เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

#30ปีพายุไต้ฝุ่นเกย์
"#เมื่อฉันตกอยู่กลางตาพายุ.. #ไต้ฝุ่นเกย์‼"

̲ ̲พ̲ฤ̲ศ̲จ̲ิ̲ก̲า̲ย̲น̲ ̲̲̲̲̲
... วันนี้วันเสาร์ ฝนพรำๆ ไม่ต้องไปโรงเรียน ตื่นสายได้ เย้ๆ 555
นี่คือวันโปรดปรานของเด็ก ป.6 อย่างคุณดาฮั้น
6 โมงกว่าแล้ว เด็กน้อยดาฮั้น จึงยังนอนกลิ้งไปมาบนที่นอน ฟังเสียงในวิทยุที่พ่อเปิดไว้ตามปกติ แบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่ได้ใส่ใจ
แม่ทำกับข้าวอยู่ในครัว ใกล้เสร็จละ เสียงหอมมาเชียว
พ่อเดินไปเดินมา อยู่หน้าบ้าน
พี่ชายคนโต น่าจะยังอยู่ในห้อง
เหยยย.... ทวิชไม่อยู่ (พี่ชายคนรอง) นางไปเที่ยวบ้านที่นนท์

... ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ เสียงในวิทยุเริ่มขาดๆ หายๆ มีคลื่นแทรก ซ่าๆ
"แปลกจริง" พ่อว่า
คุณดาฮั้นออกมาหน้าบ้านละ ลมแรงเน้อออออ...
เหยยย... เอาจริงๆ นะแกรรรร ลมแรงแปลกๆ อ่ะ เสียงอู้ๆๆๆ น่ากลัวมากๆๆ
... 8 โมงกว่าๆ วิทยุทุกคลื่น มีแต่เสียงซ่าๆ หมดเลย ไม่ปกติละนะ!!
... ออ อย่าถามหาว่าทำไมไม่เปิดทีวีดูนะฮะ ตอนนั้นไฟฟ้าที่บ้านยังไม่มีใช้เลย แหะๆ
... ถึงตอนนี้ ทุกคนออกมายืนหน้าบ้านดูฝนและลมที่แรงขึ้นเรื่อยๆๆๆๆๆ อย่าง งงงัน

แล้ว!
โครม!!!
เฮ่ยย!! จู่ๆ บ้านยายเจ๊ก บ้าน 2ชั้น ข้างๆ ทางซ้ายมือของเรา ครัวที่อยู่บนชั้น2 ของแก ก็ถล่มลงมาเฉยเลย เห็นเต็มๆ เห็นจะๆ เห็นกะตา!!!
เหยยยย..... พวกเรามองหน้ากันเลิ่กลั่ก!!

สักพัก... ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากกกก!!!!!!!
มีเสียงดังเปรี๊ยะ! เราเห็น หลังคาบ้านยายเจ๊ก หลุดปลิวออกมาทั้งแผง!! เห็นบ้านแกเอนไปทันทีในสภาพ 45องศา!
... ฟ้ามืดมาก! เราเห็นสังกะสีบ้านใครไม่รู้ปลิวมาตกที่หน้าบ้าน ตู้เสื้อผ้าบ้านใครลอยเหินมาตกข้างๆ บ้านเรา! ต้นยางใหญ่ๆ ต้นไม้ใหญ่ๆ ล้มกันโครมครามเปรี้ยะปร้ะๆๆๆ เห็นอะไรต่อมิอะไรปลิวว่อน ไปหมด!!!
... ระหว่างที่พวกเรากำลังตื่นเต้น! อ้าปากหวอกับเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่นั้น
ทุกคนที่บ้านลุงขำ บ้านลุงชิน บ้านยายเจ๊ก ก็วิ่งฝ่าลม ฝ่าฝน ฝ่าข้าวของปลิวว่อนในอากาศ มารวมตัวกันที่บ้านคุณดาฮั้น ซึ่งยังมีสภาพปกติ!!

"ไปหมดแล้ว บ้านพังหมดแล้ว ไม่มีแล้ว ฮือๆๆ" เสียงป้าอึ่ง เมียลุงขำ

... ตอนนี้ทุกคนมาช่วยบ้านคุณดาฮั้นเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว เพราะบ้านของตัวเองกันนั้นไม่มีใครเก็บอะไรทันจริงๆๆๆ
บ้านคุณดาฮั้นเป็นบ้านยกพื้นระดับเอว ดังนั้นทุกคนจึงเก็บข้าวของต่างๆ กองรวมกันบนบ้าน ตู้เสื้อผ้าก็คว่ำนอนกับพื้นบ้านแล้วเอาอะไรหนักๆ ทับไว้ ข้าวสารอาหารแห้งก็ใส่ถุงไว้เทน้ำในโอ่งมังกรออกแล้วเอามาครอบถุงข้าวสารอีกทีนึง ทุกคนช่วยกันเก็บทุกอย่างอย่างชุลมุนจริงๆๆๆๆ เอาของหนักๆ มาทับไว้กันปลิว บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด!!

... ระหว่างที่พวกเราวุ่นวายกับการเก็บของ ความแรงลมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ บ้านหลังเล็กๆ ที่แน่นขนัดไปด้วยทุกคนท้ายซอย 17 ในขณะนี้ เริ่มไม่ปลอดภัย!!!
... ต้นไม้โค่นล้มอย่างต่อเนื่อง ลมแรงมาก ฝนตกหนักมาก ไม่ลืมหูลืมตา เศษนั่นนู่นนี่ ยังปลิวว่อนไปในอากาศ!!
... บ้านเริ่มสั่นๆๆๆ พวกผู้ใหญ่เริ่มยกมือท่วมหัวปากขมุบขมิบ บ้างออกเสียงดัง ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองทุกคนให้ปลอดภัย
แล้ว..... สังกะสีเริ่มพะเงิบพะงาบ หลังคาเริ่มฉีก เด็กเล็กเริ่มร้องไห้ ครึ่นนนนนนๆๆๆ

ทันใดนั้น!!
เปรี้ยงงงงงงงง!!!
หลังคาบนบ้านคุณดาฮั้นหลุดลอยไปในอากาศ!!
เอี๊ยดดดดดด.... บ้านเอนไปเป็น 75องศา ทันที!
ข้าวของในบ้านเริ่มปลิวว่อนทันที!!

"หมดแล้ว บ้านไม่เหลือแล้ว ไปหมดแล้ว ฮือๆๆๆ" แม่ร้องไห้... หลายคนร้องไห้!!

... ฝนที่ตกหนัก ทำให้ตอนนี้ น้ำท่วมครึ่งขาคุณดาฮั้นแล้ว
ทุกคนเปียกกันไปหมด กรูกันไปหลบหน้าห้องพี่ชาย หลังคายังอยู่..
แต่... ยังไม่ทันขาดคำ! ครึนนน!!!
หลังคาตรงหน้าห้องในห้องพี่ชายก็ปลิวไป!!
เอาไงกันดี ทีนี้!!!

ห้องน้ำข้างบ้าน!!!

นางเป็นห้องน้ำเล็กๆ นอกบ้าน มุงสังกะสีและล้อมด้วยสังกะสี ที่มีคนจากทุกบ้านในท้ายซอย 17 บ้านช่องมุด (ขณะนั้น) ต.ชุมโค อ.ปะทิว จ.ชุมพร เข้าไปยืนอัดแน่นเป็นปลากระป๋อง บวกไอ้บ๊อก หมาอีก 1 ตัว ไม่มีที่ว่างกันในนั้น!

อุ่นใจได้แป้บเดียว.... ครึ่นนนน!!
เอาอีกแล้ว หลังคาบินไปอีกแล้ว!

ห้องน้ำเริ่มเอน พวกเราเปียกฝนเป็นลูกหมา คือฝนตกแรงมากๆๆๆๆ เม็ดฝนลูกใหญ่มากกก โดนเนื้อคุณดาฮั้นแดงเป็นจ้ำๆ เจ็บมากๆๆๆๆ

ห้องน้ำไม่ปลอดภัยเสียแล้ว!!
ธวัช (พี่ชายคนโต) จูงมือคุณดาฮั้นวิ่งออกไปนอกห้องน้ำ!
ฝ่าน้ำท่วมไหลแรงถึงหัวเข่า ฝ่าฝนเม็ดใหญ่ๆ เจ็บๆ ออกไป!!

"ไอ้หนู กลับมานี่ อย่าเอาน้องออกไป มานี่ อย่าพาน้องไป๊ปปปปปป" พ่อกับแม่ร้องเสียงหลง!!

ฟึ๊บบบบบบบ!! มีสังกะสีไม่ระบุที่มา บินผ่านหัว 2คนพี่น้อง ในระยะเผาขน!!
2คน หยุดกึ้ก!!

"แหม่มมมมมมม.... วัชชชชชช กลับม๊าาาา อย่าไป๊ปปปป" ทุกคนออกมาจากห้องน้ำไร้หลังคา และ.... โครมมมม!!
ผนังสังกะสีของห้องน้ำฉีกขาด และปลิวออกไป!!

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก!!!!!

พี่ชายจูงมือคุณดาฮั้นออกวิ่งอีกที เป้าหมายในอีก 20กว่าก้าว 'โรงเลี้ยงไก่ไข่' ของพ่อ
ทุกคนรีบวิ่งตามมาทันที

"พาน้องออกมาแบบนี้ได้ยังไง เกือบไปแล้วเห็นมั้ย มันอันตราย อย่าพาน้องวิ่งแบบนี้" แม่ร้องไห้ ละล่ำละลัก

เหลือเชื่อ!! โรงเลี้ยงไก่ มุงหญ้าคา ผนังขึงตาข่ายโปร่งๆ ยังมีสภาพดีมากกก ไก่ไปยืนรวมตัวกันบนที่นอน ไอ้บ๊อก หมาแสนรู้ของบ้านเรา ขึ้นไปนอนสบายอยู่ในรังไข่ไก่

... ตอนนี้กี่โมงกี่ยามกันแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่หิวมากๆๆ ยังไม่มีใครได้กินอะไรกันเลยเช้านี้
เราอยู่กันได้สักพัก น้ำก็เริ่มสูงขึ้นๆๆๆ ถึงเอวคุณดาฮั้นละ ทีนี้!!
ยืนตัวสั่นงันงก ปากม่วงคล้ำ ฝนก็ยังตกหนัก ลมยังแรงอย่างน่ากลัว ไม่มีทีท่าจะลดลง!!!!!

แต่แล้ว!!!!!!

จู่ๆ ลมก็สงบ!! ฝนก็หยุดกึ้ก!! ฟ้าเปิดเริ่มสว่างขึ้น!
เฮร้ยยย... หยุดแล้วอ่ะ เอาจริงดิ???

"หยุดแล้วๆๆ เฮๆๆๆๆ" เสียงทุกคนตะโกนด้วยความดีใจ

เงียบสงบจริงๆๆ ได้ยินเพียงเสียงน้ำไหลแรงๆ เท่านั้น
ทุกคนออกมาจากโรงเลี้ยงไก่ ออกมาดูทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเรากลายเป็นซากปรักหักพัง กลายเป็นเศษวัสดุ ต้นยาง ต้นทุเรียน ต้นปาล์ม กาแฟ ผลไม้ในสวน พังราบเปนหน้ากลอง เรามองเห็นทิวทัศน์บนภูเขาขึ้นไปได้ไกลลิบ ด้วยทิวทัศน์แปลกตา น้ำยังคงสูงขึ้นเรื่อยๆ

5 นาที ขณะกำลังสำรวจความเสียหายทางสายตากันอยู่นั้น!!!!!!

ขุ่นพระ!!!
จู่ๆ ลมก็พัดแรงมว้ากกกก มาจากฝั่งตรงข้ามกับเมื่อกี้!!!!
ฝนก็กระแทกลงมาหนักกว่าเก่าาาาาา !!!!!!
เอร้ยยยย.... คืออัลไล!!!

ทุกคนรีบกลับเข้าไปอยู่ในโรงเลี้ยงไก่ ลมมาแรงกว่าเก่า ฝนตกหนักกว่าเก่า น้ำสูงขึ้นถึงหน้าอกคุณดาฮั้น น้ำมาไวมากกก แรงมากกกก

โรงเลี้ยงไก่ เริ่มเอน 45 องศา!!!

"อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว น้ำมาแรงมาก ขึ้นไปหาที่สูงๆ หลบกันเถอะ" พ่อว่า
"ขึ้นไปบนควนเจ๊กยุทธมั้ย" ลุงขำเสนอ
"เออๆ ลองไปดู เผื่อบ้านคนงานเค้าไม่พัง" ลุงชินเห็นด้วย

แล้วจะไปกันท่าไหนดี?? น้ำแรง น้ำเชี่ยว ลมแรงมากกกกก ฝนแรงสุดดด แต่ตอนนี้ทุกคนไม่ค่อยกลัวอะไรจะปลิวแหวกอากาศมาเท่าไร เพราะบ้านพังหมดทุกหลังแล้ว แต่ก็ยังประมาทไม่ได้ สังกะสีและสิ่งต่างๆ ก็ยังปลิวมา ตกไป อยู่เป็นระยะๆ

... ลุงๆ ผู้ชาย ออกนำหน้าเดินจับมือกันเป็นแถวยาว ธวัชกะพี่ไก่ รั้งท้ายถ้าจำไม่ผิด ไอ้บ๊อก ลอยคอว่ายน้ำตามเรามาติดๆ

คือโคตรเกลียดอิฝนวันนี้เลย มันเจ็บมากกกกก โดนตัวคือเป็นจ้ำแดงๆ ทันที เม็ดใหญ่จริงๆๆ ทรมาน เจ็บ เกลียดดดๆๆๆ

ต่อๆ ....
พวกเราฝ่าฝน ฝ่าลม ลุยน้ำเชี่ยว อย่างยากลำบาก ขึ้นมาบนถนนได้สำเร็จ
แต่... ที่เห็น ถนนมันไม่เป็นถนน มันมีแต่ต้นยางหักระเกะระกะ เต็มไปหมด!!
ค่อยๆ เดินปีนข้ามต้นไม้ล้ม กันไปอย่างทุลักทุเล ลมก็ต้านแรงมากๆๆๆ ฝนก็กระแทกหนักๆ ไอ้บ๊อก ไวกว่าใครๆ ณ จุดนี้

ในที่สุด...
เราก็มาถึงข้างบนควนเจ๊กยุทธ จนได้ (ควน = จุดสูงสุดของถนนที่ตัดผ่านเนินเขา)

คุณดาฮั้นโคตรรรร.. เหนื่อยเลย จริงๆๆ นะ หนาวก็หนาว หิวก็หิว เจ็บก็เจ็บ รองเท้าหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ สั่นไปหมด มือม่วง ปากม่วง

เป้าหมายของเรา 'บ้านพักคนงาน' นางพังยับ มีต้นยางทับๆๆ อยู่
... ไม่ไกลออกไปเท่าไรเราเห็น หลังคาบ้านพักคนงาน โดนกิ่งยางทับอยู่ มีคนงาน หลบอยู่ในโครงสามเหลี่ยมหลังคานั่น

พวกเราดีใจมากกกก!!
มีที่หลบภัยแล้วววววว... ทุกคนขอเข้าไปอัดๆๆๆ หลบกันอยู่ในนั้น

... ฝนยังคงกระหน่ำ! ลมยังคงกระแทก!! พวกเราหนาวปากสั่นนน กันอยู่นานนนน เท่าไรไม่รู้ได้ หิวก็หิว ท้องร้องโครกคราก แต่มันตื้อๆ จุกๆ ไปหมด แล้วเราก็อัดกันแน่นนน พร้อมหมาอีก 1 ตัวอยู่ในนั้น

นี่มันวันอะไรวะคะ!!!

... เราอัดแน่น หลบภัยกันอยู่ในจั่วหลังคาบ้าน สามเหลี่ยมแคบๆ เตี้ยๆ กัน
กับสภาพทุกคน ตัวสั่น ปากม่วง เปียกแฉะ โอ้ยยย สารพัด ด้านนอกลมยังกระแทก ฝนยังคงกระหน่ำ!!
แต่โชคดี ที่ไม่มีใครบาดเจ็บร้ายแรงอะไร บาดแผลเล็กๆ น้อยๆ ตามตัว นี่มีกันอยู่ละ

... นานเท่าไรไม่รู้ได้ ฝนเริ่มซาลง ฟ้าเริ่มเปิด เริ่มสว่างขึ้น ลมเริ่มสงบ ฝนซา จนเหลือแค่ตกปรอยๆ

... พวกเราคลานออกมา จากหลังคาหลบภัย

สิ่งแรกที่คุณดาฮั้นเห็น...
คือภาพต้นไม้หักล้มระเกะระกะ บนภูเขายาวไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่เคยเห็นวิวแถวๆ บ้านได้ไกลขนาดนี้มาก่อน
มัน... ไม่มีอะไร เหลือเลยจิงๆๆๆ ราบเป็นหน้ากลอง
เราเห็นเสาบ้านเอนๆ ของพวกเราอยู่ไกลๆ

... ฝนเหลือเม็ดปรอยๆ ลมพัดเย็นสดชื่น ฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี เย็นแล้วสินะ
ทุกคนยืนมองเศษซากความเสียหายกันเงียบๆ ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาเลย จนได้ยินเสียงสะอื้น เบาๆ

... ถึงตอนนี้ บรรดาพ่อๆ ลุงๆ ก่อไฟติดกันได้ยังไงไม่รู้ ก่อกองไฟให้ความอบอุ่น ไล่ยุง พวกเราเปียกกันมาทั้งวัน แล้วก้ไปก่อในเพิงหลบภัยใต้หลังคาให้ด้วย
อร้ากกก... ขอบคุณมว้ากกก แต่นู๋หายใจมะออกกกกกก

... พวกผู้ใหญ่ ผู้ชาย จะลงไปสำรวจความเสียหายของบ้าน ก่อนมืด ส่วนสาวๆ ยังอยู่กันตรงนี้
... หายไปพักใหญ่ๆ จำได้ว่า เค้ากลับขึ้นมาพร้อมไก่ที่จมน้ำตาย พ่อว่าตายเยอะเลย
แต่คุณดาฮั้นดันจำรายละเอียดไม่ได้แล้วสิ
ว่า... มื้อเย็นวันนั้นเราทั้งหมด กินไก่ย่าง แบบย่างกันตรงนั้น รึว่าพวกพ่อๆ ลุงๆ เค้าลงไปบ้าน แล้วต้มไก่ขึ้นมาให้เรากินกัน (ที่บ้านเครื่องครัวน่าจะอยู่ครบนาาา ตอนเช้าเราร้อยเชือกผูกๆๆ กันไว้แน่นหนามาก)

... น่าแปลกที่ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียกันมาทั้งวัน เอาเข้าจริงๆ ทุกคนกินน้อยมากกกกกก
คำว่า "กินไม่ลง" มันคงเป็นฟีล แบบนี้

... ทุกคนตกลงกันว่า คืนนี้จะนอนที่นี่กัน เพราะข้างล่างที่บ้าน ยังอยู่ไม่ได้ น้ำยังท่วมเยอะอยู่
จากนั้น... รอไร สุมไฟกันสิฮะ โอ้ยยย.. ไอแค่กๆ น้ำหูน้ำตาไหลกับควันไฟ ไม่มีใครหลับใครนอน ยังนั่งคุยนอนคุยกันถึงเรื่องวันนี้ เล่านั่นนี่กันอย่างตื่นเต้น ทั้งๆ ที่มาด้วยกันนั่นละ
... ส่วนด้านในหลังคาหลบภัย ขณะนี้ผันตัวเองกลายเป็นสถานรมควันไปเรียบร้อย คนอื่นไม่ค่อยเท่าไร แต่จำได้ว่าคุณดาฮั้นนี่จะตายเอา หายใจไม่ออก
และเชื่อเหลือเกินว่าทุกคน นอนไม่ค่อยหลับกันหรอก คืนนี้...

... เมื่อไรจะเช้า???

... เช้าแล้ว ท้องฟ้าดูไม่น่ากลัว
ฝนยังคงโปรยปรายไม่ขาดสายตั้งแต่วันลมวินาศเมื่อวาน และนั่นคงเป็นสาเหตุที่พวกผู้ใหญ่ไม่ยอมหลับยอมนอนกัน

พวกเราเดินลงจากหลังคาหลบภัย มารวมตัวที่บ้านคุณดาฮั้นอีกครั้ง น้ำลดแล้วแต่ก็ยังครึ่งขาคุณดาฮั้นอยู่ดี
บรรดาพ่อๆ ลุงๆ ช่วยกันสำรวจความเสียหาย บ้างเจอของ ของบ้านตัวเองที่ปลิวมายันนี่
ฝ่ายแม่ๆ ป้าๆ ก็ช่วยกันหุงข้าว ทำกับข้าว
แน่นอน ข้าวสาร เครื่องครัว ยังอยู่ครบ ต้องขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเก็บไว้ตอนก่อนหลังคาปลิว

... ในครัว ที่ตอนนี้โล่งกว้างว่างสบาย กับเมนู 'ไก่ต้มน้ำปลา กับข้าวสวยร้อนๆ" ที่โต้ะปูนกลางครัว เป็นสิ่งเดียวที่ไม่เสียหาย ไม่ขยับไปไหน (ทุกวันนี้ก็ยังใช้งานอยู่นะเออ โต้ะสี่เหลี่ยมหน้าบ้านไง)
... จำได้ว่า คุณดาฮั้นนั่งกินข้าวเช้าพร้อมกับทุกคน ท่ามกลางฝนปรอยๆ และสายน้ำไหลผ่านขาไป เอื่อยๆ

เสร็จสรรพทุกคนช่วยกัน รวบรวม สังกะสี ไม้ ตะปู อุปกรณ์ช่างต่างๆ เพื่อมาทำที่พักชั่วคราวกันคืนนี้ พวกผู้ใหญ่ทำงานกันไป พอสายๆ พวกผู้ชายก็เดินเท้าออกไปข้างนอก เห็นว่าจะไปดูเพื่อนบ้านด้วยว่าเป็นไง จะไปหาซื้อตะปูด้วย
... ระหว่างรอตะปู ผู้หญิง และเด็กๆ ก็เริ่มหาข้าวของบ้านใครบ้านมัน
ในความโชคร้าย ยังพอได้มีอารมณ์ขันกันตรงนี้... ตรงที่ ข้าวของเครื่องใช้ มันปลิว มันลอย สลับบ้านกันมั่วตั้วไปหมด พอเจอของบ้านใคร ก็ตะโกนบอกกัน
... ตู้เสื้อผ้า ของบ้านหลังสุดท้าย มาอยู่ข้างๆ บ้านหลังแรก รถมอ'ไซค์ของพี่ชายก้ไถลไปไกล ข้าวของระเกะระกะไปหมดอธิบายยากจริงๆ
จำได้ว่า ปลาเงินปลาทอง ที่อยู่แถวหิ้งพระในบ้าน ปลิวมาลอยทวนน้ำอยู่หน้าบ้าน อันนี้ขำกันใหญ่ และ บลาๆๆๆๆ

แม่เดินสำรวจข้าวของในสวน ทุเรียนหักเกือบหมด ผลไม้อื่นๆ ราบทั้งสวน
แต่.... มีอย่างนึงที่อยู่รอดปลอดภัย พายุไม่มีผลใดๆ กับนาง ก็คือ สับปะรด

... พวกผู้ชายกลับมาแล้ว พร้อมคำบอกเล่าอย่างตื่นเต้นถึงความเสียหายที่เหมือนๆ กันกับเรา ถนนหน้าปากซอยขาด ออกไปตลาดไม่ได้ ทุกบ้านเสียหายยับเยิน
ตอนนั้นเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าพายุลูกนี้ชื่อว่าอะไร??

... แต่สิ่งที่รู้ ก็คือเช้าวันนี้ ทุกๆ คน ทุกๆ บ้าน กลับไปอยู่ที่จุดเริ่มต้น กลับไปที่ เลข0 เท่าเทียมกันหมด คือ ไม่เหลืออะไร

ชีวิตท้ายซอย 17 เช้าวันที่ 5 พย. นี้ พอมีแสงสว่าง ทุกคนเริ่มต้นฟื้นฟูตัวเอง ไม่มีเวลามานั่งคร่ำครวญถึงความเสียหาย รึนั่งรอความช่วยเหลือจากผู้อื่นเพียงอย่างเดียว

... คืนนั้น พวกเราได้หลังคากับที่นอนชั่วคราว มานอนรวมๆ เบียดๆ กันเพราะสังกะสี & ตะปูไม่พอ เสื้อผ้าก็เอามาแบ่งๆ กันใส่ โรงเรือนโล่งๆ ยกพื้น กับหลังคามีรูตะปูเก่า หมอนผ้าห่มมีไม่ครบทุกคนหรอก ฝนก็ยังตกตลอดเวลาไม่มีทีท่าจะหยุด แต่... แค่ไม่มีลมกรรโชกมา พวกเราก็เบาใจ...

... วันพรุ่งนี้ ยังรอเราอยู่

พื้นที่ บ้านช่องมุด ม.8 ต.ชุมโค อ.ปะทิว จ.ชุมพร
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

✳ปล.
1. เรามารู้ทีหลัง ว่า พายุโหดสัส! วันนั้น นางชื่อ "พายุไต้ฝุ่นเกย์"
2. และเราก็ได้ระลึกกันว่า แท้จริงแล้ว กรมอุตุฯ ก็ได้ประกาศเตือนล่วงหน้า หากเพียงแต่ว่า... พวกเราไม่สนใจ เพราะ.. "พายุ หื้อออ... จะแค่ไหนกันเชียว!?"
3. เรามารู้ภายหลังถึงความเสียหายยับเยินในจังหวัดชุมพร โดยเฉพาะอำเภอปะทิว
4. และเรามารู้อีกทีว่า ตอนกลางวันที่อยู่ดีๆ ฝนก็หยุด ลมก็สงบ ฟ้าเปิด ประมาณ 5นาที แล้วจู่ๆ ลมฝนก็พัดหวนมาอีกทาง ด้วยความรุนแรงกว่าเดิม นั้น คือพวกเรากำลังอยู่ใน "ตาพายุ"
5. หลังลมสงบ ถนนขาด เริ่มมีฮอฯ เข้ามาให้ความช่วยเหลือ
6. เมื่อซ่อมแซมถนนสายหลักเชื่อมต่อ เข้าพื้นที่ได้แล้ว น้ำใจจากคนไทยทั้งประเทศก็หลั่งไหลกันเข้ามา
ขอบคุณอาสาสมัครทุกหน่วยงาน
ขอบคุณหน่วยงานภาครัฐและเอกชนที่ช่วยเหลือเรา
ขอบคุณข้าวของทุกชิ้นที่นำมาให้เรา ข้าวสารทุกเม็ด เสื้อผ้าทุกตัว ผ้าห่มทุกผืน มาม่าทุกห่อ(เคยได้แบ้งค์ยี่สิบในมาม่าด้วยละ) ปลากระป๋องทุกกระป๋อง เงินทุกบาททุกสตางค์ และทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านนำมาให้พวกเรา ซึ้งในน้ำใจเหลือเกิน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ขอบคุณ ขอบคุณ ‍♀️

#Repostทุกปีเพื่อเตือนความทรงจำ
เครดิตภาพ จาก internet

 

ธรรมมะก่อนนอนคืนนี้ครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

วันที่ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๒ ตรงกับวันอังคาร ขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีกุน
ใส่บาตรเช้าวันนี้ ๔ รูป
โมทนาบุญร่วมกันครับ

 

สวัสดีคุณอาWANWIและทุกท่านครับ

 

ธรรมมะก่อนนอนคืนนี้ครับ

 

วันนี้เป็นวันดี ฤกษ์อมฤตโชค 3 ดาว ได้นำพระบางส่วนที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว รูปหล่อสมเด็จองค์ปฐม 100 องค์ พร้อมเหรียญเม็ดแตงหลวงพ่อทวด 60 องค์ น้อมถวายหลวงปู่เล็ก ถือเอาฤกษ์เอาชัยครับ

ยังคงเหลือ รูปหล่อสมเด็จองค์ปฐม 90 องค์ เม็ดแตงหลวงพ่อทวด 100 องค์ จะนำถวายต่อไปในภายหลังครับ

มีผู้ร่วมสมทบทุนร่วมบุญน้อมถวาย ดังนี้
--- Note Bunchai Bunkun (บุญชัย บุญกูล)
--- Tune Saithong (วรภพ ทรายทอง)
--- Wiraphat Busabong
--- ryuma9 (ศักดิ์ชาย ชังเรือง)
--- chaumka (กัณญาพัชร์ วีรานุวัตติ์)
--- ไม่ประสงค์ออกนาม 6 ท่าน
--- Pae Arch (พงษ์เทวัญ นันทิมูล)
--- สราวุฒิ แดงชาวนา พร้อมครอบครัว
--- namayti (เจตพมร อุทัยพรม)
--- เบเบ้ (อภิวัฒน์ ภิรมย์รื่น)
--- flat15 (พิชิต)
--- (พี่พัฒนา , น้องธนัย , คุณอุบล , คุณอรรณพ , คุณอัญชลินทร์ )

อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ สาธุ สาธุ สาธุ

บุญกุศลที่พึ่งเกิดขึ้น ข้าพเจ้าทั้งหลายและมารดา ขอตั้งจิตน้อมถวายแด่พระรัตนตรัย อันมี พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และในอนาคต ถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอรหันต์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบๆกันมา อันมี หลวงปู่ทวด-ดู่ หลวงปู่โต พรหมรังสี สมเด็จพระสังฆราช(สุก) ไก่เถื่อน คณาจารย์วัดราชสิทธาราม(วัดพลับ) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก สมเด็จพระสังฆราชเจ้าทุกๆพระองค์ ลพ.ปาน ลพ.ฤาษีลิงดำ ลพ.เกษม เขมโก พ่อท่านคล้ายวัดสวนขัน ลป.ชื้นวัดญาณเสน สมเด็จฟื้นวัดสามพระยา ครูบาอาจารย์สืบสายลป.มั่น ภูริทัตโต ครูบาอาจารย์สืบสายเขาอ้อ ครูบาอาจารย์สืบสายสำเร็จลุน ครูบาอาจารย์สืบสายครูบาศรีวิชัย ลพ.กวย ชุตินธโร ลป.ครูบาอิน อินโท ลป.หมุนวัดบ้านจาน ลป.ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา ลป.คำพันธ์ โฆษะปัญโญ ลพ.จรัญวัดอัมพวัน หลวงพ่อสดวัดปากน้ำ หลวงตามหาบัว ลป.พิศดู ธรรมจารี พ่อท่านผอม ถาวโร หลวงพ่อผาง จิตฺตคุตฺโต หลวงปู่ทิมวัดระหารไร่ พระครูนุ่ม วัดโพธิ์ท่าเตียน พระอาจารย์สมบูรณ์ ลป.สี ฉันทสิริ และลป.บุดดา ถาวโร เป็นที่สุด

ขอถวายบุญนี้เป็นพระราชกุศลแด่ สมเด็จพระบูรพมหากษัตริยาธิราชทุกๆพระองค์ และในหลวงรัชกาลที่ ๙

ขอน้อมนำคุณพระรัตนตรัยนี้ ทรงปกปักรักษาแม่หลวงของแผ่นดิน, พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10, พระเทพฯ, พระบรมวงศานุวงศ์ ขอทุกพระองค์ทรงพระเจริญ และมีพลานามัยที่สมบูรณ์ แข็งแรงตลอดไปด้วยเทอญ

ขอบุญนี้ส่งผลให้ บิดา มารดา ผู้มีพระคุณ และญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าและของผู้ที่ร่วมบุญทั้งหลายกับข้าพเจ้า รวมถึงท่านทั้งหลายที่คิดดีทำดี มีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์ เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ด้วยเทอญ

 

เมื่อวาน ได้ไปทำบุญถวายสังฆทานประจำเดือนพฤศจิกายน ที่บ้านสายลม 5 ชุด (ผม 1 ชุด, พี่พัฒนา 1 ชุด, คุณอุบล 1 ชุด, น้องธนัย 1 ชุด, คุณอรรณพ 1 ชุด) และร่วมทำบุญอื่น ๆ ครับ

1) ร่วมบุญบวชพระธุดงค์ วัดท่าซุง 220 รูป (60 บาท)
2) ร่วมบุญกฐินอมก๋อย 30 วัด (60 บาท)
3) ทำบุญทุกอย่าง (60 บาท)
4) ร่วมบุญติดตั้งแผงโซล่าเซลล์ ที่โรงเรียนพระสุธรรมฯ และที่พัก 25 ไร่ (60 บาท)
5) ร่วมบุญกฐินสามัคคี วัดพรหมยานรังสรรค์(ป่าละอู) และวัดพุทธไชโย(หัวหิน) (60 บาท)
6) ร่วมทำบุญโดยเสด็จพระราชกุศล (20 บาท)
7) ร่วมทำบุญมูลนิธิสายใจไทย (20 บาท)
8) ถวายปัจจัยหลวงพ่อสุรจิต 100 บาท
(ผู้ร่วมทำบุญอื่นๆ พี่พัฒนา 150, น้องธนัย 60, คุณอุบล 60, คุณอรรณพ 40, คุณอัญชลินทร์ 20)

อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ สาธุ สาธุ สาธุ

บุญกุศลที่พึ่งเกิดขึ้น ข้าพเจ้าทั้งหลายและมารดา ขอตั้งจิตน้อมถวายแด่พระรัตนตรัย อันมี พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และในอนาคต ถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอรหันต์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และครูบาอาจารย์ทั้งหลายสืบๆกันมา อันมี หลวงปู่ทวด-ดู่ หลวงปู่โต พรหมรังสี สมเด็จพระสังฆราช(สุก) ไก่เถื่อน คณาจารย์วัดราชสิทธาราม(วัดพลับ) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก สมเด็จพระสังฆราชเจ้าทุกๆพระองค์ ลพ.ปานวัดบางนมโค ลพ.ฤาษีลิงดำ ลพ.เกษม เขมโก พ่อท่านคล้ายวัดสวนขัน ลป.ชื้นวัดญาณเสน สมเด็จฟื้นวัดสามพระยา ครูบาอาจารย์สืบสายลป.มั่น ภูริทัตโต ครูบาอาจารย์สืบสายเขาอ้อ ครูบาอาจารย์สืบสายสำเร็จลุน ครูบาอาจารย์สืบสายครูบาศรีวิชัย ลพ.กวย ชุตินธโร ลป.ครูบาอิน อินโท ลป.หมุนวัดบ้านจาน ลป.ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา ลป.คำพันธ์ โฆษะปัญโญ ลพ.จรัญวัดอัมพวัน หลวงพ่อสดวัดปากน้ำ หลวงตามหาบัว ลป.พิศดู ธรรมจารี พ่อท่านผอม ถาวโร หลวงพ่อผาง จิตฺตคุตฺโต หลวงปู่ทิมวัดระหารไร่ พระครูนุ่ม วัดโพธิ์ท่าเตียน พระอาจารย์สมบูรณ์ ลป.สี ฉันทสิริ และลป.บุดดา ถาวโร เป็นที่สุด

ขอถวายบุญนี้เป็นพระราชกุศลแด่ สมเด็จพระบูรพมหากษัตริยาธิราชทุกๆพระองค์ และในหลวงรัชกาลที่ ๙

ขอน้อมนำคุณพระรัตนตรัยนี้ ทรงปกปักรักษาแม่หลวงของแผ่นดิน, พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10, พระเทพฯ, พระบรมวงศานุวงศ์ ขอทุกพระองค์ทรงพระเจริญ และมีพลานามัยที่สมบูรณ์ แข็งแรงตลอดไปด้วยเทอญ

ขอบุญนี้ส่งผลให้ บิดา มารดา ผู้มีพระคุณ และญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าและของผู้ที่ร่วมบุญทั้งหลายกับข้าพเจ้า รวมถึงท่านทั้งหลายที่คิดดีทำดี มีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์ เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ด้วยเทอญ

 

วันที่ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๒ ตรงกับวันพุธ ขึ้น ๑๐ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีกุน
ใส่บาตรในเช้าวันนี้ ๔ รูป
โมทนาบุญร่วมกันครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

งานท่วมหัว กว่าจะได้เข้ามาตอบนายปุ่น ล่อเข้าไปอีกวัน

ปิดตาศาลาครืนให้บูชาหลายระลอกหลายสิบองค์ บอกตามตรงกรุร่อยหรอ ที่เหลือล้วนแต่ไม่สวย ไม่งาม ชำรุด ร้าว ว่าจะรวม ๆ ไปแลกกับเพื่อน ถ้าได้องค์สวยก็ค่อยให้นายปุ่นทำบุญ

 

รับทักน้องติ้ก เช้าเมื่อวาน
ตอบวันนี้24ชม.พอดี

 

บุญใส่บาตร โมทนาข้ามวัน
แต่ไม่ข้ามบุญ ก็โอเค

 

เก็บสะสม "แต้มบุญ" ไปกับน้องเปา
อีกรายการใหญ่ ได้บุญเต็มกระเป๋า

 

ทักเช้านี้น้องปรายฯขึ้นใกล้นิ้ว
จิ้มตอบด้วยความว่องไวสบายใจ

 

แล้วก็ย้อนเก็บทักวันวาน
อย่าให้เหลือโพสท์ใครค้างคา

 

ถูกต้องตามที่น้องเดชาทักท้วง
ขอบคุณความละเอียดมากครับ

 

เห็นภาพชุดนี้ รำลึกด้วยอักษรปัจจุบันทันด่วน
ภาพเก่าเล่าขาน........วันวานผ่านหาย
ท่ามวิบัติ วอดวาย.......สายเลือดเหือดน้ำตา
อ่า...สายธารท่วมท้น...หลากล้นคณา
ธารน้ำใจแรงกว่า........ซับเศร้า พนาสูร!