"คืนอำลา" หลวงตามตามหาบัว ญาณสัมปัณโณ

เวลานี้เรายังบกพร่องใน “วิชาขันธ์” และภาคปฏิบัติใน “ขันธวิชา” คือ สติปัญญาความรู้แจ้งแทงทะลุในธาตุในขันธ์ว่า เขาเป็นอะไรกันแน่ตามหลักความจริง แยกแยะให้เห็นความจริงว่าอะไรจริงอะไรปลอม เรียนยังไม่จบ เรียนยังไม่เข้าใจ มันจึงวุ่นวายอยู่ภายในธาตุในขันธ์ในจิตไม่มีเวลาจบสิ้น
ความวุ่นวาย ไม่มีที่ไหนวุ่นไปกว่าที่ธาตุขันธ์และจิตใจ ซึ่งเกิดเรื่องเกิดราวอยู่ตลอดเวลาที่ชำระสะสางกันยังไม่เสร็จสิ้นนี้แล เพราะฉะนั้นการเรียนที่นี่รู้ที่นี่ จึงเป็นการชำระคดีซึ่งมีความเกี่ยวข้องกันอยู่มากมาย มีสติปัญญาเป็นผู้พิพากษาเครื่องพิสูจน์และตัดสินไปโดยลำดับ
เอ้า เรียนให้จบ ธาตุขันธ์มีอะไรบ้าง ดังเคยพูดให้ฟังเสมอ
“รูปขันธ์” ก็ร่างกายทั้งร่างไม่มีอะไรยกเว้น รวมแล้วเรียกว่า “รูปขันธ์” คือกายของเราเอง
“เวทนาขันธ์” ความสุข ความทุกข์ เฉยๆ เกิดขึ้นภายในร่างกายและจิตใจ ท่านเรียกว่า “เวทนาขันธ์”
“สัญญาขันธ์” คือ ความจำได้หมายรู้ในสิ่งต่างๆ ท่านเรียกว่า “สัญญาขันธ์”
“สังขารขันธ์” คือ ความปรุงของใจ คิดดีคิดชั่ว คิดเรื่องอดีตอนาคต ไม่มีประมาณ ท่านเรียกว่า “สังขารขันธ์” เป็นหมวดเป็นกอง
“วิญญาณขันธ์” ความรับทราบ เวลารูป เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัส มากระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย รายงานเข้าไปสู่ใจให้รับทราบในขณะที่สิ่งนั้นๆ สัมผัสแล้วดับไป พร้อมตามสิ่งนั้นที่ผ่านไป นี่ท่านเรียกว่า “วิญญาณขันธ์” ซึ่งเป็น “วิญญาณในขันธ์ห้า”
“วิญญาณในขันธ์ห้า” กับ “ปฏิสนธิวิญญาณ” นั้นต่างกัน ปฏิสนธิวิญญาณหมายถึง “มโน” หรือหมายถึงจิตโดยตรง จิตที่จะก้าวเข้าสู่ “ปฏิสนธิวิญญาณ” ในกำเนิดต่างๆ ท่านเรียกว่า “ปฏิสนธิวิญญาณ” คือใจโดยตรง
ส่วน “วิญญาณในขันธ์ห้า” นี้ มีความเกิดดับไปตามสิ่งที่มาสัมผัส สิ่งนั้นมาสัมผัสแล้วดับไป วิญญาณก็ดับไปพร้อม คือความรับทราบ ดับไปพร้อมขณะที่สิ่งนั้นผ่านไป
แต่ “ปฏิสนธิวิญญาณ” นั้นหมายถึงใจ ซึ่งมีความรู้อยู่โดยลำพังแม้ไม่มีอะไรมาสัมผัสอันนี้ อันนี้ไม่ดับ !

 

ถ้า ปฏิสนธิวิญญาน เที่ยง ไม่ดับ. วิมุตติ การพ้นการเกิด ก้คงไม่มี


น้องๆ หนูๆ. คนไหน งง. ให้ยืมคำว่า ภพน้อย ภพใหญ่ ถอนอย่างเปนลำดับลำดา

 

สิ่งที่เรียกว่า “ปฏิสนธิวิญญาณ” จะไม่ดับไป ขอขยายความของหลวงพ่อนิดนึงครับ

ตั้งแต่สัตว์นรกในชั้นอเวจี มนุษย์ เทวดา พรหมทุกชั้น นี่คือ ปฏิสนธิวิญญาณ ครับ


ส่วนเวลาตายไปจริงๆ แล้วยังไม่มีภพภูมิขึ้นมารองรับ จะเรียกว่า ผีหรือวิญญาณ

เร่ร่อนก็ได้ครับ ส่วนร่างกายของเราคือขันธ์ห้า สิ้นไปจริงๆ(ตาย) ยังมีวิญญาณ

หรือจะเรียกว่ากายทิพย์ก็ได้ครับ เราอาศัยบุญและบาป กรรมที่กระทำ ไปเกิดอีกที

 

เอ้าพี่มังกร. ทบทวนดีๆ. เวลา จิตกระทบนามรูป. จิตกระทบจิต

พี่มังกรพึ่งสอนขันว่า. อย่าไปใส่ชื่อเรียก

วิญาณาหาร. วิญญาณมันกระทบวิญญาน เปนอารมณ์ แล่นไปเปน อุปาธิ
ถ้า. คุณไปใส่ชื่อ. กลัว. บางสิ่งไม่มารองรับอัตตาผุ้ภาวนา. ไปงัดรหัสพ่อรหัสแม่
ปฏิสนธิวญญาน เที่ยง. แทน. การเหนนิพพาน. มันจะ ได้สงบ สันติ ไปแจ้งธรรมได้ไหมฮับ

แนะนำว่า


เวลา จิตมันไหว. อย่า ไปให้ชื่อ. อย่าเข้าไปบัญญัติ

แล้วจะเหนเลย ปฏิสนธิ อุปาธิ ที่ค้างคา. เปนอาหารให้จิตไปสู่ภพใหม่
มันเกิดจากเหตุ

ถ้าเหตุดับ. ปฏิสนธิวิญญาณ สันติบ้านใคร. จะปรากฏอีกได้

 

อันนี้เอามาจากกัณฑ์เทสน์หลวงตาน่ะคับ คัดมาจากบางช่วงบางตอนที่ท่านเทสน์สอนลูกศิษย์ ถ้าจะตีความที่ถ้อยคำที่ท่านถ่ายทอดมา ท่านน่าจะหมายเอาสภาวะเฉพาะหน้าของผู้ฝึกนะคับ ว่าตอนที่ฝึกอะไรเกิดอะไรดับประมาณนั้น

 

อย่าปริวิตกไป

ลูกศิษย์ท่าน. ที่ภาวนาจน เปนหลักให้กับสายภาวนาของท่าน

ท่านอธิบายไว้แล้วว่า. หลังจากทำโครงการผ่าป่าช่วยชาติ

เรื่องบุญที่ทำไม่สูญ. มีให้กับผู้ไม่สนใจภาวนา. สนใจแต่บุญ
จะเกิดความพอใจ. ทำนอง. เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว

ถ้าจะฟังธรรม ตัดตรง. ให้เฝ้นที่ สอนพระ. ไม่ใช่ไปเอากัณฑ์สอน. ทักษิณ. ให้ขนหัวตั้ง

 

ความสงสัยยังมี ถึงไปหยิบมา รู้ป่าว ซึ่งสำหรับคนที่สิ้นสงสัย สิ่งเหล่านี้จะไม่ใช่ประเด็นก่อกวนจิตใจอีก

 

ถ้า. ฟังธรรมเปน แบบถึงจิตถึงใจ


หลวงตาท่านพุดว่า. ปฏิสนธิจิตไม่ดับ. นั่น ท่านกำลัง ชี้ทุกขสัจจ ให้กำหนดรู้ ( อุบาย ชี้ความไม่สิ้นสุดของสังสารวัฏ)

ไม่ได้หมายเอาตาม. ตัวหนังสือ. อยู่ดีๆ. ไปยก ปฏิสนธิจิต คือนิพพาน

 

นอกเรื่อง...กระรอกหายไปไหนตัวนึง

 

กายระเบิดไม่หมด ผู้รู้ยังอยู่ เห็นยังไงจะครอบโลกได้ ตรงนี้แหละสำคัญ ปัญญาเริ่มต้นอยู่ตรงนี้ เรื่องระบบหายใจนั่นเรื่องทำให้สงบ เรื่องรู้สึกตัวทั่วพร้อม เรื่องไม่ประมาท เรื่องตั้งตนไว้ชอบ

 

กระรอก. เหนน้ำในบ่อน้ำ.

แต่ไม่มีเครื่องมืตัก

เขาโจทย์ว่า. ไม่รู้รสน้ำ. แต่เหนคนกำลังกินน้ำ. ก้สุขจนธาตุจะระเบิดแว้ววว(อิทธบาทแบบกระรอกอะฮับ)

 

ในส่วนปฏิสนธิวิญญาณ
เห็นเหมือนที่คุณ มังกรบูรพา ขยายความเพิ่มครับ...

ขออนุญาตเขียนในอีกมุมนะครับ..
มิได้มีเจตนามาเพิ่มเติมอะไรเกี่ยวกับ
บทความที่นำมาลงมานะครับ
เรื่องแบบนี้ กลุ่มบุคคลที่มีญานวิถี
(พวกที่เกิดมาแล้วมีความสามารถพิเศษ
ขึ้นมาได้เองแบบไม่ต้องฝึกอะไร)
มักเรียกว่า มิติที่ ๔
ถ้าเปรียบอย่างเราๆเป็นมิติที่ ๓
และเปรียบการไม่ได้กลับมาเกิดเป็นมิติที่ ๕ นะครับ
หรือพูดง่ายๆก็คือระบบภาคทิพย์นั่นหละครับ..

ซึ่งก็ยังถือว่ายังไม่หลุดพ้นนะครับ
เพราะว่าไม่ว่าดีหรือไม่ดี
ก็ยังคงต้องไปเสวยผลของมันอยู่ครับ...

และที่ต้องระวังๆมากก็คือ
หากขาดตัวสติทางธรรมและ
ขาดปัญญาทางธรรม..
และญานวิถีเปิดก่อนที่จิตจะคลายตัวเองได้
จะเป็นคล้ายๆการสะกดจิตตัวเอง..
จะแยกแยะไม่ออกว่าอะไรเป็นโลกความจริง
อะไรเป็นระบบมิติที่ ๔ หรือภาคทิพย์
ซึ่งมันจะรวมๆกันจนเหมือนเป็นมิติเดียวกัน
เหมือนคนกำลังเดินๆไป
แต่แยกไม่ออกว่าใครเป็นคน
ใครเป็นผีนั่นหละครับ
ถ้าจะเปรียบให้พอเห็นภาพและเข้าใจง่ายๆนะครับ

หรือเรียกอีกอย่างว่า หายตัวในญานวิถีไม่เป็น
ทำให้มีปัญหาในการอยู่ร่วมกับสังคมครับ
ส่วนตัวเห็นเคยพบมาหลายท่าน
(ที่เรียกท่านเพราะว่า บุคคลเหล่านี้
ส่วนมากภายในไม่ใช่ธรรมดาๆครับ)
ที่เคยวิปลาสมาก่อนจะเป็นปกติครับ

และที่พอจะจับสังเกตุได้..
คือท่านเหล่านั้น.
มักจะไม่ค่อยรู้ตัวเองเมื่อในอดีต
ที่ผ่านมาเกี่ยวกับความสามารถ
ที่ตนเองเคยทำได้ด้วยครับ
ทั้งๆบางเรื่องที่ทำได้เป็นเรื่อง
ที่เรียกว่า พิเศษมากๆ.....

ที่รู้จักส่วนตัวนะครับ
ท่านนี้ แค่เห็นเนื้อหมูชิ้นเดียว
มีความสามารถรู้ย้อนได้
เป็น พันๆชาติภายในเสี้ยววินาที
เปรียบกับผู้ที่ฝึก ทั่วๆไปก็ย้อนได้
ประมาณ ๔ ถึง ๕ ชาติไม่เกินนี้

และพอกลับมาเป็นปกติแล้ว
จากการมาฝึกเจริญสติมีปัญญา
ทางธรรมขึ้น จะจำไม่ได้ว่า
ตนเคยทำอะไรได้บ้าง
ประมาณนี้หละครับ...
ในทางกิริยา ก็คือความสามารถ
อะไรที่มันไม่จำเป็น ไม่ได้ใช้
มันจะถูกปิดของมันเอง
แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีความพิเศษเลยนะครับ
ยังมีอยู่เฉพาะที่จะใช้งานใน
ทางที่เป็นประโยชน์ตาม
แต่วาระแห่งตนเองครับ


ปล.ส่วนนี้ถือว่าแค่เล่าให้ฟังนะครับ..

 

หลวงตาท่านอธิบาย ใจ ไว้ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ
Luangta.Com - ��ǧ����Һ�� �ҳ����ѹ�

คัดมาบางส่วน

พระพุทธศาสนาคือพระพุทธเจ้าของเราทุกๆพระองค์ทรงเทศนาว่าการยืนยันจิตวิญญาณคือใจของคนของสัตว์นี้มีมาดั้งเดิมตั้งแต่กาลไหนๆไม่มีต้นไม่มีปลายมีแต่ความเกิดความตายแบกหามกองทุกข์หรือเสวยสุขเป็นลำดับลำดามาก็เพราะจิตดวงที่ไม่ตายนี้แลเวลาได้รับความทุกข์ความลำบากมากเพราะการทำชั่วของตัวเองด้วยความประมาทไปตกนรกหมกไหม้กี่กัปกี่กัลป์ก็ยอมรับว่าทุกข์ถึงขั้นมหันตทุกข์ใจก็ยอมรับเสวยแต่ไม่เคยฉิบหายไม่เคยสูญก็คือใจดวงนี้แลเวลาไปทางดีก็เหมือนกันไม่มีคำว่าฉิบหายเหมือนสิ่งอื่นใด

พอตายจากนี้แล้วก็เข้าไปสู่ภพหน้าพร้อมเสมอที่จะไปเกิดๆเมื่อหมดสภาพแห่งความเกิดในภพชาตินั้นๆแล้วก็เรียกว่าตายๆตายกับเกิดจึงเป็นของคู่เคียงประจำภพชาติของจิตตลอดมาเพราะฉะนั้นสัตว์ตัวหนึ่งรายหนึ่งจึงมีการเกิดตายได้รับความทุกข์ความลำบากเสมอหน้ากันหมดไม่มีใครที่จะมาแข่งขันกันว่าข้านี้เกิดน้อยชาติข้านี้เกิดหลายชาติข้าได้รับความทุกข์ความสุขมากน้อยเท่านั้นเท่านี้เอามาแข่งขันกันนั้นแข่งไม่ได้เพราะทุกคนมีอยู่ด้วยกันเต็มตัวเพราะอำนาจแห่งกรรมของตนสร้างมาเหมือนกันหมดท่านจึงไม่ให้ดูถูกเหยียดหยามซึ่งกันและกัน

 

ผมวิเคราะห์ยังงี้คับ เคสนี้หลวงตาท่านสอนให้ทุบขันธ์5 คนที่ฟังก็ยังคงไม่ถึงกับภาวนาได้เอกอุอะไรมาก ยังไม่ถึงขั้นที่จะเห็นอวิชชาที่ปิดบังจิต ท่านก็เลยยังบอกไม่หมด ยังต้องมีจิตมีใจเป็นหลักยึดไปก่อน ส่วนพวกที่สติปัญญาหมุนอัตโนมัติแล้ว ท่านถึงจะสอนวิธีวิดน้ำหาปลาไม่ใช่วิดน้ำเพื่อเอาน้ำ สอนวิธีให้เห็นความจริงในความจริงในสัจจะ4ข้อ ประมาณว่าสอนตามภูมิผู้เรียน

 

เนี่ยะ อย่างเนี่ยะ จะพอดี

สังเกตไหม มันจะะมีลักษณะ การไม่เข้าไปยึดจับบัญญัติ

จะใช้ สังขาร เพียงอาสัยระลึก

จะได้ไม่ต้อง งง เวลาไปยกคำสอนหลวงปู่มั่น ที่ท่าน
กล่าวว่า จิต คือ วิญญาณขันธ์ ไม่มีหย่อนกร่อนธรรม
เอื้อไปตาม วัฏสงสารของคนฟัง

ต้องอ้างอิงที่มาอีกไหม จากเว็บ 84000.org หาเองละกัน

เพราะยกมา มักถือโอกาสปฏิเสธ เพราะคนยกมามันเฮีย!

 

ถ้า จิตยังมี สมาธิ เหลือ

เหน สภาวะธรรม การไม่เข้าไปถือมั่นใน ศัพท์ภาษา

ซึ่ง ศัพท์ภาษา มันเปน สังขารไม่มีวิญญานครอง เหมือน
บ้านเรือน เครื่องใช้ไม้สอย ที่มนุดสร้างขึ้น เราจะเรียกว่า สังขาร

ถ้ามีกำลังสมาธิแยกอยู่ แม้นภาษา ก้ไม่เข้าไปยึด

ก้ทำการเหน อริยสัจจ เข้าไปเลย การพูดการเสวนากันอยู่นี่
ไม่ใช่ สัตว์คุยกับสัตว์ เปนเพียงสภาวะธรรม ที่เกิดดับ
ไปตามกระแส ปฏิจสมุปบาท อิทัปปัจจัยตา อตัมยตา ตถตา

 

ฟังถึงจุดนี้แล้ว จิต ยังไม่โดนอุปทานขันธ์ เล่นงาน

ไม่เมากองสังขาร ไม่ถือเอาภาษามาจับตัวเองขังในความเปน สัตตานัง

ก็จะ อ๋อ ทำไมพระไตรปิฏก แปลผิด แปลถูก ถูกปลอมปน
พระท่านทั้งหลาย ไม่เหนความจำเปน ต้องเข้าไปแก้

เราแก้กันที่จิต พอ

พระพุทธองค์จึงตรัสรับรอง อุบายธรรมใดเปนไปเพื่อคลาย
เมาในอุปทาน เหล่าคือ วจนะของตถาคต

 

บังเอิญเหนรายชื่อ ยัง นั่งจ้องกระทู้อยู่เงียบๆ สงัดจากสิ่งไหวๆ

สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดเปนธรรมดา ดับไปเปนธรรมดา
ไม่ใช่เรื่ง สัตตานัง คุยกันกับ สัตตานัง

ที่เงียบไปนี่ งง หรือ เพราะมีจิตตั้งมั่น ฮัป

ถ้ามีจิตตั้งมั่น

ระดับสติ ปัญญา ตอนนี้ ยังต้องกดตัวเองด้วย มนะ(ชื่อ
สังโยชน์ แปลไทยว่า ใจ)ไว้ว่า ป้อแป้ๆยังอ่อน ขอถือเอา
ธรรมกร่อนตามอินทรีย์ ไปอย่างนี้จนตายเปล่า

หรือว่า จะ ตัดตรงถือเอา ธรรมไม่กร่อนตามอินทรีย์
ที่หลวงปู่มั่น ชี้ทางไว้ให้

จิต คือ วิญญาณขันธ์

ไม่ต้องไปหา อย่างอื่น มากร่อนธรรมอีก

 

พักนี้พักผ่อนไม่เพียงพอมาสองสามวันละคับ รู้สึกธาตุขันธ์มันเปลี้ยๆเพลียแรงยกจิตไม่ขึ้น ถ้าร่างกายปกติจะรู้สึกว่าสมาธิแรงอยุ่นะคับไม่ต้องกดต้องถ่วงอะไร...เอาใหม่ๆตอนนี้เข้าโหมดปกติละคับได้นอนเต็มที่

 

ทำงาน ที่ต้องใช้แรง ใช้ความรับผิดชอบ สูง หรือเปล่าฮับ

ถ้าไม่

แนะนำว่า ต้องทดลอง " อดนอน " สักตั้ง ไม่เช่นนั้น จิตจะไม่มี สัมมาทิฏฐิ ในเรื่อง
"ข้ามฝากตาย" เป็นทุน .....

ถ้าไม่มี กำลังสัมมาทิฏฐิตัวนี้ มัวแต่ " ติดนอน " เห็นการนอนมีอำนาจประหาน
ให้เราตายซี่ม่องแซกได้ อันนี้ เวลาไปทำสมาธิ อย่าว่า แต่อดนอนเลย เวลา
จิตมันจะรวม มันจะเอา อาการ " อุ้ยอดนอน เดี๋ยวตายนะ " มาหลอก ก่อนจิต
รวม ซึ่ง มันจะ โน้น เกิด ญาณม้วนเสื่อ นั่งสมาธิอยู่ดีๆ ล้มตัวนอนเลย กลัวตาย
จิตกำลังจะรวม เลย เสร็จมัน !!!

ถ้าการงานไม่ลำบาก ต้อง อดอาหาร สักมื้อ สองมือ เอาพอแสบๆท้อง แบบว่า หลับ
ไม่ลง แล้ว นั่งภาวนาทำสมาธิ ทั้งๆที่ จิตหิวข้าว หลับไม่ลง สักตื่น

ตาจะคล้ำบ้าง เดินเหิน อาจจะโดน รถบรรทุก เอาไปกินบ้าง แต่ถ้าได้ ฝัดกับ
"ข้ามฝากตาย" แบบแย๊บๆ เวลา ทำสมาธิจริงๆ จิตมันจะรวม เราจะได้ไม่เผลอ
ไป จับอารมณ์ไหวๆ(บางประการ) ที่ทำให้ เกิดญาณม้วนเสื่อ ปิดโอกาสสัมผัส จิตรวม
แบบ " อนุโลมรู้แบบปราศจากการตกใจ "

แต่ บอกก่อนนะ ถ้าไป ทดลอง อดนอนผ่อนอาหารจริงๆ มันจะมี จิตรวมสว่างว๊าบ
ยังกะไปอยู่ในดวงอาทิตย์ เอามาหลอกด้วย ซึ่ง มันจะ รวมแบบ ฝลุค จะทำอีกที
วางจิตเสพ คุ้นไม่ได้ ได้แต่ ฮานาก้า ....จิต กอสระอู รวมมาแว้น ข้าขั้น... ข้าขั้น...
รับยาช่องสองกันไม่เป็นเลย

แต่ ....ก็แล้วแต่นะ หากศีลดี ควรลอง " อดนอน ผ่อนอาหาร " เพื่อเข้าไปรู้จัก
กิเลสชื่อ " ติดนอน " " ไปรู้จัก กิเลสชื่อ "ญาณม้วนเสื่อ" และ สัมผัส ญาณทัสนะ
ชื่อ " ข้ามฝากตาย " แบบขั้นต้นๆ ดูบ้าง


ปล. การข้ามฝากตายจริงๆ ไม่จำเป็น ต้อง อัปปนา ฌาณ4 เพราะ สุญญตาวิหาร
ที่เป็น สัมมาสมาธิ แค่ ขณิกสมาธ+ปฐมฌาณ ก็ รู้ทั่วถึง การข้ามฝากตาย ได้
แล้วจะเข้าใจ ศัพท์ " สาสวะ ภวสวะ อาสวะ " เพิ่มขึ้น ไม่ใช่ รู้จักแต่ " กิเลสสวะ " เท่านั้น