เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีวันพระ

 

ตอบน้องมากิฯคนเดียว ก่อนเข้าเรื่อง
สวัสดียามเช้า ทำบุญใส่บาตรไหว้พระ
ท่ามกลาง ลมหนาว แดดสวย(พิลึกดี)
อากาศแปรปรวน ชวนเพื่อนสนิท(ภูมิแพ้)
มาเยี่ยมยาม เป็นแขกไม่รับเชิญ ดีนักแล

 

จันทร์แจ่มฟ้า.......มาฆะบูชา
อรหันตรา...........ท้นทุกทิศา
ประชุมครบ........นบพระศาสดา
ฝ่าห้วงกาล........กว่าสองพันปี
.....วันนี้...........ชาวพุทธ
.....ควรหยุด......ตรองดี
.....มุ่งหน้า.......บัดพลี
.....หนีห่าง......ทางมาร
วันดีศรีวัน.............แบ่งปันความรัก
สละความหนัก.......หักดิบทุกข์สาร
เกิดเป็นชาวพุทธ.....สุดยอดอวตาร
นั่นไงนิพพาน..........เชิญท่านตามมา

ให้รื่นรมย์ ใจร่มๆกับวันอันงดงามของชาวเรา
จากนี้เชิญเข้าสู่การผจญภัยสุดขอบฟ้า
รอการจิ้มด้วยนิ้วมหากาฬสักครู่-ฮ่า

 

อันที่จริงก็อยากร่วมสนุกและร่วมทำบุญกับพี่วันและเว็บนะครับ จริงๆ ก็อยู่ในโหมดหักห้ามใจไว้ทุกครั้งที่พี่วันมาให้ทำบุญของดีราคาถูกกัน เลยอยากให้น้องๆ ไว้ใช้วัตถุมงคลดีๆ กัน ผมก็พอมีพระกริ่งร่ำรวยกับเหรียญร่ำรวยญาท่านสวนกับอุปคุตท่าน ของหลวงพ่อกวยก็มีอาจไม่มากชิ้นแต่ก็พอติดตัวได้ ปู่หมุนก็พอมีบ้าง ก็เลยอยากให้น้องๆได้ร่วมบุญได้ของดีไว้ดีกว่านะครับ คิดว่าคงต้องมีทำบุญกับพี่หละบ้างครับ นับถือน้ำใจกัน แต่รอวันที่น้องๆ เขาอาจจะได้ของดีกันไปอย่างทั่วถึง คนที่ได้ไปแล้วก็ฝากไว้ให้คนยังไม่ได้กันบ้างแล้วกันเนอะ แบ่งๆ บุญกันอย่างทั่วถึง หลวงพ่อก็ไม่ต้องเล่นมาก แต่ยึดถือศรัทธาให้มั่น ท่านย่อมช่วย หากเคยร่วมบุญกันมา แต่ก็อย่าขอซะหมด รอจำเป็น ทำบุญเยอะๆ บ่อยๆาดินครูบาอาจารย์ท่านย่อมช่วยถ้าไม่เกินกรรม

 

สวัสดียามสาย ในวันมงคลวันพระใหญ่ คุณอาและทุกท่าน ช่วงนี้ภาคเหนือ อากาศดีมาก ถ้ายังไง หยุดยาว ลองแวะมาเที่ยว ภาคเหนือบ้างนะครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...เปิดศึกวันดวลกัน อย่าให้เปลืองชีพลูกน้อง หรือเปลืองกระสุน ไม่อยากทำบาป ยิงลิงไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตายเป็นเบือ...!
________________________________________________

เหลือเชื่อ...ยิ่งกว่าหมาออกลูกเป็นลิง คำท้าจากผมลอยเข้าหู เสียงมันคำรามภาษาวานรก้องถ้ำ เจ้าจ๋อสองตัวที่คุมเชิงลนลานถอยหลัง แล้วไอ้หัวโจก ก็ก้าวเผยโฉม

นี่ซิ พญาวานรของแท้ เมื่อยืดร่างหยัดยืนสองขา ตัวสูงใหญ่ พอฟัดพอเหวี่ยงกับผม หากเปรียบคู่ชกเพื่อขึ้นเวที มันได้หนา ผมได้สูงกว่าสักสักฝ่ามือ

มันยืนก็จริง แต่ธรรมชาติตัวต้องค้อม หลังค่อมลงมาเล็กน้อย!

ผมกวักมือเรียก แบบจิ๊กโก๋ปากซอยท้าตี ท้าต่อย แต่ไม่วางปืน เพราะเห็นแล้วในมือเจ้าลิงยักษ์ มีท่อนไม้เหมือนกระบองถืออยู่

ภาพสงครามเทพ-อสูรบนดาวดึงส์ ฉายแว่บแปลบปลาบในหัว...เจ้าอสูรนี่เอง ถูกอสูรทัณฑ์ ลงมากลายเป็นพญาลิงในชาติหนึ่ง!!!

เจ้าลิงยักษ์คือหนึ่งในอสูรพิภพ อัศจรรย์ฟ้าลิขิต ให้มาชำระหนี้ สางแค้น ไถ่บาป ถอนอาฆาตกันให้จบสิ้น บนสวรรค์ซัดกันไม่รู้แพ้-ชนะ มาซัดกันในเถื่อนถ้ำ ท่ามกลางความมืดมิด ไร้จันทราดารานี่ละวะ ให้รู้ดี-รู้ชั่ว

จะเป็นกี่ชาติผ่านมา ไม่เคยพานพบเจอะเจอ ก็ช่าง ...?!

เจอะกันในสถานะการณ์พิสดารพันลึก สุดลิ่มทิ่มประตูนี่แหละ เหมาะเหม็งนัก!

กงกรรม งเกวียนย้อนรอยมาให้ชำระเร็วรี่ ผมหัวร่อมิได้ ร้องไห้มิออก พยักหน้าบอกมัน ยังกับเจ้าเดรัจฉานยักษ์ ฟังรู้...

"มาจัดการให้จบเรื่องกันเถิดว่ะ เอ็งกับข้า"...

เสียงคุณนงโหวกเหวกโวยวายจากในน้ำ

"ยิงมันเลย...คุยกับมันอยู่ทำไม"?

เสียงนั้นทำเจ้าจ่าฝูง หันไปมองแล้วคำรามลั่นถ้ำ คุณนงปลุกบางอย่างในตัวมันกระฉูด ทะลักพลุ่งพล่าน เก็บอาการไม่อยู่

ความรัก ความชัง โกรธ เกลียด ผิดหวัง ถะถั่งออกมาในน้ำเสียง มันเจ็บปวดรวดร้าว ผมเป็นคนยังฟังออก...

แล้วกลางเสียงโหยไห้ที่ยังกึกก้อง ไอ้ยักษ์ใหญ่ ก็ถลันเข้าหาเงื้อกระบองฟาดตูม เต็มแรง ด้วยพลังมหาศาลเท่าที่มันรีดออกมาจากเรือนร่างยักษ์ปักหลั่นนั้นได้!

ผมกระโจนหลบออกทางขวามือง่าย ๆ เพราะมันเงื้อง่าราคาแพงท่วมหัวมาแต่ไกล ฟาดลงมาตรง ๆ ไม่ได้หวดแบบตีกราดเถรกวาดลาน ถ้าตีวงกว้างหลบยาก...สองมือผมกระชับปืนในท่าเผด็จศึกด้วยดาบปลายปืน

ผมสืบเท้าเข้าหา ร่างที่ถลำคะมำไปข้างหน้า เกือบตกบึง มันยืดตัวขึ้นเพื่อเตรียมสู้ยกต่อไป แต่พานท้ายปืนซัดปังเข้าปลายคาง

มันร่วงเป็นนกปีกหัก ผมเตะเสยตามที่สีข้าง ไม่ออกแรงมาก ก็ส่งร่างใหญ่ไร้หลักเกาะยึด พุ่งหลาวลงน้ำตูมสนั่น น้ำแตกกระจาย!

คุณนงลอยตัวตีกรรเชียง ถอยห่างไปกลางบึง ไกลจากสงครามยุทธย่อยนี้ เจ้าลิงยักษ์สำลักน้ำ ร้องอึกอัก ชูแขนทิ้งกระบอง

มันโผตัวเข้าหาขอบบึงแล้วยืนทรงตัวได้แค่ครู่ แต่ขาหยัดไม่มั่นเพราะมึนงงจากโดนพานท้าย ไถลหินใต้พื้นน้ำ นำร่างจมลงที่ลึก มันพยายามทะลึ่งพรวดสุดชีวิต 2-3 ครั้ง

ผมสุดทนมอง กระโดดลงไปในน้ำ ห่างมันไม่เกินกี่ก้าว เอาตีนถีบน้ำลอยตัวนิ่ม ๆ ยื่นปากกระบอกปืนให้มันจับ เจ้ายักษ์คว้าแล้วหลุด ก่อนจับได้ ผมกระตุกลากเข้ามาขอบบึง

พญาลิงยักษ์หมอบพาดขอบ นอนคว่ำพังพาบขนลู่ลีบ หมดสง่าราศรีพญาลิงผู้เกรียงไกร สำลักน้ำครืดคราดตัวกระเพื่อม!

ตลอดเวลาเจ้าฝูงลูกสมุนนับสิบที่กระจุกอยู่ช่องถ้ำ มองเงียบกริบไร้เสียง อูว์ อาว์ อย่างที่พวกมันชอบทำปากจู๋ส่งภาษา

 

ผมมาทันลงชื่อมั้ยครับ อยากร่วมสนุก ร่วมทำบุญด้วย

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เสมือนดั่งขอบบึงนี้ มีผมกับหัวหน้าวานรอยู่เพียง 2 ชีวิต...คุณนงตีกรรเชียงกลางบึง มองฝ่าความสลัว เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง แต่เธอเงียบไม่โวยวายส่งเสียงปลุกเร้า

ภาพสวรรค์กระตุกผ่านม่านสมอง แว่บผ่านตาในเป็นจังหวะเหมือนประจุไฟฟ้าช็อตแล้วหยุด หรือเปิด-ปิสวิทช์เล่น ผมสะดุ้งความทรงจำมากมายโผล่พรวด

ตัดสินใจ ก้าวลงน้ำ...พูดเสียงดังกับมัน ฟังรู้เรื่องหรือไม่ก็ช่างหัวลิง?!

"โหสิกันโว้ยไอ้ยักษ์...อั๊วไปล่ะ"!!!

จู่ ๆ มันคำรามเสียงลั่น เล่นเอาผมสะดุ้งใจเยือกหาย คิดผิดซะแล้วตู?...รีบนอนหงายถีบตัวไปในห้วงวารีเร็วรี่ ห่างขอบและตัวมัน เอาปืนชูเหนือหัว พร้อมลดมือลงมายิง

แต่จากสายตาคมกริบ ผมเห็นชัด เจ้าพญาวานรพลิกตัวขึ้นบนฝั่ง ยืนร้องก้องคำราม มือตีอก ชกหัว ทุบแบบไม่โกรธเกรี้ยว แต่เสียงคร่ำครวญ...

เจ้าพญาวานรที่อุตส่าห์ตกสวรรค์ไม่ตาย แต่ดันเกือบตกน้ำตายกำลังร่ำไห้กำสรวล!!!

มันซาบซึ้งตรึงใจ ยอมรับการให้อภัย ไถ่โทษจากผม?

ถ้าใช่ ด้วยการเอาสีข้างเข้าถู คิดข้าง ๆ คูเข้าข้างตัวเอง บ่วงกรรมน้อยหนึ่งบ่วง ถูกตัดขาดกลางป่าลึก กลางบึงและธารน้ำ

โอ...วิถีกรรมเป็นอีกครั้งที่ผมพานพบ มรรคาแห่งกรรม กฏแห่งกรรม ช่างล้ำลึกเกินมนุษย์หยั่ง?!

ยกภูผาทิ้งกลางน้ำ นอนหงายลอยคอไปหาคุณนงที่กระทุ่มตัวรอ เธอห่างไกลขอบบึงมากโข เราปล่อยตัวล่องเข้าคลองที่สองข้างเป็นผนังถ้ำ เป็นคลองกว้างเอาเรื่อง ไม่มีฝั่งให้ขั้นพัก

อดีตแชมป์ว่ายน้ำลอยคอนำหน้า ผมหงายตัวถีบเท้าแบบสบายตามหลัง มือประคองปืนแนบอก ยกปากกระบอกเฉียงขึ้นผนังถ้ำ ปล่อยเธอเป็นเนวิเกเตอร์

น้ำเย็นกำลังดี ไม่ถึงกับยะเยือก อย่างนี้ไม่ต้องกลัวเกรงตะคริว!

"คุณนงลองดำที คลองลึกแค่ไหน"?...เธอขานรับ ม้วนตัวหายลงใต้น้ำ ไม่กี่วินาทีก็โผล่ข้างตัว

"สักสองช่วงตัวน่าจะได้ ไม่ลึกมาก แต่ก็ไม่ตื้นค่ะ"

"ไปต่อกัน อย่าอยู่กลางร่องน้ำ เอามือแตะขอบผนังถ้ำ ออมแรงไว้มั่ง" ผมเตือน กลัวเธอจะเพลินกับการล่องวารี ที่ยังไม่รู้ฟากฝั่งทางขึ้น อยู่หนใด?

ในความสลัวสิ้นไร้ดาราหรือจันทราเหนือหัว มีเพียงโถงถ้ำกับความเงียบ เสียงเดียวที่ได้สดับ คือกระพุ้ยน้ำเป็นครั้งคราวของเราสอง ผมฉุกคิดขึ้นมาว่า ลำคลองจะล่องไปออกปากถ้ำ แล้วกลายเป็นน้ำตกสูง

ไวเท่าความคิด รีบตะโกน..."แชมเปี้ยน อย่าไปไวนัก ระวังโผล่ออกไปเป็นน้ำตก"!

"อุ๊ยส์...ตัวอะไร"?...คุณนงไม่ตอบคำเตือน กลับอุทานอีกอย่าง ผมใจหายนึกขึ้นได้ ในน้ำย่อมมีสิ่งมีชีวิต ภาวนาเป็นแค่ปลา อย่าทะลึ่งเป็นไอ้เข้-ไอ้โขง

"มันชนนงที่ขา ตัวใหญ่มาก"!!!

เวรละสิ! ถ้าเธอว่าใหญ่ก็ต้องใหญ่ตาม คุณนงไม่ใช่คนชอบพูดเล่น พูดจาเหลวไหล โดยเฉพาะยามหน้าสิ่ว หน้าขวาน เธอมีปฏิภาณเป็นคู่หูชั้นเยี่ยม...!

 

สองท่อนยาวเฟื้อย แก้คันอารมณ์ที่ผ่านสองวัน
ได้อรรถรสมากมาย ขอไปลิ้มรสมื้อกลางวัน
กลับมาพบกันในช่วงตอบโพสท์ครับผม

 

เรียนคุณอา.

ผมพึ่งโทรไปสอบถามน้าที่เฝ้าบ้านผมที่ระยอง. ว่าได้รับพระแล้วนะครับ. ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ได้เมตตาผมเป็นอย่างมาก

ช่วงนี้ผมหายหน้าหายตาไปเพราะงานเข้าเยอะครับ. จะได้อ่านในกระทู้ก็แค่แว้บๆ ครับ. มีวันนี้แหละครับที่หยุดสามวัน ได้หายใจหายคอบ้าง

สุดท้ายนี้ขออารธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายดลบันดาลให้คุณอา โชคดีมีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง คิดสิ่งใดได้สมปรารถนาทุกประการนะครับ

 

สวัสดีครับคุณอา ตื่นเต้นชวนให้ตามติดเหมือนเดิม

 

ขอโมทนาบุญคุณอาวันวิ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
เวลาที่สำคัญๆในวันหนึ่ง
คูณอาก็มอบให้พวกเรา
ผ่านทั้งงานเขียนแห่งปี
และน้ำใจที่งดงามด้วย
โพสต์ที่ทรงคุณค่ากับ
ความสนุกใจใน ร่วมบุญ ลุ้นพระ
เปลืองทั้งเนื้อ เปลืองทั้งตัว
หนวกหู(โพสต์ชวนคุยชวนถามเต็มหน้ากระทู้)
กวนใจ(ไม่เข้ามาหรือสายก็ห่วงใยนะ)
พวกเราคงได้ร่วมบุญ( )กันมาแต่เก่าก่อนแน่ๆ

 

ท่านบก.ละทิ้งซึ่งปริมาณ เหลือแต่คุณภาพ
สะสมน้อยอย่าง แต่เจ๋งและโดนใจทุกชิ้น
ขอบคุณการแบ่งปันสิ่งดีเป็นอาหารตา

 

สุดแสนคึกคักต่อเนื่องจริงๆน้องมากิฯ
สมาชิกหน้าใหม่เพิ่มพรวดพราด ผมเห็นใจ
จึงต้องเพิ่มรางวัลอีก อันที่จริงอยากมอบทุกคน
แต่จนใจ สะสมซื้อมา-แจกไป ให้คนใกล้ชิด ลูกน้องเรื่อย
บางอย่างจึงเหลือไม่กี่ชิ้น แต่ที่เหลือนี้ ก็ยังมากเกินชาวบ้าน
เมื่อคิดว่า ผมไม่ใช่พ่อค้า หรืิอตู้พระบางที่ ก็ไม่น่าจะสู้ได้-ฮ่า

 

น้องเอสว่ามาถูกต้องครับ วัดชิโนรสาราม วรวิหาร(วัดชิโนรส) ริมคลองมอญ ถ.อิสรภาพ ตรงข้ามกรมอู่ทหารเรือ

สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงสร้างพ.ศ.๒๓๗๙ อีก19ปีก็มีอายุครบ สองร้อยปี เก่าแก่มาก พระองค์ท่านสร้างเมื่อคราว ดำรงพระอิสริยยศ เป็น กรมหมื่นนุชิตชิโนรส

พระนามเดิมพระองค์ท่านคือ...พระองค์เจ้าวาสุกรี พญานาคของแท้ครับ!

เป็นโพสท์แรกที่น้องเอสฯทักมา ผมเลยทักตอบให้ชื่นใจ ขอบคุณการติดตามเงียบๆมานาน เผยโฉมมาคุยที่แจ้งได้เต็มที่ครับ ไม่รังเกียจหรือรำคาญ-ฮ่า

 

ดูตามตารางน้องชาลีฯ เป็น เดอะ ลาสท์ พอดี
เป็นตัวจริง ไม่ต้องสำรองแต่อย่างใด...โชคดีครับ

 

ท่านอัคฯขอร่ายเป็นน้ำจิ้ม แต่ที่แท้
มาแบบครบเครื่องเรื่องต้มยำ เผ็ด เปรี้ยว
หวาน มันส์ เค็ม ยอดเยี่ยมครบทุกรสชาติ
แถมปรุงได้กลมกล่อม ตะล่อมใจชวนอ่าน ด้วยรู้จริง
เป็นวิทยาทานอันเลอเลิศ ผมต้องขอขอบคุณ
การถ่ายทอดที่อ่านง่าย เข้าใจฉับพลันทันที
และการเสียเวลา ทุ่มเทเพื่อผู้อ่านถ้วนหน้า
ขอท่าน เจริญด้วยแสงแห่งปัญญาวันมาฆะบูชา

พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า...
"แสงสว่างใดเสมอเหมือนด้วยปัญญาไม่มี"
นี่ไง จิตที่เร็วกว่าแสงทางด้านวิทยาศาสตร์

เสียดาย อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ น่าไปไกลกว่า
คนคิดสูตรระเบิดปรมาณู ล้างผลาญโลก
น่าจะพบมิติที่ดี สร้างโลกให้รุ่งเรืองอารยะ
สมความปราดเปรื่องไร้มนุษย์ใดเทียมทางวิทย์ฯ

 

น้องณัธฯได้คำตอบท่านอัคฯแล้ว ผมไม่ต้องตอบซ้ำ

แต่จะเล่าเกี่ยวกับลพ.เปิ่นช่วงปลายอายุไข
เจ้าศิษย์เอกเพื่อนห่าง ชวนไปกราบท่าน

ไปถึงเห็นท่านครอบอ็อกซิเย่น ถังวางข้าง สายรุงรัง
ก็เกรงเป็นบาปกรรม รีบถอยฉาก แต่เจ้าเพื่อนตัวดี
ไม่ยอมแพ้ เพราะสนิทกับหลวงพี่ต้อย พระพี่เลี้ยง

ไปกระซิบกันอีท่าไหน ลพ.ต้อยคลานกระซิบข้างหูลพ.
ท่านลุกพรวด ถอดที่ครอบ นั่งตัวตรง จับวัตถุมงคลสวดลั่น
แล้วสงบนิ่งด้วยพลังมหาศาลปานขุนเขาเกือบยี่สิบนาที
โอ้โห เกิดมาเพิ่งเคยพบเห็น รีบกราบท่านน้ำตาไหล
ตอนลากลับ คิดในใจวุ่นวาย...ตูจะบาปมากไหมนี่?

แต่ถ้าสุดยอดพลังจิตแล้ว ลพ.เปิ่น หนึ่งในตองอู
ไม่มีเป็นสองรองใคร แน่นอนที่สุด แถวหน้าเรื่องนี้
มีเรียงลำดับกี่รูป...ลพ.เปิ่นอยู่ในแถวไม่ต้องสงสัย
สาธุ สาธุ สาธุ ขอบารมีลพ.คุ้มครองครับ