เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

--ต้องตอบเป็นกลางมิให้หมางหัวใจ
--คนเล่น-คนขายเขาก็ว่ามี
--คนไม่เล่นก็ไม่สนใจหรือบอกว่าไม่มี
--ผมอยู่ประการหลัง...
--แต่ ขอใช้คำที่พวกในศาลชอบใช้หักมุม...ว่า"แต่"ดังนี้

--วัดกัลยาฯถือเป็นวัดเก่าแก่โบราณ เรื่องจะไม่สร้างพระไว้เลยตามคตินิยมวัดในประเทศไทย คงเป็นไปไม่ได้ ต้องมีสร้างแน่ เพียงแต่เราไม่รู้ ปีไหน? เมื่อไหร่ ?อย่างไร?เนื่องจากประวัติที่แท้จริงขาดการบันทึก

--ตรงนี้แหละ ที่ทำให้สมเด็จวัดกัลยาฯคลุมเครือ จะเล่นก็ได้ ถ้าเอาไปให้หลวงปู่-หลวงพ่อนับถือเสกขลังๆจังๆอีกที

--แต่เป็นพาณิชย์หรือเก็บเพื่อเก็งกำไร ไม่แนะนำเพราะไม่เป็นสากล

 

--ภาษาที่สวยงาม
--ความ"รู้"ที่ไม่ได้"ลอกเลียน"
--บางครั้งหลั่งไหลออกจากหัวใจ-สมองสู่ปลายนิ้ว ดั่งจินตกวี
--เหมือนคีตบรรเลง อ้อยอิ่ง นุ่มนวล ทรงพลัง มีชีวิตชีวาเยี่ยงนั้นแลน้องณัฐ

 

คำขอบคุณด้วยดวงใจจากบ้านสวน มอบเป็นมาลัยแด่สมาชิกทุกท่านที่เสียสละปัจจัยของรักของหวง ช่วยคนละเล็กละน้อยตามอัตภาพ แท้น้ำใจช่วยโมทนาก็เปี่ยพลัง อย่าลืม

 

ภาพบรรยายได้ซาบซึ้งกับเมตตาธรรมหนือมนุษย์ ควรเติมชื่อให้ว่า"บ้านสวนรัก" ไม่ได้แข่งกับร้านพี่แจ้ที่ชื่อ"บ้านแสนรัก" นั่นเค้าเป็นร้านอาหารดนตรีมีแต่ความบันเทิงเริงใจ

"บ้านสวนรัก"...นี้ก็บันเทิงกับเมตตาธรรม

 

ได้อ่านบรรยายที่แม้ว่า จะซ้ำกับที่เคยเล่าบ้าง และพอมองเห็นภาพออกนานแล้ว ก็ถือว่าทำให้ผู้ร่วมทานบารมีได้รับรู้ทุกซอกมุม"บ้านสวนรัก"เพิ่มขึ้น

ที่สำคัญคือการสบายใจว่า ทุกบาททุกสตางค์ที่ร่วมใจกันเป็น"ทานเพื่อนร่วมโลก"นั่น สัมฤทธิ์ผลถึงตัวตนปากท้องเจ้าสี่ขาเพื่อนยาก ทั้งเด็ก แก่ เจ็บป่วยทุกเพศวัย แถมยังเจือจานไปถึงบางประเภทไม่เลือกสายพันธุ์ แบ่งแยกสปีซีส์

เป็น"มหาทาน"อันควรภูมิใจ เป็นความสุขเล็กๆในวันที่สังคมเหน็ดเหนื่อย มีแต่การต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด จนบางครั้งเลยเถิด"เห็นแก่ตัว"โดยไม่ตั้งใจก็มี

สาธุ-กับสิ่งดีที่ทำร่วมกัน และหวังว่ากระแสทานบารมีคงดำเนินไปต่อเนื่องตราบที่ยังพอมีเรี่ยวแรงทำ

 

ส่งท้ายด้วย"หลวงปู่ดู่"
การดูโลกให้เห็นธรรม...

ดูละคร..........ย้อนดูตัว
เกิดแก่กลัว....นั่นตัวขลัง
เจ็บกับตาย....ฉายพลัง
โรง'บาลดัง.....นั่งเรียนธรรม!

 

ตามมาอ่านทันจนได้ เพิ่งกลับจากนครพนมเปญ ที่ปัจจุบัน มีสิ่งก่อสร้างสูงไม่น้อยหน้า แดนอมรของไทยแล้วตอนนี้ การลงทุนจากแดนมังกรหลั่งไหลไปยังนครแห่งนี้มากมายจุงเบย 555 มื่อความเจริญไปอย่างรวดเร็ว... คนย่อมไหลไปตามพร้อมด้วยเสียงน่ารำคาญของเจ้าของเงิน 555 กลุ้มจิงจิง

วางไว้ตามอ่านเนื้อหาที่พี่ Wanwi เอามาลงให้หายอยากก่อน

 

สวัสดีจร้า เช้าแล้วหนา เช้านี้ดูอากาศดี ทำใจสบายๆ เดินทางกันด้วยความปลอดภัยนะครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน ขอน้อมรับพรดี เดินทางปลอดภัย และขอพรนี้จงมีแด่ทุกท่านเช่นกัน ให้เพิ่มพูกมากขึ้น คือเดินทางแล้วให้ได้เงินทองแด่ทุกท่านด้วยครับ

 

ควาามเจริญด้านวัตถุหลามไหลไปที่ใด สิ่งตามมาคือความอึกทึก วุ่นวาย แก่งแย่งชิงดี อบายมุขสารพันและเวียนกบาลกับคนชั่ว

ธรรมะหลามไปแห่งใด ที่นั้นก็มีแต่ความสุขสงบ ร่มเย็นเป็นสุขทั้งกายและใจ

เพียงแต่โลกมีทั้งสว่างกับมืด เราจึงต้องมีครบทั้ง2ด้านฉายให้เห็นชัด เมื่อวัตถุฟูฟ่อง จิตใจก็ตกต่ำ เป็นปกติธรรมดา...อ้าว ขึ้นธรรมาสน์แต่เช้า จบดีกว่า-ฮ่า

ขอบคุณการแวะเวียนทักทายครับ

 

ชุดศิลปน้อยๆฝีมือชั้นครู
เขียนเคียงคู่มีความสุข...

ชุดบอนไซ.......ในกระถาง
ช่างจัดวาง.......สว่างศิลป์
ไม้กับนก.........ดั่งผกบิน
โฟมแทนหิน....โศภินตา!

หมายเหตุ...โศภิน=โสภิณ-สุกใส,งดงาม

 

หลวงพ่อโสธร 1 ใน 5 วัตถุมงคลที่อยู่บนคอคนไทยมากที่สุด กับพรดีที่ประทับประทานมา ให้สมาชิกทุกท่านมีความสุขและขอบคุณน้องเรย์

 

น้องปรายฯทักยาวเช้าวันนี้
ตอบสั้นๆว่า...ขอบคุณครับ

 

--โพสท์ค่ำเช้า เก็บเกลี้ยงเกลา
--ดูเวลาไม่พอนำเข้าตะนาวศรี
--ต้องลองอีกทีช่วงบ่ายเมื่องานสร่างซาความยุ่ง
--สวัสดียามเช้าพฤหัสแสนดี มีสุขกับงานทุกท่าน

 

เอาเข้าจริงที่คิดว่าจะเข้านอน พอเข้าห้องนอนก็ดันไปเปิดทีวีช่องโมโน 29 ดูหน่อย ดันไปเจอหนังยาวรอบดึกเข้า มันไม่ยอมหลับ เลยนอนดูเพลินไปจนจบ หันไปดูนาฬิกา ก็แค่ตี 2 ครึ่งเท่านั้นเอง (สรุปว่าคนที่นอนดึกกว่ากลายเป็นผมไป)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอน้อมรับกับชื่อ "บ้านสวนรัก" ตามที่พี่วันต้ังให้ด้วยความยินดี เพราะครอบครัวที่นี่มีแต่ความรักความเมตตาให้กับสัตว์โลกผู้ร่วมชะตากรรม จนความรักความเมตตาที่เขามอบให้กับเจ้าสี่ขา สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมของมันได้ ซึ่งผมจะนำมาเล่าในโอกาสต่อไปนะครับ

***********************************************************************************************

ต้องขออภัยพี่วันและเพื่อนสมาชิกทุกท่านด้วยนะครับที่ผมเล่าซ้ำไป (พอดีภาพมันพาไปครับ) ภาพเหล่านี้เป็นภาพที่ผมเคยอยากได้มานำเสนอให้ทุกท่านได้รับรู้กัน ถึงวิถีชีวิต ความเป็นไปในแต่ละวัน ของบ้านสวนรัก แต่ไม่กล้าเอ่ยปากขอเจ้าของบ้าน เพราะเข้าใจว่าภาระกิจต่าง ๆ ในแต่ละวันนั้นก็มากพออยู่แล้ว ไม่นึกว่าวันหนึ่ง ภาพและเรื่องราวเหล่านี้ จะออกมาเองจากบ้านสวนรัก ให้พวกเราได้รับรู้กัน

ผมได้ไปเห็นสภาพความเป็นจริงที่บ้านสวนรัก ในช่วงปีที่ผ่านมา ตอนที่ซื้อข้าวสารไปให้ในครั้งแรก จากที่เดิมตั้งใจว่าจะซื้อข้าวสารให้ครั้งละ 5 พันบาท สัก 2 - 3 ครั้ง แต่พอได้ไปเห็นไปรับรู้เรื่องราวของเขาแล้ว ก็คงหยุดไม่ได้ เพราะเขาลำบากกว่าเรามาก

แต่ด้วยกำลังของผมแค่เดือนละ 5 พันบาท ก็คงช่วยได้ไม่มากนัก จึงคิดว่าเราจะช่วยเขาทางไหนอีกได้บ้าง จึงได้ตัดสินใจถ่ายรูปสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า พร้อมรายละเอียดคร่าว ๆ นำมาถ่ายทอดในกระทู้นี้ ซึ่งตอนนั้นก็กลัวอยู่ว่าอาจจะผิดกฏของทางเวป ด้วยความหวังแค่เพียงว่า คงจะมีคนเมตตาสงสาร มอบเงินซื้อข้าวสารมาให้บ้างรวมกันได้สัก 1-10 กระสอบ ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

แต่ผลที่ได้รับกลับมา เป็นสิ่งที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าจะมีคน ๆ หนึ่ง ได้มอบเงิน 10,000 บาท ให้กับคนที่ไม่เคยรู้จักเห็นหน้าตากันมาก่อน เพื่อนำไปซื้อข้าวสารมอบให้กับบ้านสวนรัก บอกอย่างไม่อายว่าดีใจจนน้ำตาไหลเลยในตอนนั้น เพราะเกินความคาดหวังของผมอย่างมาก

ความช่วยเหลือต่อเนื่องมาจนจะครบขวบปี สิ่งดี ๆ ที่หลายท่านได้มอบให้มา ผมก็จะขอดำเนินการต่อเนื่องต่อไปเรื่อย ๆ ตามเจตนาของทุก ๆ ท่านต่อไปครับ

 

ผมได้รับพระลป.ทองดำแล้วครับ ขอบคุณพี่wanwi และสะพานบุญทุกท่านอีกครั้งที่สละของดีๆมาให้เหล่าสมาชิกนักขุดกรุฯครับ ขอให้พี่วันและสมาชิกทุกท่านสุขกายสุขใจยิ่งๆขึ้นไปครับ

 

ขอบคุณมากเช่นกันครับ พวกเขาอุทิศทั้งชีวิตให้กับสัตว์ที่เลี้ยงไว้กันจริง ๆ จากคนที่พอมีอันจะกินอยู่บ้าง ก็หมดลงเรื่อย ๆ จนมีหนี้สินเกิดขึ้นในปัจจุบัน

วันที่เงินโอนรอบนี้เข้าบัญชีผม ครั้งนี้ผมค่อนข้างแปลกใจมาก เพราะยังไม่ถึงสิ้นเดือนเลย แต่เงินโอนเข้ามาแล้ว จึงได้สอบถามคุณสุไปว่า ตอนนี้มีข้าวสารเหลืออยู่อีกกี่ถัง คำตอบที่ได้มาคือ 2 ถัง และไม่มีกับอะไรเลย รวมทั้งมีเงินเหลือรวมกันทั้งบ้านไม่ถึง 500 บาท คุณสารภีจึงตัดสินใจนำเงินนี้ไปซื้อกะปิมาจำนวน 3 กก. มาละลายต้มกับน้ำพร้อมกับกระดูกที่เหลือจากการต้มเอาเศษเนื้อและน้ำซุปของวันก่อนที่เขายังเก็บเอาไว้ (ในส่วนของกระดูกเขาจะไม่ให้หมากินครับ) นำเอามาคลุกข้าวให้หมาที่บ้านกินกัน โชคดีมากที่ในวันนั้นมีผู้เอาข้าวสารมามอบให้อีก 2 กระสอบ แต่เชื่อมั้ยครับ คุณสุแกบอกว่าหมามันกินกันอย่างเอร็ดอร่อยเลย

คุณสุแกยังบอกอีกว่า พอถึงคราววิกฤตอาหารหมดและเงินหมดเมื่อไร จะมักจะมีความช่วยเหลือเข้ามาอยู่เสมอ ๆ คล้าย ๆ กับในครั้งนี้ ถือว่าเป็นเรื่องที่แปลกดีเหมือนกัน

ส่วนเรื่องแปลกที่คล้าย ๆ แบบนี้ ผมจะนำมาเล่าในโอกาสต่อไปนะครับ

 

วันนี้อากาศดีมีแดดจ้าตั้งแต่ช่วงเช้า มังคุดคงจะหมดฤทธิ์ไปแล้ว

ระหว่างที่รอตลุยตะนาวศรีกันในช่วงบ่าย เช้านี้ผมพอมีเวลาว่างอยู่บ้าง
ก็จะขอยึดกระทู้พี่วันชั่วคราวก่อน เพื่ออธิบายภาพจากบ้านสวนรัก ที่ยังค้างอยู่



หม้อลูกใหญ่ใบแรกนี้ ใช้ในการต้มเนื้อไก่และโครงกระดูกไก่ จะต้มเคี่ยวกันนานจนเนื้อเปื่อยยุ่ย ซึ่งต้องใช้เวลามาก จึงต้องใช้เตาถ่านผสมกับฟืนในการต้ม

ส่วนหม้อใบถัดไปซึ่งมีขนาดเล็กกว่า เป็นหม้อเบอร์ 40 ใช้ในการหุงข้าว ซึ่งจะหุงกันได้ครั้งละครึ่งถัง ในแต่ละวันจะใช้ข้าวสาร 5-6 ถัง แล้วแต่รอบสลับกันไป โดยใช้เตาถ่านผสมฟืนเช่นเดียวกัน

คุณสุบอกว่าเคยใช้หม้อหุงข้าวไฟฟ้าขนาดใหญ่ 2 ใบหุงสลับกัน พบว่ากินไฟมาก และข้าวจะสุกช้ากว่าใช้เตาถ่าน จึงได้เปลี่ยนมาใช้เตาถ่านกับฟืนกันมาตลอด

ลองคิดกันเล่น ๆ ดูนะครับว่าจะต้องหุงกันกี่รอบ และจะต้องใช้ถ่านและฟืนกันจำนวนเท่าไหร่ในแต่ละวัน

 

ข้าวของจัดเตรียมผ้าป่า-มหาสังฆทาน 2 วัดที่เพชรบูรณ์ เสาร์22 กันยายนนี้

ชื่อสมาชิกผู้ร่วมบุญแปะบนห่อทุกห่อเรียบร้อย มีทั้งหมด23 ห่อ ห่อละ900 บาท ส่วนถุงใหญ่ราคาเฉียดสองพัน มี3 ถุง



ตัวอย่างการแปะชื่อ-นามสกุล-ที่อยู่เพื่อความสบายใจของผู้ร่วมกุศล เมื่อทำบุญเสร็จแล้ว ค่อยนำภาพให้ชมอีกชุด อนุโมทนากับทุกท่านครับ
​