สอบถามนะครับ เกี่ยวกับกาม อภิญญา

มันจะเป็น ธรรมชาติของจิต ที่มันจะเหวี่ยง แบบนั้น

ต่อให้ ชำนาญฌาณ8 เวลาจิตมันผลิก มันก็สามารถผลิกไป
คิดเรื่องกามอย่างว่า ได้ทันที

ยกตัวอย่าง พระพุทธองค์ ทรงเล่าถึงสมัยที่เป็น โพธิสัตว์ เสวยชาติ
เป็นพระดาบส สำเร็จอภิญญา5 กำลังเหาะมาอยู่ดีๆ ในอากาส แล้ว
บังเอิญข้างล่าง มีสาวยืนอาบน้ำอยู่ แล้วร้องเพลง

เสียงสาวก็แทรก อารมณ์ฌาณขณะเหาะ หล่นตุ๊บลงไป ...จากนั้น xxxx


เพียงแต่ว่า ระหว่างคนฝึกฌาณ กับ คนไม่ได้ฝึกฌาณ มันจะต่างตรงไหน

คนไม่ฝึกฌาณ จะเห็น กระแสความคิดเป็นตน เป็นของตน จะเที่ยวเสาะ
แสวงหาผัสสะ เพื่อกระตุ้นให้ตัวตนมันเกิด


คนฝึกฌาณ จะเห็น สภาวะ "วิตก" หรือ วิถีจิตที่กำลังจะตรึกไปทาง
กามมันผุดขึ้นในจิต หลังจากนั้นจะเห็น กามุปาทาน แล้วเห็น อัตตาทุปาทาน
แล้วจึงเห็น การไหลไปคว้าอุปทานมาครอบงำจิต ซึ่งหากกำหนดรู้เท่าทัน
ตรงจุดไหน ก็จะตัด กระแสวิถีจิต ณ จุดนั้น .....ซึ่งจะเป็นเพียง การทำ
สมถะ เข้าไปแก้ไข สับขาหลอกไปก่อน จะไม่ถือว่า ตัดได้จริง

จะตัดจริงๆ ก็ต้องเป็น อนาคามีมรรค อนาคามีผล โน้น ถึงจะตัดตรง "ผัสสะ"
คือพอ รูปกระทบอายตนะ6 หากจะขึ้นวิถีกามวจร ก็จะ ตัดเข้ากระแสฌาณจิต
อย่างใดอย่างหนึ่งอัตโนมัติ เพราะ จิตทันตั้งแต่กระทบผัสสะ(กามวัตถุ) เป็น
อัตโนมัติที่จิตมันกระทบของร้อน(โทษ) ที่อบรมจิตไปเรื่อยๆ โดยความตั้งใจ
ที่จะละ [ จะคนละแบบกับ พวกเสพจนหมดแรง เสพจนเบื่อ ซึ่งจะไม่มีการเห็นทุกข์เห็นโทษอันเกิดจาก จิต ]

 

เรามาทำความดี
ไม่ได้มาทำความชั่วนะ
เข้าเว็บนี้เหมือนกัน

จะเห็นเอง
สู้โว้ยยย

เอ้อแล้วอย่าโกรธนะเรื่องกิเลสหนา
หากเราดูตัวเอง
รู้ตัวเอง
ก็ทำความสะอาด
ตัวเอง
ใครได้
เราได้....ครับ

 

เจ้าเป็นไหผ
....บ่ฮู้จัก
5555+

 

ใช่เลย.....
หนูชอบคำนั้นนะ
ถ้ามันมายิกๆ...มึงจะมาปล่อยอะไรนะในท้องพระอรหันต์ไม่ได้นะโว้ย
ชอบมากที่คุณพูด
55555+

 

การเห็น มรรค ปฏิปทา อุบายนำออก

เห็นแล้ว ก็ปรารภว่า ชอบมาก

การเห็น หนทาง ปฏิปทา แล้วเกิด เวทนาพอใจ อันนั้นก็คือ กาม

กามมันหลอกให้เสพกาม โดยไขว้ขาไป ลีลาอื่น
แต่ ผัสสะ การตรึก การหยิบ การกระทบ เป็น
วัตถุกามตัวเดิม ปรากฏในจิต

อะไรแบบนี้ ไม่พ้นหลอก

หลอกเด็กได้ด้วยโวหาร แล้วเอาอาการ ไหวๆ บางอย่าง หลอกตัวเองว่าเห็น
ว่ารู้ ว่าป้องกันได้

สามัญผลไม่มี จิตจมกาม สำคัญว่า จิตเป็นฌาณ เป็นญาณ โดนมันหลอก
ด้วย ธรรมคู่ เหรียญมีสองด้าน มันแค่ผลิกอีกด้านให้เข้าใจว่า พ้น

ตายตกนรก เหมือนเดิม

ถ้าจะ พ้น ...เวลากระทบวัตถุกาม ฌาณ จะต้องไม่เกิด ถ้า กระทบวัตถุ
กามแล้วจิตไขว้ไปทำฌาณ มันก็คือเสพกามนั่นแหละ เพียงแต่ทำลีลา
ของจิตให้เป็นฌาณ เข้าป้อม

จะต่างกับการกำหนดรู้ วิปัสสนา ซึ่งมะนันจะ ละ "ฌาณ" ล่วงส่วนไป
แล้วเห็น เวทนา ที่เกิดขึ้น มีความพอใจเกิดขึ้น มันเกิด มันดับ อีกที
ถึงจะเป็นการฝึกจิต อบรมจิต

 

ถ้าทำได้ เวลาจิตสัมผัส ความไหวๆ ในภายใน

จะไม่หยิบขึ้นมา ใส่บัญญัติว่า กำลังเห็นอะไร กำลังทำอะไร
กำลังมีอะไรกระทำ

จิตจะเป็นปรกติ ไม่แล่นเข้าไปใน ฌาณ จิตจะอยู่ในภพจิตมนุษย์
ปรกติเป็นจิตประภัสสร อาการเย็น ร้อน อ่อน แข็ง ตึง ไหว จะเป็น
สภาวะอุปทานขันธ์ มันทำงาน โดยมีจิตที่แยกออกมาวิปัสสนา

แล้วจะต้องเห็น จิตประภัสสร เกิดดับ ด้วย จิตที่แยกมาวิปัสสนาต้อง
เกิดดับด้วย ไม่เช่นนั้น มันจะ ตึง ไหว ไม่เลิก สั่นระรัวอยู่ไม่เลิก

ยิ่งไปให้ค่า ให้ราคา สำคัญตัวว่า ชนะกิเลส ยิ่งไปกันใหญ่ โดนมันหลอก
ซ้ำซ้อน

ของจริง มันจะแยกกันอยู่ อย่างสันติ ไม่ปรักปรำผัสสะ ไม่ตำหนิจิต
ที่ีมันไปกระทบตามหน้าที่

 

555555+
เยอะนะนี้
คุณก็หลอกฉันไม่ได้เหมือนกัน
ชื่อนี้
ทำไมมี 2 คลื่น
น่าสนใจ น่าสนใจ
5555+

 

หลอกตรงใหน
เอาไปปฎิบัติเอง
ทำได้ก็ทำ
ทำไม่ได้ก็ไปทำอย่างอื่นแทน
โอกาสมันไม่ได้มีกันทุกคนหรอกนะ
พรรคพวก

 

คุณดีคุณก็สอนไป
ฉันมีดีของฉัน
ฉันก็สอนแบบฉัน

ฉันไม่ได้สอนเพื่อเอาเขาไปนอนด้วยซะเมื่อไหร่กัน
55555+

 

รับรอง
ฉันไม่ให้เขามีหางหรอกน๊าาา
เว้นว่าเขาจะเป็นเอง
จริงแมะ

 

สอนง่ายๆ
พูดไม่ต้องเยอะ
ไปทำเองเห็นเอง
อ่านเยอะๆ
เมื่อย

บัตญัติตะยานนนมัน้นอะแยะไปหมด
สอนให้
ล้างกิเลส
ไม่ได้สอนให้มีกิเลส

เอาก็เอา
ไม่เอาก็เรื่องของคุณ
แค่นั้นเอง

 

แยกกันอยู่
ใยมาปรักปรำกันเล่า

พูดอยู่ยิกๆ
ใหงตัวอักษรปรักปรำชาวบ้านล้าาาาาาาา

 

ทีรักกกกก

 

55555+

ขำขำนะครับ
เอาจริงละยุ่ง

วันนี้วันอาทิตบ์คับ
ผมจะไปเที่ยวละคับ
คงจะไม่ดีแน่

ถ้าต้องมานั่งทะเลาะกับ
ภาพนี้
อะไรน๊าาาาา
เรียกไม่ถูก

ทะเลาะกับถาพนี้ละกัน
เดี๋ยวมันจะจบไม่สวย
เหมือนเช้าวันอาทิตย์ที่แสนสุข

ของเราและบ้านข้างเคียงคับ

 

ถ้าจะไปฝึกมโนมยิทธิ
ที่วัด
ก็ระวังด้วยละ
ช่วงนี้ชาวบางระจันเขามียัญกันเหนี่ยว..แบบเหนี่ยวแน่น
เผลอเอาหน้าต่างชาติเข้าไป
แม่ระลึกชาติได้ขึ้นมา
ยังฟันดะ
ละตัวใครตัวมันนะพอหนุ่ม
5555+

 

เคยมีครั้งหนึ่ง รู้สึกว่า จิตมีพลังมาก

มีเอกคตารมณ์ เป็นหนึ่งเดียว

เห็นตัวเองออกจากร่าง

ในขณะเดียวกัน พระที่ผมห้อยคอ

พระเครื่อง พระสมเด็จ..

เหมือนดูหนังเกี่ยวกับ

ลำแสง

เห็นตัวเอง ออกจากร่าง

ในขณะเดียวกัน เห็นพระเครื่องที่ห้อยคอ

เป็นประกายแสงสีทอง เป็นแสง

รอบองค์พระ สีทองประกาย

เป็นอยู่แบบนั้น ตลอดเวลา

ใจอิ่มเอิบ มีความสุข ปิติ

ลอยออกไป ไปณ สถานที่หนึ่ง

บอกก่อน ชาตินี้ ผมเกิดในตระคนไทย

ไทยๆแท้ ไม่มีอะไรมาเจือปน ไทยภาคกลาง

แต่สถานที่นั้น มีอาม่า เป็นคนจีน

พอไปถึงผมก็ก้มลงกราบแก

แกดีใจมาก มาลูบหลังแบบ

รักใคร่เมตตา เอ็นดูตลอด

แกบอกว่า อาตี๋ มาได้หนอ

อาตี๋มาได้ แกไม่คิดว่า ผมจะ

ไปได้ เสียงแกมีความสุข

กริยาการแสดงออก อ่อนโยนกับผมมาก

อาตี๋มาได้น้อ อาตี๋มาได้

แกมีความปิติ ผมห็มีความปิติ จิตใจ ชุ่มชื่น

---------------------------------------

 

ข้าพเจ้าเลือดผสม
ผสมจริงๆ

พยานาคก็มี

 

ก็จะประมาณ นั้น

แต่....

ตรงที่เป็น " ปิติ สุข " จะใน นามกายก็ดี หรือ รูปกายก็ดี ตรงนี้
เราจะอาศัย ระลึกเป็นรส ในการสมาทาการปฏิบัติให้ชำนาญ

ฟังให้ดีๆนะ เราไม่จำเป็นต้อง เข้าออก แบบนั้น บ่อยๆ จะออก
ก็ได้ จะอยู่ที่กายเนื้อปรกติก็ได้ ขอให้ จดจำสภาวะ "ปิติ สุข "
นั้นได้ ก็จะ น้อมเข้า น้อมออก ฌาณ ให้เป็น วสี

วสีในการฝึกฌาณ ไม่จำเป็นจะต้องเดินไปสุดรอบของฌาณ ทียก
ตัวอย่างคือการ ถอดจิต ถ้าฝึกมากกว่านั้น จะเอา แสง ที่ได้นั้น
กำหนดไปที่กาย จนเผาไหม้เป็นเถ้าถ่าน สลายเป็นผง เป็นความว่างเปล่า
แล้วก็ทำกลับไปกลับมา อีก ...เพื่อ ให้จิตมัน ระลึกสภาวะ ปิติ สุข ได้

ดังนั้น หากตอนนี้ยังจดจำสภาวะสุขได้ ก็ระลึกเลย

แต่อย่าระลึกแบบ กาม

ให้ระลึกเจือ "ธรรมฐิติ" ตรึกให้ถูกธรรมเข้าไปด้วยว่า ปิติ สุข นั้นเป็นสิ่งเกิดดับ

ถ้าทำได้ ก็จะชำนาญใน จิตปัจจุบัน ในกายเนื้อปัจจุบันก็ได้ หรือ ชำนาญ
เกินเลยไปถึงขนาด ออกไปข้างนอก ย้อนกลับมาสลายกายเนื้อเป็นเถ้าถ่าน
ก็ได้ (แต่จะต้องกำหนดรู้ด้วยนะว่า นามกายก็เกิดดับ อย่าไปยึดมั่น นามกาย
จะไปกันใหญ่ จะเรียกว่า ขาดสัมปชัญญะ เพราะ ลืมกายเนื้อ ที่เป็น ภพชาติ
ปัจจุบัน )

ฝึกบ่อยๆ เอา กายเนื้อเสพปิติ สุขได้ เอานามกายเสพปิติ สุขได้ ชำนาญ
เราจะเรียกใหม่ว่า " สัมโภคกาย " เพราะอาศัยระลึก เห็นความเกิดดับ
ของกาย หรือ ละสักกายทิฏฐิ

นะ ลองยกจิต พิจารณาดู หากลืม ก็ต้องทำให้ชำนาญ หากฟังธรรมเข้าใจ
ความชำนาญไม่ใช่การออกไปทุกครั้ง หากศีลมี จาคะดี อธิจิตดี ฯ จะหมาย
เอาภพใดที่มีรสเลิศ เราก็ น้อมระลึกได้เลย พระพุทธองค์ตรัสว่า สามารถ
ไปได้

แต่

การหลุดพ้นจากกาม สำเร็จเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะไม่ได้
ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง อันนี้โน้ม น้อมเอาไม่ได้ จะต้องทำให้ถึง และทำให้แจ้ง

 

อ้าวลืมไป
วันนี้วันปล่อยของนี้ฝา

แน่จริงมาทั้งตัวซิคับ
ไม่ใช่ลูกดีด

 

อ่อ ครับ