การกินของพระอนาคามี

ยัง พระอริยะเจ้า ทำอาชีพอะไรก็ทำอาชีพนั้นต่อไป
เมื่อถึง พระอรหันต์ จึงจะเลิก เพราะว่า
กรรมหนักไม่ยอมหมดง่ายๆ ก็คือ
การไปหลอกคนอื่นมาเป็น โสเภณี คือกรรมหนักนั่นเอง
แต่พอเป็น พระอรหันต์ แล้ว จิตมันจะรู้ตัวเองว่า
พอแล้วกับการแสวงหา ก้ไม่จำเป็นต้องทำอาชีพอีก
ทำหน้าที่นักบวชได้เต็มที่เลยทีนี้

 

พระอริยะแท้เป็นทั้งกายทั้งใจ
เป็นทั้งภายนอกเป็นทั้งภายใน
หากอ้างว่าเป็นพระอริยะแล้ว
แต่ไม่ปฏิบัติตนอยู่ในศีลกล่าววาจาไม่มุ่งเพื่อระงับดับกิเลสก็รู้ได้ทันทีว่าหลงทางเมาในความเป็นพระอริยะพูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือหลอกตัวเองว่าเป็นพระอริยะคับ

 

คุณไร้คม มองผิดแล้วครับ พระอริยะเจ้าที่ยังไม่ได้บวช
ตั้งแต่ พระโสดาปัตติมรรค ไปจนถึง พระอรหันตะมรรค
เจ็ดจำพวกนี้ ยังไม่ใช่ พระอริยะแท้ หรือ พระอริยะเที่ยงแท้
มีแต่ พระอรหันตะผล ประเดียวครับ ที่ด่าไม่โกรธแล้ว
แต่นอกนั้น กิริยาอาการเหมือนชาวบ้านชั้นดี เท่านั้น
ไม่ได้มีกิริยาอาการ ที่เหมือน พระอริยะเจ้า แต่อย่างใด
ถ้าโมโห ก็กระโดดเต๊ะคนได้เหมือนกันครับ
แต่เค้าจะรู้ตัวว่า เค้ากำลังจะทำอะไรต่อ จึงไม่ทำ

เนื่องจากเค้าฝึกการรู้ตัว ดังนั้น เค้าจะรู้ตัวเร็วว่า กำลังทำอะไร
แต่เค้าไม่ได้ฝึก การยับยั้งชั่งใจ เหมือน พระ เณร
ดังนั้น พวกนี้เค้าจะโต้ตอบ ไปตาม สันดานเดิม
คือเลวแบบไหน ก็เลวแบบนั้น แต่จะรู้ตัวตลอดเวลา
หากไม่ได้บวชพระ ก็อาจจะตายไปในสภาพนั้นเลย
การบวชพระ ของ ฆราวาสบรรลุธรรม ก็คือ
การฝึกนิสัยในตอนท้ายชีวิต ก่อนจะุตาย
ไม่มีส่วนต่อการบรรลุธรรมแต่อย่างใด

 

พระโสดาบันมีศีลห้าครบ
ศีลห้ามีเมียได้เตะคนได้ไม่ผิดศีล
ส่วนคนที่อ้างว่าเป็นอรหันต์แต่ยังเสพเมถุน
ก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าหลงหลอกตัวเองว่าเป็นพระอรหันต์คับ

 

อริยะบุลคลไม่อาจเข้าไปตั้งได้
หากปราศจากศีลเป็นที่ตั้งรองรับคับ
อ้างเป็นอริยะบุคคลแต่ไม่ตั้งอยู่ในศีลก็เหลวไหลสิ้นดี

 

ที่คุณว่ามานั้น เป็นวิธีการของ พระ ที่เค้าสอนกันมา
เราเป็นฆราวาส ถือแค่ ศีลห้า ก็บรรลุธรรมได้
และ ฆราวาสบรรลุธรรม เค้าถือที่ ใจตัวเอง
ไม่ใช่ถือการกระทำ อะไรที่ทำแล้วผิดศีล
แต่เค้าไม่ได้ถือแล้ว ทำลงไปโดยที่ไม่หนักใจ
การกระทำนั้น ก็จะเป็นโมฆะ
ทำผิดรับกรรม แต่ไม่ทุกข์ในเรื่องนั้น

 

หาก พระอรหันต์ เสพเมถุนเพราะหน้าที่
ไม่ใช่เพราะ มัวเมาในเราคะ
ก็ไม่ได้ผิด หลักแห่งใจ แต่อย่างใด

 

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นลอยๆหลอกครับแค่ศีล5ถือไม่ได้จะเป็นพระอริยะศาสนามันจะเสือมเพราะคุณนี้ละ55

 

พระอรหันต์มันหดหมดเลยครับยื่นฉียังไม่ได้เลยมันลาดขาหมดเลยถ้าคุณมีแรงพุ้งอย่าหลงตัวเองเป็นพระอริยะเลยครับสงสารศาสนาบ้างครับ

 

เป็นพระอริยะบุคคลจริงรักษาศีลยิ่งชีพคับ
อ้างเป็นอริยะไม่รักษาศีลยิ่งชีพ
ก็หลงทางจนกู่ไม่กลับแล้วคับ

 

ผมเค้ายกให้้เป็นแทบทุกพระแล้วมีแต่พวกปัญญาอ่อนเชื่อแต่ผีไม่เชื่อความจริง55

 

อันนั้น มันความคิดปรุงแต่งของคุณข้างเดียว
ที่จะเอาชนะคนอื่นให้ได้ แสดงว่า
เคยแพ้คนอื่นมาก่อน เลยเกิดปมด้อย
ปมด้อยก็เป็น ความไม่รู้ตัว อย่างหนึ่ง
ศึกษาให้รอบด้านกว่านี้
แยกให้ออกระหว่าง พระอริยะเจ้า กับ ฆราวาสบรรลุธรรม
การฝึกจิตใจ ไม่ได้ฝึกแบบเดียวกัน

อนึ่ง หากศึกษาไม่รอบด้าน แล้วฟันธงไปเลย
โดยที่ไม่ศึกษาทั้งสองด้าน แล้วก็ ด้านตรงกลาง ด้วย
จะทำให๋เกิด จิตมิจฉาทิฏฐิ ได้ โดยไม่รู้ตัว
แล้วก็ พระอริยะเจ้า ไม่ได้มีความรู้เท่ากัน
ดังนั้นการแสดงธรรม บางครั้งก็คลาดเคลื่อน
เพราะไม่ได้ฝึกมาใน สายปัญญาธิกะ นั่นเอง

 

ผมปัญาธิกะสองรอบจร้ารอบแรกเค้ากะเชิญแต่ศาสนามันอายุ4000ปีผมเลยอาการปริวิสารหนี้ไปนอกจักวาล55

 

กลับมากะโลกันตร์พอเป็นพิธี55

 

ฟัง พุทธวจนะ ให้เยอะๆ ครับ
จะได้มองรอบด้านมากขึ้น
สายปํญญาธิกะ อย่างคุณ ต้องศึกษาให้มากๆ
จะได้ไม่มองผิดทาง
เราทุกคนไม่อาจจะประมาทการฝึกจิตใจของใครได้
มองดูที่ใจของเค้า อย่ามองดูที่การกระทำของเค้า
ให้ศึกษาเรื่ององคุลีมาร ให้เยอะๆครับ
จะมองโลกได้กว้างขึ้น

 

คุณคุยกะองค์ปฐมได้นี้ไปถามเองละกัน55

 

พระอริยะเจ้าฝึกแบบระงับดับกิเลส
ฆราวาสบรรลุธรรมฝึกแบบชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยกามราคะกิเลสตันหาเสพเมถุนใช่ไหมคับ

 

เค้าใช้ สื่อจิต กันครับ ไม่ต้องพูดคุย
นึกปุ๊บรู้ปั๊บ ก็จะรู้ว่า ต้องทำยังไง

 

ฟังเพลงดีกว่าลำใยเยอะจริงๆอย่างเค้าลือ