ถ้าพูดว่า"ปลง" และ"ปล่อยวาง"คุณจะคิดถึงเรื่องอะไรกันบ้าง ?

อันนี้ มันต้องมี ต้นทุนที่ดี่ ที่เกิดที่ จิต ของคุณ ยอสตรอย มันถึงจะ รู้คำตอบ

ต้นทุนที่ดี ตอนนี้ คุณยอสตรอย เป็น พยานให้ตัวเองได้ไหมว่า ถึงกระแสธรรมแล้ว ไม่ลูบๆคลำๆ

สมมติว่า ได้กระแสธรรมนั้นๆ แล้ว ไม่มีคำว่า ลูบคลำศีล พรต ในคุณ ยอสตรอยอีก

คุณยอสตรอย ลองระลึกไปในอดีตว่า เข้ามาครั้งแรก เข้าห้องไหน

แล้วตอนนี้ ตอนที่ เข้าถึงกระแสธรรมได้แล้ว ร่องรอยนั้นไม่เคยมีในตนเหรอ

แล้ว รอดมาได้อย่างไร ....คนอื่น ที่เพียรอยู่ ไม่ประมาท ก็ต้อง มี รอดมา
ได้อย่างคุณยอสตรอยแน่ๆ มีตนเป็นพยานได้ [ แต่ถ้าเป็น พยานตนไม่ได้
ยังปรักปรำตัวเองได้ด้วย ศีลเป็นข้อๆ ก็ คนละเรื่องเลยนะ ตอบคำถามไม่ได้
ตอบได้ ก็ วนอยู่ในกระแสคนไม่พ้นเหมือนกันนั่นแหละ ]

 

อันนี้อธิบายหน่อยได้มั้ยคะ อย่างทราบด้วยคนค่ะ เปรียบเทียบเป็นเรื่องเล่าไรงี้

 

สังเกตไปเลย ความอยากฟังธรรม

ก็เป็น อาการอยาก

ไม่ต่างจาก ได้กลิ่นที่พอใจ

พระพุทธองค์ สรรเสริญ ธรรม ไว้ว่า เมื่อ สัทธรรม เกิดขึ้นในโลกแล้ว

ต่อให้คนที่ไม่มีศาสนา ได้สดับธรรม ความพอใจ ย่อมเกิดเป็นธรรมดา

ดังนั้น

ฟังธรรม หากฟังเป็น ให้ดูที่ พอใจมันเกิด มันดับ

ได้ฟังก็พอใจ ฟังจนจบถูกใจ พอใจมันก็เกิด แล้วก็ดับ หิวต่อ

ไม่ได้ฟัง ความคับแค้นใจ ไม่พอใจก็เกิด แล้วก็ดับ หิวต่อ

กำหนดรู้ ความพอใจ ไม่พอใจ พอใจก็ไม่ใช่ ไม่พอใจก็ไม่ใช่ เกิดดับ
อย่างนี้ ไม่ต้อง ได้สดับเรื่องเล่า ก็ได้ คนฟังธรรมเป็น จะไม่ต้อง
อาศัย อยาตนะ6 อันเกิดจาก การประชุมของกามคุณ5 ได้

จิตจะพ้นภพ ฟังธรรม พ้นอยาตนะ6 แต่มี การสดับธรรมโดยตลอด [ สุขวิปัสสโก ไม่เอากายอันเกิดจากกามคุณ มาแสวงหาธรรม ]

 

มึนอึนไม่เข้าใจ ก้อกำหนดรู้เฉยอยู่

 

สังเกตดีๆ นะ

ฟังดีๆ

ตอนนี้ มีสภาวะ " มึนอึน " ยกขึ้นรู้ได้ว่า มีในจิต ชะมะ

ฟังดีๆ นะ

" กลิ่น " เป็นผัสสะ มาจาก ธรรมภายนอก มากระทบ อายตนะ
ความพอใจ ไม่พอใจ พอใจก็ไม่ใช่ไม่พอใจก็ไม่ใช่ มันจะเกิด
เป็นธรรมดา เวทนา มันย่อมเกิด ห้ามไม่ได้ กำหนดรุ้ได้ จะเกิด สติ

ทีนี้

" มึนอึน " มันก็เป็น ผัสสะเหมือนกัน แต่มาจาก ธรรมภายนอกก็ได้
มาจาก ธรรมภายในก็ได้ แต่ มันถูกกำหนดรุ้ ได้ ถ้าเอามากำหนดรู้
ได้จะเกิด " สติ "

ดังนั้น ธรรมภายในก็ดี ธรรมภายนอกก็ดี มันถูกกำหนดรู้ มาอาศัยระลึก
เป็นสิ่งนอกๆ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ผัสสะมันจะเกิด กลินมันจะเกิด
มึนอึนมันจะเกิด เราห้ามไม่ได้

ความพอใจ และไม่พอใจ เฉยๆ ที่เป็น เวทนา จะเกิดตามมา ก็ห้ามไม่ได้

แต่ กระบวนการแปรปรวน หรือ ทุกขสัจจ ของธรรมชาติว่าด้วย จิต
มันยกขึ้นมา อาศัยระลึก เห็นตามความเป็นจริง มาเจริญ สติ เอามา
ภาวนาเนืองๆ จนกว่า จิตจะอบรมได้ มันจะเกิด สัมปชัญญะ ในการ
เพียรใน การงานภาวนา(กรรมฐาน)ได้

พอยก สิกขาได้ นิพพานจะมีหรือไม่มี ผู้เพียรอยู่ ไม่ประมาท ย่อม
ทราบได้ว่า พระพุทธองค์ทรงมีจริงๆ มรรค4 ผล4 ย่อมมีจริงๆ

 

พอ ภูมิจิต มีความโน้มเอียง มีความเลื่อมใส ในหนทาง มรรค4 ผล4
แม้นจะยังภาวนาไม่สำเร็จ เราก็ถือว่า มี "สัมมาทิฏฐิ" (แต่จะยังไม่จริง หรือ
ไม่บริบูรณ์ จนกว่าจะเกิด ผล1-4 )

แต่ถ้าเมื่อไหร่ ความเลื่อมใส ความศรัทธา ง่อนแง่น อันนี้ มันมีเป็นธรรมดา
ไม่ต้องตำหนิจิต คนที่มีไหวพริบ มีปฏิภาณ จะกำหนดรู้ ความเป็นธรรมชาติ
ของ ขันธ์5 มันจะ เกิดศรัทธาง่อนแง่นเป็นธรรมดา กำหนดได้แบบนี้ บรรลุเร็ว
กว่าด้วยซ้ำ

 

พูดถึงเรื่องปลงแล้ว ผมนึกปลงกับความคิดของคนน่ะ
เพราะบางคนก็คิดเพ้อฝัน ปรารถนาในสิ่งที่มันไกลเกินไป และเป็นไปได้ยาก
อยากป่าวประกาศให้ชาวบ้านชาวช่องเขารู้ว่า ชั้นปรารถนาเป็นไอ้นี่ ไอ้นี่ อย่างนี้ อย่างนี้นะ
เห็นแล้วมันคันหัวใจ ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องปลง

 

สำหรับลูกช้างแล้วปลงคือการถอยออกจากการไปยึดติด
ในความเป็นสมมุติทั้งปวงเพราะสิ่งสมมุติทั้งปวงเป็นแค่
สภาวะไม่ใช่ตัวตนจริงๆ
ถ้าไปยึด ก็ต้องยึดไปเพ้อไป เรื่อยๆ ไม่จบตายแล้วก็ยังไม่
จบตามไปยึดอีกฮะ

 

ขอบคุณคุณนิวรณ์ค่ะ ที่ช่วยตอบคำถามได้ดีมากๆ คือเวลาปรางเกิดสภาวะบางอย่าง เราจะดิ้นรนละ เหมือนเลือกข้าง ว่าอย่างนี้ไม่ ต้องอย่างนั้นสิ ทำให้เราละเลยการกำหนดรู้ทุกขสัจ อีกอย่างนึงที่เคยบอกไว้คือเราไม่มีขันติ เราจึงดิ้นรนเสมอๆที่จะให้ได้สภาวะที่พอใจ

 

ถ้าผมปลงได้ขนาดนั้น ผมคงไม่เล่นคอมแล้วละ :'(

 

เมื่อเราคุยกับท่าน
ก็คือปลง
และปล่อยวาง
อิอิ

 

5555+
วันี้ครั้นเนื้อครั้นตัว
สงสัยจะเป็นใข้
ใข้ขึ้นเพราะ
อาาาาาาารมณ์
นะคะ

 

ปล่อยวางตัณหา วางอันนี้ชื่อว่าปลงเหตุ วางเหตุแล้วจิตสงบเป็นกลาง

 

เอ้า ไหนปล่อยให้ดูสิ คุงหนาสันติ !!!

ถ้าปล่อยไม่ได้

เหตุ อยู่ไหน !???????????????????

 

วางไม่ได้ จำเค้ามาพูดครับ

 

เอ้า ก็ถามว่า

เหตุ อยู่ไหน

วางไม่ได้ ก็ ใช้ปฏิภาณ ปัญญาอันยิ่ง เฉพาะตน ไปเลยจิฮับ

จะไป อาศัยเชื่อตามๆกันไป อุปทานรับประทาน ตั้งแต่ กระดุมเม็ดแรก

 

พูดถึงเรื่องความอยาก ความไม่อยาก หรือ ตัณหา คนส่วนใหญ่ก็ต้องทำด้วยความ อยาก จึงทำ ถ้าไม่อยากแล้วก็ ไม่ทำ พอบอกให้ทำด้วย ใจเป็นกลางก็จะงง ว่า เอะ มันจะทำยังไง สิ่งแรกที่ต้องทำ คือ การกำหนดรู้ ว่า ใจอยาก เป็นยังไง ใจไม่อยาก เป็นยังไง และ ใจวางเฉยเป็นอย่างไร และ อารมณ์ปัจจุบัน หรือ จิตปัจจุบันเป็นอย่างไร ต้องอาศัยการกำหนด รู้ สติปัฐฐาน จิตตานุปัสสนา จึงจะเข้าใจ

 

ครับอาจารย์

 

คุณ อยู่ศาสนาไหน ฮับ ถึงได้ไป ยก พวกหนาสันติคนอื่นเป็น อาจารย์


ไหนๆ ก็ไหน

ถามหน่อย

เวลาฟังธรรม สิ่งไหนเกิดเป็น ผล [ ให้ตอบตรงตามความเป็นจริง ] ?

1.สุข 2.ทุกข์ 3.โสมนัส 4.พิศมัย 5.เฉยๆ 6.บรรลุแน่ๆเว้ยเฮ้ย


เชื่อไหมว่า คุณตอบถูกได้ "ส่วนไอ้ที่ ฟังตามๆเขามา แล้วเชื่อว่าจะ ....."
นั่นมัน สัญญาอารมณ์ ความไม่รู้ มันหยอกเอิ้นขยี้หัวอก เอา

 

ชิตังเม โป้ง! รวย!!