เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คุณสบว เป็นลำดับที่ 7 บุญกฐิน-
แสนกอง ร่วมกับคุณพัฒน์มาครึ่งทาง
เหลืออีก 8 ที่นั่งรับวัตถุมงคล4 ประการ
โมทนาบุญด้วยครับ

 

ภาพดีจากเรื่องเล่าอ่านเพลินๆ
ฝีมือคุณพัฒน์ จัดรูปประกอบได้
เป็นจังหวะจะโคน อ่านไม่เบื่อ เห็น
ความน่ารักของเจ้าโต (โตสมชื่อ)
ชีวิตหมาบ้านทุ่ง คละท้องนานิดๆ
ปักษ์ใต้ ได้บรรยากาศดีเหมือนเรื่อง
ชาวทุ่งอยุธยาน้องสุทิน แต่กลิ่นไอ
ไปคนละแบบ

เขียนเรื่องเล่าประกอบภาพได้ดี
อ่านเข้าใจง่าย แต่คิดว่าเรื่องโตคง
ยังไม่จบ น่ามีไฮไลท์มากกว่านี้อีก

ระหว่างคอยก็มาเข้าป่าตะนาวศรี
ช่วงที-ไทม์พอดี อ่านไป-จิบชาเพลิน
วันหยุดนี้ สุขเกินห้ามใจ รอการจิ้ม
ชั่วสักประเดี๋ยวเด้อ...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ความเดิม...รีบเผ่นกันเสียที อย่างน้อยยังมีเหล็กไหลของจริงก้อนน้อย สงบนิ่งเป็นรางวัลเสี่ยงตายในกระเป๋า!!!
________________________________________

พื้นเปียกหน้าถ้ำ แห้งผากเหมือนเนรมิต ดินป่าเขาขาดน้ำนานเดือนรับน้ำฝนมนต์อาถรรพ์ได้สบาย น้ำถูกดูดซึมหายวับรวดเร็ว เหลือชุ่มทางเดินพอนุ่มเท้า ไม่ถึงกับเฉอะแฉะ ลื่นไถล

อาจารย์รับบริการเปลหามรอบสอง...รอบนี้คุณเทพกับเจ้าดวง ระมัดระวัง รับปากไม่เผลอทำจอมอาคมหล่นพื้นอีกคำรบ

พวกเขาลุยเดินทำเวลาไม่เหลียวหลัง คุณเทพแม้เป็นหนุ่มใหญ่ระดับคหบดีมีสตังค์ไม่เคยกรากกรำงานหนักเยี่ยงกุลี แต่ชีวิตที่ผ่านท่องไพรมากแห่ง สร้างความแกร่งให้กล้ามเนื้อไม่ปวกเปียกแบบเศรษฐีนั่งกิน นอนกิน เขาหิ้วแคร่สะพายปืนโต เดินนำเฉิบๆแข็งแรง ไม่แม้แต่จะหายใจแรงๆเหมือนคนออกแรงมาก

พระอาจารย์นอนหลับตา เอามือประสานกลางอกหายใจสม่ำเสมอ แคร่ชั่วคราวกระด้างโดกเดก แต่จอมขมังเวทย์ทำใจไม่ปริปากบ่น ทุกอย่างล้วนดิ้นรนหาที่กันเอง โทษใครไม่ได้สักแอะ

เส้นทางข้างหน้า หลังพ้นถ้ำเหล็กไหลน้อย หลุดรอดเงื้อมมือเจ้าถ้ำอำมหิตสักระยะ เริ่มเป็นช่องทางพอเดินสบาย แต่ชวนขนหัวลุก!

ด้วยเป็นทางด่านสัตว์ใช้สัญจร มนุษย์จำต้องฝ่าไปไร้ทางเบี่ยง...การหอบหิ้วพระอาจารย์สภาพนี้ ไม่มีทางมุดป่าฝ่าดงหญ้ารก เถาวัลย์พันเกี่ยวหนาทึบ ดงไม้ใหญ่บังเหนือหัวไม่เห็นหนทางแน่นอน ขืนทำโง่ๆไร้สมองแบบนั้น นอกจากมีสิทธิ์หลงวิถี เบี่ยงทิศ ยังมีโอกาสหลงป่าไปกันใหญ่โต...

"อีกสักครู่ค่อยหยุด ไหวนะดวง?"...

คุณเทพเหลียวหลัง เอี้ยวหัวถาม เจ้าดวงยิ้มแย้มยิงฟัน..."ไหวครับนาย"

"เออดี ระวังตัว เราจะเข้าทางด่าน"

อาจารย์เลิศลืมตา ประสานตากับเจ้าดวงที่หิ้วแคร่ปลายเท้า..."ผิดท่าอย่าทิ้งแคร่ วางก่อนให้อาจารย์ไหลลงเอาตีนยันพื้น"

3 ชีวิตที่มัดรวมกันด้วยชะตาเถื่อนแห่งป่าดิบโหด หนึ่งนอน สองหิ้วแคร่ย่างเท้าเข้าจังหวะ หลุดปากถ้ำเหล็กไหลไกลโข หนทางอันรกชัฏ เดินขึ้นลงสูงต่ำไม่นาน ชักเข้าจังหวะราบเรียบ บางช่วงเป็นช่องเล็กๆ พอเดินสบาย

คุณเทพนิ่วหน้ากังวล ไอ้ปืนโตอาวุธทรงอานุภาพสะพายเข้าบ่า เกิดเหตุปัจจุบันทันด่วน สภาพมันแย่กว่าไม้ตีพริก ได้แต่กัดกรามกรอด แช่งชักหักกระดูกชะตาตนเอง

ใยต้องมาเข้าบงอับ บงรา ตาจน ทำตนทุกข์ยากลำบากปานฉะนี้หนอ?...

ก่นบ้า ด่าลมแล้งในใจพักเดียว รู้สึกแขนตึงเปรี๊ยะ เหงื่อกาฬเริ่มผุดพราวแถวหน้าผากกับตีนผมหยดแหมะ น้ำหนักแคร่ที่พอทนช่วงชั่วโมงแรก เริ่มทวีความหนักดังแบกหินภูเขาทีละน้อย ยิ่งไกล ยิ่งล้าลิ้นห้อย

หนุ่มใหญ่ลากขาเข้าหาไม้ใหญ่ที่เห็นริมทาง เป็นเนินน้อย ต้องเดินไต่นิดหน่อย

"ตามมาดวง...พักแขน พักขาตรงนี้ก่อน"

บนพื้นที่นั้นก็มีบางสิ่งใจตรงกัน ยึดเป็นทำเลทอง พักผ่อนสบายอารมณ์!

หมีควายตัวเขื่อง กำลังสุโขกับรวงผึ้งหอมหวานอาหารป่าโอชะแสนโปรดปราน โชคดีมันหันหลังให้กลุ่มคน คุณเทพเป็นฝ่ายเห็นก่อน...

ระยะห่างไม่เกิน 30 หลา แทบหมดทางเลี่ยง คุณเทพทิ้งแคร่ปลดปืนจากบ่า อาจารย์ร้อง อุ๊บสสส์...เสียงร้อง ปนครอกแครกแคร่หล่นพื้น ทำเจ้าหมีร่างใหญ่ หันหลังกลับอย่างเชื่องช้า

หนุ่มใหญ่ยกปืนโตประทับบ่า แต่ความเมื่อยขบ ปวดแขนวิ่งเป็นริ้วด้วยการหิ้วแคร่เวลานาน ทำจังหวะผิดพลาด ช่วงไหล่ปวด แขนแข็ง ยกปืนประทับเข้าบ่าไม่ถนัด...

"กรรจ์..."!!...เจ้าหมีควายตัวโตเต็มวัย แยกเขี้ยวคำรามสนั่นเนิน ไม่รู้ว่ามันขู่เพราะตกใจหรือขุ่นเคืองเตรียมโจมตี คุณเทพกัดฟันฝืนความปวดแขน ไหล่ กระดิกนิ้วที่แข็งทื่อเหมือนท่อนไม้ตรงไกปืนล้มช้าง ในท่ายิงฉุกละหุก...ปืนล้มช้าง แต่ยิงเหมือนซัดปืนสั้นลูกโม่

"เปรี้ยง"...!

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สามคน
สี่ขา
สาหัสจริงๆ
คุณเทพ
ไม่แม่น
อ.เลิศ???

 

สวัสดีครับพี่วัน wfc และน้องบานชื่น
คุณเทพไม่แม่น สงสัยต้องยิงเบิ้ล ว่าแต่จะทันหรือเปล่านะ!! 55

 

สวัสดีวันหยุดครับอาwanwi และ Fc นัดขุดกรุทุกท่าน คณะใกล้จะได้เจอกันแล้วแต่ดูเหมือนหนทางยังยาวไกลเลยครับผม สามคนสี่ขาที่คุณบานชืนว่าเห็นภาพตามเลยครับ
และขอร่วมทำบุญกับคุณพัฒนา ด้วยคนครับผม

 

ผมขอร่วมทำบุญกับคุณพัฒด้วยครับ

 

ท่องตะนาวศรีกันแล้วก็มาต่อเรื่องของโตกันอีกนิดนะครับ

ด้วยความที่โตเป็นหมาที่ติดผมมาก มีอยู่ปีนึงที่บ้านพี่สาวคนโตซึ่งบ้านอยู่ติดกัน เขาบวงสรวงประจำปี
ตามแบบที่หลวงพ่อฤาษีฯ ท่านบอกไว้ วันนั้นผมไม่ได้ไปทำงานจึงได้เข้าไปร่วมด้วย พี่สาวคนโตซึ่งสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงนัก ยืนนาน ๆ ไม่ไหว จึงได้เอาม้านั่งตัวยาวมานั่ง ผมก็เลยนั่งด้วยคนละด้านกับพี่สาว เจ้าโตซึ่งตามไปด้วยก็พยายามปีนขึ้นไปนั่งตรงกลางระหว่างผมกับพี่สาวจนได้ พี่เขยหันกลับมาเห็นพอดี ก็เลยพูดกับโตว่า "แหม..มึงนี่จริง ๆ เลยว่ะ ตามติดตลอดไม่ห่าง"

แต่ครั้งที่เรียกรอยยิ้มให้กับคนมากที่สุดก็ตอนงานศพแม่ผม ตอนที่ให้ลูกหลานไปนั่งหน้าศพเพื่อกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล โตก็จะตามมานั่งอยู่ข้าง ๆ ผมด้วย พี่สาวก็มาพูดกันขำ ๆ ตอนหลังว่า มันก็เป็นลูกเป็นหลานกับเขาด้วยนี่ และตอนที่เขาให้ผมกล่าวขอบคุณแขกหลังจากพิธีฯ เสร็จลงแล้ว โตก็ตามไปนั่งอยู่ข้าง ๆ ผมด้วย กลายเป็นว่าคืนนั้นมีตัวแทนขอบคุณแขก 1 คนกับ 1 ตัว

จนถึงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี้ โตได้ไปติดตัวเมียที่วัด มีหมาตัวผู้มาจากที่อื่นหลายตัว โตกลับมาซึมไม่กินข้าว นอนใต้รถผม พออีกวันนึงพี่สาวเห็นโตมีรอยถูกกัดแผลที่บนหัวใกล้หูเป็นรูมีหนองไหล คืนนั้นพาโตไปหาหมอไม่ทัน จึงได้พาไปโรงพยาบาลสัตว์ในวันรุ่งขี้นตอนเย็น ผมให้ตรวจทุกอย่าง พบว่าโตมีค่าไตที่สูงผิดปกติ เป็ยพยาธิเม็ดเลือด หมอได้วางยาสลบแล้วทำแผลให้โต
ใส่ยาให้ยาพร้อมให้น้ำเกลืออยู่ในกรงขัง หมอให้นอนที่ รพส. 3 คืน ทุกวันผมจะไปเยี่ยมโตเช้า-เย็น โดจะดีใจและลุกขึ้นเดินมาที่ผม แต่แววตาของโตไม่สดใส่ขี้เล่นเหมือนเดิมเลย

ระหว่างที่อยู่ รพส. โตจะไม่กินข้าวที่เขาเอามาให้ และอาการรู้สึกจะแย่ลงเรื่อย ๆ หมอบอกว่าแผลนั้นไม่น่ากลัวเท่ากับค่าไตที่สูงขึ้น ครบ 4 วันผมจะไปรับโตกลับ หมอบอกให้อยู่ต่อก่อนเพราะค่าไตไม่ดีเลย หลัง ๆ โตจะอาเจียนร่วมด้วย หมอเลยงดอาหาร จนครบ 7 วันผมขอรับโตกลับมาบ้าน เพื่อให้โตได้อยู่ใกล้ผม และจะได้พาเขาออกไปขี้เยี่ยวได้สะดวกกว่าที่อยู่ รพส. ซึ่งผมคิดว่าเขาจะอั้นไว้จนถึงที่สุด วันที่ไปรับกลับโตออกมาจากกรงได้โตก็ฉี่ออกมาเลย กลับมาถึงบ้านโตค่อนข้างดีใจมาก แต่โตจะอาเจียนเป็นน้ำเหนียว ๆ ออกมา พาโตเข้ามานอนในบ้าน ตรงข้างหลังผมที่เขาชอบนอน สักพักโตมีอาการชักเกร็ง เหมือนมีอะไรติดคอหายใจไม่ออก และอาเจียนออกมาเป็นน้ำสีออกเหลือง ๆ และเหนียว ผมพาโตไปนอนนอกบ้าน ต้องล่ามโซ่ไว้ไม่งั้นโตจะเดินไปเรื่อย ๆ เหมือนจะไปหาตัวเมีย ผมคอยดูจากกล้องวงจรปิด ดูเหมือนโตจะอาเจียนอยู่เรื่อย ๆ และไม่ได้หลับเลยทั้งคืน

รุ่งเช้าผมพาโตออกไปฉี่ และโตพยายามจะถ่ายหนักแต่ถ่ายไม่ออก มีเพียงแต่น้ำสีดำ ๆ ออกมาเท่านั้น ผมเห็นนี่น้ำตาไหลเลย และได้บอกกับโตว่า ถ้าหากโตตายไป ขอให้โตได้โมทนาในผลบุญที่พ่อได้เคยทำไว้ให้โต อันมีบุญสังฆทานและบุญจากการถวายผ้ากฐินที่วัดท่าซุง รวมทั้งบุญจากการที่โตได้เฝ้าดูแลรักษาพระบรมสารีริกธาตุและพระเครื่องที่เก็บไว้เพื่องานพระศาสนาและงานสาธารณะประโยชน์นับหมื่นองค์ที่บ้านของเรา บุญจากการไถ่ชีวิตวัวควาย และบุญอื่น ๆ ที่เคยได้ทำไว้ให้เช่นใส่บาตรพระ เมื่อได้รับอานิสงส์ผลบุญนี้แล้วขอให้โตอย่าเกิดมาอีกเลยไม่ว่าจะเป็นคนก็ตาม เพราะการมีร่างกายมันเป็นทุกข์ เหมือนกับที่โตเป็นอยู่ตอนนี้ มันไม่ดีเลย ให้โตรออยู่ข้างบน รอจนพระศรีอริยเมตไตรยลงมาตรัสเป็นพระพุทธเจ้า แล้วให้โตรอฟังธรรมจากท่านตอนนั้นเลยทีเดียว ส่วนโตเขาจะรู้เรื่องหรือไม่ผมก็ไม่อาจรู้ได้แต่ก็สบายใจที่ได้บอกกับเขาไป

เช้าวันนั้นผมก็ได้พาโตไปที่ รพส. อีกครั้งหนึ่งเพื่อให้ทำแผลและให้น้ำเกลือพร้อมยาต่อดีกว่า เพราะอยู่ที่บ้านโตไม่กินข้าว เอามาให้นำเกลือพร้อมยาคงจะช่วยได้บ้าง อย่างน้อยโตก็ยังได้นอนห้องแอร์ ระหว่างที่อยู่บนรถ เหมือนโตจะดีใจ ผมหันกลับไปดูเหมือนหน้าตาจะสดชี่นมาหน่อย

จากนั้นผมก็ไปทำงานที่ต่างอำเภอ โชคดีที่หน้างานผมอยู่ไม่ไกลจากวัดชลธีพฤกษาราม จึงได้ไปที่วัดเพื่อถวายสังฆทานชุดใหญ่ที่มีพระพุทธรูป 30 นิ้วเหมือนที่วัดท่าซุงให้กับโต โดยมีหลวงพ่อบัวเป็นตัวแทนสงฆ์รับสังฆทาน

คืนนั้นผมได้นึกในใจถึงโตว่าถ้าโตไม่ไหวก็ขอให้โตไปได้เลย ไม่ต้องห่วงพ่อ ไม่ต้องอยู่อย่างทรมานอีก และให้รับผลบุญที่ได้ทำไว้ให้แล้วด้วย

และแล้วในเช้าวันที่ 31 สิงหาคม 2560 เวลาแปดโมงกว่า ๆ ผมกำลังเดินทางจะไปที่ รพส. เพื่อเยี่ยมโตก่อนที่จะออกไปทำงานต่างอำเภออีกครั้ง ก็ได้รับโทรศัพท์จาก รพส. ว่าโตไปต่อไม่ไหวแล้ว ผมได้ฟังก็รู้สึกจุกในอก แต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะเตรียมใจไว้แล้ว พยายามทำน้ำเสียงให้ปกติสนทนาต่อไป ทาง รพส.ถามว่าจะเข้ามารับร่างโตกลับหรือจะให้ทาง รพส.จัดการต่อให้ ผมบอกโดยไม่ต้องคิดเลยว่ารับกลับ และได้ให้น้องที่ขับรถเลี้ยวรถกลับมาบ้าน เพื่อเอารถผมไปเอาร่างโตกลับมาบ้าน

จากนั้นก็เดินทางไปทำงานต่อ โดยได้แวะที่วัดชลธีฯอีกครั้งไปถึงวัดราว ๆ 11 โมง พบว่าหลวงพ่อบัวยังไม่ลงฉันเพล ผมจึงได้แจ้งกับหลวงพ่อบ้วว่าจะมาทำสังฆทานครับ หลวงพ่อบัวก็ถามว่า มันตายแล้วใช่มั้ย ผมก็ตอบว่าครับ หลวงพ่อได้เมตตารับสังฆทานชุดใหญ่แบบเดิมให้อีกครั้งก่อนที่จะลงฉันเพล ไผมได้กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้โตอีกครั้งก่อนออกไปทำงานต่อ

ขอบอกให้ทุกท่านได้ทราบว่า เวลามีกฐินที่วัดท่าซุง ผมจะไปร่วมงานด้วยเกือบทุกปี จะซื้อผ้ากฐินถวายครั้งละ 20 ผืน และถวายสังฆทานชุดใหญ่ที่มีพระ 30 นิ้วอีก 1 ชุด หมาที่บ้านมีกี่ตัวผมทำให้มันทั้งหมด กลับมาบอกกับมันว่า ผมทำบุญอย่างนี้ให้แล้ว โดยเอาเงินที่เป็นส่วนของเขาเองที่ผมได้ให้เขาจากการที่เขาช่วยเฝ้ารักษาของที่บ้านไปทำให้ ขอให้มันได้โมทนาในบุญนี้ และฝากพระภูมิเจ้าที่ที่บ้านให้ช่วยเป็นพยายานรับรู้รับทราบรวมทั้งร่วมโมทนา และโปรดช่วยบอกมันให้รับรู้และโมทนาในวันที่มันได้ตายลงด้วย

ผมเป็นคนไม่มีครอบครัว ไม่มีลูกเมีย แต่ก็รักเอ็นดูโตมากเหมือนลูก ตลอดเวลา 7 ปีกว่าที่ผ่านมาที่โตอยู่ด้วย โตได้สร้างความสุข รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ เป็นเพื่อนที่ดีตลอดมา แม้ในวันนี้ไม่มีโตอยู่ด้วยแล้ว แต่โตก็ได้สอนให้รู้จักกฎไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มันมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป มันเป็นธรรมดาของโลกเช่นนี้เอง ตอนมีชีวิตอยู่ก็มีความรักความผูกพันธ์ ครั้นพอตายจากไปมันก็จะมีความอาลัย เราต้องตัดอาลัยเสียให้ได้ไม่อย่างนั้นมันก็จะเพิ่มความทุกข์เข้าไปอีก

บางท่านได้อ่านถึงตอนนี้อาจจะมองตลก ๆ บ้าง แต่ผมเชื่อว่าอย่างน้อยเขาเคยอยู่เป็นบริวารเรา เราทำเพื่อเขาก็ไม่ได้เสียหายอะไร อย่างน้อยเราเองก็สบายใจ

ผมเดินทางไปทำงานนอกสถานที่แทบทุกวัน พบเห็นหมาแมวถูกรถชนตายบนถนนก็รู้สึกสงสารเขา ได้อุทิศส่วนกุศลให้เขาตลอดมา โดยอธิษฐานอยู่ในใจว่า "อิทัง ปุญญะผะลัง ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้ว ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีอานิสงส์กับข้าพเจ้าเพียงใด ขอเจ้าจงโมทนาบุญนี้และพึงได้รับประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับที่ข้าพเจ้าจะพึงได้รับด้วยทุกประการ" ส่วนเขาจะได้รับหรือไม่นั้นก็เกินวิสัยที่ผมจะรับรู้ได้อีกเช่นกัน แต่เมื่อได้ทำแล้วสบายใจผมก็จะทำต่อไป

ขอบคุณที่ตามอ่านเรื่องราวของโตจนจบนะครับ พร้อมกับขอแจ้งให้ทราบว่า การที่ผมนำเอารายการวัตถุมงคลมาให้ร่วมทำบุญสบทบเข้ากฐินแสนกองนั้น ก็เพื่อจะอุทิศส่วนบุญกุศลนี้ให้กับโตอีกวาระหนึ่ง และในวันที่ 7-8 ตุลาคม 2560 ที่จะถึงนี้ ผมก็จะไปร่วมงานกฐินที่วัดท่าซุงและจะทำบุญถวายผ้ากฐินและสังฆทานให้โตอีกเหมือนเช่นทุกปี

ขณะที่ผมพิมพ์ข้อความอยู่นี้บางครั้งน้ำตามันก็ไหลออกมา จนตาพร่ามัวมองตัวอักษรบนคีย์บอร์ดไม่เห็น แต่ก็พยายามพิมพ์มาได้จนถึงตอนนี้ พิมพ์ผิดก็มากแต่ก็กลับมาย้อนอ่านแก้ไขให้

ผมเอาวัตถุมงคลมาลง 15 ชุด ให้ร่วมทำบุญชุดละ 500 บาท มี 4 รายการตามที่พี่วันแนะนำ
หากท่านสงสารโตก็ช่วยกันร่วมทำบุญกันให้ครบ 15 ชุดนะครับ

 

ขอเปลี่ยนพระเป็นว่านได้ไหมครับ? เห็นรูปแล้วทึ่ง

 

ปาฏิหาริย์

ครั้งแรกที่รู้จักกับปาฏิหาริย์ คือตอนที่แม่ไปประสบอุบัติรถเกือบพลิกคว่ำระหว่างทางกลับบ้าน แต่เพราะแรงกระแทกกระดูกสันหลังเลยเคลื่อนเดินไม่ได้ แต่คืนนั้นแม่ก็กลับมาบ้านเพื่อที่วันรุ่งขึ้นจะเข้าไปหาหมอที่หาดใหญ่
และในคืนนั้นเองที่ยายลุกขึ้นมาเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ แต่กลับต้องตกใจที่เห็นแม่ลุกขึ้นมาเดิน ยายก็โวยวายว่าลุกมาทำไม ลุกมาเดินได้ยังไง แม่ก็เดิน ๆ ให้ยายดูและปากก็ถามยายตลอดว่า "แม่ ๆ แต้วฝันม่ายนิ" ยายก็บอกว่า "ไม่ฝัน แล้วเห็นไซร้ยกขึ้นมาเดินได้นิ"
แล้วแม่ก็เล่าให้ยายฟังว่า แม่ฝันในความฝันมีชายใส่ชุดขาวมีหนวดมีเคราขาวเดินมาหาแม่เตียงแล้วพูดว่า "ในที่สุดก็ได้เจอกันซะทีนะ" แม่ก็ถามกลับไปว่า "นั้นใคร" ท่านก็ตอบกลับมาว่า "เราคือชีวกะ หมอของพระพุทธเจ้าท่านให้เรามาช่วยเจ้า" "นอนนิ่ง ๆ นะ" แล้วท่านก็ยืนมือไปที่หัวของแม่ แล้วเว้นระยะห่างไว้ประมาณนึง จากนั้นก็ค่อย ๆ ลากลงไปจนถึงปลายเท้า และบอกแม่พลิกตัวนอนตะแคงแล้วทำซ้ำแบบเดิมทั้งด้านซ้ายและขวารวมถึงนอนคว่ำ เสร็จแล้วท่านก็กล่าวลา แล้วแม่ก็ตื่น

มาวันนี้หลังทราบผลตรวจเนื้องอกของพี่สาว ที่มันโตขึ้นมาถึง 20 ซม. ใหญ่พอ ๆ กับลูกฟุตบอล(ใหญ่สุดเท่าที่หมอเคยผ่ามา) เริ่มมาจากกระดูกสันหลังในส่วนของเส้นรวมประสาทขยายต่อไปกระดูกเชิงกรานจนไปเบียดลำไส้ ซึ่งหมอบอกว่าโอกาสที่จะเป็นพี่นี้มีแค่ 1 ในล้านที่จะเจอ ซึ่งก็ต้องผ่าตัดกันอีกรอบเป็นรอบที่สาม โดยในรอบนี้จะต้องผ่าเอาลำไส้และกระเพาปัสสวะออกมาไว้ข้างนอก แล้วจึงผ่าเอาเนื้องอกออกให้หมด และผ่าตัดใส่เหล็กดามหลัง ขา
โอกาสที่จะกลับมาใช้ชีวิตปกติและกลับมาทำงานจึงมีน้อย ที่พึ่งเดียวในขณะคงมีแต่สิ่งศักดิ์และเฝ้าขอให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกครั้ง

ไม่ทราบว่าจะมีบทสวดไหนที่พอจะคลายโรคคลายความทุกข์นี้บ้างมั๊ยคะคุณน้าวันวิ

 

ระหว่างรอคุณอา Wanwi ร่ายมนต์ ผมนำเอาพระโบราณมาให้ชมครับ

 

ขออนุโมทนากับกุศลจิตและผลบุญที่คุณพัฒนาได้กระทำแล้วทุกประการครับ...สาธุ

 

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ
ขออนุญาตแถมภาษิตจีนมาให้อ่านวิเคราะห์วิจารณ์อีกบทครับ

 

กลับมาเข้าเว็ปหลังออกกำลัง เจอโพสท์ดีๆมากมาย เลือกตอบหนูเตยก่อนละกัน เพราะดูท่าว่าจะเป็นความทุกข์มาก

ก่อนอื่นขอบอกว่า ไม่มีพระคาถาบทใดในโลกนี้ ดับทุกข์ ดับเศร้าได้ เพราะเป็นโรคทางใจ ต้องดับด้วย"ธรรมโอสถ"แห่งพระพุทธองค์โดยใช้"สติ"กับ"ปัญญา"กำกับให้เห็นแจ้งความจริงของโลกว่า เขาเป็นเช่นนั้นเอง ทั้งโลก ทุกบ้าน ก็กำลังทุกข์หรือเคยทุกข์แบบเรา หามีใครเคยรอดพ้นไม่

แต่ถ้าจะเอา พระมหาคาถาที่อาจทำให้โรคภัยไข้เจ็บ บรรเทาทุกข์ทางกายคลาย เช่นปาฏิหาริย์ที่เคยเกิดกับคุณแม่ น่าจะเป็นบทนี้ เพราะท่านเคยมาช่วยคุณแม่ไว้ แสดงว่ามีบุญสัมพันธ์กันเก่าก่อน ทำไมจะมาช่วยพี่สาวซึ่งเป็นลูกคุณแม่ไม่ได้

จงหมั่นสวดบูชาท่านด้วยความเคารพ นบนอบ ตั้งสติมั่นใจ มั่นคง บางทีปาฏิหาริย์อาจเกิดซ้ำสองเหมือนฟ้าผ่าลงที่เดิม แม้จะมีคนยืนยันว่า ฟ้าไม่ผ่าซ้ำรอยเดิมก็ตาม...

@@@ พระคาถา อัญเชิญบรมครูหมอชีวกโกมารภัจจ์ @@@
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ท่านเป็นแพทย์ประจำพระองค์ สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ตั้ง นะโม 3 จบ ก่อนสวดทุกครั้ง แล้วสวดว่า
_____________________________________

โอม นะโม ชีวะโก
สิระสา อะหัง กะรุณิโก
สัพพะสัตตานัง
โอสะถะ ทิพพะมันตัง
ปะภาโส สุริยาจันทัง
กุมาระภัจโจ ปะกาเสสิ
วันทามิ ปัณฑิโต สุเมธะโส
อะโรคา สุมะนา โหมิ
(3-5-7-9 เที่ยว แล้วแต่ถนัด)

อธิษฐานว่า...ขออำนาจบารมีแห่งท่านบรมครูหมอชีวกโกมารภัจจ์ โปรดเมตตาคุ้มครองช่วยเหลือ พี่สาวข้าพเจ้า...........(ชื่อ-สกุล) พ้นภัยร้าย โรคเวร โรคกรรม โรคร้ายทั้งภายใน-ภายนอก มีสุขภาพดี นับแต่บัดนี้เป็นต้นไปเถิด

เมื่อพี่สาวแข็งแรงก็ให้สวดเอง ตอนนี้ยังไม่ไหวก็สวดแทนไปก่อน ไม่ต้องรอให้บังเกิดผล ควรรีบตักบาตร ทำสังฆทานอุทิศกุศลเป็นบารมีแด่องค์ครูแพทย์ ควบคู่ไปด้วย

อานุภาพมนต์พระคาถาบทนี้ สามารถคุ้มครองป้องกันโรคภัยไข้เจ็บทั้งภายใน-ภายนอก นำสู่ความเป็น อโรคยา ปรมาลาภา ความไม่มีโรค คือลาภอันประเสริฐ...ทุกผู้ ทุกคน ล้วนกระทำได้ทั้งสิ้น

เผยแพร่ออกไปมากๆ
ยิ่งได้อานิสสงส์ ผลบุญ
ท่วมท้น รีบกระทำเทอญ

 

คิดสำนวนได้เด็ดเชียว
"สามคน-สี่ขา" ช่างเข้าท่ามาก
ตามลุ้นพรุ่งนี้ แลพรุ่งถัดไปอีกที-ฮ่า

 

ท่านอัคฯก็อดสงสัยด้วยอีกคนไม่ได้
ต้องขออภัยจะต่ออีกท่อน บังเอิญ
ท่านผบ.วานขับรถไปซื้อของ
ต้องเอาใจท่านก่อน หาไม่
ถูกริบไอแพดแน่-ฮ่า

 

คุณณัฐวุฒิเป็นลำดับที่ 8
โมทนาบุญกฐินฯแสนกอง

 

ขอพระอภัยมณี ที่จริงน้องเด็กบ่อฯ
ต้องเป็นลำดับ8แต่ข้ามโพสท์
กลายเป็นลำดับ9ก็บุญดีครือกัน
โมทนา เฮง เฮง พรุ่งนี้ด้วยครับ

 

และแล้วเรื่องเล่าของ"โต"ก็เข้าสู่ไคลแม็กซ์ ดัวที่ผมเกริ่นไว้ เป็นเรื่องที่ดี มีคุณค่าทางจิตใจ ระหว่างความรักและผูกพัน ของมนุษย์กับ เพื่อนรัก เพื่อนแท้ "มะหมา...สี่ขา" ซึ่งเป็นความซาบซึ้งตรึงใจเฉพาะตน แต่ถ้าได้เจอคนถ่ายทอดเป็น ก็จะกินใจผู้อ่าน ผู้ฟังมาก

ซึ่งคุณพัฒน์ก็ทำได้ดีระดับนั้น ไม่ขอเพิ่มเติม นอกจากร่วมโมทนาให้กุศล ผลบุญทั้งปวงที่สร้างและกระทำเพื่อโต จงส่งเขาไปสู่สัมปรายภพ หรือกลับไปเป็นเทวดาดังเดิม

อย่าลืม หลวงพ่อฤาษีลิงดำ พูดให้บันทึกไว้บ่อยๆในหนังสือ"ธรรมวิโมกข์"ว่า สุนัขส่วนใหญ่มักเป็นเทวดาลงมาเกิดใช้กรรม ยิ่งฉลาดมากอย่างมนุษย์ นั่นละ ใช่เลย สิ้นกรรม ก็กลับไปที่เดิมอีก จนกว่าจะหมดบุญ ก็หมุนเวียนไป ยิ่งเจ้าของทำบุญให้มากๆ สว่างไสวไปเชียว ผมอ่านนานครัน เกินกว่าสิบ-ยี่สิบปี แต่ก็ยังจำได้ว่า ทำนองนี้แหละ

บุญกฐิน 15 ชุด สุดยอดวัตถุมงคล 3 ชิ้น กับสุดยอดว่านพญานาคราช 1 ชิ้น ยังเหลืออีกเพียง 6 ที่นั่ง...เชิญนักบุญในกระทู้นี้เลยครับ

 

ถ้าต้องการดังนั้น เชื่อว่า
คุณพัฒน์คงเต็มใจจัดให้
ถึงไง ก็ได้ร่วมบุญด้วยกัน

จะเอาไงก็แจ้งให้ชัด ว่าถ้าได้
ว่าน4 ชิ้นพร้อมลงชื่อใช่ไหม?