แนะนำการทำสมาธิหน่อยคะ

ทำสมาธิแล้วเเหมือนหน้าสะบัด มือสั่น ตัวสั่นควรวางใจยังค่ะ เป็นตอนที่เราดูลมหายใจเฉยๆด้วยนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าคะ ตอนสวดมนต์มือจะสั่นด้วยค่ะ

 

ให้วางจิต พิจารณาไปที่ เหตุ

อย่าวางจิต ดูส่วนผล

ถ้าวางจิตไปดูที่เหตุ การสั่น ไหว โยกโคลง
หรือแม้นแต่ กาย ทุกส่วน ทุกระยาง ทุกหยาด
ล้วนมีเหตุมาจาก ลมที่แปรปรวนเข้าออกเปน
ปัจจัย

การสวดมนต์ การคิด การคำนึง ก้ล้วนแต่
มาจาก้เหตุเดียวกัน คือ

กองลม

ตามเหนกองลม เปนของแปรปรวน จึงมีการ
แปรเปลี่ยน ก่อเกิด ดับ สั่น ไหว

เมื่อกำหนดรู้ความอปรปรวน กองลม ได้
จะเหนธรรมชาติหนึ่ง ที่ตั้งมั่น แล ความ
แปรปรวนอยู่

เหนความแปรปรวนของ กองลม ความอุปทาน
ใดๆที่จะไปไล่ตะครุบหาเอาจาก การสั่น ไหว
โยก โคลง จะถูกวางให้ห่างออก เปนกลางต่อ
กายสังขาร ไม่ไปส่ายหาความวิเศษใดจาก
ธาตุสี่ เรียก กายสังขารรำงับ โดยที่ อายตนะ
ก้ยังมีอยู่(ทำงาน ทำการ ขยัน ได้ดีกว่าคนปรกติ)

เมื่อตามเหน กองลม แปรปรวนอยู่ แล้วยัง
ตั้งจิตตรง ตั้งจิตไว้ในธรรม จะมีกำลัง อินทรีย
แหวก กองลมที่แปรปรวน ไปเหนเหตุ คือ
จิตที่แปปรวน นั่นเองเปนเหตุ

ตามเหน จิตสังขารเปนของแปรปรวน จะเพิก
วิตกวิจารในการเหนกองลม ยกจิตเหนจิต
เปนของแปรปรวน จนเปนกลางต่อจิต ไม่สำคัญ
เออะอะ อุปทานใดจากการมีจิต(เปนของแปรปรวน)

ก้จะเพิกจิต วางจิต เหนอนิจจัง อนัตตาของจิต

ตามเหนจิตวางจิต จิตสลัดคืนจิต เท่ากับ
หนึ่งรอบการเจริญอานาปานสติ

โดยที่ อายตนะก้ยังมีอยู่ ฉวยกลับมาเปนเราบ้าง
ไม่ฉวยบ้าง

ตามเหนการดับไปซึ่งภพ ชาติ ล่วงส่วนไปเรื่อยๆ

จนเหน กุปธรรม อกุปธรรม มีอยู่ในโลก

อกุปธรรมมีอยู่แน่ พระศาสดาเปนผู้ชี้ ผู้อื่น
แค่รู้ตาม เปนพยานของความเพียร เฉพาะตน

 

เมื่อมนสิการกายใจแล้วๆเล่าๆ แล้วสภาวะไตรลักษณ์ปรากฏ เช่น หน้าสะบัด มือสั่น ตัวสั้น ฯลฯควรถามว่า ควรกำหนดรู้ (ว่าในใจ) ยังไงจึงจะถูก จขกท. ถามว่า "ควรวางใจยังไง" ตอบยังไงๆ ก็ไม่ถูก เพราะสภาวะจะเปลี่ยนไปเรื่อย

 

จขกท. ทำความเข้าใจบทความนี้หน่อยก่อนสิครับ

http://palungjit.org/threads/สันตติ-อิริยาบถ-ฆนะ-ปิดบังไตรลักษณ์.614252/

 

จขกท.ใจเย็นๆนะครับ อ่านประสบการณ์ภาคปฏิบัตินั่นๆนี่ๆที่ มจด. ให้ดูหน่อยก่อน แล้วจะบอกวิธีให้ภายหลัง (แต่ถ้าติดตาม คคห.ที่ มจด.ตอบๆไปแล้วก็เห็นแนวทางแก้ปัญหา) ตอนนี้ให้ดูผู้ตั้งกระทู้ถามเรื่องทำสมาธิคนหนึ่ง (ใช้ชื่อ modran) นี่ คคห.6

ตอนแรกดิฉันมีอาการผิดปกติทางกายแล้วไปถามผู้สอนแล้วได้คำตอบที่ไม่สมเหตุผลมากเลยจึงขาดความไว้ใจในตัวผู้สอน
คราวนี้พอเกิดอย่างอื่นตามมาก็ไม่ได้ถามอีก ต่อมาทั้งตาฝาด หูแว่ว ได้ยินอะไรแบบพิเศษจากปกติ
ฯลฯ
http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2010/10/Y9785609/Y9785609.html

 

เป็นอาการที่บอกว่า สมาธิ (สมาธินทรีย์) เกิดแรงล้ำอินทรีย์ตัวอื่นด้วย ต้องเดินจงกรมระยะต่ำๆแก้ เดินเร็วหน่อย จขกท.น่าจะนั่งอย่างเดียว และน่าจะใช้คำบริกรรมภาวนา พุทโธ ใช่ไหมครับ


http://palungjit.org/threads/อานิสงส์จงกรม-วิธีจงกรม-6-ระยะ.614016/

 

ไม่ได้ใช้คำบริกรรมค่ะ

 

คำบริกรรมนั่นๆนี่ๆ ท่านเปรียบเหมือนเครื่องตรึงจิตให้อยู่งานกับสิ่งที่ทำได้ดีขึ้นเท่านั้น งานในที่นี้ หมายถึง ลมเข้ากับลมออก แต่ละขณะๆ,หมายถึงงานคืออาการท้องพองกับท้องยุบ เป็นต้น แต่ละขณะๆไป ถึงจะไม่ใช้ แต่ตั้งใจดูงานติดตามงานคือสิ่งที่ทำไม่หลง สติ สมาธิ เป็นต้น เกิดได้เจริญได้ครับ ให้ดูอีกตย.หนึ่ง

ดิฉันฝึกหัดนั่งสมาธิวิปัสสนาแนวทางท่าน (...) คือนั่งดูลมหายใจเข้าออกเฉยๆ ไม่บริกรรม และให้ดูเวทนาที่เกิดในร่างกายแล้วให้มีอุเบกขา

คอร์สแรกที่ดิฉันไปศึกษาเรียนรู้เป็นเวลา10 วัน และหลังจากนั้นดิฉันก็กลับมาปฎิบัติที่บ้าน สม่ำเสมอ วันละหลายครั้ง บางทีก็หลายชั่วโมงติดต่อกัน

ล่วงเข้ามาประมาณเดือนที่ 3 ดิฉันมีอาการ ร้อนที่ร่างกายทุกส่วน และเกิดอาการปวดศีรษะเหมือนมีเข็มเป็น ร้อยๆเล่มอยู่ในหัว บางที แข็ง ตึง มึน ทึบอยู่ในหัว จนยากที่จะอธิบาย จนขนาดต้องไปเอกซ์เรย์แต่ไม่มีอะไรผิดปรกติ

อาการมันลงมาที่มือข้างซ้าย และ กรามบน ขมับ 2 ข้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ตลอดเวลาเป็นที่ทรมานมาก

ระยะ หลังมาดิฉันก็เลยนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง เพราะปวดหัวเหลือเกิน บาง อาการไม่สามารถบอกมาเป็นตัวอักษรได้ว่ารู้สึกอย่างไร อาการเป็นตลอด เวลา 2 - 4 ชั่วโมง ทั้งหลับทั้งตื่น ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ไปหาหมอฝังเข็ม ฝังมา 9 ครั้ง ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลา อาการยังมี ตลอด ดิฉันก็ได้แต่อุเบกขา ทำใจไป คิดไปต่างๆนานา เวลานั่งก็ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง

ตอนนี้นับระยะเวลาเป็นมากว่า 2 ปี ได้แต่หวังว่าผู้รู้ทั้งหลายคงช่วยอนุเคราะห์คนมีกรรมคนนี้ด้วย ขอได้โปรดเมตตาช่วยด้วยนะคะ

 

ให้ดูภาพกว้างขึ้น

แม้แต่ผู้ที่อ่านหนังสือ ทำงานทำการอื่นๆ ไม่ต้องบริกรรมคำอะไร แต่ตั้งใจอ่านหนังสือ ไม่ส่งจิตไปเที่ยวที่อื่น อิอิ อยู่กับตัวหนังสือที่อ่านนั้นๆไป สติสัมปชัญญะสมาธิเกิดได้เหมือนกัน ทำกิจอย่างอื่นก็ทำนองนี้ (หลักการเจริญธรรม คือ ใจอยู่กับกิจ จิตอยู่กับสิ่งที่ทำ)

 

อย่ากลัวอย่าตกใจไปเลยครับ จขกท. (อย่างที่ว่าสมาธิแรงไป) คือ กายใจมันแสดงความเป็นตัวมันเอง หน้าที่ของผู้ฝึกจิต คือ กำหนดรู้ตามที่มันเป็น (ว่าในใจ) ไม่เลี่ยงหนีสภาวะ ว่าในใจตรงๆ เช่น ขณะนั้น หน้าสะบัดปุ๊บ กำหนดปั้บ สะบัดหนอๆๆๆๆๆ มือสั้นปุ๊บ กำหนด ปั้บ มือสั่นหนอๆๆๆๆ ตัวสั่นปุ๊บ กำหนดปั้บ ตัวสั่นหนอๆๆๆ อย่าฝืนสภาวะ แต่ให้กำหนดรู้ตามที่มันเป็นนั่นแหละ

อนึ่ง จขกท. อย่าอยู่กับหายเข้า-ออกอย่างเดียวทุกเวลา ในชีวิตประจำวัน เรากำลังถูบ้าน ซักผ้า รีดผ้า ล้างจาน ล้างหน้า แปรงฟัน ฯลฯ ทิ้งลมหายใจเข้าออก ดึงความรู้สึกตัวมาอยู่กับสิ่งที่ทำ ณ ขณะนั้นๆ

ให้เดินจงกรม (เดินไปเดินมา) ที่กว้างๆแก้ด้วย เดินเร็วหน่อย ว่าซ้าย ขวาๆๆๆๆๆๆ วิ่งออกกำลังก็ใช้ได้ ทำความรู้สึกตัวกับการวิ่งไป ซ้าย ขวาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขออนุญาตเล่าบ้าง เวลา มจด. ตอนนั่ง เดี๋ยวนี้ก็ยังมีอาการตัวสั่น มือเหวียงไปเหวี่ยงมา ตัวโยกไปโยกมาเปะปะอยู่ ทั้งกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ใกล้จะหมดเวลา 1 ชม. สภาวะจึงค่อยๆคลาย แต่ตอนก็เบาลงแล้ว ไม่เหมือนเริ่มมีอาการใหม่ๆ

มีอะไรข้องใจ ไม่เข้าใจตรงไหน ยังไง ถามได้อีกครับ อย่าได้เกรงใจเลย

 

จขกท กำลังสมาธิสะสม
และภูมิต้านทานภายนอกไม่พอ
จะเกิดกิริยาอย่างที่เป็นปกติคับ

ให้ระลึกแค่รู้ว่ามีลมเข้าและออกหยุด
ที่ปลายจมูกพอครับ ดันลมเข้าให้ลึกถึงท้อง
คือท้องพอง หายใจออกท้องยุบ
แต่อย่าไปตามลมนะครับ
ย้ำว่าอย่าไปตามไปดูลมนะครับ
เด่วตามไปตามมามันจะสลับเปลี่ยน
ตำ่แหน่งปลายทางลมไปเรื่อยครับ
ซึ่งทำให้ไม่ได้ผลอะไร
เสียเวลาเฉยๆครับ

เพราะจิตมันจะเกิด
เพราะมัวไปตามดูลมหายใจครับ
ซึ่งทำให้เราไม่ได้กำลังสมาธิสะสม
และภูมิต้านภายนอกอย่างคาดไม่ถึง
จากกำลังสติที่จะได้จากการระลึกรู้ว่ามี
ลมสัมผัสที่ปลายจมูกครับ

ปล เคารพพระรัตนตรัยให้มั่น
อะไรไม่ใช่ทางพุทธฯอย่าสนใจ
และเข้าไปข้องเกี่ยวและ
ให้วางเฉยและงดไปวิพากษ์
วิจารณ์นะครับ
และให้ขอขมาพระรัตนตรัย
ร่วมด้วยทุกครั้ง ก่อนจะสวดมนต์
หรือทำสมาธิด้วยนะครับ
จากคำแนะนำทั้งหมดนี้ จะช่วยให้
อาการที่เป็นอยู่ปัจจุบันถึงจะหาย
และไปต่อได้ครับ

 

เป็นอาการ ปิติ

วางกำลังใจ ช่างหัวมัน จะสั่นมากน้อย ก็อย่าไปสนใจ

ถ้าจิตเป็นสมาธิเมื่อไหร่ อาการก็จะหายไปเอง

 

...มีกรรม...เดี๋ยวจะหายไปเอง อย่าท้อ....กรรมมันออกอาการ...

...อนุโมทนาบุญ....