มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

นับถือความตั้งใจ

แนนจะทำได้มั้ยน้อ

 

ไหว้จ๊ะ แม่ชี

 

ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นกันมั้ยคะ

พอเราใจเราโน้มมาทางธรรมมากกว่าทางโลก เรารู้สึกแปลกแยกจากสังคมไปเลย

มันรู้สึกไม่ได้สนุกกับการเที่ยวการกินแบบแต่ก่อน

คุยกับเพื่อนก็เหมือนคุยหัวเราะไปงั้นๆ ทำธุรกิจแต่ก่อนอยากรู้มากว่ากำไรแต่ละวันได้แค่ไหน ตอนนี้กลายเป็นไม่สนใจเหมือนทำไปให้พ้นไปวันๆ รู้สึกสิ่งรอบตัวน่าเบื่อไม่รื่นรมณ์ หมดความกระตือรือร้น

เลยคิดว่าถ้าเราเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆเราจะอยู่ในสังคมลำบากแน่ๆ

 

คนที่อยู่ใน เวป นี้ ช่วยกันทำงานแทนท่าน
พวกเราได้ไปอยู่แล้ว มีชื่อกันหมด
ถึงไม่บรรลุธรรม แต่ได้ผ่านด่านทดสอบ
ของ ความตั้งใจ และ ความเพียร
พวกเราได้รับการ ปักชื่อ ไว้ที่นั่นแล้ว
แต่มีอีกงานที่ยังไม่จบ
เขื่อนจีนใกล้จะแตกแล้ว
พวกเราจะต้องคอยระวังมวลน้ำให้ดีๆ

 

ถ้าอยู่ลำบากต้องมีเข้าใจผิดบางอย่างคับ
กล่าวคือที่ถูกต้องอยู่อย่างเมตตา กรุณา หรืออุเบกขาต่อกัน
อย่างนี้ถูกทางคับ

 

คือ เวลาเบื่อ ไม่กำหนดรู้ ความเบื่อ
จะเอาผล ที่เป็นแต่ ที่ไปในทางชอบใจ


อย่าง แม่บอก รู้กาย รู้จิต

แต่จิตเฉยๆ กลับ ไม่กำหนดรู้ เรียกว่า ไม่ได้รู้ตัวทั่วพร้อม


ถ้ารู้ตัวทั่วพร้อม แม้ อารมณ์เฉยๆ ก็ต้องกำหนดรู้

สุขที่มีขึ้นจากปิติ ก็ต้องกำหนดรู้
อะไรๆ ที่เกิดขึ้น กับ จิตก็ ต้องกำหนดรู้หมด

นิ่งรู้นิ่ง
ว่างรู้ว่าง
คิดรู้คิด

สลับกันไปอย่างนี้

จนมันคล่อง จนมันชำนาญ จนมันเป็นอัตโนมัติ
มันจึงจะเข้าไปเห็น อนิจจัง ทุกขัง อนันตา จริงๆ
ผลของการปฏิบัติตามธรรมคำสอน
ของพระพุทธเจ้าคืออยู่กับโลกอย่างมีความสุข
ไม่ใช่ความเบื่อ ผลักใส เหมือนน้ำกลิ้ง บนใบบัว

 

ถูกต้องแล้วโยม

 

มารหลอก หลอกว่าเราดีเรารู้กว่าเขา

 

นั่นแหละพวกเราผู้ปฏิบัติธรรม ที่เป็น ฆราวาสวิสัย
เมื่อฝึกเยอะถึงจะอยู่กับโลก แต่มันก็ไม่เข้ากับโลกอยู่ดี
ทำอะไรก็ชักจะตรงกันข้ามกับโลกเรื่อยๆ
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร กับเป็นเรื่่องดีเสียอีก
ที่ทำให้รู้ว่า ความจริงเราอยูเหนือโลกก็ได้
ถึงจะอยู่ในโลกที่ลวงเรา แต่เราก็เริ่มรู้ตัวขึ้นเรื่อยๆ

 

เราก็รู้ว่า มารหลอก แต่เราก็หลอกมารด้วย
แรกๆ ก็เกาะดีเอาไว้ก่อน ต่อไปเซนต์มันมากขึ้น
เราก็จะรู้แม้กระทั่งว่า ดีก็หรอกเราเหมือนกัน
ที่สุดแห่งธรรม คือ ไม่ยึดทั้งดีและเลว

 

เคยเบื่อเหมือนกัน
แต่พอพินิจDDแล้วก็พอจะเห็นว่าจริงๆแล้ว ครอบครัวคือโลกของเรา
ที่เราเบืีอจริงๆคือคนในครอบครัว ก็คือ ภริยานั่นเอง.
.ถ้าได้ภริยาใหม่ก็คงหายเบื่อโลกแน้ๆ55

 

คุณสุรีย์บุตรใจเย็นๆนะคะ
ทำใจDDค่ะ

 

Lolนิสัยไม่ดี ใช้ชื่อไหนเรียกชื่ออนั้นดิ

 

คนที่มีจิตน้อมไปในทางไม่เกิดอีก
จะปลีกตัวออกจากการคลุกคลี
กับคนหมู่มากโดยไม่จำเป็นคับ

 

แรกๆ ของการภาวนา ก็ปล่อยให้ ติดเฉยๆ ไปก่อน
พอ อินทรีสังวร แก่กล้าดีแล้ว ค่อยพิจารณาไตรลักษณ์สามอย่าง
คือ ไม่เที่ยงแปรปรวนไปมา เป็นทุกข์และที่ทนได้ยาก
และ ไม่มีอะไรจริงทุกสิ่งลวงตา
นี่แหละ หลักการบรรลุธรรม

 

มันก็ถูกต้องตรงทางดีแล้วครับ
ปฏิบัติถูกต้อง น่าจะเป็น พระโสดาบันแล้ว

ต่อไปก็ฝึกอย่างนี้ครับ
1 ฝีกจับกาย หรือ ดูกาย เหมือนที่เคยทำมา พอนิ่งดีแล้ว ก็ให้ทำข้อต่อไป
2 ฝึกจับเวทนา หรือ ความเจ็บปวดของกาย เหน็บชา
พร้อมพิจารณาความเป็นทุกข์ ทนได้ยาก มองให้เห็นทุกข์

 

กล่าวได้แม่นดีแท้ แม่ คงจะดีกว่า ลูก จริงๆงานนี้

 

เลิกบ้าแล้วเหรอโยม

 

อย่าไปบัญญัติว่าได้ขั้นนั้นขั้นนี้/ผู้ปฏิบัติเค้าจะรู้เองว่ากิเลสขาดไปจากใจเท่าไหร่แล้ว/ถ้าไปบัญญัติเองเดี๋ยวก็มอบอรหันต์ให้เค้าเพื่อตบซับ/ใครขัดใจลดไปโสดาบัน(สันทิฏฐิโก-ปัจจัตตัง)

 

อย่าไปคิดว่าเป็น ลูกศิษย์ ของใคร
แต่ให้ประยุกต์ของทุกท่าน มาเป็น ของเรา
มิกซ์แล้วมาใส่ไว้ในตัวเรา
อะไรที่ทำได้ง่ายต่อเรา ก็ฝึกตามแบบนั้น
เราเข้าใจอะไรมากที่สุด ก็ฝึกอันนั้น
อันไหนฟังไม่เข้าใจ ถึงฝึกตามก็จะงงๆ แค่นั้น ไม่บรรลุธรรม