พระไตรปิฏกทั้งเล่ม..อยู่ในวงจรปฏิจจะสมุปบาทนี้

อวิชชา-สังขาร-นามรูป-สฬายตนะ-ผัสสะ-เวทนา-ตัณหา-อุปทาน-ภพ-ชาติ-ชรา -มรณะ

ทุกคำ-จะเชื่อมโยงกัน-และแตกออกไปได้ทุกคำ จนครบเนื้อหาของพระไตรปิฏก-รวมแล้วมี 12 ห่วงโซ่ เขาทำงานพร้อมกันพรึบเดียว(จากหนังสือ อจ.วศิน อินทรสระ) ด้วยความไวแบบการ เกิด-ดับ ของจิตครับ

ใครที่มีพื้นฐานสมาธิ จิตตั้งมั่นมาก่อนบ้าง ยังจำอารมณ์เดิมที่สงบระงับได้ หากนำกริยาจิตนั้น มาเรียนรู้วงจรปฏิจจะสมุปบาท นี้แบบไล่อาการ-ที่เคยเกิดแล้วจับปริยัติให้ถูกมาเทียบเคียง -ท่านจะรู้ครบเลยครับ จะอัศจรรย์ตนเองทันที

ท่านจะเข้าใจ แผนที่ ..ชีวิต..แบบถูกต้องด้วยตนเอง โดยไม่ต้องไปพึ่งครู อาจารย์ ที่ไหนอีกแล้ว ท่านจะกระจ่างในความรู้มากกว่าเก่าแน่นอนครับ-
ด้วยสุตตะที่เชื่อมโยงกัน หมด-ทำให้เราเห็นได้ทุกจุดในกริยาจิตที่เกิดกับเรา ใครที่ติดสำนวน พูดเอง-เออเองโดยใช้จิตที่หลงสัญญา-สังขาร-ในการปฏิบัติมากล่าว ท่านจะตรวจสอบได้ด้วยตนเองเลย ไม่มีลอยๆมาพูด ..มันจะจืดไปหมด-จืดสนิทเลยครับ
ให้คุณเก่งตำรามาจากไหน ท่านก็จะเห็นกริยาคนพูดผิดไปจากความจริง ได้ง่ายมาก เพราะเหตุผลจะลอยไป-ลอยมา-แบบคารม-วาทะศิลป์- ไม่มีปริยัติรองรับเลย ก็แค่ฝากแผนที่ไว้ให้เพื่อนสมาชิก รองไปทำดูนะครับ สาธุ

 

ผมแค่มาหาแผนที่ และแลกเปลี่ยนกับเพื่อนสมาชิก ส่วนการปฏิบัติคงต้องดำเนินต่อไป นั่นธรรมดาครับ

 

คือท่านอธิบายอาการของใจที่มีกิเลส และกิเลสที่ดับลงไปใช่ไหม วงจรนี้
ขอแสดงความคิดๆๆบ้างนะ อริยสัจสี่จะครอบกว่าหรือไม่ เพราะอธิบายมรรคครบองค์แปดและแสดงนิโรธด้วย

 

พระไตรปิฏกทั้งเล่ม ก็ มีอยู่แล้ว ใน กายใจจิต นี้..
พระไตรลักษณ์ ครอบจักรวาล
วงจรปฏิจสมุปบาท เป็นวงจรอวิชชา
อริยสัจสี่ คือ ความจริงของ กายใจจิต

มันมีสาระ สำคัญ ที่ ตัวเราเอง ควร ทำความรู้ เข้าใจ ..ให้ได้ทั้งหมด
มันทะลุถึงกัน

 

มรรคองค์8 คือ ศิล-สมาธิ-ปัญญา ทั้งหมดนี้อยู่ใน สัมมาสมาธิแล้วครับ ย่อลงมาคือ หนึ่งเดียว คือ จิต โมน วิญญาณ ครับ (อยู่ในวงจรปฏิจจะสมุปบาท แล้วครับ)

 

อาจารย์ วรณ์นิ.. มันก็ใช่ แล้วจะตัดกิเลสยังไงแค่รู้ตรงนี้ วิธีตัด ใช้ธรรมบทไหน ที่ง่ายๆตัด

 

ถามบทที่ง่ายๆ....ก็จะตอบให้ง่ายๆ

ตัดด้วย สติปัฏฐานสี่..ไง...ตัดปุ๊บ เห็บปั๊บ รู้ปุ๊บ เข้าใจปั๊บ ..ไม่หลงปุ๊บ..สบายปั๊บ....จริงๆๆๆนะตัวเอง

 

สติปัฏฐานสี่..เขามีไว้ให้ผู้ฝึกที่ยังไม่บรรลุธรรม ใช้เป็นที่พักจิตและ ทรงสติ-สมาธิ เพื่อใช้จิตพิจราณาธรรม อยู่เนืองๆในสติปัฏฐาน ทั้งสี่นี้
สติปัฏฐานสี่ แปลว่า ฐีติแห่งจิต คือ "ที่ตั้งแห่งจิตทั้ง4 ฐาน กาย-เวทนา-จิต-ธรรม" ไม่ให้ส่งจิตออกไปฟุ้งซ่านตามโลกข้างนอก-ผู้ที่ทรงได้ต้องมีจิตที่เป็นสมาธิระดับตั้งใจมั่นพอสมควร ไม่ใช่่ปุถุชน -ทุกคน จะทรงได้นะครับและ ..ไม่ใช่มีไว้ตัด เกิด-ดับ-มีไว้พักจิตในธรรมเพื่อเจริญ สัมมัปปทาน4 ต่อไง นี่ถ้าไม่ใช่ อจ.วรณิ ผมไม่คุยด้วยเลยนะนี่ พับเผื่อยซิเอ้า..อิอิ

 

พจ.ท่านจึงตรัสว่า โลกนี้ หากยังมีผู้เจริญสติปัฏฐานสี่อยู่..โลกนี้ย่อมไม่ว่างจากอริยะเจ้า หรือ อรหันต์ ครับ

 

ก็ฝึกปุ๊บ ก็เอามาตัดในสิ่งที่หยาบๆได้ก่อน ตัดในเบื้องต้นได้ก่อนไง..

ทั้งหมดทั้งมวล มันตัดได้เลยทีเดียว เสียเมื่อไหร...เด็กเอ๊ย

 

......ถ้าจะว่าไป เราทั้งหมด ก็ยังไม่บรรลุธรรม (หรือมีใครบรรลุธรรม ก็ขอโทษด้วย)
......ใช้เป็นที่พักจิต
......ใช้ให้จิตทรงสติ สมาธิ
.......เมื่อจิตมี สติและสมาธิ แล้ว นำมาพิจารณาธรรม อยู่เนื่องๆ
.......ในสติปัฏฐาน ทั้งสี่นี้

......แสดงว่า จิตที่ จะพิจารณาธรรม ต้อง เป็นจิตที่มีสติ และสมาธิก่อนใช่หรือไม่ พิจารณาเพื่ออะไร ไม่เข้าใจ พิจารณา จนเกิดอะไร
....จิตที่ยังไม่เป็นสติ สมาธิ จะพิจารณารู้เรื่องหรือไม่

 

อันนี้ ขอกราบตัดหน้า เจ้าของกระทู้ พุทธวจน นะฮับ

ไม่ต้องขอโทษ ไม่ต้อง สำคัญเรื่อง การบรรลุ ไม่บรรลุ อันเป็นเรื่อง ตัวบุคคล สิครับ

ให้เอา ธรรมเป็นใหญ่ ลูกเดียว แล้วจะไม่ต้องเสียเวลาไป เกิดมานะ กดข่มจิต

เจ้าของกระทู้ เขาเป็น กลุ่ม พุทธวจน ดังนั้น
ไม่ใช่เรื่องสติ ไม่ใช่เรื่อสมาธิ

แต่เขา หมายเอา สัทธรรมเป็นใหญ่ หรือ สัมมาทิฏฐิ ต้องมาก่อน

แล้วด้วย อำนาจแห่ง สัมมาทิฏฐิ จะเป็นสิ่งที่ทำให้ สติ สมาธิ
มีฐานแห่งการงาน ฐานแห่งศาสนา เข้ามา

ไม่ใช่ ยัดเข้าตู้ แล้วไป เออะ อะ ตั้งสูตร ชุดความคิด ขึ้นมาเอง

 

ชัดเจน อย่าง อาจารย์นิวณ์ว่ามาครับ ใช่เลยครับ อำนาจแห่งสัมมาสมาธิ-สังกัปปะ(ดำริห์ชอบ)-สัมมาทิฏฐิ(เห็นชอบ)-สัมมากัมมันตะ(การงานชอบ)..เขาดึงกันเองมาหมดพร้อมทั้งแปเดเลยครับ เกินอีกนะครับ หากตั้งสัมมาทิฏฐิได้เกิดขึ้นเช่น..สัมมัปปทาน4-โพฌงค์7..จะอยู่ในมรรค8 นี่หมดเลยคัรบ ไม่ต้องเรียกเขามาเองเลยคัรบครบหมด