สารพันปัญหา ตอบโดยคุณ nopphakan

ขอบพระคุณพี่นพที่บอกวิธีครับ ได้ผลอย่างไรจะรายงานให้ทราบต่อไปครับ

 

ขอบคุณท่านนพที่แนะนำครับ จะไปลองปฏิบัติดูครับ

 

ลองปฏิบัติละครับท่านนพราวๆ 15 นาทีมั้งครับตัวเหมือนจะขยายแล้วพลังก็พุ่งขึ้นด้านบนครับ เสร็จก็อุทิศตามปกติครับ
แรกๆก็งงๆครับเพราะไม่เคยบริกรรมภาวนาเลยสักพักก็พอได้ครับ

 

ขึ้นบนเป็นใช้ได้ถือว่าอยู่ในวิถีที่ปลอดภัย

 

สวัสดีครับท่านนพ ก็นำมาปฏิบัติทุกวันครับตามที่ท่านนพแนะนำมา อาการพุ่งขึ้นบนไม่ได้มีทุกครั้งที่ทำครับ แต่ก็มีเกือบทุกวัน แต่ตอนปฏิบัติผมจะหลับตาเป็นส่วนใหญ่ หลังๆกระแสที่ไหลขึ้นบนจะเบาๆไม่แน่นอึดอัดเหมือนครั้งแรก ส่วนใหญ่ก็นั่งราวๆ 30 นาทีครับ ซึ่งตอนนี้มีอาการเจ็บก้นกบเล็กน้อยถ้านั่งนานๆมันก็จะเจ็บขึ้นครับ ลักษณะทั่วไปถือว่าดีขึ้นครับอาการแน่นอก กับเสียดที่ศรีษะก็เบาลงครับ

 

คน 13 คนที่หายไปในถ้ำหลวงคับ เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับหรือป่าวคับ

 

ไม่ได้ตามข่าวครับ มีรายละเอียดไหมเอ่ย..

 

ครูและเด็กรวม13คน ไปเที่ยวถ้ำน้ำนางนอน หายไปในถ้ำแล้ว 2 วัน ชุดกู้ภัยค้นหา แต่พบว่า มีธารน้ำใต้ดินกั้นผ่านทางเดิน (ช่วงนี้ฝนตก) ขณะนี้ (ล่าสุด) นักประดาน้ำเข้าไปถึงถ้ำอีกฝั่งแล้ว และพบรอยเท้าเด็กเป็นช่วงๆ แตยังหาเด็กไม่เจอ ถ้ำนี้ยาวที่สุดในประเทศ ประมาณ 7 กิโล ไม่เคยมีใครสำรวจถ้ำครบทั้งหมด เพราะมีอุปสรรคมากมาย ประมาณนี้ค่ะ

 

เพื่อใจเอาไว้ก่อน
ปกติการเข้าป่าควรมีความรู้ทางธรรม
ชาติและสมุนไพรไว้บ้าง นอกจากวิชาป้องกันตัว และแบ๊กที่เป็นครูบาร์อาจารย์ทางภพภูมิ
หรือพันธมิตรทางภพภูมิที่เดิดจากการสร้าง
บารมีเฉพาะตนครับ
เช่น ที่นอนปลอดภัย ไม่ขวางทางน้ำ
ไม่มีปรอท การเดินข้ามเครือเถาหลง
สมุนไพรเบาเทาอาการต่างๆ การไม่ปัสสวะอุจจาระเรี่ยราด
การใช้วาจาเชิงหลบหลู่ฯลฯ


นิทาน
๑ถ้าเจอพวกหวงเมือง อยู่มาก่อนพุทธกาล
พวกนี้มักเอาตาย เป็นภูมิเปรตอสูรกายมีฤทธิ์มากเพราะอยู่มานาน ถ้าไม่ตาย
ก็อาจพอเจรจาได้ สมัยนี้น่าจะน้อยฝเพราะเกจิยุคก่อนเคลียร์ไปเยอะ
๒ ถ้าเจอภูมิพนานาคที่อยู่เป็นกลุ่มบางที่
พวกนี้มีฤทธิ์มมาก ชอบสงบ เพราะเค้าติด
นั่งสมาธิ ติดตบะคือใครไม่นั่งจะเป็นตัวประหลาด. นั่งจนมีลูกแก้ว ที่เราเห็นเอามาห้อยนั่นหละครับ คือบารมีเค้า เค้าจะหาเรื่องไล่เรา ก็พอมีบ้างแต่น้อย

๓ ถ้าเจอพวกอาศัยอยู่ในมิติทับซ้อน
บ้างเรียกเมืองบังบด เมืองซ้อนทับ
มักมีมากตามเขตภูเขา เขตที่ราบก็มีเช่น
เมืองแม่ม่าย คนโสด ฯลฯ คือมีเยอะ
มีทั้งดีและไม่ดี พูดง่ายๆระดับความสูง
พอๆกับ ที่เราอาศัย

ถ้าเจอก็ดีไป. แต่ถ้าเจอพวกคนธรรพ์
ที่มักใส่ชุดคล้ายมีฮูด พวกนี้ไม่ค่อยชอบคนไปวุ่นวาย พวกนี้อ่านใจออก ยิ่งคิดว่าจะมาเอาอะไร หาอะไร อาจโดนหลอกด้วยเสียง
ให้เข้าไปในเขตเค้า เราจะมองไม่เห็น
เพราะเค้ามีฤิทธิ์ ที่จะบังตาได้
คือถ้าใช้ตาพิเศษ จะเห็นแต่บ้าน
แต่ไม่เห็นคน แม้อาจเห็นท่านที่บังตาได้
ประมานว่า ตรูนี้หละที่ทำมีไรเป่า
ต้องแล้วแต่อารมณ์เค้าครับ
ย้ำว่านิทาน พอขำๆครับ


เพื่อใจเอาไว้หน่อยก็ดีนะครับ
อาจแค่ธรรมชาติก็ได้ พอดีช่วงนี้
พายุฝนเข้าพอดีครับ

 

เขาว่าภายในถ้ำ นอกจากเจ้าถ้ำ แล้วยังมีทหารพม่า อีกมากมาย

คุณนบไปมาแล้วเป็นไงบ้าง (ถามเอาซื่อๆเลย) 5555

 

เขาว่า คืออะไรก็ได้
ที่เขาว่ามา ต้องถามกลับว่า
ได้ยิน ได้ฟังมา หรือเจอกับตัวเอง
หรือรู้จากอะไร.

 

เขาว่าคือ พระท่านที่อยู่เกาะบุญ...กลางน้ำแห่งหนึ่ง มาเล่า(โพส)ครั้งสมัยท่านไปที่แห่งนั้น

 

ท่านให้เล่าให้ฟังมา แม้จะมีความสามารถ
ระดับไหนกับมีประสบการณ์ด้วยตัวเอง
หรือเราสามารถ
ตามรู้เหตุการณ์ได้ มันจะคนละแบบ


องค์ประกอบ
สถานที่มันกว้างใหญ่ ต้องดูว่าท่านสื่อถึง
บริเวนไหน(ตอบได้ไหม)

เช่น ในที่โล่งภายในถ้ำ
ที่นักปฎิบัติขอบปลีกวิเวกหาความสงบ

. หรือบริเวนทางแยกภายในถ้ำที่นักสำรวจชอบเดินไปเรื่อยๆหรือ

ช่วงกลางๆมีน้ำล้อมรอบที่เหมาะเป็นชัยภูมิที่อยู่อาศัย หรือ หลบซ่อนป้องกันภัย

หรือบริเวนทางเข้าหน้าถ้า เข้าไปไม่ลึกมาก
ที่เหมาะสำหรับพักชั่วคราว

กรณีที่อ่านมา ได้ยินมา ได้ฟังมา
ต้องพอเฉลียวในการวิเคราะห์ประเด็นที่ท่านเล่าด้วย. ต้องรู้จักเป็นกลาง


ไม่ใช่เอาท่านที่เล่ามาอ้าง
เพื่อจะเสริมว่าเราเข้าใจแบบท่าน
หรือเป็นเพราะท่านนี้พูดเราเลย
เชื่อเลยอย่างนั้น
มันต้องดูองค์ประกอบอื่นๆ
ที่ส่วนตัวยกตัวอย่างร่วมด้วย
และที่สำคัญท่านนั้นเล่าที่ไหน
พูดให้ใครฟัง กลุ่มไหน?

ส่วนตัวถึงได้เล่าเป็นกลางๆ
ให้คนอ่านได้พิจารณาเอาเอง
ไว้เทียบเคียงภายหลังได้
ถึงสื่อเป็นนิทาน
และไม่ได้ฟันธงอะไร
เพราะมันเป็นเรื่อง
นามธรรม พิสูจน์ได้ยาก
มันไม่เป็นสากล

รู้อะไรนะรู้ได้ แต่อย่ายึด
บ้างเรื่องก็ไม่จำเป็นต้อง
ให้ใครรู้ด้วย
และควรรู้ว่าจะต้อง
พูดสื่อออกไปอย่างไร
ตรงนี้สำคัญกว่า

วิถีพุทธฯจะประมานนี้

 

ขอบคุณคับ

 

เด่วเล่าให้ฟังอีกรอบหนึ่ง...
เป็นนิทานนะครับ...

การรู้มันไม่ใช่ว่า ต้องไปยังสถานที่นั้นๆ
แล้วถึงจะรู้ได้ ต่อให้ไปสถานที่นั้นๆ
แต่ถ้าไม่รู้อะไร มันก็คือไม่รู้นั่นหละครับ....

แต่การรู้ เมื่อถึงเวลาที่จะต้องรู้
ไม่ว่าคุณเป็นใคร อยู่มุมไหน
มันจะรู้เหมือนๆกัน
ต่างกันที่เพียงมุมมองในการรู้
และรายละเอียดปลีกย่อยที่แตกต่างกัน
แต่ถ้ารวมๆเนื้อหาใจความ
สถานที่ ต่ำแหน่ง มันจะเป็น
การรู้ได้คล้ายคลึงกัน
นี่มันเป็นวิถีการรู้ เรื่องปกติทั่วไป......



ถ้าเป็นภูมิพยานาคขนาดท่านเจอ
พระธุดงค์เก่งๆ มากบารมีท่านยัง
หาเรื่องไล่...ประเด็นหลักก็คือ
เค้ารู้สึกว่า ไปรบกวนการบำเพ็ญตบะบารมีของเค้า
อย่างที่บอก ใครไม่ทำจะกลายเป็นอะไรที่ประหลาด..


ถ้าเป็นคนธรรมดาเข้าไปอยากได้อะไรให้ระวัง
พวกคนธรรพ์จะหลอกหล่อด้วยสิ่งของ....
ตามด้วยเสียง หรือไม่ก็พวกเมืองซ้อนทับ แล้วแต่ว่า
จะเจอพวกที่อาศัยนิสัยดีหรือไม่ดี...
ตรงนี้ตัวใครตัวมันครับ......
แต่ถ้าเรามีวิญญานบรรพบรุษ มีครูบาร์อาจารย์
คุ้มครองอยู่ ส่วนมากจะปลอดภัย...
หรืออาจจะรอดได้อยู่ ถ้าเผลอไปนึกอยากได้อะไร

ถ้าเคยเป็นภูมินักรบอะไรมาก่อน ซึ่งส่วนมาก
ก็อาศัยช่วงจังหวะในระหว่างเดินทาง
ไปทำศึกอะไรนั่นหละครับ(เดาได้ไม่ยาก)
ซึ่งมักจะอาศัยเข้าไปไม่ลึกมาก ตามคำจำเป็นขณะนั้น
และก็มีที่บริเวณทางเข้าร่วมด้วย....
ถ้าเรา เข้าไปเค้าก็มักจะถามว่า '' มาทำมะเขืออะไร.."
พูดเล่น แค่ถามว่า มาหาพระบิดามึงหรือไอ้จรน้อย.. เห้ย !!
( ไม่ใช่หรอก พูดประชดเล่นๆ
ทั่วไป แค่ ถามว่ามาทำอะไร
ปัญหาคือ จะตอบอย่างไร ให้เค้าต้อนรับ
มันเป็นนิสัยธรรมดา
ของดวงจิตที่เคยเป็นทหารมาก่อน หรือทำหน้าที่
คล้ายทหารที่พูดรวมถึงภูมิอย่างพยานาคทหารด้วย)

แต่ภูมิเปรตอสูรกายมีฤิทธิ์ ที่อยู่ก่อนพุทธกาล
เคยเล่าไปแล้วว่า ถูกพระป่ามีชื่อ หรือพระเกจิ
เก่งๆสมัยก่อนท่าน เคลียร์ไปแล้ว...ปัจจุบันเลย
ไม่ค่อยได้พบเห็น ไม่เห็นเราจะพบเห็นศพมนุษย์
ได้ทั่วไปในป่าลึก...เพราะเค้ามีนิสัยหวงอนาเขต
นึกภาพสมัยก่อนเนาะ. คนบุกรุกพื้นที่กันไม่ได้
ฆ่ากันตายอย่างเดียว......

แต่ไม่ว่าภูมิไหน ไม่มีใครไม่ชอบการทำอะไร
ที่เหมือนไม่เคารพไม่ให้เกียร์ติ ไม่เคารพ
ไม่ว่าเราจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ตาม
ถึงได้ มีประสบการณ์จากผู้ที่เคยเดินป่า
ต่างๆมาเป็นเรื่องเล่าให้เราฟัง...

ส่วนตัวเป็นคน ไม่ชอบ ไป '' เจือก ''
ในเรื่องทำนองนี้
เพราะมันผิดมารยาท ทางด้าน ญานวิถี...
และก็ไม่ได้ไคร่ ที่อยากจะไป รู้หรือพิสูจน์
เรื่องทำนองนี้อะไรด้วย..

ซึ่งคำว่า มารยาท ทางญานวิถี..
ในวงการเค้าจะรู้กันว่าควรประพฤติปฏิบัติตนอย่างไร
และพวกนามธรรม เค้าอ่านใจเราออก เค้ารู้ว่า
กมลสันดานเราเป็นอย่างไร...ใครมาดูเค้า
เค้าก็รู้.....ดังนั้นควรระวังตัวเรื่องแบบนี้ให้ดี..
อีกอย่างความสามารถส่วนตัวก็แค่
ระดับส้นตีนหมาน้อย ถ้าไม่มีความจำเป็นต้องไป
ไม่เสนอหน้าตัวเอง ไปรู้หรือพิสูจน์ในเรื่องทำนองนี้แน่นอนครับ

.....ยกเว้นว่า จะมีคนมาถาม
ถึงเอามาพูด เอามาเล่าให้ฟังได้
ในส่วนที่มันพอมีประโยชน์บ้าง
เพื่อคลายความสงสัย
แต่ไม่ใช่คิดอยากพูด หรือนึกอยากจะพูดอะไร
แล้วก็พูด หรือต้องมาตั้งกระทู้พูดเพื่อให้คนรู้ทั่วไป
ประหนึ่งว่า ตนเอง มีความสามารถเหลือเกิ๊น
เหมือนบางจำพวก ที่ชอบ เสนอหน้าพูดเพื่อให้คน
เข้าใจว่าตนเองเป็นพวกวิเศษทั้งหลาย....
มันไม่ใช่วิสัยที่ควรเป็นในทางพุทธศานา....
และที่สำคัญ ก็ไม่ใช่พูดเพื่อให้คนยึดติด......
มันเป็นวิบากกรรมหนัก..ที่จะผูกพันธ์ตัวผู้พูดเอง
อีกอย่างมันจะขวางการพัฒนาทางด้านการปฏิบัติ
ของเราทุกๆด้าน จะทำให้เราหลงตนเอง
คิดว่าตนเองเป็นอะไรที่สำคัญหรือเป็นผู้วิเศษได้
อย่างคาดไม่ถึง...ทั้งๆที่ความสามารถเท่าหางแมว
ปัญญาทางธรรมเท่าหางอึ่งอ่าง ก็จะยังหลงตัวเองได้


การรู้จักมารยาทแบบนี้
เค้าถึงจะเปิดทางให้เราพอรู้ได้ ในส่วนที่เราควรรู้...
ในเวลาที่ควรจะต้องรู้ และรู้แล้วก็แล้วไปจบไป...
แต่ไม่ใช่ว่า จะต้องไปเสนอหน้า เข้าไปให้เค้าเห็น

ดังนั้น อย่าได้พยายาม ชื่อนี้ คนนี้ บุคคลนี้
เข้าไปเกี่ยวข้องกับสถานที่ต่างๆเหล่านั้น
เป็นอันขาด...มันถือเป็นการสร้างนิสัย
การไปลบหลู่เจ้าของสถานที่เดิม
และผิดมารยาทในเรื่องญานวิถีอย่างแรง
........จำเอาไว้......

มีอะไรอยากรู้ อะไรก็ถามมา..
ถ้าพอตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็บอกไม่รู้
แค่นั่นหละ ไม่เห็นว่าจะมีอะไรซับซ้อน.....

เข้าใจตรงกันนะครับ.....
และไม่ต้องมาถามว่ารู้ได้ไง
ก็บอกแล้ว ถ้าเหนือวิสัยทั่วไป
ก็แค่เป็นนิทาน
ถ้าการปฏิบัติ
ก็เป็นเพียงแต่เล่าให้ฟัง...
พระอาจารย์ พระเกจิ เก่งๆ
มีเยอะแยะ ในประเทศไทย
ควรหาให้เจอด้วยตัวเอง
หาเจออย่างไร ก็ทำตัวอย่างไร
ก็เจอแบบนั้นหละครับ จบ...

 

ต้องขอโทษค่ะ ถ้าตอบที่มาว่า อ่านฟังมาจากไหน (แค่ตอบคำถามที่เข้าใจว่าคุณนบได้ถามเท่านั้นค่ะ)
คือความคิดส่วนตัว เข้าใจว่ามีหลายภูมิ ตามประวัติที่ท่านทั้งหลาย ได้เคยกล่าวไว้ เพียงแต่คิดว่า เรื่องทหารพม่านี้ ไม่ค่อยมีใครเคยได้ยิน เลยนำมาถามลงเพิ่ม ถ้าไม่เหมาะสมต้องขออภัยค่ะ

ปล.ในส่วนที่อ่านมานั้น ท่านบอกว่า ท่านกับคณะเดินเข้าไปลึกมาก เพราะวิญญาณพม่าเชิญเข้าไป ผ่านโถงถ้ำใหญ่ แต่เมื่อเดินเข้าไปทางยิ่งเล็กลงๆ ท่านเป็นห่วงคณะติดตาม (ประมาณสี่สิบกว่าคน) จึงได้กลับออกมารวมตัวที่โถงถ้ำใหญ่ แต่ถึงกระนั้น ก็ยังมีคณะที่หลงทาง คณะท่านร่วมกันแผ่เมตตาจิต คณะที่หลงก็กลับออกมาจากซอกหลืบ ที่ไม่ใช่ทางเดิม ท่านว่าวิญญาณพม่าได้เป็นผู้ติดตามพาออกมา ซึ่งเป็นที่น่าแปลกยิ่ง เพราะทางมีทางเดียวที่เข้าออก แต่คณะที่หลง กับออกอีกทาง ทั้งๆที่ตามหลังกันมา
แถมภายในถ้ำนั้นมืดสนิท (เมื่อดับเทียน) แต่คณะที่ออกมากลับบอกว่า สว่างเห็นทางเดิน
เรื่องนี้ผู้ที่นำมาลง คือ TNEWs ค่ะ
อ้อวงกรตน้ำได้นำ คลิปตำนานมาลงในห้องผี เพราะเห็นว่าแปลกดี พอดีมันโชว์ในยูทูป เลยนำมาลงในอีกแง่มุมนึงด้วยค่ะ ไม่มีเจตนาอะไรเลย แต่มีข้อนึงที่ทำให้มาแสดงความคิดเห็นในนี้ คือ ก็อยากรู้เหมือนๆปถุชนทั่วไปแระค่ะ (แฮะๆ เกาหัวแบบมึนๆ)

ต้องขอบคุณ ท่านนบมากค่ะ ที่อธิบายในอีกแง่มุมนึง จะจำใส่ใจไว้ค่ะ

 

ขอโทษด้วยนะคับ ไม่ได้จะวัดจะลองอะไรเลยนะคับ เห็นว่าคุณนพเป็นคนที่ทำสมาธิได้ก็เลยถาม เผื่อว่าจะบอกได้ ยอมรับผิดคับที่อยากรู้อยากเห็นเกินไป

 

ไม่ได้พูดถึงเรา

 

สวัสดีครับท่านนนพ
แจ้งเรื่องราวเพิ่มเติมครับที่ท่านนนพเคยเตือนว่าให้เลิกคิด ผมก็ยังทำไม่ค่อยได้ซักทีจนมาวันนี้เพิ่งมาเข้าใจนี่ละครับ ความคิดมันไม่ใช่ของเรานี่เองแต่มันก็เกิดจากเรานี่ละครับ คราวนี้มันก็ไล่ย้อนมาทีละตัวครับก็ชัดขึ้นนิดหน่อยครับ โดนหลอกซะยับเลยท่านนนนพ..
ก็ยังปฏิบัติเหมือนเดิมละครับ แต่ที่พุ่งๆมันไม่พุ่งแล้วนะครับไม่มีอาการอะไร ส่วนนั่งสมาธิลืมตา พอที่ตามันจะรวม ผมก็กลับมารู้สึกที่ปลายจมูกตลอด ส่วนใหญ่จะหลับตาครับ ลมเข้าตามันจะเคือง
ขอบคุณครับ

 

ถ้าเรากำลังโกรธหรือเกลียดใครจะจัดการเขายังไงดีครับ