(ขอคำแนะนำ) รบกวนผู้รู้ครูบาร์อาจารย์แนะนำวิธีการนั่งสมาธิเบื้องต้นหน่อยครับ

ผมเป็นนักปฎิบัติใหม่ ผมกำลังฝึกนักสมาธิแบบเป็นจริงเป็นจังแต่ยังไม่รู้จุดหมาย ไม่มีวิธีการ นั่งแบบที่ถูกต้อง รบกวนผู้รู้ครูบาร์อาจารย์แนะนำวิธีการนั่งสมาธิที่ถูกต้องให้ผมด้วยครับ / และนั่งสมาธิแบบใดถึงจะเข้าถึงณานได้ครับ ขอบคุณครับ

 

ก่อนอื่นไม่ต้องเครียดครับ นั่งท่าสบายๆ ภาวนาพุทธโธ นึกถึงภาพพระก่อนนั่งสมาธิให้ทำจิตใจให้ว่างไม่โกรธ ไม่เกลียดใคร อโหสิกรรมให้ผู้ที่เขาคิดร้ายกับเรา ทำใจให้ว่างเปล่าให้คิดว่าเราอาจจะตายไปตอนนี้ถ้าตายในสมาธิก็มีสุขติเป็นที่ไป แรกๆ ก็ลองฝึกนั่งก่อนสัก10นาที คือทำกำลังใจตามที่บอกไว้ข้างต้นก่อน พอทำสัก10นาทีคล่องแล้ว ปล่อยวางทุกอย่างได้แล้ว ก็เพิ่มเวลาขึ้นไปเรื่อยๆ

 

เอาเรื่องจุดหมายก่อนการปฏิบัติมีหลายวิธีโดยหลักๆ คือมี 2 อย่างคือนั่งเพื่อสงบ กับทำวิปัสสนา นั่งเพื่อความสงบฝึกไปก็จะบรรลุฌานต่างๆ ส่วนวิปัสสนาไม่ต้องสงบมากแต่เน้นสังเกตุดูกาย ใจ ให้เข้าใจธรรมชาติของเรา

 

ผมว่าคุณไปเปิดดู utube เลยครับ ตรงประเด็น

ถ้าคุณมีคำถามหรือปัญหาค่อยมาถามครับ

ขออธิบายย่อๆ การปฏิบัติ มี 2 สาย เพื่อเกื้อหนุนกัน คือ 1 ภวานา คือการเพ่งจดจ่อควบคุมอารมณ์ความคิดให้เป็นคงตัวเป็นหนึ่งเดียว 2 วิปัสนา คือการพิจาราณาเหตุเเละผลตามธรรมชาติ เพื่อการหลุดพ้น นิพพาน

ทั้ง 2 อย่าง จะเกื้อหุนซึ่งกันเเละกันให้เจริญขึ้น เเละทั้ง 2 มีความจำเป็นสำหรับนิพพาน ตัวภวานาเปรียบเหมือน คันธนู ตัววิปัสนาเหมือนลูกศร คือ คันธนูคือกำลังที่จะทำผลให้สำเร็จ ส่วนวิปัสนาคือ ความรู้เเจ้งซึ่งความจริงมีความรู้เฉียบคมเหมือนศร ถ้ามีแค่ 1 อย่าง ก็ยากที่จะบรรลุได้

 

เสิดหาวัดที่เปิดให้เข้าปฏิบัติธรรมถือศีล8ใกล้บ้านดีกว่านะคับ

เพราะมีอะไรสงสัยจะได้ถามพระอาจารย์ได้เลย

 

อนุโมทนาครับ การนึกถึงภาพพระ เป็นกสิณนะ สายนี้ไปทาง

ต้องเห็นด้วยตัวเองจริงๆถึงจะเชื่อ เค้าบอกว่า นรก มีจริง

บรรดานักปฎิบัติ ที่ฝึกแนวนี้ ต้องเห็นด้วยตัวเอง ถึงจะเชื่อ

ถ้าจิตได้สมาธิจริงๆแล้ว ไปนรก สวรรค์ ไม่ยาก

..ส่วนสายออื่นก็ ฝึกสติก็มี สติปัฎฐานสี่ จะนั่ง จะเดิน จะยืน จะนอน

ไห้รู้ตัวตลอดว่าเราทำอไร อยู่กับปัจจุบัน (อย่างท่านพวกนี้ ไม่รู้ไม่เห็นนะ)

ยุบหนอ พอหนอ ก็ไม่เห็นไม่รู้ เน้น ชำระล้างใจไห้สะอาด ปราศจากกิเลส

หรือ รุ้ลมหายใจ เข้า ออก เฉยๆ ก็ดี อย่างท่านพวกนี้ หนักไปทางวิตกจริต

เน้น อานาปานุสติกรรมฐาน อย่างเดียว

ฯล..

 

แนะนำอานาปานสติ
หายใจไปสังเกตกิเลส มีราคะ โทษะ โมหะ ค่อยๆรู้ จิตแฉลบไปให้รู้ ไม่ประครองรักษา แค่ทำบ่อยๆ
สังเกตใจตัวเองบ่อยๆ เมื่อไหร่จิตสงัดจากกิเลส จากนิวรณ์ ถือว่ามีสมาธิแล้ว ถ้าไม่ประครอง ไม่ปล่อยใจเกินไป หายใจสบาย มันจะเฉียดๆ แวบๆไปทางโลก บ้าง ไปทางสงัดบ้าง สังเกตว่าจะไม่จมแช่ นิ่งๆว่างๆ แต่จะว่องไว นุ่มนวล ควรแก่การงาน
ซึ่งถ้าจิตมันชำนาญ น้อมไปในสมาธิที่สูงขึ้น จะค่อยๆละความคิด วิตก วิจารณ์ จิตจะมีสุข สงบ ถ้าสังเกตสุข นั้นก็จะค่อยๆเพิกไปสู่อุเบกขา จิตจะเป็นเอกัคตารมณ์ ตรงนี้จะละลมออกจากจุดสนใจ เหมือนไม่มี แต่ยังมี จิตบางคน มีวาสนาทางสมาธิ จะละทิ้งรูปได้เอง และค่อยๆ วางลง สู่ความว่าง ความไม่มีประมาณ จิตจะทวนมาหาจิต ที่เป็นอนันต์ และจะค่อยๆวาง ไม่ทวนหาจิต เหมือนมีรู้ขยับ ดับสัญญาตรงนั้น จิตจะ แฉลบไม่ดับและดับ สัญญากับจิต จิตที่ชำนาญ การเข้าออก ไม่จำเป็นต้องเข้าตามลำดับ1234 สามารถ 8 4 5 6 2 ....หรือแล้วแต่จิตจะโน้มน้อมไป ในการเห็น และ กำหนดรู้การสลัด อารมณ์ในสมาธิ และ การเสื่อมสลัดกลับสู่โลก จิตจะไม่นิ่ง ว่างๆ จมแช่ มีความสงัด นุ่มนวล ว่องไว ไม่เกียจคร้าน ควรแก่การ โน้มน้อมไปสู่การสลัดคืนจิต

 

ไปปรับระบบหายใจเข้าและออกให้ลึกถึงท้อง
ทำให้ระบบหายใจแบบนี้กลายเป็นระบบหายใจ
ปกติในชีวิติประจำวันให้ได้ ให้เวลาร่างกายปรับตรงนี้ด้วย
เพื่อเป็นพื้นฐาน ปรับให้ระบบหายใจละเอียด สำคัญมากครับ
เพราะเป็นพื้นฐานที่สำคัญของกรรมฐานทุกๆกองครับ
จะฝึกกรรมฐานกองใดๆก็ตาม ได้สำเร็จหรือไม่ในระดับใช้งาน
ได้ผลจริงๆ เกิดประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่นๆหรือไม่
ก็ตรงนี้หละครับ ไม่งั้นแม้ฝึกไม่สำเร็จ ยังครึ่งๆกลางๆ
ใช้งานไม่ได้ แสดงไม่ได้ จะหลงตัวเองได้อย่างคาดไม่ถึงครับ
ทำตรงนี้ได้ แค่สองเดือน เทียบผลจะเท่ากับหายใจหยุดที่หน้าอก
นั่งสมาธิทุกๆวันเป็นเวลาสามปีครับ พอเข้าใจนะครับ

และสร้างความรู้สึกรับรู้ว่า มีลมเข้าและออกหยุดที่ปลายจมูก
จะภาวนาหรือไม่ภาวนาก็ได้ แต่ให้จำเอาไว้ว่า
อย่าไปตามลมหายใจเป็นอันขาด เพราะเวลานั้นสมาธิแบบพิธีการ
เราจะติดขัดในระดับสูงสุดไม่เกินฌาน ๑ หนึ่งครับ
(เราวัดกำลังตรงนี้จากความสามารถในการนำไปใช้งานได้จริงๆ
ณ เวลาปัจจุบันนั้นๆ
ไม่ใช่ว่าเคยนั้งได้ระดับไหนมาก่อนนะครับ
การไปยึดว่าเคยนั้งได้ระดับโน้นนั้นนี้มาก่อน
เป็นตัวขวางตัวยิ่งใหญ่ ในการยกพัฒนาจิตครับ
สร้างให้หลงตัวเองได้อย่างคาดไม่ถึง
พอเข้าใจเนาะ)
และสมาธิสะสมกับกำลังสติทางธรรมที่ได้
สำคัญมา จะทำให้เรา ไปเผลอไปยึด ไปฟุ้ง กับสิ่งต่างๆ
ที่เราได้รับรู้แบบพิเศษทุกๆ กรณี ไม่ว่า รู้อดีต รู้ใจสัตว์ ใจคน
รู้อนาคต เราจะไม่ยึด และไม่ฟุ้ง และยอมรับนับถือกฏแห่งกรรม
ยอมรับตามความเป็นจริงได้ครับ....
และสติทางธรรมที่ได้จากการระลึกรู้ลมหายใจตรงนี้
จะทำให้ความเข้าใจทางด้านนามธรรมของเราดีขึ้นตามลำดับ
ป้องกันให้เรา ไม่ยึด ไม่หลง ไม่ตีความผิด เข้าใจคลาดเคลื่อน
และไม่ฟุ้ง ไม่เฟ้อ กับสิ่งที่รับรู้ได้ แบบนามธรรมทุกๆกรณีครับ

เวลานั่งสมาธิให้หลับตาปกติไปเลย
และให้โน้มสายตาลงมามองที่ลิ้นปี่ครับ(สังเกตุสายตาพระพุทธรูป)
ป้องกันการ ที่จิตไปเผลอดึงความคิดจากสมอง
มาเป็นตัวตนอย่างไม่รู้ตัวครับ ป้องกันการมโนมนึกทึกทักเอง
เนื่องจากกิเลสลึกๆในใจตนเอง ที่อยากเป็นโน้นนี่นั้น
อยากได้นั้นโน้นนี่ แบบไม่รู้ตัวครับ..

และถ้าจะให้ดี ความมีสัจจะและความเพียรร่วมด้วย
ในการที่จะลด กิเลส ต่างๆจากตัวจิตเรา ที่มันมีโมหะ
โทสะ โลภะ แล้วไปเผลอดึง ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ
เข้ามาอย่างไม่รู้ตัว จะป้องกันการอยากได้รับการยอมรับ
จากทางสังคมได้ ป้องกันเรื่องอกุศลต่างๆ ในการใช้ความ
สามารถที่มี ไปในทางเพื่อยกตน อวดตน เพื่อให้มีสิ่งๆต่างๆได้
ป้องกันการติดสุข ป้องกันการว่าตัวว่าตนเหนือกว่าใครได้...

ป้องกันการนำไปใช้งานทางอกุศลได้
ป้องกันการย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้
และป้องกันการคิดว่า ตัวเป็นผู้วิเศษ
เป็นบุคคลสำคัญได้ทุกๆกรณีครับ..
การเดินปัญญาร่วมด้วยสำคัญนะครับ..
ถ้าหากจิตยอมรับได้ เผลอๆจิตจะกลาย
เป็นโลกุตระได้เลย ที่นี้อะไรก็ตาม
ที่เราควรจะมี มันจะมีมาได้เอง
ตามเหตุและปัจจัย ที่สำคัญมันไม่มีเสื่อม
มีแต่จะพัฒนา ตามระดับกิเลสของเรา
ที่ส่งผลให้จิตคลายในได้มากน้อยแค่ไหน
ด้วยตัวมันเองโดยธรรมชาติระหว่างวันครับ
ปล ฝากไว้พิจารณา แค่เพียงแต่เล่าให้ฟังครับ

 

เบื้องต้น ลองศึกษาจากการฟังพระเทศน์ไปก่อนครับ

เรียนรู้วิธีการ ฟังสิ่งที่ยังไม่เคยได้ฟังก่อนให้เข้าใจ

พอเริ่มเข้าใจ
ก้หา สถานที่วิเวก วัดป่าที่สงบๆ ซักแห่ง
ลองศึกษาเต็มอย่างน้อยซักเจ็ดวัน ที่มีครูอาจารย์อบรม

แนะนำไฟล์นี้ครับ

 

แบบที่ผมทำก็วิธีบ้านๆเลยครับ อานาปาณสติ + ภาวนาพุทโธ
1. หายใจเข้าก็พุท หายใจออกก็โธ
2. ไม่ต้องสนว่าลมจะสั้น หรือยาว เบาหรือ หนัก
3. ไม่ต้องบังคับลมหายใจ ปล่อยเป็นธรรมชาติ คือ ต้องหายใจแรงก็แรง ต้องหายใจเบาก็เบา ไม่มีการฝืนหรือบังคับลมทั้งสิ้น
4. สติตัวนี้สำคัญ จับที่ปลายจมูก เข้าก็พุท ออกก็โธ เข้าออกสติต้องมั่น อย่าพุทโธโดยขาดสติ จะรู้ได้ว่าขาดสติ เมื่อคุณปรุงแต่ง
5. ถ้าจิตเป็นสมาธิ พุทโธจะหายไปอัตโนมัติ จะเหลือแต่ความว่างและความสงบกับตัวรู้ว่ามันว่างและสงบ ในที่แห่งนี้ ไม่ต้องพุทโธ แล้ว ให้เรารับรู้ถึงความว่างและสงบนี้ก็พอ
6. ไปซักพักถ้าจิตหมดกำลังสมาธิ จิตจะเริ่มปรุงแต่ง ซึ่งหมายความว่า จิตไม่ได้รวมเป็นสมาธิแล้ว ก็ให้กลับไปที่พุทโธใหม่
7. พอจิตเป็นสมาธิ มันก็จะกลับไปข้อ 5 แล้วก็ ข้อ 6...ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนเข้าออกได้ช่ำชอง
.....ต่อจากนี้คุณก็ไปต่อที่ วิปัสนากรรมฐาน...

หมายเหตุ...ระหว่างทำนี้ ไม่ว่าคุณจะได้ยินอะไร เห็นภาพอะไร ไม่ต้องไปสงสัย สนใจทั้งสิ้น มันเป็นการปรุงแต่งของจิตทั้งสิ้น... อย่าไปสนจะเสียเวลา เรารู้ว่าจุดหมายคืออะไร เราแค่ตรงไปหาจุดหมาย มันก็จะถึงเร็ว ถ้าแวะข้างทางก็จะถึงช้า

เจริญธรรม... ทำเสร็จแผ่เมตตาด้วยนะครับ อย่าลืม...

 

ยืน เดิน นั่ง นอน ทุกลมหายใจเข้าออก อานานปานสติ รู้ลมหายใจ ทำสมาธิ มีสติอยู่กับปัจจุบัน ไม่ฟุ้งซ่าน

 

ถ้าตั้งใจจริง ขอเป็นกำใจให้ครับ
เอาชนะนิวรณ์ห้า ให้ได้นะครับ