เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

รายงานสภาพอากาศครับ ปากช่อง นครราชสีมา อากาศทั่วไปโปร่งแสงโปร่งใส ไม่มีเมฆ และหมอก ท้องฟ้ายามค่ำคืนสดใน แสงดาวระยิบระยับ มองเห็นกลุ่มดาวๆต่าง ชัดเจน พระจันทร์กระจ่างฟ้า ทรงแสงสดใสจนยามดึก ทรงกรด สวยงามทอแสงเย็นลงอาบพื้นพอมองเห็นหนทางเดินในระยะใกล้ชัดเจน ลมหนาวพัดอื้ออึง หรีดหริ่งเรไรแว่วกระทบโสต ต่อติดเป็นดนตรียามค่ำคืนอันแสนเหน็บหนาวหฤโหดจนต้องหนีเข้าเอาตัวซุกในผ้าห่มอันหนานุ่มนิ่ม ใช้ไอร้อนของตัวเองต่างฮีตเตอร์ภายในผ้าห่ม ทำให้ตัวเองอบอุ่นขึ้น แล้วฟังเสียงแว่วของหรีดหริ่งเรไร ปล่อยกายใจผ่อนคลายลงสู่ห้วงลึกแห่งพะวังจิตร จะหลับใหลก็ไม่หลับ จิตรวุ่นวาย วิ่งออกวิ่งเข้า หลับตาได้ใจไม่หลับ ใจไม่ยอมพัก เอาละเป็นไงเป็นกัน หลับไดก็ไม่แน่ วุ่นวายใจ มันก็ไม่แน่ แม้ตัวตนเอาเอง มันก็ไม่แน่ เล่นมันซะก่อน หลวงพ่อชาว่าอย่างนั้น เลยมองใจไปสักพัก อาการเคลิบเคลิ้มก็เข้ามาแทน ปล่อยไปไม่ฝืน ก็ตัดออกจากทุกอย่างหลับได้
เมื่อคืนนอนแทบไม่หลับครับ ตื่นมาเช้าทำบุญใส่บาตรร่วมกับคุณแม่ พี่สาวพี่เขย ลูกสาวและหลานชาย ให้หลานชายอีกคนที่จากไปได้ สองปีแล้ว เมื่อสองอาทิตย์ก่อนคิดถึงเขาเลยมาให้กอดทีนึงในความผันช่วงตีสี่(ภาษากลางคือ4 นาฬิกา ไกล้รุ่งสาง) ตอนเขาเสียอายุ 15 แต่มาให้กอดตอน 4-5 ขวบ แปลกเนอะแต่เข้าใจ กอดเขาได้แค่อายุ 10 -11 เท่านั้นละ โตกว่านี้ไม่ค่อยยอม
อากาศช่วงเช้าถึงสายปลอดโปร่ง เบาสบายแต่เหน็บหนาวใช่ย่อย อ่านอุณหภูมิ 13 องศา C ตอนนี้ที่โพสก็ไม่น่าจะเกินกว่า 18
บ่ายวันนี้คงต้องกลับเข้ากรุง มุ่งหน้าทำงานปลดหนี้ปลดสินที่ตนเองก่อไว้ ด้วยพลาสติคทันสมัยสวยงามใช้สะดวก จนเพลิดเพลินใจ เอาน่าเหลืออีกไม่เท่าไรก็หมดแล้ว สู้ๆ

บ่นมานาน บ่นไม่มีทิศทาง ให้อ่านเพลินๆครับ สวัสดี เพื่อนๆ FC "เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน" และคุณน้า Wanwi ผู้เอื้อเฟื้อ

ขอให้วันนี้และทุกๆ วันต่อแต่นี้เป็นวันดีมีความสุขของทุกๆคนทุกๆวันครับ

ปลาที่คุณน้ Wanwi ว่าเนี่ย นึกภาพไม่ออกจริงๆ ที่เคยเจอ ชะโด และปลาดุกมันมีเทคนิคการหาอาหารคนละแบบ ชะโดเป็นนักล่า ไม่เกรงกลัวใคร ขี้สงสัยและหวงถิ่น แต่ไม่ยึดเกาะ คือย้ายไปเรื่อยๆ เปรียบเหมือนราชสีแต่ชอบสันโดษ อาจอยู่เป็นคู่บ้างยามมีครอบครัว ปลาช่อน เปรียบเสมอนสือลายพลาดกลอนอยู่เป็นคู่รักคู่ของตน ไ่ม่เผชิญหน้าถ้าไม่จำเป็น สู้ไม่ได้ ถอย ส่วนปลาดุกจอมลันล้า เก็บกวาดหน้าดิน และสัตย์ตัวเล็กกว่า แต่มันจะไม่กินกันเอง ปลาที่โจมตีกลิ่นเลือดในไทย น่าจะเป็นพวกอย่างที่ท่านสุธรรมมา ว่าไว้คือปลากระแห, ปลาแขยงหนังมันไม่มีเกร็ด, ปลาหมอนา(เจ้าแห่งการกิน กินทุกอย่าง) อีกอย่างที่ลึกลับคือปลากดนิสัยไม่แน่ไม่นอน ชอบกบดาน อยู่ตามซอกหลืบ นิสัยดุแต่ไม่ก้าวร้าว
ที่บอกมาไม่ได้ค้านคุณน้า Wanwiนะ แต่ปลาที่ผมเขียนมานี่เป็นปลาแถบลุ่มน้ำอยุธยาครับ ไม่อดอยากแน่นอนมีอาหารในแหล่งน้ำอุดมสมบูรณ์ แม้กระนั้นปลาที่ชอบอยู่เป็นฝูงคือปลาปลากระแห, ปลาแขยง นี่สมัยเด็กๆจนถึงวัยรุ่นผมอาบน้ำในลำคลอง ผมเป็นคนมีสิวตามแผ่นหลัง ยามอาบน้ำถ้าอยู่นิ่งๆในน้ำ จะได้รับการโจมตีจากปลาสองจำพวกนี้อยู่เป็นประจำ แต่มันตัวยังเล็ก หากมันตัวโตและโตมากคงโดนมัง ดีนะลำคลองมันเล็ก ลึกประมาณ 2 เมตร กว้าง 6-8 เมตร น้ำสมัยนั้นสะอาด ช่วงน้ำขึ้นใส มองเห็นในน้ำไกลๆ ผมชอบดำปลา ผมไม่ได้ดำอย่างที่เขาหากันอย่างปัจจุบันนี้ ดำน้ำไปตามร่มใผ่ ที่เรียงชิดกันเป็นทิว มักพบปลากระสง ชะโด ปลาช่อนนา ปลาหมอทั้งหมอไทน แลช้างเหยียบ(เนื้ออร่อย) วิวใต้น้ำสวย บางที่สวยแบบสยอง ผมก็ขี้กลัวครับ บางครั้งมองเห็นต้นไม้ใต้น้ำ ที่ลำต้นนอนเรียงยาวกับดิน ใจเต้นตูมตาม กลัว กลัวว่าเป็นจรเข้ ช่วงหน้าน้ำขึ้นน้ำลึก ประมาณ 2 เมตรแล้วแต่พื้นที่นะครับบางที่ลึกกว่า ในลำคลองจะประมาณ 4 ถึง 5 เมตร สมัยก่อนปลาช่ออเมซอลยังไม่มี สมัยนี้ผมคงไม่กล้าแน่ กลัวไอ้ตัวนี้ละครับ เห็นยามกลือนกินอาหารสุดสยองมาก

เขียนมาหลากหลาย ท้ายนี้ขอให้ FC และคุณน้า Wanwi มีความสุข สุขภาพแข็งแรงทั่วหน้าครับ

 

โอ้โห น้องมากิฯนับช่วงเวลาไว้ด้วย
ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมเขียนไป
ลุกทำธุระโน่นนี่ แล้วมานั่งเขียนใหม่
ไม่ถึงกับจุมปุ๊กหน้าจอตลอดเวลา

ไม่รำคาญลูกหลานน้องนุ่งทุกคนเลย
ที่บ้าน วุ่นวายกับผมมากกว่านี้เยอะ
โดยเฉพาะการคอยดึงตัวออกจากหน้าจอ
ถ้าผมไม่ดื้อ ป่านนี้ ลิเกเลิกนานแล้ว-ฮ่า

 

ยินดีครับ คุณสบว นานครั้งทักมา
ผมต้องรีบตอบ ก่อนเข้าเรื่องเขียน
มีความสุขมากๆช่วงวาเลนไทน์ เดย์

 

สวัสดีน้องฤทธิ อากาศทรงนี้ แถวเหนือ
เฉพาะเมืองรถม้า คงยะเยือกน่าชม?

 

อนุโมทนา ทุกท่านครับ
รอลุ้นสำหรับผู้โชคดี
ขอให้ทุกท่าน สมหวังดังใจปรารถนา

ขอขอบคุณครับ

 

อากาศถูก"อัธยาศัย"ผู้คนมากมาย
และถูกกับเจ้า"ภูมิพ่าย"มากๆด้วย-เฮ้อ
(ฮ่าไม่ออกครับ) เดี๋ยวไปหวดกอล์ฟสักสิบถาด

 

สายแล้วน้องนิวส์ แต่อากาศยังดีเยี่ยม
ลมหนาวโชยตลอดเวลา เหมาะเขียน
รอตอบโพสท์หมด เดี๋ยวลุยเข้าเรื่อง

 

น้องสุทินฯบรรยาย บรรยากาศเฉียบขาด
ผสมกลิ่นไอลมหนาวปากช่อง เขาใหญ่
และอวลอุ่นไอรักครอบครัว รักไม่ซับซ้อน

แถมมาด้วยเรื่องราวปลาสารพัดชนิดน้ำจืด
แต่ปลาโลกปัจจุบัน กับปลาโบราณดงลึก
ห่างไกลลิบลับนับปีแสง เทียบเคียงได้ยาก

บรรยากาศท้องทุ่ง บ้านนอกที่เขียนมา
ละเอียดเห็นภาพดีมาก แต่คนทุ่งไปยุ่งกับ
กระดาษพลาสติกมากๆ ก็วุ่นวายขายปลาช่อนเช่นนี้
ต้องระวัง มันตอด(ดอกเบี้ย) แรงยิ่งกว่า ปลาแขยง-ฮ่า

 

อัพเดท ตารางสมบูรณ์จากน้องต้อดฯ
ผมจะให้เด็กทำสลาก แล้วจับวันพรุ่งนี้
ขอให้โชคดี ท่านที่ผิดหวังรอรายการต่อไป

รับประกันซ่อมฟรี ของดีคาดไม่ถึงทุกรายการ
จากนี้ไป ขอนำตะลุยไพรดิบ รอจิ้มแพล็บครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...คลื่นกระแทกจากสงครามมัจฉา ส่งตัวผมลู่ลีบ แนบไปกับผนัง ปล่อยตัวเลื้อยไหลไปกับน้ำเงียบเชียบ กลางความระทึกโกลาหล!!!
__________________________________________________

ฉากการให้ภักษามโหระทึกฝูงมัจฉายักษ์ดึกดำบรรพ์ยังไม่จบ...อีกฝูงว่ายทวนน้ำแหวกเป็นทางมาร่วมดินเนอร์ก่อนรุ่งสาง...!

ฟองสีขาวจากฝอยน้ำแตกพร่างพราวเห็นชัดในความสลัวแสงจันทร์ ยังดีที่มันไม่ว่ายเบียดใกล้ผนังถ้ำ เพราะมหกรรมบุฟเฟ่ต์ บังเกิดอยู่กึ่งกลางคลอง

ปากถ้ำเผยออกแล้ว ช่องทางสวรรค์ไม่มีน้ำตก เป็นเพียงถ้ำทะลุออกไปเชื่อมด้านนอกง่ายๆ ผมฝืนนำร่างอ่อนล้า มุ่งหน้าไปหาประตูสวรรค์ คุณนงหายไปหนใด ใจชักไม่ดี?!

ไหวพริบว่อง ปฏิภาณไว ทำเรารอดพ้นมฤตยูในห้วงน้ำได้ชั่วอึดใจใหญ่ ในความมืด มองไม่ชัดว่า ศึกมัจฉายักษ์ ก่อเกิดเลือดท่วมท้องคุ้งวารีใหญ่ขนาดไหน?

ผมลอยละล่องได้ไกลโขจากจุดตะลุมบอน คลื่นระลอกน้ำ แผ่ไม่ถึงตัว ...หากอันตรายยังไม่ผ่านพ้น ขณะผมสาละวนถีบขาเป็นหนูถีบจักรในน้ำ กับใจพะวกพะวนถึงคุณนง และกระสุนที่เหลือเพียง 2 นัด

ตะคริวก็พุ่งจับจากปลายขา ไล่ชาดิกขึ้นมาเป็นริ้ว ทำผมใจวูบยิ่งกว่าทุกเรื่อง

อา...ลอยตัวใช้พลังขาในน้ำนานเกิน...ไม่มีอาหารตกท้องนานไป...ร่างกายมิใช่เหล็กไหล หรือเครื่องจักร...ประท้วง!

แล้วดันมาส่งสัญญาณในน้ำ สภาพมือถือปืนชูเหนือหัว ปากคาบไฟฉายทุลักทุเล หายใจไม่คล่องคอ

ร่ำๆจะคายไฟฉาย ปล่อยปืนร่วงลงน้ำ เอาเพียงชีวิตรอด!

"ทางนี้ค่ะ...ทางนี้"... เสียงสวรรค์ตะโกนลั่นข้างๆ ผมเห็นภาพเทวาประทาน เป็นริมฝั่ง กัดฟันเฮืิกสุดท้าย เสือกตัวถีบขาชาแข็งเหมือนเป็นอัมพาตสุดชีวิต พุ่งไปพังพาบ หมดสภาพริมตลิ่ง...

คุณนงวิ่งมาลากผมขึ้นจากน้ำ ผมบอกเธอว่า"ตะคริว" เธอรีบปฐมพยาบาลเบื้องต้นง่ายๆ สมกับที่เคยเรียนมา

ทันควันกับที่ฝูงปลายักษ์ ไม่รู้อีกกี่ตัว รุมทึ้งซากปลาที่ถูกยิงลอยมาตามน้ำ ตูมตามอลหม่าน ไม่ห่างจุดผมพังพาบมากนัก

เสียงดูด กัดกระชากพวกมัน เหมือนคนนับร้อยกำลังสำลักน้ำ จากการเบียดเสียด แย่งกัดกินเลือดเนื้อ เถาถั่วเถาเดียวกัน

คลองนี้ ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่ได้แน่ หากเหล่าปลาเพชฌฆาตดำรง ครอบครอง มันคงไล่กวาด ไล่กินบรรดาสัตว์น้ำอื่นเหี้ยน และกินตัวบาดเจ็บ อ่อนแอ เป็นอาหาร

มันไม่โจมตีเราหนแรก คงเป็นกลิ่นตัว กับขนาดที่พวกมันไม่คุ้น จึงชนเสียดสี ทดสอบดูก่อน...

"อูยย์ น่ากลัวจัง ปลาปีศาจอะไรก็ไม่รู้"...คุณนงครางฮือเป็นนกถืดทือ ผมรีบบอกเธอปลดเป้ ต้องรีบก่อกองไฟ ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนหนาวตาย นิวมอเนีย ปอดบวม ไอ้เปลี่ยวดำเล่นงาน

ผมใช้วิธีก่อกองไฟ3กอง ล้อมเป็นอัฒจันทร์ เว้นช่องตรงกลางให้เรานั่ง รับรัศมีแรงร้อน สู้พลังลมหนาว น้ำค้างเหน็บ

จำต้องนุ่งเพียงผ้าขาวม้าเปียกชื้น บิดให้แห้งหมาดที่สุด เอาเสื้อผ้าทั้งหมดผิงไฟ...!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ส่วนที่เหลือ นุ่งลม ห่มฟ้า คุณนงเอามือกอดเข่าแนบลำตัว มุดหัวเข้าซอกแขนผมที่โอบกอดกระชับ กลางวงล้อมพระเพลิง ใช้ไออุ่นตัวถ่ายเทสู่กัน เสริมพลังอีกแรง

กลางป่าเปลี่ยว โดดเดี่ยว เราสองเสมือนมนุษย์ถ้ำโครมันยอง แต่รู้จักก่อกองไฟ ไม่เถื่อนดิบระดับโฮโมเซเปี้ยนส์!!!

บนร่างเกือบเปลือย มีผ้าขาวม้าเริ่มแห้งหมาดพันด้านล่างคนละผืน ท่อนบนเปลือยอล่างฉ่าง ผมพอไหว แต่คุณนงนี่สิ...

กลางแสงกองไฟวับแวม อาบร่างแดงเป็นประกาย ความงามชวนตะลึงลานฉายสะพรั่งเปล่งปลั่ง

เธอยิ่งกว่าเทพธิดาไพร ที่กำลังปิดตรงนั้นนิด เปิดตรงนี้หน่อย บิดซ้าย ส่วนเว้าขวาก็ทะลัก ขยับขวาส่วนโค้งซ้ายก็ถั่งล้น!

อย่าว่าแต่ผมจิตกระเจิง ต่อให้เทพเทวา เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าแห่งลำเนาไพร ก็แทบอยากย้ายภพ จุติใหม่ ขอเป็นเพียงภมร บินตามดอมดมเกสรสักหยดก็ชื่นทรวง

ผมพยายามเร่งรีบ พลิกกลับผ้าคุณนงให้แห้งเร็วก่อน ผละห่างไปหน่อย เธอร้องคราง...

"อูย หนาว หนาวที่สุด กอดนงหน่อย"

ผมรีบดึงตัวเธอมาซุกด้านหน้า เอาตัวเองคุกเข่าโอบอ้อมเธอในท่าที่เธอชันเข่าแนบอก...

ท่านี้เหมือนผมกำลังขี่เธอด้านหลัง...ไม่ใช่ท่าพิเรนทร์ แต่เป็นการกลืนสองร่างเข้าหากันสนิทแนบแน่นที่สุด!

ด้วยความสูงแขนแมน ขายาว ผมคร่อมตัวเธอเอาไว้ในอ้อมแขน-ขาและลำตัวจมมิด ถ่ายเทไออุ่นสู่ทุกอณูเรือนร่าง แต่ท่อนบนกับแผ่นหลังผม ปะทะความหนาวแห่งพงไพร ข้างลำคลองใหญ่เต็มที่

เสียงฟืนประทุเปลวไฟ ดั่งเสียงดนตรีสวรรค์ ไอร้อนโลมไล้ตามผิวตัว ไล่ปีศาจเหมันต์ผันหนี

ร่างงามคุณนงสั่นไหวยะเยือกทั้งร่าง ฟันกระทบกันกึก กักเธอกำลังหนาวจับขั้วหัวใจ...อันตรายเหลือหลาย กรายกล้ำมาใกล้!!!

ผมรีบเอาฝ่ามือถูแผ่นหลังให้แรงๆ ผ้าขาวม้าเริ่มแห้ง รีบเอาคลุมหัว พาดลงมาพันตัว

เธอค่อยยังชั่ว ดีขึ้นทันควัน แต่ผมเปลือยทั้งร่าง...!

เสียดายกลางผืนหญ้า พื้นดินป่าดิบในวงล้อมแห่งแสงพระเพลิง ภาพเรียลลิสติก เจือปนอีโรติก งดงามตามธรรมชาติสุดขั้ว ไร้ปลายพู่กันจากจิตรกรใด บันทึกไว้!!!

สองชีวิตห่มฟ้า สู้กับสายลมปลายเหมันต์ยามใกล้รุ่งสาง ทำทุกอย่างเพื่อเรียกความอบอุ่น เอาชีวิตรอด ไม่กระทำเพียงอย่างเดียว คือมีเซ็กส์ เยี่ยงสัตว์ป่าบนพื้นดิน

ในขณะที่เส้นแบ่งกั้นแห่งอารมณ์มนุษย์ธรรมดาสามัญ ใช่พระอิฐ พระปูน เรียกร้องกึกก้อง ระงมในหัวอกเราสอง...!

 

โห ซ้อม 10ถาดนี่ พลังหนุ่มชัดๆ 555 สามถาดก็แย่แล้วครับผม ขอบคุณ สำหรับการแก้คำเขียนผิดครับ บางคำไม่ค่อยได้เขียนเวลาเขียนนึกไม่ออกสะกดยังไง อีกเรื่อง ไม่รู้แป้นโทรศัพย์เล็กหรือนิ้วใหญ่ พิมพ์เสร็จกดส่ง มาอ่านย้อนดูผิดเพียบเลย ขออภัยด้วยนะครับ

 

สองท่อน ด้วยความร้อนแรงสู้ลมหนาว เข้ากับเนื้อเรื่อง
และบรรยากาศอบอวล กุหลาบแดงแห่ง"วันแห่งความรัก"
ยังไม่จบบทสุดยอดกลางป่าเขานี้ โปรดติดตาม อย่าพลาด
ขอเป็นพรุ่งนี้...ไปมื้อเที่ยงก่อน ตาเขียวโหดอยู่ข้างหลัง

 

สวัสดี เย็นๆ ครับ
วันนี้ ไปกราบ พระบรมศพ

เสร็จแล้ว
เดินเล่นไปสัดราชบพิตร
เข้าเฝ้า สมเด็จ
เสียดายไกลเกิน
เห็นท่านแว๊บๆ

เอากุศล มาแบ่งกันครับ

สาธุ สาธุ

สาธุ

 

สวัสดีคุณอา wanwi และยินดีกับผู้ที่ได้รับเหรียญทุกท่านด้วยครับ

 

ร่วมติดตามด้วยครับ

 

เรียนคุณอา Wanwi
เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหนูเข้ามาติดตามเรื่องราวที่เล่าผ่านคีย์บอร์ดของคุณอาทุกวันจนเกิดเป็นความเคยชิน ขอชื่นชมในความสม่ำเสมอของคุณอาค่ะ และอยากบอกว่าคุณอามีแฟนคลับน้อยๆ ที่รอเฝ้ากระทู้อยู่ทุกค่ำนะคะ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ในป่าที่น่าอัศจรรย์
ทางรอดและทางดับ
มีสองประตู
ในหนึ่งเวลาเดียวกัน
ระทึกใจดีแท้

 

สังเกตุว่าช่วง 1-2 วันนี้มีสมาชิกใหม่เข้ามาทักทายพี่ wanwi เพิ่มขึ้นหลายท่านเลย อาจจะเหมือนผมตอนแรกๆ ที่อ่านแบบไม่ได้ log in จนทนไม่ไหวที่จะต้องเข้ามาให้กำลังใจพี่ wanwi ✌️