เพียรแต่ไม่พยายามจะไม่ล้มเหลว

เดาเอานะ

คงไปเจอพวก สอน ให้ทำกระ
ติกเฉพาะหน้า กะลาธิมาเอง

ทีนี้ คงจะหากระติกไม่ทัน แล้ว
มันก้นอกฟิวด์ไปหน่อย

เลย "ดำรงค์ระฆังเฉพาะหน้า"
มั่น เพราะมันน่าจะหนักเอาการ

รักดีหามระฆัง รักชั่วพกสิทธิบัตร

 

หามระฆังเจอสองสลึงไมคัฟ

 

เอ้า!! ก้ขึ้นกับว่า สุ่มอะไรขึ้นมา
อาสัยระลึก เปนส่วนใหญ่

ถ้า สุ่มเอา รูปธรรม สาทะแห่งรูป
ย่อมนำไปสู่ ธรรมคู่ตุนาหงัน

ถ้า ฉลาดในนาม สัญญากองเดียว
ก้ชื่อว่า ห่างไกลข้าศึก

ทีนี้ ต้องเข้าใจด้วย เอาเข้าจรืงๆ
มันจะเลือกไม่ได้ เว้นแต่มีปฏิภาณ
ฉลาดในเหตุใกล้

ดังนั้น คนที่แฉลบไปทางรูป ถ้า
ไม่สามารถผลิกไปทาง นาม อเนญชา
ก้หัวหกก้นขวิดกันไป อย่างกรณี
ฤาษีอุตสาหเหาะไปหิมพาน ยังเผลอ
ไปได้กวางสาวมาเปน.... พระพรหม
ได้บริวารมาอยู่ร่วมวิ้งวับ

ก้ว่าไปตามเวรกรรม ความปราณีต

กำหนดรู้ได้ ก้ อีกเรื่องหนึ่ง

ไม่ควรกลัวกุสล หน่าขอรับ
สองสลึงบางอย่าง ตำหนิไม่ได้

ยกตัวอย่าง พ่อแม่ สองสลึง
ผลออกมาเปน ดีจิกหมอน

ปล.เคสน้องกวาง สุดท้ายก้
เข้าถึงธรรม หรือเคสสาวโสดาบัน
หนีตามนายพราณหนุ่ม สุดท้าย
นายพราณและลูก จะยิงบิดา
โสดาบันชะบุญผลิกเปนอรหัน
แซงแม่ไปเลย

ปล.กรรมวิสัยเปนอาจิณไตย
ควรพิจารณาไปข้างหน้า พินา
ความสิ้นกิเลสเปนไมลสโตน
ดู กุปธรรม อกุปธรรม มีประ
โยชนกว่า เหลวไหลตื่นใจ
ไปกับเรื่องโลกวิสัย(อจิณไตยอีก)

 

อุปาทาน ใน ขันธุ์๕..

ละ อุปาทาน ได้ ทุกข์ จะ มี มา แต่ ไหน..

 

ก็ไปถามเขาให้รู้เรื่องเลยสิ จะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจ เดี๋ยววันต่อๆไปก็นอนไม่หลับอีก..

อะไรที่มันค้างคาใจ รีบเคลียร์ให้จบ จะได้ไม่เป็นทุกข์นาน..

 

ไม่เข้าจายย 2 โพสนี้ ลุงขยายฟาร์มโหน่ย

 

พอเข้าเอกัคคตา ได้บ่อยๆ พอถอนออกจากสมาธิ มา จิตมันจะภาวนาเอง อยู่ในท้อง โดยขาดจากเจตนา ในการภาวนา เรียกว่า จิตตื่น..

พอ ออก จาก สมาธิ มา ปัญญา มัน จะ พิจารณา กาย สังขาร เอง โดย ขาด จาก เจตนา..

ตรงที่ จิต ภาวนาเอง นี้แล เรียกว่า "ผู้ตื่น"

 

เข้าใจอย่างเดียวไม่พอ ต้อง เข้า ถึง ด้วย..

"เข้าถึงแก่นแท้"

 

เอกัคคตา ก็คือ จิตหนึ่ง..

จิตหนึ่ง ก็ "ผู้รู้" นั้นแล..

อันนี้เป็นทางของบุคคลประเภท ทรงฌาน หรือ วิปัสสนาในองค์ฌาน..

"ผู้รู้" ในองค์ฌาน จะเป็น จิต เห็นแจ้ง ตาม จริง เหมือน ตา เห็น รูป..

ถ้าไม่เคยเข้าฌาน ถ้าไม่เคยเข้าถึงเอกัคคาจิต อธิบายไปก็ไม่เข้าใจ..

 

ผู้รู้ ใน องค์ฌาน ก็ จิตถึงฐาน นั้นแล..

จิตถึงฐาน ก็ สติสัมโพชฌงค์ นั้นแล..

มัน ขึ้นอยู่ กับ การเห็น..

เห็นคนละมุม แต่ เห็นสิ่งเดียวกัน..

ที่ภาษาและการบัญญัติใช้คำแตกต่างกัน เพราะ อธิบายตามสิ่งที่ตนเห็น..

ถ้าใช้คำที่พระศาสดาบัญญัติ มันก็ เป็นสิ่งเดียวกัน อันเดียวกันนั้นแล..

 

รุ้แระ ทำไมเพ้อไปนิพพาน ถึงบางอ้อเลย หลายอ้อเลยด้วย เดวว่างจะโผล่มาใหม่ ไปปิ้งไข่ขายก่อยย

 

เอกัคคตา เป็น ปฐมฌาน..

ส่วนสติตั้งมั่นไม่หวั่นไหว เห็นแจ้งตามจริง อันนั้น มันตอนปลาย..

เมื่อเห็นแจ้งตามจริง จิตมันจะสลัดคืน..

ภาษาหลวงพ่อ ป. จะบอกว่า คืนจิตผู้รู้..

พอคืนจิตผู้รู้ปุ๊บ สติ จะดับ แล้ว รอดรูเข็ม..

เล่าปัง จะเรียก ผลั๊ว!!!

ส่วนสติตั้งมั่นไม่หวั่นไหว เล่าปัง เรียก รู้กว้างๆ..

 

บอกแล้ว การเห็น นั้นเห็นต่างกัน..

ส่วนสิ่งที่ท่านเห็น แค่ ขี้ประติ๋ว เศษเล็ก เศษน้อย..

แค่ ขณิกะ เห็นเป็น ขณะๆ..

แนวทางนี้ มันของ เด็กๆเขาเดินกัน..

 

กรรมฐาน ตั้งตรงไหน ก็ ได้ สุดท้าย ดับ หมด..

พวกปิดรูเหี้ย 5 รู พวกนี้ เด็กน้อย อ่อนหัด..

 

ไม่ชวนท่าน กระร่อน ไปช่วยขายเหรอ..

ท่าน กระร่อน ไม่มีพิษสง อะไรหรอก..

มีแต่ น้ำยา ไขข้อ ตัวเดียว55555

 

เพราะไปฟังเขามา แล้วมาพิจารณาต่อมันเลยเห็นแค่สิ่งที่เขาบอกมา..

ถ้าเห็นแจ้งตามจริง ด้วยตนเอง จริงๆ ธรรมทั้งมวลไม่ว่าบัญญัติใช้คำไหน จะ ลง ที่ เดียว กัน หมด..

แค่ นี้ ก็ พอ รู้ แล้ว ว่า ท่าน ยัง เดิน ไม่ สุด ทาง..

 

พูดใน สิ่งที่ตนไม่รู้

กอปปี้ ในสิ่งที่ ด้นเด้าลูบคลำ

เจ้าตัวคนโน้น คนนั้น สอนอย่างหนึ่ง คนที่อ้างว่าเข้า
ใจพูดชักลงเหวนารก ไปอีกอย่างหนึ่ง

อลัชชี



ปิ้งไข่ กู้โลกกกกกกก

 

อารมณ์ใดเกิด ก็รู้..

โทสะ เกิด ให้ รู้ ทัน..

ราคะเกิด ให้ รู้ ทัน..

แบบนี้ ทางนี้ เราเดิน ตั้งแต่ อายุ 20 ปี..

ไม่อยากจะคุย เดี๋ยว ก็ มา ว่า เรา โม้

เดี๋ยว ก็ มา บอก ว่า เรา คุย อวด..

 

ยุคนี้ มันยุค สวมหน้ากาก เข้าหากัน เหรอ..

ทำไมแมวยังสวมหน้ากาก อยู่ละ55555

 

วันพระ ฟังธรรม กัน พอ ประมาณ..



เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล..