เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...โชคดีกับโชคร้ายก็เหมือนลูกปิงปอง กำมือแห่งโชคชะตาหวดมันกระเด้งไปข้างโน้นที หวดกลับมาฟากนี้ที...กำลังนี้เจ้าลูกเด้งคณะเราลอยอยู่ทางฝั่งโชคดี ต้องรีบฉวยไว้ก่อนมันกระเด้งกลับไปอีกข้าง!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

รอบกองไฟอบอุ่นแห่งค่ำคืน ชื่นมื่นด้วยบรรยากาศสรวลเสเฮฮา มีกาแฟหอมกรุ่น บุหรี่กระป๋องราคาแพงเป็นเพื่อน คุณเทพเหยาะบรั่นดีให้ชาวคณะ ผมลองลิ้มชิมรสชาติ ขมฝาดเฝื่อนเล็ก ๆ แต่ไหลลงคอแล้วหูตาสว่างพิลึก

อาจารย์เลิศหน้าตาแต่งแต้มเลือดฝาด ผมเผ้าหวีเรียบร้อย ดวงตาปลาดุกเล็กเรียว โชนประกายกลับมาเป็นตาปลาร้ายคนเดิม ไม่เหมือนเดิมเพียงวิธีการคิดที่เปลี่ยนไป...

"อะแอ้ม... 'จารย์เล่าเรื่องนิมิตต่อเลยนะ"...

ทุกคนขยับตัวจากท่าเอกเขนก ผมซุนฟืนเข้ากองไฟ ให้ความร้อนแผ่กระจาย เทวาลัยเล็กแต่อบอุ่น กลิ่นอับชื้นถูกทดแทนด้วยกลิ่นกายคณะเดนตาย กลบฝังอณูเดิมแห้งแล้งไร้วิญญาณมายาวนานเสียสิ้น

เสมือนหนึ่งกระดูกแห่งบรรพกาลเก่าแก่ถูกปลุกขึ้นมาให้คึกคัก ดวงวิญญาณน่าสงสารที่หลับไหล ล่องลอยวนอย่างยินดีปรีดาที่ความเปลี่ยวเหงาโดนขับไล่ออกไป ด้วยกลุ่มพรานล่าเหล็กไหลเดนตายที่กำลังกระเซอะกระเซิงหาทางกลับบ้าน

ใครเลยจะรู้ว่า ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า อาจารย์เลิศกำลังเฉลย...สรรพสัตว์อีกมิติผู้น่าเวทนา ก็กำลังกระเสือกกระสนหาหนทาง หาคนนำทางกลับบ้านเฉกกัน!

"วิญญาณแถบถิ่นนี้ ต้องการให้เราช่วยปลดปล่อย พวกเขา พวกเธอติดอยู่กับความหลง ความกลัวเนิ่นนานเกินจดจำ "

"ไม่ใช่พวกเมืองโบราณที่หายสูญหรือ 'จารย์?"...คุณเทพขอขัดจังหวะ...จอมขมังเวทย์หัวเราะเสียงลั่นโถง...

"โอ๊ย...ขืนไปบุกเมืองนั้นกว่าจะหาเจอ พวกเราคงตายหมดก่อน อยู่ป่าดิบเถื่อนดงไหนก็ไม่รู้ ปลดปล่อยพวกที่ถูกบูชายัญแถวนี้ก็ถมถืด"

อาจารย์ว่าแล้ว ก็โยนระเบิดนาปาล์มอีกลูกลงกลางวง...

"พวกเขาบอกว่ามีขุมทรัพย์มอบให้เรา..ถ้าช่วย"

ผมกับคุณชาติและคุณเทพแทบจะกระโดดลุกขึ้นไชโยโห่ฮิ้ว...ขุมทรัพย์เผ่านาคา บ้าหรือจริง ? ฝันกลางค่ำคืนชื้นแฉะหรือนี่ ?...ดูทับทิมแดง 2 เม็ดนั้นก็รู้แล้วว่า ขุมทรัพย์ที่ซุกซ่อนต้องมีค่ามหาศาล บันดาลชีวิตพลิกเปลี่ยนยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ!

เรื่อง "เหล็กไหล" กลายเป็นสิ่งขี้ปะติ๋วทันที เมื่อเทียบกับเรื่องนี้...

"จะ...'จารย์อย่าล้อเล่นน่า"...คุณเทพครางฮือ แต่อาจารย์ส่ายหน้า ตาปลาดุกส่องแววมุ่งมั่นสะท้อนแสงกองไฟ...

"ล้อเรื่องแบบนี้ได้ยังไงน้องเทพ อาจารย์เล่าตามนิมิต จริงหรือเท็จต้องลองดูเท่านั้นเอง"

"รายละเอียด ยังไงคะ "?...สาวงามประจำคณะกระทุ้งถามสั้น ๆ เข้าเรื่อง...

"ไม่มีพิธีรีตรองมาก เราปลดปล่อยวิญญาณติดค้างระหว่างภพให้เป็นอิสระตามเงื่อนไข 'จารย์ทำพิธีติดต่อขอนิมิตพยากรณ์อีกครั้ง ก็จะได้คำตอบเรื่องขุมสมบัติ"

มาขนาดนี้แล้ว ถึงไหนถึงกันสิน่า...ผมอยากกระโดดกอดจอมขมังเวทย์แล้วเค้นคอให้เล่าเร็ว ๆ อย่าลีลามาก แต่ก็สะกดกลั้นฟังเรื่องเล่าต่อ

"ปลดปล่อยวิญญาณความจริงน่าจะยากมาก เพราะมีเงื่อนสำคัญข้อหนึ่งที่ต้องทำให้พวกเขา"

อาจารย์เฉลยเงื่อนตายสุดท้ายของวิธีเปลื้องวิญญาณ ที่ถูกกักด้วยพิธีกรรมแห่งความกลัวนานนับหลายร้อยปี พวกเราขนลุก เฉพาะตัวผมเลือดพุ่งฉิวขึ้นหัว หนังหัวตรงท้ายทอยร้อนซู่ซ่า ถ้าเป็นปกติธรรมดา เงื่อนไขที่ผีป่านาคายื่นมาไม่มีทางทำได้...

แต่เงื่อนตายพิสดารนี้กลับเป็นของกล้วย ๆ สำหรับคณะเรา...หรือเทพีแห่งโชคองค์จริง กำลังเข้าข้างพวกเราอย่างสุดลิ่มทิ่มประตูครานี้?

"ข้อยจัดการเอง..." บักสมขันอาสาน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม กระเหี้ยนกระหือรือฟังชวนขนลุก!

"เออ...ส่วนแบ่งสมบัติให้เท่ากัน"...!!!

คุณเทพใจป้ำมองญาติผู้น้องกับอาจารย์จอมขมังเวทย์เขม็ง ทั้งคู่สบตาแล้วพยักหน้าไม่รีรอ...

"ตกลงพี่เทพ ทุกคนเป็น-ตายกับเราตลอด พิสูจน์แล้วนี่เป็นเพื่อนแท้ เพื่อนตาย...แบ่งเท่าเทียม"

"ใช่...แบ่งทัดเทียม ไม่มีเงื่อนไข"...อาจารย์สำนองด้วยสุ้มเสียงที่ผมอยากโผกอดอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่เค้นคอ ขอหอมแก้มสักฟ่อดแทน

"เตรียมเครื่องเคราทำพิธีไว้"...จอมขมังเวทย์สั่ง ก่อนว่าต่อ..."เราคงต้องค้างที่นี่อีกสักคืน"

โถ...คืนเดียวปะไรไป ต่อให้อีกอาทิตย์ก็บ่ยั่น ถ้ามีขุมสมบัติของจริงรอให้โกยอยู่เบื้องหน้า ผมคิดในใจแทบระเบิดออกมาเป็นคำพูดให้ยินกลางวง

"ตกลง"...! แทนการคิดแบบผม ทุกคนโพล่งพร้อมกันคำเดียว แม้แต่ลุงพรานเฒ่าก็พยักหน้าหงึก ๆ ยิ้มแฉ่งเห็นเหงือกแดง!

-------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

รอมานาน ไดเสพค้องนิยายปรำปราแล้วชื่นใจ เหมือนสูบฝิ่นฉันใดฉันนั้น อิ่มเลยครับพี่วัน....แต่...ขออีกสักยกนะครับถ้าจิ้มได้5555 รอเสพต่อ

 

ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์Wanwi สำหรับคำอวยพรปีใหม่ครับ
ผมก็ขออวยพรปีใหม่ ปี 62 นี้ ขอให้อาจารย์wanwiและเพื่อนสมาชิก ทุกท่าน มีสุขภาพดีแข็งแรง มีความสุขมากๆ คิดหวังสิ่งใด ขอให้สมปรารถนานะครับ

 

สวัสดียามเช้าครับคุณอา Wanwi และผองสมาชิกทุกท่าน วันหยุดยาว ขอให้พักผ่อนกันอย่างมีความสุข และขอให้โชคดีมีชัยในปีหน้าด้วยกันทุกท่านนะครับ

ปล.เชียงใหม่-ลำพูน ฝนกำลังตก

 

สวัสดีคุณอาวันวิและพี่ๆน้องทุกท่าน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดีครับ ขอให้มีความสุขทุกท่านนะครับ รถติดแน่นทุกทิศทาง เดินทางกันปลอดภัยนะครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ท้ายปีนี้
อ่านแบบ
หน้าเปื้อนยิ้ม
ท่อนหน้า
ได้ยิ้มข้ามปี

 

อ่านธรรมมะคั่นรายการก่อนนะครับพี่น้องทุกท่าน

 

นำบุญมาฝากสมาชิกทุกท่านครับ เพิ่งพาคุณแม่ไปทำบุญที่วัดประดู่ฉิมพลี และกราบขอพรปีใหม่จากลป.โต๊ะครับ
ปล.ดูตู้วัตถุมงคลบนศาลา เพิ่งเห็นปิดตาใบโพธิ์องค์จริง น่ารักมากเลย ไม่คิดว่าจะเล็กขนาดนี้ เผื่อจะมีวาสนาจากพี่ wanwi บ้าง อิอิอิ

 

เหลืออีก3หน้าก็จะถึง2000รอร่วมฉลอง2000หน้าพร้อมส่งท้ายปีเก่า

 

ขอให้ เฮง ๆ ร่ำรวย มีโชค ลาภ กันนะครับ สวัสดีจร้า

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

กราบสวัสดียามสายวันอาทิตย์ใกล้สิ้นปีค่ะคุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

หลายๆท่านคงกำลังเดินทางท่องเที่ยว ขอให้มีความสุขตลอดทริปนะคะ

 

คุณอาพอทราบเปล่าออกที่ไหนได้มานานไม่รู้ที่

 

อืห์ม น้องมาโนทช่างเปรียบเปรยรุนแรง อย่าให้ถึงขนาดนั้น ว่ากันแค่กัญชาที่เพิ่งผ่านกฏหมายก็พอ อย่างแรกมีสิทธิ์นอนซังเตสูง-ฮ่า

 

เป็นคำพรอันเรียบง่าย แต่สูงสุดสู่สามัญซึ่งปุถุชนทุกคนก็ปรารถนาดังนั้น ให้น้องไชยาสุโขสโมสร อย่าได้พบทุกข์ทั้งปีด้วยเช่นกัน

 

เหนือมีฝน
ตะวันตกก็หนีไม่พ้น
วันวานฝนกระหน่ำตลอด
ฝนตกทั่วฟ้า มีความสุขทั่วหน้า
ตลอดทั้งปีหน้าอย่าได้เสื่อมคลาย