็นได้ถึงธรรมชาติ มันเหนือสมมุติไป...
อย่างคนปกติการเห็นฆาตกรข่มขืน .. ใจท่านตัดสินเค้าไปแล้วนี้คนเลว ...นี้ทำผิด มีนาย ก. มีนาง ข.

แต่การเห็นแบบธรรมชาติหนึ่ง .. แม้นั้นก็คือ ธรรมชาติหนึ่งกระทบธรรมชาติหนึ่งตามปัจจัยของมัน...เหนือการตัดสินใดๆ... ไม่ใช่ตัวตน คนสัตว์ ไม่มีถูก ไม่มีผิด ไม่มีชั่ว ไม่มีดี

 

ไม่ได้คิดถ้ามันสมุทเฉทมันกะรู้ตัวเองละอารมณ์มันเปลี่ยนแล้ว
ถ้าเป็นโสดาเค้ากะเอาไรมาแลกกะไม่ยอมแล้ว
ถ้าเป็นผมนี้เบียร์สองขวดเครละพักการเป(้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้

 

การสลัดคืน ตรงนี้ผมไม่เห็นนะท่าน
จิตผมยังไม่สลัดคืน ....
แต่การเข้าไปเห็นที่ผมบอกว่าเป็น " ไตรลักษณ์แท้" นั้น ตรงนั้นคือ ว่างแบบว่างจริงๆ แต่ไม่ใช่ว่างเปล่า ว่างหาย นะท่าน

 

ว่างแบบไม่ว่างที่คุณบอก นึกออกอยู่ เห็นเขียนว่าลงลึกกว่าธาตุ กว่าอณู กว่าบุญบาป ไม่มีเวลา อันนี้ก็จิตอิสระนั่นแหล่ะ จิตอิสระก็รู้นิพพานนั่นแหล่ะ แต่เป็นนิพพานชั้นโสดา

 

เออ มาแก้เพิ่ม

กะลังจะว่า การ้อง เล่นสนุ๊ก ไม่เป็นซะแว้ว

 

เค้าเป็นผู้หญิงถึงได้เป็นโสดาเห้อ

 

อย่างการเห็นโลกเป็นแค่ธรรมชาติหนึ่ง ของพระอรหันต์ ท่านเลยไม่ไปตัดสินใครดี ใครชั่ว ... แบบนี้สะอาดจริงท่าน... อย่างโสดาบันนี้ ไม่ได้เห็นแบบนั้นทุกขณะ แต่เป็นสภาพแบบเดียวกัน

 

รู้ฉันรู้เพลงบอกมา55
โอ้ยเพลงอะไรนิ

 

ถ้าเห็นเป็นธรรมชาติเดียวบางขณะ ไม่ตัดสินถูกผิด ไม่มีบุญบาป แต่ไม่ลึกถึงความว่าง ก็เข้าใจที่คุณเขียนแล้วแหล่ะ ไม่หลอนไปเองหรอก เห็นจริงอยู่ ก็ตามชั้นธรรมที่คุณได้นั่นแหล่ะ

 

มันเป็นนิพพานเดียวกัน ว่างแบบเดียวกัน... แต่จิตโสดาบันยังไม่สลัดคืน เหมือนความอิสระบางครั้งบางคราว.... ที่ว่า "ว่างแบบไม่ว่าง" คือแม้ธรรมชาติหนึ่งปรากฏตรงหน้าจริง เมื่อค้นไปก็ไปสภาพว่างเปล่า

 

มันนิพพานเดียวกัน แต่ความละเอียดไม่เหมือนกัน โสดาเอาไปเทียบอรหันต์ไม่ได้

 

แบบเดียวกันท่าน ถ้านั้นสมมุติเรียกนิพพาน ก็นิพพานเดียวกัน... ธรรมชาตินี้ไร้ตัวตน คนสัตว์ ไร้ถูก ไร้ผิด แบบเดียวกัน...ความต่างของอริยะบุคคลเลยเป็นที่ สลัดคืนได้หมดแค่ไหน หรือสลัดได้หมดสิ้นเลยท่าน

 

ก้อเขียนว่านิพพานแบบเดียวกัน แต่ความละเอียดไม่เหมือนกัน

ยก ตย. คำ ลต.บัว ท่านบอก จิตเวลาออกรู้ สมมุติโสดาแบบคุณ รู้ชัดมั้ยตอนนี้จิตอยู่ที่หู ตา จมูก

ถ้าอรหันต์ บอกไม่ได้ว่าจิตอยู่ตรงไหน บนล่าง ซ้าย ขวา ก็คือจิตไม่มีที่อยู่ ไม่มีตำแหน่ง

 

การ้อง เคอะ เห็น ดริฟ ก๊อก สอง เป่า

มาดู มาดู พวก ทากชนทาก เว้นการกล่าว กัมมัสสกตาญาณ <-- ต้องคลิก
ไม่มีการตัดสิน บุญ บาป พ่อ แม่ หายจ้อย โค จัง ไร ชิง มหาเกิด
มันจะเอาอะไรไป ผสม เหล้า ให้ การ้อง

*****************************************

จตุกกนิเทส

[๘๒๒] ในญาณวัตถุ หมวดละ ๔ นั้น กัมมัสสกตาญาณ เป็นไฉน
ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ฯลฯ ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ
อันใด มีลักษณะรู้อย่างนี้ว่า ทานที่ให้แล้วมีผล การบูชาพระรัตนตรัยมีผล โลก
นี้มีอยู่ โลกหน้ามีอยู่ มารดามีคุณ บิดามีคุณ สัตว์ผู้จุติและปฏิสนธิมีอยู่ สมณ
พราหมณ์ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ รู้ยิ่งเห็นจริงประจักษ์ซึ่งโลกนี้และโลกหน้าด้วย
ตนเอง แล้วประกาศให้ผู้อื่นรู้ทั่วกัน มีอยู่ในโลกนี้ ดังนี้ นี้เรียกว่า กัมมัสส
กตาญาณ ยกเว้นสัจจานุโลมิกญาณ กุศลปัญญาที่เป็นสาสวะแม้ทั้งหมด ชื่อว่า
กัมมัสสกตาญาณ

สัจจานุโลมิกญาณ เป็นไฉน
อนุโลมิกญาณ ขันติญาณ ทิฏฐิญาณ รุจิญาณ มุติญาณ เปกขญาณ
ธัมมนิชฌาน ขันติญาณ อันใด มีลักษณะรู้อย่างนี้ ว่ารูปไม่เที่ยงดังนี้บ้าง ว่า
เวทนาไม่เที่ยงดังนี้บ้าง ว่าสัญญาไม่เที่ยงดังนี้บ้าง ว่าสังขารทั้งหลายไม่เที่ยง
ดังนี้บ้างว่าวิญญาณไม่เที่ยงดังนี้บ้าง นี้เรียกว่า สัจจานุโลมิกญาณ

ปัญญาในมรรค ๔ ชื่อว่า มัคคสมังคิญาณ
ปัญญาในผล ๔ ชื่อว่า ผลสมังคิญาณ

 

ปัดโธ่คิดถึงเมืองนนท์

 

เขียนว่าไม่มีบุญบาป ถูกผิด อาจขัดใจลุง ขัดใจกฎแห่งกรรม

เห็นลุงเขียนบ่อยว่าจิตไม่สะสม ไม่ใช่หรอ

บุญบาปนี่ เป็นเรื่องของภวังค์ ของอวิชชาหรือป่าวหล่ะลุง แต่ไม่ตัวจิต

ก็คุยไปตามสภาวะ แต่ก็ยังต้องเคารพกฎแห่งกรรม กฎหมายบ้านเมืองแบบเดิมสิลุง

 

ถ้าจะบอกถึงความชัดในการเห็นธรรมชาติหนึ่ง... อันนี้ผมรู้แค่ส่วนตัว ...ในส่วนของพระอรหันต์ตรงนี้ไม่รู้ท่าน จึงเทียบไม่ได้กับความชัด
แต่เห็นแบบเดียวกัน
การที่บอก ตา หู นั้นความจริงผมไม่ต้องใช้มรรควิธีเข้าไปทำ เห็นได้เหมือนที่เคยเทียบไปกับการกดสวิต์เปลี่ยนโหมด ... แต่ที่ยกมาผัสสะมาเพื่ออธิบายท่าน Tboon จึงมีการแยก ของผมไว้ต่างห่าง